Leuk weekend.

Afgelopen weekend was heel afwisselend en heel gezellig.

Het begon met zaterdag. We kregen gezellige eters op visite en wat ook heel belangrijk was ...... er was me niets in de soep gelopen, figuurlijk dan want de soep was heerlijk.

Ik had wel een beetje gefoeteld. Niet verder vertellen hoor.

Een van mijn bezoekers mevrouw A. woont al meer dan 50 jaar in Duitsland. Haar roots liggen in Maastricht. Ooit trouwde ze met een lieve Duitser en ging in Duitsland wonen en is er nooit meer weggegaan. Nu vertelde ze me ooit dat als je in Duitsland eters krijgt je alle gerechten het liefst zelf moet klaar maken want dat geeft aan dat de gastvrouw het zeker de moeite waard vindt om al die tijd te investeren in het klaar maken van de maaltijd voor haar gasten en zich er niet met een jantje van leiden van af te maken.

Nu heb ik al eens geschreven dat ik niet een echte keukenprinses ben dus alles zelf gaan 

maken .............. dat wil ik mezelf en ook een ander niet aandoen. Bij mij wordt het dan meer een "beetje van de poelier en een beetje van mezelf" en zo tover ik dan een lekkere maaltijd op tafel.

De complimentjes vlogen me om de oren zo heerlijk vonden ze mijn kip Pilaf. Hij smaakte dan ook uitstekend. Ik nam de complimentjes maar voor lief en liet dat "beetje van de poelier" maar achterwege 😁 Vond ik toch wel zo verstandig en ik had gelukkige gasten en ze waren het zeker waard.

Het was allemaal heerlijk en we hebben een heerlijke zaterdag gehad. 😀

Zondagmiddag ging ik mijn verdrietige meisje bezoeken. Ik schrok toen ze deur open deed. Andere keren als ik bij haar kom dan ziet ze er witjes uit maar deze keer was het "witjes" gepasseerd en zag ze er compleet groen uit. Ze voelde zich dan ook niet goed. 

Zo zie ik haar steeds verder weg zakken. Het gaat echt niet goed met haar. Toen ik na een paar uurtjes met haar gepraat te hebben over van alles en wat, weer huiswaarts ging was de groene kleur weer verwisselt voor het "witjes". Wat erg toch om iemand zo te zien af takelen en wat kun je je dan machteloos voelen.

Zondagavond gingen we weer naar een heel gezellig stel bij ons in het appartementencomplex waar we weer een hele leuke avond hebben gehad. Voor Lief hadden ze speciaal druivensap gehaald zodat ook zijn glas rood gekleurd was net als de onze met een wijntje erin.

Moe en voldaan kwamen we weer thuis en konden zo ons bed in rollen.

Vandaag maar weer eens goed op ons eten letten en gaan minderen want zo'n gezellig weekend is dat hoognodig. Het was allemaal heel lekker en gezellig maar nu is het weer afgelopen voor een tijdje. Nou ja, een tijdje ................. 😉 vanmiddag hebben we onze wijn middag maar daarna is het ook echt afgelopen.

De lamp van mams.

Allereerst nogmaals bedankt voor al jullie lieve berichtjes. Dat doet een mens goed ❤ Wij gaan er voor de volle 100% voor. We worden steeds strijdlustiger 😉 😅

Afgelopen vrijdag ging ik mams bezoeken. Toen ik binnen kwam merkte ik al meteen dat het een "foute" middag werd. Mams had, zoals ik het meestal noem, een "wilde" dag.

Ik was nog niet goed en wel binnen toen de opdrachten me al om de oren vlogen wat ik allemaal moest doen maar het ergste was wel de lamp die het niet meer deed en waardoor ze totaal onthand was. Ik hoorde het verhaal aan en ik moet zeggen dat een wereld-ramp niet erger zou overkomen op mij.

Iedereen die bij mams was geweest de afgelopen dagen (de thuiszorg)  vond het werkelijk vreselijk dat mijn mams van 93 jaar zo erbij moest zitten. De verhalen werden sterker en sterker, zelfs zo sterk dat ik er aardig aan begon te twijfelen of mams soms een of andere griezelfilm had gezien. Haar fantasie nam de vrije loop.

Nu zat ikzelf ook niet zo lekker in mijn vel na de uitslag van de cardioloog de dag ervoor. Ik kon het niet zo goed hebben en op een gegeven moment schoot ikzelf even uit mijn rol. Gelukkig had ik me zelf weer snel in de hand en heb maar nergens meer op gereageerd.

De kapotte lamp heb ik verwisselt met een van de andere lampen die allemaal wel goed branden. Ik heb de vervangende lamp weer aangesloten op haar afstandsbediening zodat mams weer scherp licht heeft bij haar relaxstoel. De kapotte lamp heb ik mee naar huis genomen en Lief heeft voor mij zo'n lamp opgezocht op het internet en vandaag heb ik het lampje bestelt.

De andere karweitjes waren vlug aan kant en we konden aan de koffie beginnen met een heerlijke appelbol die bij mams allerlei herinneringen opriep. "Weet je nog" zei ze "dat we vroeger bij de V&D altijd een warme appelbol gingen eten." Ja dat weet ik nog heel goed. Ik was een jaar of 16 en 1 keer in de week gingen we met ons tweetjes de stad in en voordat we dan naar huis gingen dan gingen we een warme appelbol eten bij V&D.

Mams was de wilde haren weer kwijt. Gelukkig.

Tja wat zal ik ervan zeggen .....

Gisteren zijn we naar het ziekenhuis in Tongeren geweest en wat we kregen te horen daar werden we niet vrolijk van.  

We wisten al zelf wel dat het ritme van het hart weer fout zat dus we waren lichtelijk voorbereid.

Het moest allemaal even bezinken, een plekje krijgen eer ik er over kon schrijven.

Het begon allemaal met een pittige inspanningstest. Het fietsen was best wel heftig. Ik zag en hoorde het aan de ademhaling van Lief. Hij heeft gelukkig een hele goede conditie dus het wil wat zeggen als ik merk dat het te zwaar wordt voor hem.

Daarna begon het wachten op de professor.

Het lijkt ons een hele bekwame man en heel overwogen koos hij zijn woorden om ons uit te leggen wat er allemaal mis is en wat de consequenties hiervan zijn.

Lief is al jaaaaaren onder behandeling in het MUMC+ in Maastricht bij de cardioloog. Niets omdat er bijzonders aan de hand is maar ooit heeft Lief een lichte hartinfarct gehad en zodoende kwamen we er nog wel eens voor controle. Nu vertelde de professor ons dat Lief al zeker 10 jaar deze hartritmestoornis heeft. Dat was bekend in het MUMC+. Bij ons dus niet.

In 2020 heeft er een Ablatie plaatsgevonden naar aanleiding van klachten aan de rechterkant terwijl de linkerkant ook had gemoeten maar dat is een iets ingrijpendere handeling.

Als je hart 10 jaar niet meer goed pompt dan is dat een veel te lange tijd en word je hart ziek en dat is nu gebeurd.

De professor wil het toch gaan proberen en geeft Lief 50% kans dat het gaat lukken. Lief moest wel beloven dat hij nooit meer 1 druppel alcohol zal drinken want dat is een grote trigger. Kon Lief dat niet beloven dan gaat de Ablatie niet door.

We gaan voor die 50% en samen gaan we ons inzetten voor zijn herstel.

Ook ik ga vanaf gisteren de alcohol laten staan. We gaan super gezond eten en meer bewegen. Lopen is moeilijk voor Lief zijn pijnlijke spier bij de heup en dus nemen we de fiets.

Vanmorgen zijn we samen naar de supermarkt gefietst en hebben er heerlijke suikervrije sapjes gekocht. Gisterenavond had ik voor ons een groot wijnglas gevuld met bosbessensap. Het leek wel een mooi glas rode wijn en het smaakte heerlijk.

Op 11 februari gaat het allemaal beginnen en wordt er eerst een scan gemaakt van het hart, gesprekje met de anesthesist en weer een neuswisser 😊 (weten jullie het nog) en op 14 februari wordt Lief opgenomen voor de ingreep en zal dan 1 nachtje blijven.

Voorlopig geen camper-reis voor ons maar daar kunnen we wel mee leven. Het belangrijkste nu is dat mijn Lief weer beter gaat worden en we samen nog vele camper reizen mogen maken.

Persconferentie

Ontzettend veel mensen hebben naar de persconferentie gekeken gisteren. Wij ook natuurlijk. Niet omdat we nieuwsgierig waren hoor want het meeste was zoals meestal al uitgelekt.

Ik vind wel dat sinds Ernst Kuipers in beeld is als minister van Volksgezondheid de persconferenties beter in elkaar zitten en gisteren vond ik hem super 👍goed.

Al weken roep ik tegen Lief, "dat ze de boel toch open gooien want dat gemopper daar wordt een mens toch niet goed van."

Ernst heeft het vast ook gedacht. De manier waarop alles gezegd werd was zo goed doordacht. Er komen versoepelingen en er komen heel veel besmettingen. Nu ligt het aan de mensen zelf hoe er mee omgegaan wordt.

Volgens mij is dat de enige juiste weg die ze nu kunnen bewandelen.

Na de persconferentie komen zoals altijd de commentaren. Sanne de Vries was het er natuurlijk weer eens niet mee eens maar wist niet goed uit haar woorden te komen. Ernst had het een beetje moeilijk gemaakt voor haar. Ik heb haar altijd graag gezien in tv programma's maar de laatste tijd, eigenlijk vanaf de tijd dat ze zo tegendraads is valt ze me steeds meer tegen. Nu mogen de theaters en bioscopen tot 22 uur open (juichstemming zou je denken) en weer is het niet goed. "Nee"  roepen de mensen van de cultuur nu weer. "We willen tot 23 uur open."  Mensen wees toch eens tevreden en creatief en begin dan een uurtje eerder met je voorstelling maar "nee" hoorde ik vanmorgen "dat kan niet want mensen moeten na hun werk nog eten koken en een oppas regelen en dan kun je niet al om 19 uur in theater zijn."

Hier word ik toch zo misselijk van.

Kunnen ze de oppas niet al een dag eerder regelen en bijvoorbeeld die dag in plaats van een warme maaltijd een kopje soep met een broodje erbij eten?

Misschien denk ik wel te simpel. 😏  Ik weet wel dat ik gemakkelijker leef 😃

De Kist

Ooit het programma De Kist gezien?

Vroeger keek ik er geregeld naar maar nu had ik het al een hele tijd niet meer gezien totdat ik gisteren toevallig op die zender terecht kwam en zag dat Caroline van der Plas de gast was. De uitzending was opgenomen in Deventer en mijn Lief als echte Deventenaar zijn aandacht was gewekt en we bleven kijken.

Wat een dappere vrouw is dat. Ik heb nooit geweten wat zij een ellende achter de rug heeft in de laatste 2 jaren.

In 2019 begon alle ellende. Haar partner werd ziek en overleed aan alvleesklierkanker. Een paar maanden later overleed haar beste vriend aan corona en een paar maanden daarna overleed haar broer ook aan corona. Vreselijk! Wat een verdrietige tijden moeten dat voor haar geweest zijn. Haar man overleed net voor de corona-tijden en hoe eenzaam moet ze niet geweest zijn. 

Ze vertelde erover hoe ze met deze verliezen is omgegaan en hoe ze er nu nog mee omgaat.

Wat een moedige vrouw.

De uitzending is nog terug te zien bij tvblik.nl

Wijnen

Vandaag is het een "bezige" dag.

Vanmorgen was mijn gouden meisje er en samen hebben we de boel gepoetst. Alles is weer netjes en schoon. Ben ik weer mooi even vanaf. 

De zon schijnt volop en dat geeft me weer een fijn gevoel, heerlijk. Van wandelen komt vandaag niet veel alleen even naar de apotheek en terug.

Vanmiddag gaan we met ons jeu de boules-clubje uit de flat, wijnen. In de winter gaan we niet buiten jeu de boulen. Zo fanatiek zijn we nu ook weer niet. We doen het meer voor de gezelligheid dus wisselen we af door te wijnen in de winter.

Even een praatje maken, de laatste nieuwtjes horen over en van bewoners. Welk appartement te koop staat en wie de nieuwe bewoners worden. We hebben genoeg te babbelen. Daarbij drinken we dan een glaasje wijn met een paar knabbeltjes erbij voor de liefhebber.

We hebben al heel bewoners gezien die hun partner verloren en die dan toch even een praatje komen maken en een wijntje drinken. Ze komen dan toch ook weer onder de mensen wat vaak weer een hele stap is. Eigenlijk zijn we ooit om die reden ook gestart met het clubje. Iedere bewoner is welkom en ooit worden we hulpbehoevend, komen alleen te staan of wat dan ook. 

Er zijn mensen die geen kinderen hebben of kinderen die te ver weg wonen en zo heb je toch een beetje steun aan elkaar.

Ik denk dat we hier wel goed wonen wat het ouder worden betreft.

de Kriebels

Gisteren ben ik mijn verdrietige meisje gaan bezoeken. Ze had een slechte dag. Ik zag het al aan haar bleke snoetje toen ik binnen kwam.

Er is nu een plan voor haar uitgestippeld. Ze gaan 10 keer een behandeling geven met lichttherapie. Ik hoop zo dat het haar een beetje vrolijk kan maken.

Toen ik thuis kwam deelde Lief mij mee dat de familie wordt uitgebreid met nog een camperaar. Lief zijn broer is de gelukkige. Dat gaat gezellig worden.

Een keer per jaar hebben wij een familiedag. Het ene jaar bij de een en het andere jaar weer bij een ander. Als we zo door gaan met het kampeer-virus in de familie dan kunnen we nog wel eens een extra familiedag in Spanje gaan laten plaatsvinden 😎. Eén keer in Spanje met 2 broers en schoonzussen en één keer in Nederland met de broers, schoonzussen en nog een zus die kampeer-loos is. En om daar nu nog aan te gaan beginnen als 80 plusser is geen optie.

Komende week gaan we samen met broer-Lief en schoonzus naar de dealer om eens te kijken naar hun nieuwe aanwinst. 

Komende zaterdag krijgen we eet-visite van camper-vrienden. 

We hebben hun al een tijdje niet meer gezien. Zij willen begin maart weer vertrekken. 

Waar de gesprekken over zullen gaan kunnen jullie je wel al wel bedenken en zo komt het dat bij ons de kampeer-kriebels meer en meer te komen.

We willen weg!!!!!!!

Nieuwe aanwinsten

Eens even heel iets anders. Mijn oorbellen .........

Ik was een jaar of 20 toen ik samen met vriendinnen een tussenuur had van onze opleiding die midden in het centrum lag van Maastricht. Reuze gezellige tijd is dat geweest en onze vrije uren werden dan ook alleraardigst ingevuld. 

We waren al een tijdje aan het denken over oorbellen en dan die oorbellen waarvoor er gaatjes geprikt moesten worden. Stelletje angsthazen die we waren,  waren we al een paar keer gaan kijken en kwamen dan net tot het etalageraam van de juwelier want daar werden die gaatjes in je oorlelletje geschoten. Ze noemden dat schieten en dat bracht ons vast zo van ons stuk dat we niet durfden. Maar oké we hadden dus een tussenuur en nu zou het gebeuren. Geen getreuzel want we moesten weer op tijd terug zijn.

Het lukte allemaal en een voor een, we waren met ons drietjes, werden we onder schot genomen en trots dat we waren dat we het gedurfd hadden. Die "stoere" meiden 😂 toch.

Iedere ochtend brachten we verslag uit hoe we de nacht waren doorgekomen met onze pijnlijke oren. Gelukkig was dat maar van korte duur en kon het feest na een paar weken beginnen met onze felbegeerde modelletjes oorringen.

Helaas kwam ik er al snel achter dat ik niet tegen zilveren oorbellen kon. Mijn oorlelletjes werden al na 1 dag zilveren oorbellen dragen dubbel zo dik en helemaal ontstoken dus dan maar sparen voor gouden knopjes en dat ging heel goed. 

Hoe het komt ik weet het niet maar het gebeurd geregeld dat ik een oorbelletje verlies en daar baal ik behoorlijk van. Zo heb ik nu in plaats van 3 paar nu 3 enkele oorbellen die totaal niet bij elkaar passen in een doosje liggen.

Uiteindelijk ben ik weer overgestapt naar chirurgisch stalen oorbellen.

Afgelopen week heb ik mezelf weer eens verwend met wel 5 paar. Ik vond ze bij de bekende online winkel. Ze kosten geen drol en zitten perfect. Ik ben weer een tevreden mens met mijn nieuwe aanwinsten 😊

Ik moet het even kwijt.

Je kunt de tv niet aanzetten of het gaat over de Voice. 

Corona bestaat niet meer net als aardbevingen, tsunami's, ontploffingen, terroristen en weet ik wat nog meer. Ik word er soms zo moe van. 

Naar de uitzending van Boos via Youtube heb ik dan ook niet gekeken. Waar zijn die mensen toch mee bezig?????? 

Van de week keken Lief en ik naar een debat van de tweede kamer dat dagelijks live te volgen. Mensen katten elkaar af, ze schelden elkaar uit en vliegen elkaar nog net niet in de haren, vreselijk.

Waar is het fatsoen gebleven en het respect hebben voor elkaar? Waar zijn de mensen gebleven die als ze iets beloven zich er ook aan houden? Waar zijn de mensen gebleven die nog ergens vertrouwen in kunnen hebben?

Nu las ik weer dat kinderen tussen de 5 en 11 jaar gevaccineerd mogen worden tegen Corona en wat een discussie's ontstaan er weer. Het staat natuurlijk ieder ouder vrij wat hij hiermee doet net als bij de DKTP vaccinaties die vanaf dat een kind 3 maanden oud is, worden gegeven. Eigenlijk hoor ik daar nooit discussies over. Mis ik iets? Net als over de vaccinaties die nodig zijn als je een verre reis wil gaan maken. 

Zoveel mensen, zoveel meningen luidt het gezegde en er zijn altijd wel mensen die ergens op tegen zijn of net niet maar heb toch eens een beetje respect voor elkaar ook als die mensen anders denken.

Sorry voor mijn preek lieve mensen maar ik moest het gewoon effe kwijt.

Mijn Ommetje

Gisteren een heerlijke rustige dag gehad na ons Action avontuurtje. Al moest ik nog even terug om de draadloze muis om te ruilen en dat ging heel soepeltjes. Ik mocht meteen een nieuwe uit de winkel halen. Ongelooflijk toch. Het kost er allemaal geen drol en als iets het niet doet kun je het zo maar omruilen. 

Lief is weer blij met zijn nieuwe campermuis want een mens kan niet zonder muis en al helemaal niet als je video's wil monteren voor ons youtube kanaal.

Met het oog op nieuwe trips wanneer dat dan ook is is Lief zich nu aan het toeleggen om een nieuwe intro te maken. De zin is er weer om bezig te zijn met hobbie dingetjes. Eerdaags gaan we eens naar de stalling om te kijken hoe het met ons huis op wielen gaat. Misschien eens even een klein stukje rijden want na 4 maanden stil staan is dat wel even nodig denk ik.

Afgelopen nacht hebben we weer heerlijk "stil" geslapen. Gisteren heb ik, geloof het of niet want ik geloof het bijna zelf niet, wel 8 en een half uur geslapen volgens mijn fitbit horloge. Als die me het bewijs niet had laten zien zou ik het niet geloofd hebben. 7 Uurtjes zijn voor mij vaak voldoende en nu 8 en een half uur .................

Gisteren ben ik ook weer begonnen om de app van mijn "Ommetje" op mijn telefoon in te schakelen als ik ga lopen. Iedere dag een half uurtje lopen in de buitenlucht doet wonderen volgens professor Scherder. 

Vorig jaar ben ik er ooit aan begonnen. Ik had een groepje aangemaakt met vriendinnen maar uiteindelijk was ik de enigste nog die liep en zo stond ik heel lang op de eerste plaats zonder enige concurrentie. Geen ruk aan dus. Ik heb me weer opnieuw aangemeld en ben weer begonnen.

Lief en de Action

Gisteren ben ik met Lief naar onze nieuwe Action geweest.  Ik moest hem compleet mee sleuren want Lief bevindt zich weer ergens in zijn dip.

Zijn hartritme rijst zo nu en dan weer de pan uit net als zijn bloeddruk en de onregelmatigheid. De tablet voor dat soort kwalen die gehalveerd werd gaat Lief weer volledig innemen. Laten we hopen dat het helpt.

Daarbij deed Lief zijn been weer goed zeer. Iets wat zijn humeur nu ook niet bepaald goed deed dus weer aan de Predinson voor 7 dagen.  

Gelukkig gaat het lopen nu weer beter en zodoende vond ik het wel kunnen en sleurde ik Lief mee naar de Action waar het altijd wel weer leuk is om even te snuffelen en het schijnt de grootste winkel te zijn in Maastricht dus hij moest maar eens even mee.

Nou ik heb het geweten want Lief bevond zich nu op een plek waar het wel een speelgoedwinkel voor hem leek vooral op de afdeling van de snoertjes en stekkertjes, ledlampjes enz enz.

Een nieuwe opvouwbare emmer voor in de camper moest mee en een lasapparaatje want er moesten nog twee draadjes aan elkaar gelast worden in de camper. Ik zag Lief gewoon vrolijk worden van al die hebbedingetjes.

Misschien kan een bezoek aan de Action wel op recept van de huisarts. Ik geloof dat een pilletje niet zo goed had gewerkt gisteren als het winkel bezoekje. 

Vandaag gaan we nog eens terug 😅. Deze keer niet om therapeutische redenen maar om een draadloze computermuis om te ruilen want Lief vindt die zo handig in de camper. Volgens mij ligt er nog eentje in de camper maar voorruit, Lief heeft het even nodig ❤

De bovenburen

Het werd nog een hele zoektocht om het juiste telefoonnummer te vinden van de eigenaar die het appartement boven ons verhuurt. 

Ik wilde hem toch echt even spreken over al lawaai dat vooral 's nachts ons bijna tot waanzin had gedreven. Afgelopen zondag was echt de laatste druppel gevallen en mijn geduld van 5 weken was ver zoek.

Het telefoon nummer dat ik had gekregen van een medebewoner was niet meer in gebruik zei de stem toen ik het nummer belde dus verder opzoek.

Eerst maar eens naar de beheerder van onze VVE gebeld en daar hadden ze een mobiel nummer van de eigenaar, heeeeeee dat moest ik nu net hebben. 

Afgesproken met de beste man dat ikzelf eerst contact met de eigenaar zou opnemen en als ik niet verder zou komen dan weer bellen naar de VVE en zouden zij een brief sturen naar de eigenaar.

Na een paar keer bellen naar het mobiele nummer van de eigenaar kreeg ik hem eindelijk te pakken en ook daar kenbaar gemaakt wat mij dwars zat en dat ik graag 's nachts wil slapen. De eigenaar vond het ook niet kunnen en zou een mailtje sturen naar de bewoners. En zo gebeurde het. De buurman van de 4de verdieping waar ik zondag was geweest zou ook bellen met de VVE en de eigenaar maar rond 18 uur melde de buurman van de 4de verdieping zich bij ons en vertelde dat ze de hele dag in het ziekenhuis hadden gezeten. Zijn vrouw is al een tijdje niet goed en eerlijk gezegd vond ik haar zondag toen ik was ook erg slecht uitzien. Ze is vreselijk witjes en voelt zich niet lekker. Ze is een paar kilo afgevallen en haar bloed is niet goed. Dat klinkt allemaal niet best en de mensen zitten dan ook op het moment in zak en as. Vandaag wordt er een petscan gemaakt bij haar maar door het dagje ziekenhuis had buurman van de 4 de verdieping dus niet gebeld (heel begrijpelijk) maar vandaag zou hij alsnog contact opnemen met de eigenaar om mij te ondersteunen.

Gisterenavond kwam zo maar de lawaai-bovenbuurman aanbellen bij ons. Hij had het mailtje ontvangen en bood zijn excuses aan voor het lawaai en ze zouden hun best doen om geen lawaai meer te maken.

Dat vond ik wel super van de lawaai-buurman en raad eens ................ we hebben heerlijk geslapen vannacht en niet één keer zijn we wakker geschrokken van dichtslaande deuren.

Ik ga vandaag toch even langs bij de lawaai-bovenbuurman en ik ga ze bedanken voor de rustige nacht. Dat vind ik wel een complimentje waard.

Verdrietig meisje

 Afgelopen zaterdag ben ik naar mijn verdrietige meisje geweest.

Ik vond haar iets beter uitzien en ook ietsje fitter dan de laatste keer. Ze heeft nu medicijnen en ze had zelfs 6 uurtjes geslapen in plaats van de 3 uurtjes die ze normaal slaapt. Ook de slaap medicijnen waren aangepast en zodoende sliep ze iets langer.

We hebben gepraat en gepraat. Kopje koffie erbij. Ik heb haar zelfs zien lachen na een koddig verhaal van mij.

Ze vond het zo fijn dat ik geweest was dat ze 's avonds nog eens een appje stuurde om me te bedanken. Ach dat arme verdrietige meisje toch. Ik heb haar beloofd dat ik komende zaterdag weer kom. 

We kennen elkaar al langer dan 40 jaar met een tussenpauze van 20 jaar maar we pakken de draad weer gewoon op en dat is nu in het voordeel. Ik weet een beetje hoe ze in elkaar zit en het fijne is: we begrijpen elkaar zo goed!!

Jeetje de bovenburen.

Wat een nacht was dat weer.

We hebben sinds een paar weken nieuwe bovenburen ffffffffff een ramp.

Het is geloof ik een jong stel, tenminste dat heb ik horen zeggen. Ik heb ze nog niet gezien in levende lijven maar ik hoor ze wel.

Je hebt dagmensen en je hebt nachtmensen en zij behoren tot het ras van de nachtmensen. Ze hebben de vervelende gewoonte om 's nachts ontzettend hard met deuren te gaan slaan, meubels te verschuiven en ik weet niet wat allemaal meer maar dat het irritant is dat weet ik wel. Het duurt nu al een paar weken dat we er steeds weer wakker van worden.

Afgelopen nacht sloeg werkelijk alles. Tegen half 5 schrok ik weer eens wakker van de voordeur die met veel lawaai werd dicht gesmeten. Dit werd gevolgd door schoenen die in een hoek gesmeten werden en als ik zeg gesmeten dan bedoel ik dus echt gesmeten. Hun appartement bestond geloof ik alleen nog maar uit deuren want de ene deur na de andere werd met veel lawaai open en dicht gegooid. Dit alles duurde tot half 8 vanmorgen. Daarna ben ik geloof ik in een soort coma geraakt. Tegen tien uur maakte Lief me wakker en ik kwam van heel ver geloof ik. Ik moest echt wakker worden maar toen ik eenmaal wakker was ben ik aan de strijd begonnen. 

Potverdikkie nu moet het eens afgelopen zijn, mopperde ik.

Eerst naar de buren van de vierde etage die net boven het jonge stel wonen. Toen ze mij zagen staan bij de voordeur wisten ze al waar ik voor kwam "de buren".  Ook zij werden knettergek van al dat lawaai dat onze nachten verstoord. Ze waren zo blij dat ik naar hun toe was gekomen. Ik beloofde hun dat ik het telefoonnummer van de eigenaar ging zoeken en wie zoekt die vind, ik dus ook.

Morgen gaan we contact opnemen met de eigenaar die zijn huurders de wacht maar moet aanzeggen want zo kan dat niet meer.

Waarom we niet zelf naar het jonge stel stappen?  We vinden ze niet al te "florissant" uitzien en daarbij vinden we dat nachtelijke leven ook een beetje vreemd. We laten het maar aan hun huurbaas over. Wordt vervolgd.

Persconferentie

Gisteren zaten denk ik heel veel mensen gespannen naar de persconferentie te kijken. Ik ook natuurlijk en niet om te horen wat er open mag en wat niet want dat was allang uitgelekt maar ik wilde eens zien hoe onze nieuwe minister van de Volksgezondheid, Ernst Kuipers, het er van af bracht.

In gedachten zag ik Hugo lekker thuis op de bank zitten en een zucht van verlichting slaken dat hij het slechte en goede nieuws nu eens niet hoefde te vertellen. Laten we eerlijk zijn het zijn nu niet direct de baantjes waar je voor in de rij wil gaan staan want je doet het nooit goed.

Ernst Kuipers komt over bij mij als een beetje zachtaardige man die denk ik toch wel de wind eronder heeft gezien zijn vorige baan. We gaan het zien. 

Wat mij steeds weer opvalt na een persconferentie is dat er altijd mensen zijn die al bij voorbaat zeggen dat ze zich er niet aan gaan houden. We doen niet aan de QR-code, we willen geen vaccinaties, we willen geen mondkapjes, we willen geen avondklok enz. enz.

Ook nu weer. Je moet er maar op komen zoals Sanne Wallis de Vries om een theater om te gaan bouwen als kapsalon. Kan dat zomaar? Hebben ze een vergunning? Huren ze kappers in? Geen idee maar steeds weer dat tegensputteren ......... vreselijk. Tuurlijk is het zuur als je nog niet aan de beurt bent om je zaak open te doen en tuurlijk is het op een gegeven moment financieel een zware dobber. Als het die mensen goed gaat hoor je niet dat het zo super goed gaat en gaan hun prijzen toch omhoog. Ik denk ook wel eens dat het hun in het verleden heel goed is gegaan want wie kan het zo lang uitzingen zonder inkomen? Nou, ik niet hoor. Dan was ik allang bij de bijstand beland.

Gisteren kreeg een berichtje via de Wahats App binnen. Ik vond deze woorden zo goed uitgezocht dat ik ze jullie niet wil onthouden.

Wij zijn te eigenwijs, wij weten het altijd beter.

Wij gaan altijd in discussie. Wij weigeren altijd om mee te werken aan maatregelen en wij zoeken overal iets achter of willen overal voor beloond worden.

Dat somt het wel zo’n beetje op.

En dit alles maakt dat er geen beleid te voeren is, dat er geen maatregelen kunnen zijn en vooral geen eensgezindheid.

We willen geen vaccinatie, geen booster, geen mondkapje, geen QR code, geen lockdown maar er wel over klagen en over in discussie gaan.

Krijgen we hier een lockdown gaan we shoppen in België, komen er maatregelen op wintersport gaan we deze ontduiken.

En wij weten alles beter, weten meer dan virologen, meer dan medisch specialisten.

Want wij hebben Facebook!

En weten we het niet beter dan zit er iets achter, we vertrouwen niets.

En zelfs wanneer er in de landen om ons heen wel gewoon met een QR code wordt omgegaan, zonder gezeur of gedram…. Worden de protesten vast uit het nieuws gehouden.

Best bijzonder eigenlijk.

Fijne zaterdag ❤

Jarig broertje.

Vandaag zou mijn broertje jarig zijn. Hij zou nu 59 jaar geworden zijn als hij nog geleefd had. Helaas is hij maar 40 jaar oud geworden dat kleine broertje van mij.

Ik was 9 jaar en enigst kind toen mijn moeder mij vertelde dat ik een broertje of een zusje zou gaan krijgen en o wat was ik bij. Nu kreeg ik ook een speelkameraadje want andere kinderen hadden dat ook.

Mijn moeder was al 2 weken over tijd toen ze naar het ziekenhuis moest en de bevalling ingeleid zou worden. Daar had ik allemaal geen weet van. Wat ik wel wist was dat ik samen met mijn vader, die toen ziek was en met nierstenen zat te worstelen, naar een tante zou gaan. De tante woonde heel dicht bij mijn school dus dat was handig en mijn vader kon er verzorgt worden. 

Ik weet nog dat ik na schooltijd met vriendinnetjes aan het genieten was van de super lange glijbaan die we gemaakt hadden, toen er een meisje kwam aanrennen en riep, "Ellen, je moet meteen naar je tante want je hebt een broertje gekregen!"

Spannend!!!! Bij mijn tante mocht ik aan de telefoon luisteren hoe mijn broertje lag te schreeuwen. Wat een wonder.

Die avond ging mijn vader en ik samen met een oom die een auto had naar de kraamkliniek in Heerlen. Ik weet nog dat we in een lege kamer kwamen. Mijn moeder was nog niet op haar kamer en dus zaten wij in de wachtstand. Ik had een pluche hond onder mijn arm die ik samen met mijn moeder had gekocht voor het baby'tje wat ging komen. 

En daar kwamen ze. Een bed waar mijn moeder in lag en een bedje met mijn broertje erin. Hmmmm daar kon ik toch nog niet mee spelen dacht ik en zijn gezichtje was helemaal rood van het schreeuwen. Eigenlijk vond ik er niks aan.

Dat veranderde snel hoor en ik werd een soort tweede moedertje voor hem. Hij was mijn levende pop en trots dat ik was als ik met hem in de kinderwagen alleen mocht gaan wandelen. Het duurde dan ook niet lang of we konden niet meer zonder elkaar.

Hij is altijd mijn kleine broertje gebleven ook toen hij het moeilijk kreeg en toen hij het allemaal niet meer zag zitten. Het leven werd steeds zwaarder voor hem en ik probeerde hem te helpen en er voor hem te zijn. 

40 Jaar heb ik een rol mogen spelen in het leven van mijn broertje. Nu mag ik mee genieten van zijn 3 kinderen en kan ik hun veel vertellen over hun vader. 

Geluk en verdriet.

De hartslag van Lief doet het voortreffelijk. Het wordt bijna een feest om er naar te luisteren al houd ik soms mijn adem in bang om te horen dat het weer helemaal mis is. 

Onze plannen om naar het zuiden af te reizen worden steeds meer werkelijkheid. Zelfs in onze digitale agenda (we gebruiken de google agenda alle twee) heb ik de maanden februari, maart en april geel gekleurd en dat wil zeggen dat er geen afspraken gepland moeten worden omdat we er dan waarschijnlijk niet zijn. Vrienden van ons die voor een half jaar in het zuiden zijn vragen ook steeds heel belangstellend hoe het met Lief gaat. Ze gaan allemaal voor ons duimen dat we ook nog kunnen vertrekken. Zelfs mijn "gouden meisje" heb ik al ingelicht over onze plannen. 

Gisteren weer contact gezocht met mijn "verdrietige meisje" en ooooo wat een verdriet. "Verdrietig meisje" is nu onder behandeling bij de GGZ. Zaterdag ga ik naar haar toe. Ze heeft nu medicijnen en wil het liefste haar huis niet meer uit. Ik heb het idee dat ze steeds verder weg glijd, vreselijk. Wist ik maar hoe ik haar zou kunnen helpen. Ik denk dat praten haar goed zal doen het er maar allemaal uitgooien. Ze vindt het fijn dat ik kom zegt ze. Ik hoop het ............ Ik vind het vaak moeilijk om dat te peilen bij haar en ik wil me niet opdringen.

Vanmiddag naar mams. Mams heeft me veel te vertellen schreef ze me in een appje over visites die waren geweest en o ja of ik ook iets lekker voor bij de koffie mee wilde nemen. Daar gaan mijn goede voornemens weer 😇. Bij mams maak ik daar altijd een uitzondering op. Het moet kunnen om samen met je moeder van 93 met iets lekkers bij de koffie te zitten keuvelen. 

Wat een triest weer is het de laatste dagen. Grijs en kil soms ook nog nat, bah. Daar worden mensen ook niet vrolijk van en ik al helemaal niet 😕. Als ik nu uit het raam kijk zie ik dat zelfs het vogelnest in de boom leeg en uitgestorven is. 

Als er weer nieuwe bewoners komen dan zal het zeker weer voorjaar zijn. Misschien kan ik er een bordje bij ophangen met Te Huur en wie weet krijgen we dan al snel nieuwe overburen.

Meer drinken

Meer drinken moeten we en dan bedoel ik niet meer wijn of bier 😁 maar water.

Het heeft zoveel voordelen zegt men. 

• Water houdt het vochtbalans op peil.
• Water verminderd vermoeidheid.
• Water verlaagt de bloeddruk.
• Water balanceert de calorieën verwerking.
• Water stimuleert het brein.
• Water smeert de gewrichten.
• Water verwijdert gifstoffen.
• Water verhoogt de productiviteit.
• Water verbetert je huid.
• Water als brandstof voor je spieren.

Een tijdje terug kocht ik bij Etos twee leuke flesjes waar een halve liter water in kan. 

Eentje voor Lief, een zwarte en voor mij, een oranje. Iedere dag moeten we twee flesjes water drinken. Dat hebben we er al extra inzitten buiten ons water voor medicijnen, thee en koffie. Nu is dat niet zoveel maar toch weer 1 liter per dag extra wat we voorheen niet binnen kregen.

Wij willen ook wel gebruik maken van al die extraatjes die dat water drinken met zich mee brengt. Dusse ...... als jullie in de toekomst gaan merken dat ik bijzonder slim, fit, actief en bloedmooi ga worden dan weten jullie hoe dat komt 😉. Een gewaarschuwd mens telt voor twee toch 😛

Mondkapjes

Volgens mij is er een ware run op medische en chirurgische mondkapjes. Ik had gisteren 3 soorten op mijn favorietenlijst gezet in mijn online winkel. Even later zag ik dat ze alle 3 niet meer leverbaar waren. Dan maar op zoek naar de FFP2 maskers en daar vond ik er met een reuze interessante prijs. Twintig stuks voor €10,50. Zo goedkoop heb ik die nog niet gezien. Zou dat wel kloppen of zijn ze nu goedkoper aan het worden? Ik heb ze besteld en ben benieuwd wanneer ik ze krijg. Tussen 13 en 17 januari zou ik ze kunnen verwachten.

Dan ga ik verder toch nog op zoek naar chirurgische mondkapjes voor alle dag.

Volgens Ab Oosterhaus zou je als je echt veilig wil zijn de FFP2 maskers moeten dragen maar dat vind ik wel een dure grap. Dan maar chirurgische mondkapjes erbij en afstand houden.

Lief voelt zich met de dag beter. Wat een opluchting. Vanmorgen begon hij zelfs al weer plannen te maken om te gaan vertrekken in februari. Dat zou toch wel geweldig zijn als dat zou kunnen maar ik maak er me nog niet te blij over des te minder valt het tegen als we niet kunnen vertrekken.

Goede voornemens

Een van mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar is Gezonder gaan eten en dan bedoel ik niet minder snacks of minder snoepen want dat doen we al, zout gebruiken we ook maar heel zelden maar op vet kan ik wel eens meer gaan letten. 

Tegenwoordig kijk ik eens wat vaker op de app van het voedingscentrum. Als je hier invult wat je eet dan kun je meteen zien wat je allemaal binnen krijgt aan calorieën, koolhydraten enz. Het vergt wel wat discipline om het vol te houden en het gebeurt dan ook regelmatig dat ik een dagje oversla. Moet ik dus eigenlijk niet doen 😒

Waarom zijn al die "slechte" producten toch altijd zo lekker? Het zal wel in de gene zitten en het is zeker ook een gewoonte.

Vroeger vond ik water drinken vreselijk. Dat dronk je toch niet, nee frisdrank was veel lekkerder. Nu heb ik al jaren geen frisdrank meer in huis en drink water bij het leven. We gebruiken al jaren water uit een sodastream gevalletje en dat is heerlijk. 

Je vult je fles met kraanwater dan draai je de fles vast in de sodastream  en klaar is je prikwater. Wil je een smaakje dan koop je een suikervrije siroop en voegt dat toe aan het water. Meestal heb ik 4 flessen in de koelkast staan en het gaat erin als koek.

Dus voor ons geen frisdranken meer. We zijn ze niet meer gewend.

Koffie drinken we zwart, zijn we ook helemaal aan gewend. Zo went alles dus moet dat gezonde eten ook wennen.

Stel, en dan bedoel ik dus echt "stel" dat we toch weg zouden kunnen gaan met de camper in februari dan ga ik daarvoor eens een paar verse maaltijden invriezen voor onderweg. Kunnen we niet weg dan is dat geen probleem en hoef ik een paar keer niet te koken. 

Dat lijkt me een goed idee.

Vandaag staat hutspot op het programma. 

Maar eerst ga ik de diepvries eens schoonmaken

Even lachen

Wat heb ik weer genoten van deze video. Toevallig kwam ik deze tegen op facebook. De video was bewerkt en het ging erover dat men zegt dat de lockdown komende 14 januari opgeheven wordt. Die video kon ik niet opslaan of delen op deze blog maar dat lachen werkt zo aanstekelijk vind ik. Je voelt je meteen al een ander mens. 😂😂😂

Als er vroeger (in mijn kinderjaren) films van hun tv waren dan sloeg ik geen een over. Samen met mijn vader zat ik dan te brullen van het lachen. De tranen liepen ons over de wangen. Mams hield er niet zo van die onzin. Al had ik zo'n film al 20 keer gezien net als de films van Louis de Funès en Mr. Bean, en niet te vergeten onze eigen Andre van Duin, ik bleef erom schateren.

Ik mis tegenwoordig humor op tv. Wanneer is er nog iets te lachen te zien? Kunnen we überhaupt nog wel lachen?

Als we de praat programma's eens nemen die je nu steeds voor geschoteld krijgt dan is daar weinig te lachen op te zien of te horen. Stort er ergens een gebouw in of is er een aardbeving dan horen we niets anders op tv dan nieuws over die ramp. Iets anders gebeurd er dan niet. En wat mij ook opvalt, in al die programma's verschijnen steeds dezelfde mensen totdat je er moe van word.

Herhalingen, daar krijgen we ook geen genoeg van of een andere simpele quiz maar iets om te lachen .........  ik mis het.

Off-day

Gisteren hadden we een beetje een off-day. Kan ook eens gebeuren. Het is grijs weer buiten en daar houden we helemaal niet van, bah.  Anders waren we nu op weg naar Spanje om te gaan genieten  van de zon en het buiten zijn. Heerlijk met een dik vest aan en dan uit de wind even ergens neer strijken om weer verder te wandelen met onze foto camera's. 

Eerst moet Lief opknappen en daarna gaan we weer dus een mooi voorruitzicht toch?

Lief vindt het allemaal best maar ziet het allemaal niet zo snel verbeteren. Hij voelt overal pijntjes, neemt 4 keer per dag zijn bloeddruk op en controleert zijn hartslag. Soms word ik er kriegelig van. 

Ik heb met hem afgesproken dat hij dit weekend nog "vrij" mag zijn en dan ga ik met hem naar buiten. We beginnen met kleine stukjes. Even een frisse neus halen en andere mensen zien.

De 20ste is zijn afspraak met de chirurg ter controle. Dat wachten maar eens af. De pijn in zijn lies die hij voor de operatie had is niet weg en daardoor kan hij niet zo ver lopen. Dat valt hem tegen.

Foto's, echo's, bloedonderzoek, we hebben het allemaal gehad helaas zonder resultaat. Toen Lief de Prednison slikte werd hij weer een ander mens en dus wil hij weer Prednison of dat goed is of niet. Huisartsen hebben geen tijd meer. Ze zijn druk met al de Corona perikelen anders kon hij daar eens zijn verhaal kwijt. 

De 27ste gaan we naar een cardioloog met als specialisme, hartritmes. Daar horen we weer eens wat meer en voor de week daarna staat een afspraak met de cardioloog die Lief behandelt heeft.  Geduld is een schone zaak. Eerst maar eens zorgen dat hij nu in deze tussentijd weer energie opdoet maar wat ik ook verzin .... hij heeft er geen zin in op het moment.

Dus hoppa, de schouders er weer eens onder zien te krijgen.

Jarige mams heeft genoten

Gisterenmiddag gingen Lief en ikke op pad naar de jarige mams. De ballon die gisteren was bezorgt hing al tegen het plafond in de woonkamer. 

Eerst nog heerlijke gebakjes gehaald voor bij de koffie. Bij binnenkomst werden we allereerst op de hoogte gebracht van de perikelen van de dag. De huishoudelijke hulp was weer niet geweest. Eerst was ze ziek, daarna vakantie en nu weer ziek en geen vervangster en door zo'n bericht zit de planning die mams in haar hoofd heeft van die dag al helemaal fout. In de keuken lagen allemaal vuilniszakjes en lege flessen wijn die nog in de stortkoker moesten of ik dat even kon doen want dat doet de hulp anders en nu dus niet. "Komt in orde mams maar nu gaan we eerst koffie maken en gebak eten want je bent tenslotte jarig."  Dat was goed. 

Ze koos een gebakje uit en liet het haar smaken. "Ik krijg zoveel appjes" zei ze, " het belletje op de telefoon rinkelt maar door. Hoor je het?" Ja hoor dat hoor ik want het volume van de telefoon staat voluit. "Heb je ook je facebook al gezien? Daar staan ook zoveel felicitaties op." Vroeg ik haar waarop ik als antwoord kreeg " Facebook? Daar kijk ik nooit op." 

En daar viel mams door de mand want ik had die dag al verschillende duimpjes omhoog zien staan. Dus gingen we samen kijken op haar telefoon en toen ik haar de duimpjes liet zien die ze al gegeven had zag ik haar bedenkelijk kijken. "Wie zegt dat ik die daar gezet heb? Je kunt me wel veel wijsmaken maar dat heb ik niet gedaan." Toen ik op een duimpje klikte en zo liet zien dat daar haar naam bij stond antwoordde ze "Daar begrijp ik niets van want ik heb niets gedaan." Punt uit en daar kan ik het dan mee doen. 😏

We gingen alle felicitaties even na en bij vele wist ze niet meer wie het waren totdat ik haar uitlegde dat het een neef of nicht was en hoe het in de familie zat. Dan viel het mams weer in. Ze genoot van alle aandacht al gaf het ook de nodige onrust in haar hoofd.

We hadden een heerlijke fles Elzasser wijn voor haar meegenomen om te klinken op haar 93 ste verjaardag. Tja, wijn moet uit de Elzas komen want anders is de wijn niet goed. Mams is in het verleden, jaaaaren samen met paps naar de Elzas geweest naar Saint Hippolyte. Soms ging mijn broer mee met zijn gezin. Het werd een beetje een familieplekje. 

Zelf zijn we ook al mee geweest en op die reisjes werd er goed wijn ingekocht. Wijn uit de Elzas heeft bij mams een speciaal plekje en herinneringen en als je dan 93 jaar wordt dan mag er wel een flesje geopend worden vind ik.

Mams is jarig

Vandaag is mams jarig. 93 Jaar wordt ze. 

Het wordt weer een lockdown-feestje. Niet het idee van mams want zij wil het liefst een groot feest maar het is nu eenmaal niet anders.

Mijn schoonzus is gisteren geweest en wij gaan vandaag. Gisteren heeft ze al een grote ballon met een kaart gekregen. Via Greetz had ik hem bij haar laten bezorgen. Vandaag nemen we een heerlijke taart mee.

Mams is 93 jaar geleden geboren als oudste kind van vijf. Na haar werd er nog een zus geboren en drie broers. Nu zijn ze nog met z'n drieën over.

Mams kwam uit een warm en hecht gezin maar door de jaren heen werden de relaties onder de broers en zussen steeds slechter. Ik denk dat de karakters totaal niet met elkaar overheen kwamen of misschien wel te veel. Meerdere dominante karakters kan niet, dat botst. 

Toen de lievelingsbroer van mams 24 jaar geleden plotseling overleed op 64 jarige leeftijd was dat een groot verdriet voor haar. Haar zus overleed 5 jaar geleden op 85 jarige leeftijd. 

Mams heeft nog 2 broers. Een broer is 76 jarige en haar jongste broer is 72 jaar.

Veel contact is er niet meer tussen hun. Jammer is dat.

Maar vandaag is het feest en zetten Lief en ik de bloemetjes samen met mams buiten zover dat mogelijk is.

De Volgende dag

We zijn weer een dag verder weg van de Cardioversie.

Lief zijn hoofd wilde niet zo goed gaan gisteren. "Hoe kan dat nu? Misschien nog last van de narcose?" Maar nee daar kwam het niet van. Toen Lief zijn bloeddruk voor de zoveelste keer ging opmeten was zijn bloeddruk wel laag 128/62 hartslag 54 en het kwartje viel meteen. Daar kwam die hoofdpijn van.

Ondanks dat het tabletje voor de hartslag gehalveerd is is de hartslag te laag. Misschien moet het tabletje wel vervallen. 

Het liefst had ik vandaag de cardioloog gebeld met de vraag wat te doen maar Lief vindt het nog te vroeg. Hij wil geen zeurpiet zijn al vind ik dat je dan echt geen zeurpiet bent. Het halve hartslagtabletje wordt nu niet in de ochtend ingenomen maar vanavond en we gaan 3 keer per dag een meting doen. We houden het maar eens goed in de gaten.

Een wandelingetje in de frisse lucht zou hem eens goed doen maar vanochtend zagen we dat het kleine wondje dat nog over was van de liesbreuk operatie eindelijk dicht zit. Lief kiest ervoor om nog een dagje in de pyjama broek te blijven wonen zodat het wondje dicht kan blijven want net die ene knoop van de spijkerbroek zorgt ervoor dat het steeds weer open gaat. Dan binnenshuis maar wat actiever worden.

Gelukt!!!!!!!

Gisteren hebben we dan een dag Tongeren gehad. Om zes uur liep de wekker af en tegen kwart over zeven vertrokken we.

Het was nog helemaal donker buiten.

Bij de balie waar we ons moesten aanmelden in het ziekenhuis werd mij al meteen vertelt dat ik echt niet mee naar binnen mocht. "Maare, mag ik mijn man dan niet even naar de afdeling brengen?" "Nee, dat mag niet." 

Dat viel me wel even tegen dus afscheid genomen in de hal en daar ging Lief in zijn uppie op zoek naar de afdeling D1 waar hij zijn tent mocht opslaan.

Zelf zocht ik een plaatsje op in de hal. Haalde mijn leesboek te voorschijn en het wachten ging beginnen. Wat kan wachten lang duren. Het was 8 uur, wat kon ik allemaal gaan doen??????? Voorlopig dus maar lezen en zo nu en dan een app-je krijgen van Lief.

Tegen 11 uur zocht ik het restaurant op want ik was wel toe aan koffie en een broodje en tegen 12 uur appte Lief mij dat hij alles achter de rug had. 

Hij moest alleen nog los gekoppeld worden van een boel elektrische draden en van het infuus en dan zou hij naar het restaurant komen. Ik nam nog maar een flesje water om de tijd door te komen.

Het werd een uur, het werd twee uur en daar kwam Lief. Helemaal gelukkig want de Cardioversie was gelukt na de tweede keer. Hij had heerlijk geslapen en er helemaal niets van mee gekregen.

 

We hebben nog een heerlijke kop koffie genomen op de goede afloop en vandaag ben ik als een echte Maastrichtenaar en ook nog een katholieke een kaarsje gaan opsteken in de kapel van de Sterre der Zee om haar te bedanken voor de goede afloop.

Eind januari nog eens langs de cardioloog en wie weet kunnen we alsnog in februari naar het zuiden naar de zon en is een Ablatie niet meer nodig. Afwachten maar.

Opgeruimd

De Kerstspulletjes zijn weer opgeruimd en liggen weer netjes op hun plekje tot volgend jaar. Tenminste dat hoop ik want toen ik de spullen naar beneden ging brengen naar de kelder kon ik geen lege plekken vinden om ze neer te leggen. Dan bedoel ik die plekken waar ik ze een paar weken terug heb weggehaald.

Het lijkt wel of de rommel groeit. Je pakt iets en als je het weer terug wil leggen is er geen plaats? Hoe is het mogelijk.

Steeds weer zeggen we dat we eens goed moeten opruimen en een heleboel weg kunnen doen want we gebruiken het toch niet maar als we dan kijken wat we zullen weg ruimen dan kan er eigenlijk niks weg. 

Dat gebeurd steeds weer, ook in de garage dat is ook zo'n rommel ruimte. Ook daar "kan" een boel weg totdat we de spullen een voor een in handen krijgen en tot de conclusie komen dat het toch echt niet weg kan. 

Het is dat we de auto in de garage willen hebben staan. Dat is nog een geluk want anders konden we er geen stap meer in zetten.

Misschien moeten we er een goed voornemen van maken. Onze eerste taak voor het nieuwe jaar wordt opruimen. Kasten, kelder, garage.

Maar dan moet het wel iets beter weer zijn voor de garage en de kelder. Dus geen smoesjes verzinnen Ellen want de kasten zijn binnenshuis dus ..................... Eerst morgenvroeg met Frits naar Tongeren, Dat wordt een vroegertje ffffffff. Om half 7 opstaan. Het ontbijten gaat snel want mannetje moet nuchter verschijnen. Eigenlijk ben ik geen ochtendmens maar deze keer doe ik het met liefde.  

Oudjaar/Nieuwjaar

Het nieuwe jaar heeft zijn start gemaakt. Laten we er iets moois van maken met zijn allen en iets meer verdraagzaam proberen te zijn❤

Lief is het jaar 2022 begonnen met de neuswisser. Als die goed is dan gaat maandag alles door.

Gisteren met mijn boodschappen-kar naar mams vol met oliebollen (met en zonder rozijnen), strikken, Berliner bollen, broodjes en wafels. 

Mams komt zo de oorlog wel door denk ik ;) 

Toen ik alles uitgestald had in de keuken zei ze, " waar gaan we eens mee beginnen 😨." "Mams dat gaan we nu toch niet allemaal opeten? Weet je wat we doen, we nemen nu een lekkere oliebol en strakjes nog eentje en de rest bewaar je voor vanavond en morgen. Dan heb je dan ook nog wat lekkers." Die mams wilde mij gaan vetmesten ffffffff. Mams was weer erg vermoeiend gisteren. Net een tegendraadse puber. Soms gebeurd dat.

Eenmaal weer thuis hebben we het heerlijk rustig gehouden. Nog een oliebolletje gegeten en een saucijzenbroodje, glaasje wijn en wat hapjes en om 12 uur geklonken op het nieuwe jaar.

Er was veel vuurwerk in de lucht. Eigenlijk waren de hele avond al flinke knallen te horen maar rond 12 uur werd er mooi vuurwerk afgeschoten. We liepen van de voor naar de achterkant in ons appartement om zo weinig mogelijk te missen van al dat moois. We zijn zelfs nog even op ons balkon gaan kijken. De temperatuur was nog heerlijk buiten.

Vandaag is het dan 1 januari 2022. Weer even wennen aan het jaartal en er aan denken dat we de 21 veranderen naar de 22. Dat was vroeger op mijn werk altijd een aandachtspunt. "Dames niet vergeten maar het is weer een nieuw jaar." En dan die eerste dagen maar handjes schudden en iedereen het beste wensen. Er kwam soms geen einde aan.

Vandaag maken we er nog een luie dag van en ik denk dat ik morgen de kerstspullen ga opruimen. Dan hebben we dat weer gehad.

Voor jullie allemaal nog een fijne Nieuwjaarsdag.