Genieten

We hebben bijna een gat in de dag geslapen. Dat komt vast door de zeelucht maar het is dan ook wel heel speciaal om met je camper op het strand te kunnen staan.

Frits wilde vandaag graag zijn video film af krijgen en online zetten. Het is nl. de laatste dag van de maand voordat er een nieuwe internet bundel in gaat en daar maken we nog even gebruik van.

Na het ontbijt begon Frits dus eerst aan zijn film te werken en ikke ...... meer lezen

Mooie dagen.

De ontspanning die we hebben doet ons goed. Onze gedachten worden afgeleid en we hebben genoten van Avignon, onze vrienden en vandaag van het strand en de zee.

Gisteren hebben we een mooie dag in Avignon gehad. We logeerden op de camping "Bagatellee "en die ligt net aan de andere kant van de Rôhne dichtbij de brug. Dus even de brug over en je staat midden in het centrum. Vrienden van ons stonden namelijk daar en hadden gezien via Polarsteps ........... meer lezen

Frankrijk is mooi

Het bevalt ons goed in Frankrijk. We zijn nu ten zuiden van Lyon en iemand heeft me eens gezegd dat je moet zorgen dat je ten zuiden van Lyon moet zijn in verband met het weer. We hebben zon maar het is nog frisjes. Voor ons geen probleem. Warme jas of vest aan en naar buiten. Nog een kleine 200 km en we zijn waar we willen zijn. 

Dan is de tijd gekomen dat we meer gaan zwerven en ook ergens eens wat langer blijven staan. Over een markt zwerven en dat soort dingen en niet te vergeten onze fietsen te voorschijn halen.

De Ablatie die Lief heeft ondergaan heeft niet voor het resultaat gezorgd wat de bedoeling was. Tja 50% kans is nu eenmaal niet 100%. De onregelmatige hartslag is weer helemaal terug van weggeweest. Het begon weer na een paar dagen terug te vallen. Tja en wat ga je dan doen ..............

We wachten de controle maar af en horen dan weer wat er moet gebeuren. Nu willen we gewoon even bekomen van alles en tot rust komen. De eerste dagen dat we onderweg waren ging steeds van alles mis. Een teken dat we aan rust toe waren denk ik.

Bij mij begint dat nu weer wat bij te trekken. Bij Lief heeft het langere tijd nodig. Logisch ook.

Maar nu gaan we genieten en laten we voor even alles achter ons. Afleiding hebben we genoeg dat is zeker.

En wil je onze reisverhalen lezen (maar dat doen er al velen van jullie) kijk dan op 

FritsEllen reisverhalen 

Onze tweede dag in Frankrijk.

Onze tweede dag in Frankrijk is weer te lezen op mijn reisblog 

Graag zie ik jullie daar in de tijd dat wij onderweg zijn.

Een dag met hindernissen

 Het reisverhaal van 23 februari is te lezen op mijn reisblog 

Aardappelen

Nog 1 nachtje slapen en dan vertrekken we. 

Vandaag nog de laatste boodschappen gehaald. 

Bij de Jumbo had ik een kleine zak aardappelen van 3 kg genomen. Daar hebben we meer dan genoeg aan. Zegt de juffrouw aan de kassa, "mevrouw, u mag er nog een extra zak bij nemen. Het is 2 halen en 1 betalen." 

Ik zeg tegen haar, "mooie actie juffrouw maar ik kan nu niks met zoveel aardappelen. Het is mij teveel. Ik ga morgen op vakantie voor anderhalve maand en ik ga niet met 6 kg aardappelen sjouwen."  

De kassajuffrouw was het duidelijk niet met me eens en probeerde nog eens. 

"U kunt hem ook thuis bewaren voor als u weer terug bent."

"Juffrouw eer ik weer terug ben dan heb ik een aardappel veld in mijn bijkeuken en dat wil ik niet."

"Mevrouw misschien iets voor de kinderen?" 

"Nee juffrouw dat gaat niet want mijn kinderen wonen niet hier in de buurt." 

"O dat is jammer en per post sturen is een beetje duur. Misschien dan iets voor de buurvrouw?" 

"Nee juffrouw die is ook niet thuis en ik ga niet langs de deuren lopen leuren met een zak aardappelen. Weet u wat? U mag hem hebben en vanavond mee naar huis nemen." 

Nou  ........ dat hoefde nu ook weer niet.

Hé, hé, het leek wel of ik bij de kapper zat, "wilt u deze shampoo thuis ook proberen?" En owee als ik dan zei dat het goed was dan kreeg ik de créme spoeling ook nog voor mijn neus gezet want die hoorde erbij voor het juiste resultaat.

Ooit had Wim Sonneveld er een stukje over in een van zijn conferances. Het ging erover dat hij een postzegel wilde kopen bij het postkantoor. De ouderen onder ons kunnen het zich misschien nog herinneren maar ik voelde me dus net zo bij de kassajuffrouw.

Wat een doordrammer. Ze heeft het vast goed bedoeld maar ik hoefde die extra aardappelen nu eenmaal niet fffffffffff.

Voorbereidingen

Vanmorgen waren we op tijd ons bed uit, voor ons doen dan uhum, om acht uur. Om 10 uur zou de camper-stalling open gaan tot 12. Alles wat we moesten doen moest in die twee uurtjes gebeuren anders moesten we vanmiddag weer terug komen.

Onderweg naar de stalling zien we deze grijze en natte luchten, bah. We zouden nu al wel willen vertrekken.

Maar dat doen we niet. Alles op zijn tijd.

De auto was gevuld tot aan de nok. Wat sjouwt een mens toch altijd weer allemaal mee, niet te geloven. En hebben we het allemaal nodig????? Geen idee.

Als ik dan de auto ben aan het uitladen en al die Jumbo-tassen in de camper zet kan ik er nog bijna niet meer in lopen en iedere keer weer denk ik, nu ga ik het eens efficiënter aanpakken. Als ik de kleding nu eens in dat ene kastje doe en de broeken in die andere dan wordt het niet zo snel een janboel. Zo ben ik dan een tijdje bezig en uiteindelijk vindt alles weer zijn plekje.

Met passen en meten maak ik de ene tas na de andere leeg. En tegen half 12 ziet het weer netjes uit.

Zelfs mijn anti slip tafelkleed ligt weer op tafel.

Wat ik nog nodig heb noteer ik. Dat haal ik morgen dan wel even in de winkel. 

Intussen is het buiten wel erg te keer aan het gaan. Wind, veel wind horen we en als we weer in de auto stappen komt de regen met bakken uit de lucht.

Als we weer thuis komen ontdekken we dat we onze gasflessen, die woensdag ook nog mee moeten, helemaal leeg zijn. Nu hebben we een lichtgewicht fles met LPG aan boord en die is helemaal vol maar we nemen ook nog altijd een gewone gasfles mee. Zo zit je nooit onverwacht zonder gas als je toevallig net aan het koken bent. Het is me al eerder gebeurd. 

Eerst maar even een boterham eten en dan met de auto naar een vulstation in Heerlen.

Als we daar aankomen en ik onze flessen uit de auto haal gaat het wel erg tekeer wat de regen en wind betreft en binnen 2 minuten zijn we door en door nat. Normaal is dat gas gebeuren allemaal Lief zijn taak maar die heb ik nu overgenomen en hij staat er een beetje beteuterd bij te kijken. Over een tijdje mag hij het weer overnemen 😉

We hebben nu in ieder geval genoeg gas bij ons. 1 Volle fles met LPG en nog 1 volle fles met propaangas want voor de koude avonden in het verschiet hebben we dat zeker nodig zodat we onze kachel heerlijk kunnen laten branden.

Dat gaat helemaal goed komen.

Meenemen die handel

De tassen met kleding staan klaar. Gevuld en wel.

Mijn tas is volgepropt en de tas van Lief is voor de helft gevuld. Verschil moet er zijn, toch?

Om helemaal eerlijk te zijn moet ik er wel bijvertellen dat Lief eigenlijk veel meer meeneemt aan bagage dan ik met zijn tassen vol met foto en film materiaal. Geluid dingetjes die we moeten opspelden om het geluid ook op afstand goed te hebben. Een statief en niet te vergeten zijn 360° camera en de drone. Op het moment heeft Lief al 2 rug zakken vol met dit soort spullen. Het is een echte hobby van hem. 

Toen ik hem 20 jaar geleden leerde kennen ging hij nooit de deur uit zonder zijn fotocamera. Nu was ik in die tijd ook vaak met mijn fotocamera in de weer. We gebruikten toen nog fotorolletjes dus er werd maar niet zo geknipt om een onbenullig fotootje te maken maar Lief ontwikkelde de foto's zelf en dat scheelde.

Het digitale foto-tijdperk brak aan en toen we in 2003 op huwelijksreis naar Bali gingen moest er natuurlijk een digitale camera aangeschaft worden. Lief las de gebruiksaanwijzing van voor tot achter en weer terug want hij moest de camera helemaal onder de knie krijgen voor onze grote reis. 

Het lukte. 

Er was één ding waar we geen rekening mee hadden gehouden en waardoor we niet zo heel lang plezier van onze camera hebben gehad. De hoge vochtigheidsgraad in Bali. Die zorgde ervoor dat ons camera het na een paar dagen begaf. Dus werd er een wegwerpcameraatje gekocht om toch foto's te kunnen maken en ik had natuurlijk mijn canon nog bij me incluis fotorolletjes.

Weer terug thuis gingen we terug naar de winkel waar we de digitale camera hadden gekocht en we mochten een nieuwe uitzoeken. We zochten een betere uit. Een Panasonic.

We hebben hem nog altijd maar gebruiken hem niet meer.

Toen ik Lief zo bezig zag met zijn digitaaltje werd ik wel erg nieuwsgierig en wilde ik er ook een en samen gingen we weer op pad. Het werd een Sony en ook die heb ik nog maar gebruik hem niet meer.

Later gingen we voor de Canon spiegelreflex camera's maar dat werd nog meer gesjouw voor Lief want steeds werd er weer een nieuwe lens gekocht en die moesten allemaal mee als we op pad gingen want werd er een foto maken dan zat er natuurlijk steeds weer net de verkeerde lens op.

Ik was gemakkelijker daarin en had maar een extra lens dus ik hoefde niet veel keuzes te maken.

Toch bleef het gesjouw een probleem en verkochten we de hele boel en kochten onze bridge camera's. Een bridge camera is een tussenweg tussen de compact en de spiegelreflex camera. Er zit één lens op met een enorme zoom en super fish eye.

Lief heeft een Lumix en ik een Canon en die hebben we nu nog. Door het gebruik van onze telefoons met goede ingebouwde camera's bleven de fotocamera's in een vergeten hoekje liggen. Vorig jaar ben ik de mijn Canon weer volop gaan gebruiken en ook Lief wil zijn Lumix weer meer gaan gebruiken en al die andere spullen moeten natuurlijk ook mee want je zult ze maar nodig hebben. 

Nu moet ik zeggen dat Lief ze ook allemaal gebruikt. Voor ieder moment heeft een camera dus ik zeg ......... meenemen die handel

En mijn vest?

Dat gebruik ik ook dus ook mooi meenemen toch.

Wat neem ik mee

Gisteren eens de zomerkleding opgezocht en gekeken wat ik er van mee wilde en kon nemen als we vertrekken. Ik heb zo'n bekende Action-tas en die mag vol voor Lief want hij roept altijd: "wat denk je dat dat allemaal weegt!!" 

Tja een bekende roep van heel veel camper-mannen tegen hun vrouwen.

 

Het blijft moeilijk want wat heb je nodig?

Lange broeken voor als het te koud is, driekwart broeken voor een zonnetje met wind. Want wind kun je hebben in de winter in het zuiden. Harde, frisse wind. 

Dus ga je dan uit de wind zitten en smelt je zowat weg in de zon dus korte broeken heb ik ook nodig.

Dan krijg je hetzelfde euvel met de bovenkleding.

Topjes, blousjes met korte mouwen en lange mouwen, een trui en vooral een vest en een bodywarmer. Deze laatste is ideaal voor op de fiets als er zon en wind is.

Dan heb ik nog een donsjack met capuchon die ook weer ideaal is onder allerlei weersomstandigheden. 

Als ik dan zo bezig ben dan raakt mijn Action tas al snel gevuld. 

Misschien nog een beetje proppen en dat vest dan dat er niet inpast? 

Dat leg ik boven op de tas en trek het aan als we vertrekken 😊 Zo kan ik dat weer mooi mee smokkelen zonder gemor. Dat is in plaats van die ene kilo die ik ben afgevallen..........

Het gaat goed!!

Vandaag vrijdag. Meestal is dat mijn weeg-dag. Sinds 1 januari ben ik nu 3,5 kg kwijt. Niet veel maar ik houd me dan ook niet echt aan een dieet. Alleen minder eten, niet snoepen. Hebben we visite of wij gaan op visite dan doe ik lekker mee. 

Nu drink ik sinds 3 weken geen alcohol meer en ik weet nu dat ik daar dus niet extra van afval. 

Gisteren bij mams een stukje kersen vlaai gegeten en dat heeft me geen kwaad gedaan doordat ik crackers at bij de maaltijden in plaats van brood.

Als ik dat nu zo kan compenseren dan ben ik op de juiste weg want dat vergeet nogal eens. Dat is mijn grote struikelblok. Vergeten om te stoppen en al helemaal als het ook nog lekker is. Een ander mens krijgt misschien een verzadigt gevoel maar ik dus niet. Ik moet ophouden met eten terwijl nog heel veel zin heb om verder te gaan.

Lief heeft nooit problemen met zijn gewicht gehad maar is in de loop der jaren toch ongeveer 10 kg bijgekomen. Nu is hij niet echt dik maar zijn BMI is net over de 29 en dat is te veel vindt de cardioloog. Sinds woensdag is Lief dus ook bezig met afvallen en vanmorgen was hij al meer dan 

2 kg kwijt. Hij heeft door de ingreep ontzettend veel vocht verzamelt dat nu zijn lichaam begint te verlaten. Hij is helemaal blij met resultaat en laat de koekjes en snoepjes nu mooi in de kast staan en dat wil wat zeggen want Lief is best wel een snoepkous.

Ik heb het ritme alweer een beetje pakken. Even dat duwtje van de Eetmeter en dan kan ik strakjes, hopelijk, weer helemaal zonder al denk ik dat als we in Frankrijk zijn het toch weer even handig is met andere producten die ik niet helemaal gewend ben.

De weegschaal blijft in ieder geval thuis dus voorlopig is deze vrijdag de laatste weeg-dag. Dat komt wel weer als we weer thuis zijn.

Goede voornemens

Het gaat goed met Lief. Hij heeft er weer helemaal zin in. Nou ja zin in, ik bedoel eigenlijk hij is toe aan zon, zee en rust. Even bijkomen van al die dokters aan zijn lijf.

En daar gaan we voor zorgen 😊 We hebben besloten om ergens volgende week te gaan vertrekken richting het zuiden. Wordt het Frankrijk of Spanje? Als we de zon zien dan stoppen we.

We hebben al gezien dat de voorraad medicijnen genoeg is voor zeker 5 weken. 7 April moet Lief op controle dus begin april gaan we weer thuis komen is de bedoeling. 

Nu maar een begin gaan maken om onze korte broeken weer op te gaan zoeken.

We hebben ook gisteren een begin gemaakt met onze goede voornemens om af te gaan vallen. Alle twee hebben we nu de app van het Voedingscentrum op onze telefoon en zo kunnen we bijhouden wat we eten op een dag. Je komt zo tot hele bijzondere ontdekkingen. In een wit broodje zitten enorm veel van die kwalijke calorieën. Ik ben nu gek op crackers 😂 want dat scheelt enorm.

Lief doet enthousiast mee. Vult steeds zijn Eetmeter in als hij iets eet. Misschien kan ik zo zijn aandacht misschien een beetje verleggen van de bloeddrukmeter naar de Eetmeter 😂 😬 

Die bloeddrukmeter mag hij voor mij nog maar 1 keer per dag gebruiken en geen 10 keer of nog meer. Dat gaat zo een eigen leven leiden en dat moet niet. Gisteren ging dat goed dus nu maar volhouden Lief!!

Vanmiddag ga ik mams weer een bezoekje brengen en raad eens wat ze zei??????? Neem iets lekkers mee voor bij de koffie ffffffff. Nu zit ik al de hele tijd te zoeken in mijn Eetmeter wat ik het beste kan nemen maar het zijn allemaal verboden lekkernijen en eigenlijk wil ik het ook niet eten. Dan voel ik me weer schuldig en denk, ach dat vindt ze gezellig. Hoe lang kan ze dat nog doen gezellig koffie drinken. Vandaag dus buiten het gebak om alleen maar crackers want komt het niet uit de breedte dan maar uit de lengte.

Weer thuis.

Gisterenmorgen kreeg ik een app'je van Lief dat ik hem tegen 10 uur mocht komen ophalen dus ik op mijn gemakje douchen, boterhammetje maken, theetje drinken ...... hé even tijd voor mezelf.

Dat was niet van lange duur want net toen ik zat te genieten van mijn kopje thee hoorde ik gepiep op mijn telefoon. Een app'je van Lief. "Ik heb de kleren al aan. Je mag ook eerder komen."  mijn antwoord was natuurlijk "ik kom er zo aan." Snel, snel die thee op drinken en de rest wat nog te warm was maar door de gootsteen. Schoenen aan en richting Genk.

Kreeg ik onderweg ook nog een omleiding iets wat mij eigenlijk niet moet overkomen want dan ben ik mijn ingestudeerde route weer helemaal kwijt. Ik heb het al eens eerder geschreven, wegen en ik gaan zelden samen 😁

Gelukkig stond de navigatie ook aan op mijn telefoon van google en die werkt perfect. Hij geeft alles up-to-date aan en ook omleidingen. Geen enkel probleem dus en ik zat weer snel op de juiste weg. Google en ik komen er samen wel uit.

Aangekomen in het ziekenhuis waren de parkeerplaatsen bomvol. Ongelooflijk want het is een super grote parkeerplaats zowel boven als ondergronds maar wie zoekt zal vinden en ik zocht en vond 😊

Aangekomen op de afdeling stond Lief al met zijn jas aan en alle spulletjes in zijn koffertje. "Niets vergeten, Liefje?" 

"Nee, alles zit in mijn koffertje en ik heb ook al alle papieren en medicijn-recepten." Die Lief had niet stil gezeten 👍

Thuis stond nog een grote doos met cadeautjes op Lief te wachten. Hij was afgelopen maandag met de post gekomen van de kleinkinderen nog voor de verjaardag van opa. Eerst een kopje koffie want daar was Lief wel heel erg veel van te kort gekomen 😁 en daarna cadeautjes uitpakken.

Wat werd Lief verwend. Tekeningen, een schilderij met verf-handjes erop, een fotoboekje met de laatste foto's, een mooie kaart, koekjes voor de koekjesmonster-opa, chocolade en enige poppetjes met wiebel hoofdjes 😍.

Die gaan mee de camper in stelde ik al meteen voor, kunnen ze heerlijk wiebelen als we onderweg zijn 😅😅

Lief heeft heerlijk rustig aan gedaan. Thuis knap je nog het beste op denk ik en wat heel voornaam is. Lief heeft heerlijk geslapen vannacht.

Lief

Nadat ik Lief gisteren morgen had afgeleverd ben ik weer naar huis gegaan. Ik had voor die dag een vol programma bedacht om me zelf bezig te houden.

Eerst maar eens de bedden verschoond en alles in de wasmachine gestopt. Daarna de droger in, strijken en in de kast. Eten gekookt want ik had nog boerenkool liggen en dat eten weer in de vriezer gestopt nadat ik iets voor me zelf had achter gehouden dus ook nog warm eten gehad.

Nog een paar boodschapjes gedaan want Lief zou de eerste 24 uur niet alleen gelaten mogen worden i.v.m. bloedingen.

Om 15 uur was "wijnen" bij ons in het appartement en ik had me voorgenomen daar ook even heen te gaan. Tussen door app'jes en telefoontjes beantwoorden.

En toen belde Lief tegen 16 uur. Helemaal slaperig. Hij was weer op zijn kamer. Volgens de dokter was de operatie geslaagd dus wij helemaal happy. 

Ik mocht ook nog op bezoek komen van half 6 tot half 7 dus snel een broodje gegeten en weer op pad richting Genk.

Nu was ik al 1 keer binnen geweest in het ziekenhuis vanmorgen met het brengen dus werkte mijn code niet meer om binnen te komen, ggggrrrrrrrr. Je mag nu eenmaal maar 1 keer per dag binnen en de code weet dat precies.

Gelukkig was er een hulpvaardige dame die me binnen liet door het "smokkelpoortje" en klokslag half 6 kwam ik buiten adem aan bij Lief op de kamer.

Ze hadden net een maaltijd gebracht. Dat was het eerste voedsel wat Lief weer binnen kreeg na 24 uur. Hij was uitgehongerd en at zijn hele kopje soep en bordje leeg.

Toen Lief alles op had zei hij, "je had toch ook nog van die lekkere wafels in het koffertje gestopt. Daar wil ik er nog wel eentje van en doe meteen ook een blikje van die cola die je had." Als dat geen goed teken is 😊

Ik mocht op bezoek blijven tot 20 uur. Wat een feest. 

Het drukverband en de infuusnaalden moesten nog 1 nachtje blijven zitten. Dat heeft Lief wel de hele nacht uit zijn slaap gehouden 😕 Niet leuk.

Ik daarentegen kwam tegen negen uur thuis en was doodmoe van alles bijelkaar

Tegen half elf lag ik al in bed en heb geslapen als een roos .............

De "grote" dag

Vandaag is het dan zover. De wekker stond op zeven uur maar we waren natuurlijk al lang voor die tijd wakker.

Lief ging al douchen en ik at mijn boterhammetje met een kopje thee en tegen acht uur zijn we dan vertrokken. Het is een half uurtje rijden met de auto.

Lief had een QR code voor mij gekregen en toen we bij de poortjes kwamen in het ziekenhuis zagen we al een ware opstopping. De meeste poortjes werkten niet naar behoren fffffff Dat gaat nog wat worden vloog er door mijn hoofd. 

Vol verwachting klopte mijn hart.

We hadden geluk en we konden zonder problemen door de poortjes. Nu weer op weg naar een grote ruimte waar iedereen zich moet melden.

We waren vrij stel aan de beurt en terwijl we daar zaten te wachten vroeg een oude man mij of ik kon lezen welke nummertje hij had op zijn papiertje en welk nummer er nu aan de beurt was. Zo zielig. Hij had een zijn onder been geamputeerd en zat in een rolstoel. Hij was helemaal alleen en kon de nummertjes niet goed lezen. Hij was zo dankbaar dat ik hem hielp dat hij degene die opgenomen moest worden (dat zag hij aan het koffertje) heel veel beterschap wenste.

Toen hij bij zijn loket kwam vroeg de juffrouw of hij hulp wilde hebben en dat nam hij dankbaar aan. Gelukkig kwam het nog goed voor deze man.

Wij liepen weer verder naar de afdeling waar Lief zich zou moeten melden en daar werd ons alles nog eens keurig uitgelegd over hoe alles in zijn werk gaat. Telefoonnummers werden uitgewisseld, medicijnen gecontroleerd en daarna werden we naar de kamer gebracht.

Lief ligt bij het raam en heeft een gezellige kamergenoot. Ik denk een 60 plusser dus qua leeftijd een beetje in de buurt van Lief. Dat is altijd weer mooi meegenomen als je wat leuk gezelschap hebt.

Vanmiddag rond kwart voor twee zal Lief geholpen worden en tegen vijf uur zou hij weer op zijn kamer zijn. Misschien dat ik dan nog even op bezoek mocht komen maar daar word ik nog over gebeld. De kamergenoot zijn vriendin kwam van zeven tot acht dus ik moet dan daarvoor een plekje zien te veroveren 😁

Jarige Job

Vandaag gaan we eerst feesten want mijn Lief is jarig. Vandaag wordt hij 72 jaar.

Deze foto heb ik in late zomer van 2021 gemaakt. We hadden met de camper een reis gemaakt door Portugal en Spanje. Op deze foto zijn we op de terugweg in zuid Frankrijk in Gruissan beland. We hadden een plekje nog net niet op het strand.

Wat hebben we het warm gehad afgelopen zomer. Het was allemaal een beetje TE tenminste als je 42 graden TE kunt noemen. 

Vandaag zien we ook weer een heerlijk zonnetje en gaan we er een gezellige dag van maken.

Wachten, wachten en nog eens wachten .........

Dat was een tegenvallertje in het ziekenhuis in het Belgische Genk. We kwamen er binnen en binnen 5 minuten stond ik weer buiten. Geen begeleiders mee naar binnen 😏.

Lief mocht zich melden aan de balie en kreeg een briefje met een QR-code op waarmee hij door het poortje kon. Ik haalde nog voor mijn Lief verdween achter het poortje de papieren uit mijn tas en zijn paspoort want dat moest hij bij zich hebben en wenste hem succes en zwaaide hem uit totdat hij uit het oog verloren was.

Wat zal ik nu eens gaan doen?

Het was pas 12 uur en ik moest zeker rekening houden dat Lief pas om 15 uur weer te voorschijn zou komen.

Een wandelingetje? Oké.

Je bent hier wel snel uitgewandeld want het ziekenhuis staat nog eindje buiten het centrum en daarbij begonnen druppeltjes te vallen. De paraplu lag in de auto en de sleutels zaten in de zak van Lief ffffffffffff nou dat gaat lekker.

Half 1, de klok gaat niet voorruit en het is koud en nat en ik besluit om naar het restaurant te gaan. Ik bestel een koffie.

Tien voor 1, mijn maag begint te knorren, nog maar een koffie en een broodje gezond wat een hele kluif is.

Half 2, gelukkig heb ik mijn leesboek bij me.

Tussendoor krijg ik appjes van Lief met de mededeling dat het niet zo erg opschiet. Ffffffff misschien moet ik wel tot half 4 me zien te vermaken ..............

Kwart voor 2, een flesje met koel water gaat er wel in.

Half 3, wat zal ik nog nemen ............. Cola Zero.

En dan 10 minuten voor 3 komt Lief het restaurant binnen wandelen. "Eerst effe plassen hoor en dan moet je me alles vertellen. Bestel vast een kopje tomatensoep want dat vind je zo lekker en ziet er heerlijk uit hier en doe mij nog maar een Zero. Ben zo terug." 

Wat een opluchting om even al dat vocht kwijt te raken en daarna begint Lief te vertellen wat hij allemaal heeft doorstaan.

Eerst de anesthesist die hem het hemd van het lijf heeft gevraagd zelfs of we een poetshulp in huis hebben. Als zien we daar niet direct het verband in wat dat met een Ablatie heeft te maken maar voorruit het zal wel zo moeten.

De neuswisser gebeurde tussendoor en behalve de neus werd nu ook de keel gewist. Lief liep zo in op de verloren wachttijden.

Daarna de scan en tussen door van het ene loket naar het andere en steeds weer opnieuw vragen beantwoorden en papieren tekenen. Uiteindelijk was de boel allemaal achter de rug en kon Lief het ziekenhuis verlaten en genieten van zijn tomatensoepje in het restaurant.

En of het nog niet genoeg was gingen we na het ziekenhuisbezoek naar onze favoriete bistro een klein hapje eten zodat we als we thuis kwamen niets meer hoefde uit te halen. 

Trouwens dat etentje was ook vast een voorproefje. Lief is morgen jarig maar we vieren dat niet omdat maandag de opnamedag is en Lief na 18 uur niet meer mag eten.                                                              

We maken er zondag een rustige dag van met iets lekkers bij de koffie en als ik Lief dinsdag weer mag gaan ophalen dan klinken we op een spoedig herstel met een ....................... cola Zero 😁  of zoiets in die trant. Dat komt vast helemaal goed.                                                                          

Ziekenhuis Genk

Vandaag gaan we naar het ziekenhuis in Genk.

We hebben een afspraak staan om 13 uur met de anesthesist daarna wordt er een scan gemaakt en  sluiten we af met een corona-test en wie weet nog een kopje koffie.

Het is maar ongeveer 20 km van ons vandaan. Dat valt dus mee.

Jaren geleden zijn we er eens geweest. Maar eens kijken of we er de weg nog weten. Vooral ik moet goed opletten want ik moet maandag en dinsdag die weg rijden en wegen zijn voor mij net een puzzel. Ik kan de weg ergens heen maar moeilijk onthouden. Ik verdwaal nog net in ons eigen huis. De navigatie is voor mij een uitkomst dus dat moet wel lukken.

Lief zal wel eerst ingeschreven moeten worden. Het werkt daar allemaal een beetje anders dan bij ons.

Eerst checken of we alles bij ons hebben. Zorgpas, paspoort, lijst van de medicijnen en de uitnodiging en natuurlijk niet te vergeten de mondkapjes. Dat zal het wel zijn denk ik.

Nog even koffie drinken en dan op pad.

Blij

Wat een leuke reacties kreeg ik hier gisteren en wat een super ideeën. Heel leuk om te lezen 👍

Het is alweer donderdag vandaag en buiten ziet het er weer grijs uit.

Lief wilde een you-tube filmpje kijken van mensen die net als wij geregeld met de camper op pad gaan en wij volgen hun. Ze zijn voor 10 dagen naar zuid Frankrijk. 

Ze hadden zo genoeg van het grijze weer dat ze besloten er even op uit te gaan. Ik zag beelden van hun onderweg in Frankrijk. Wandelen in leuke dorpjes en toen zag ik zon, heel veel zon en zee.

Het begon meteen vreselijk te kriebelen bij mij en stelde Lief voor dat als we een week verder zijn en hij voelt zich goed na de Ablatie we er ook gewoon even vandoor gaan. Ik kan de spullen wel bij elkaar zoeken en het bed is al opgemaakt 😄

In 2 dagen kunnen we in zuid Frankrijk zijn. We wonen al helemaal in het zuiden dus Nederland hoeven we niet meer door.  En daar dan even heerlijk bij komen van alles. Al is het maar 1 of 2 weken.

Wij zijn sinds we niet meer werken gewend om maanden weg te gaan en zijn helemaal vergeten dat we ook 1 of 2 weken weg kunnen 😎. Lief was er meteen voor te vinden.

Het maakt onze vooruitzichten weer een beetje leuk.

Eerst morgen naar het ziekenhuis in Genk voor de voorbereidingen voor maandag. Eerst de Anesthesist daarna de scan van het hart en niet te vergeten de bekende neuswisser 😁

Wie doet ons wat ...........

Gisteren op mijn gemakje naar het winkelcentrum gelopen. Het is maar 450 meter van ons vandaan en staat al vanaf 2019 in de verbouwing-steigers. Het werd tijd dat er nieuw leven in het mooie winkelcentrum geblazen werd want na jaren Beste Winkelcentrum te zijn geweest was dat er nu onderhand wel vanaf. Het bestaat overigens al vanaf 1971 dus ....... tijd voor vernieuwing.

Het wordt steeds mooier en mooier en we zien er steeds wisselingen van winkels. De ene winkel verdwijnt en er komt weer een nieuwe voor in de plaats. Zo heeft de Kwantum plaats gemaakt voor de Action en waar de Wibra nu nog is zou een Lidl komen enz. enz. Met het oog op de aanpassingen van winkels, huisartsen-praktijk, kliniek, tandarts enz. hebben we er dan ook voor gekozen om in deze buurt een appartement te kopen.

De huisartsen praktijk hebben we aan de overkant en is uitgebreid net als een kliniek waar Lief aan zijn liesbreuk is geholpen. De stadsbus stopt voor de deur en willen we lopen dan staan we binnen een kwartier midden op het Vrijthof.

We hebben alles binnen bereik. Hier kunnen we het nog lang volhouden op onze leeftijd en dat zonder hulptroepen te moeten inhuren 😅

We moeten het natuurlijk wel doen met een balkon dat voor ons wel iets groter had mogen zijn maar tja we kunnen niet alles hebben en willen we de natuur in .............. dan halen we de camper uit de stalling dus, wie doet ons wat .................

Wij en YouTube

Mijn Lief was gisteren heel actief bezig want na al die gedane arbeid van spullen naar de camper brengen en ramen zemen maakte hij ook nog een nieuwe video voor ons YouTube kanaal.

We hebben een eigen kanaal over onze camper-reizen. Ooit zijn we ermee begonnen om zo herinneringen vast te leggen buiten onze fotoalbums om. Bewegende beelden vastleggen is toch altijd weer heel anders dan foto's kijken al zou ik mijn foto's en albums ook niet willen missen. 

Zo ontstond dus ons YouTube kanaal. We kregen volgers, mensen die graag met ons "mee" wilden reizen en we groeiden maar door.  We vinden het leuk om te doen en het houdt ons bezig met onze hobbies, fotografie en films maken, als we op reis zijn. Je leert zo ook weer een heleboel mensen kennen. Soms komen we volgers tegen als we onderweg zijn met de camper of met onze gewone auto en zelfs als we op de fiets zijn. Heel leuk.

We zijn zelfs al mensen gaan bezoeken zoals Toon en Marion die alweer meer dan 20 jaar op een prachtig plekje in Portugal wonen met hun lieve viervoeter, Willem die mijn hart wel een beetje veel gestolen heeft ❤

Mensen die steeds reageren, leer je "kennen" en horen onderhand bij onze "YouTube familie". Ze hebben al sinds eind september niet meer veel van ons gehoord en we vonden het wel tijd worden om hun te laten weten hoe het met mijn Lief is gesteld. Dat is gisteren gebeurd. 

Lief knutselde een video in elkaar en plaatse hem op YouTube.

Wat overweldigend om dan al die lieve reacties te lezen. Daar knapt een mens van op en Lief gaat er nu niet voor 100% voor maar voor 101%.

Voor de liefhebbers zal ik de video hier plaatsen enne wil je meer zien dan kun je je gratis abonneren op ons kanaal. Er zitten echt geen haken en ogen aan. Klik je op het belletje dan krijg je automatisch bericht in je mailbox als er weer een nieuwe video is en hoor je bij de eersten die kunnen kijken.

Een bezig dagje

Wat een weer gisteren en wat een regen viel er uit de lucht. In de avonduurtjes vielen er zelfs een paar harde donderslagen vergezeld van een felle bliksem.  Februari en dan onweer in de lucht. Het moet niet gekker worden.

Eenmaal in bed kon ik de slaap niet vatten. De onrust begint vat op me te krijgen. 

Waren we al maar een week verder dat zou ik veel prettiger vinden. Ik weet uit ervaring dat ik pas weer goed slaap nadat alles achter de rug is. 

We doen het er maar even mee.

Vanmorgen mijn poetsochtend gehad met mijn "gouden meisje" Alles ziet er weer spic en span uit en kan er weer tegen. 

Lief ging even naar de stalling waar de camper staat. We waren er al een tijdje niet meer geweest maar alles was in orde. De accu's stonden er nog goed bij en waren goed op spanning. 

Lief nam nog een paar spulletjes mee die thuis klaar stonden om een keertje mee te nemen zodat ze thuis niet meer in de weg zouden staan. Deze week worden er nog wat nieuwe aankopen thuis bezorgt zoals een nieuw bijzettafeltje voor buiten. Altijd handig als je even ergens onderweg wil stoppen op een mooi plekje om een kopje koffie te drinken. Dan komt er nog een buitendouche, handig om je even af te spoelen als je gezwommen hebt en een extra waterpompje. 

Die waterpompjes gaan vaak ergens onderweg stuk en dan moet je zien dat je een camper-winkel vindt die die dingen verkoopt. Het is ons al twee keer gebeurd. Een keer in Frankrijk en een keer in Spanje. Altijd handig dus om er eentje in voorraad bij je te hebben.

Toen Lief weer thuis kwam van het even camper-opsnuif-gevoel heeft hij de ramen thuis extra aandacht gegeven want als dat zonnetje schijnt dan zie ik hoe die roepen, bijna schreeuwen voor een wasbeurt. Ons "Gouden meisje" bofte dus 😅 en konden we nog even een extra kopje koffie samen drinken want nadat ze bij ons klaar is moet ze weer naar haar werk. 

Wij kunnen nu weer ongestoord naar buiten kijken 😁

Prettig geregeld toch.

Mooi Maastricht

Gisteren hebben we een mooi fietstochtje gemaakt in de omgeving. Het zonnetje scheen en daar hebben we even gebruik van gemaakt.

Lief heeft zich kunnen losrukken van de tv waar het schaatsen in volle gang was maar het zonnetje heeft het gewonnen.

We fietsen door het stukje Maastricht waar ik ben opgegroeid. Ik heb er een prachtige jeugd gehad.

Op 1 km afstand van de Belgische grens woonden we. We speelden in het hooi op de boerderijen, gingen de kippen voeren en speelden met de biggetjes. Ik had een vriendinnetje die haar vader molenaar was. Ze woonden aan het riviertje de Jeker bij de watermolen en ook daar konden we heerlijk spelen tussen de meelzakken.

Wij hadden verder zelf niets met landbouw. Mijn vader werkte bij de krant en mijn moeder regelde de boel in huis, dat ging zo in die tijd, en ik bofte dat ik al dat moois zo dichtbij huis had.

Op deze foto is het landgoed, de Apostelhoeve te zien boven op de heuvel. 

Hier koop je de heerlijkste grand-cru wijnen. Ze hebben hier één van de de grootste wijncollecties van Nederland en België. Toen ik trouwde ging ik aan de andere kant van deze berg wonen en kocht hier wekelijks de heerlijkste appe zoals zo veel mensen die hier woonden. In die tijd was dit vooral in fruitboer. Later veranderde dat van fruitboer naar wijnboer toen hun zoon de boel ging overnemen.

Aan de overkant van de weg van de Apostelhoeve is de bron van Sint Servaas. 

Jaarlijks trekt op de zondag voor 12 mei, het feest van Sint Servaas, een bronprocessie naar de St. Servatiusbron in Biesland. De plek wordt ook wel Servaasbroek genoemd. Deze plek is ontstaan toen Sint Servaas van Tongeren naar Maastricht vluchtte. 

Toen hij dorst had, klopte hij, met zijn wandelstok op de grond. En zowaar, een bron ontsprong. Het zou geen gewoon water blijken te zijn, maar bijzonder heilzaam tegen zweetvoeten.

We fietsen verder de grens over naar het plaatsje Kanne in België. De plaats waar Tom Dumoulin, de wielrenner, zijn domein heeft en fietsen weer richting Nederland.

We komen langs het mooie Chateau Neer-Kanne waar in 1991 de Eurotop plaatsvond. Hier dineerden de Europese regeringsleiders met koningin Beatrix die resulteerde tot het Verdrag van Maastricht.

Ik kan het mij nog goed herinneren hoe de helikopters boven onze hoofden vlogen en de prachtige limousines over de weg suisden met Helmut Kohl, Francois Mitterand, John Major, Adreotti, enz. enz..

Als we hier zo fietsen dan passeren er een heleboel gedachten door mijn hoofd. Wat was het een mooie tijd .............

De zon!!

Wat een mooi weer is het vandaag. De zon staat hoog in de lucht tenminste zo hoog als hij nu kan komen 😉 Dan voel ik me weer helemaal vol met energie en wil naar buiten. 

Gisteren maakte ik plannen met Lief om te gaan fietsen in de omgeving. Heerlijk naar buiten. Vandaag zit Lief helemaal vast geketend aan de tv geloof ik want het schaatsen in Beijing wordt uitgezonden.

Ik denk dat ik dan even alleen er op uit ga want vanmiddag zou het zonnetje weer verdwijnen. Al is het maar een klein wandelingetje en wie weet als ik aanstalten maak om naar buiten te gaan gaat Lief toch mee. Afwachten maar.

 

After life

Op het moment volg ik op Netflix de serie After Life. Het is een komedie/drama. Meer komedie dan drama vind ik. Vanmiddag heb ik zitten schudden van het lachen. 

Ricky Gervais speelt de journalist Tony van de lokale krant  Tamburry Gazet.

Hij is in diepe rouw nadat zijn vrouw Lisa is overleden aan borstkanker. Hij kampt met depressieve en suïcidale gedachten. Uiteindelijk besluit hij toch te blijven leven omdat zijn hond, een Duitse herder, anders zal verhongeren.

Hij zegt en doet alles waar hij zin in heeft want hij heeft verder lak aan alles en dit zorgt soms voor ontzettend lachwekkende situaties.

Er zijn al 3 seizoenen van zag ik dus ik kan nog even verder gaan met genieten van deze lachwekkende serie.

Vroeger en Nu

Tegenwoordig staan in ieder huis wel 1 of meerdere televisie toestellen. Ik werd toch wel nieuwsgierig hoelang de tv al bestaat en hoe daar de ontwikkeling van is gegaan en ging op zoek.

In 1884 ontstond de Nipkowschijf. Dit was een snel draaiende schijf die door middel van licht en gaatjes de eerste beelden vormden. In 1935 werd de eerste tv uitzending ter wereld in Berlijn uitgezonden gevolgd door Frankrijk in 1937. Wat moet dat een gewaarwording zijn geweest. 

Op 2 oktober 1951 was de eerste reguliere tv uitzending in Nederland.

Ik kan mij nog goed herinneren dat toen ik 4 jaar was (1957) wij de eerste tv in huis kregen. Ik kan me zelfs nog flarden van beelden voor de geest halen van de film die ik toen zag. Het moet toch wel een indruk op me gemaakt hebben dat ik dat nu 64 jaar later nog op mijn netvlies te voorschijn kan toveren.

Programma's werden maar op bepaalde tijden uitgezonden en toen ik iets ouder was werden er zelfs op de woensdag en zaterdagmiddag programma's voor kinderen uitgezonden zoals Dappere Dodo, oma Tingeling en Okkie Trooy.

Je ging er dan echt voor zitten. 

Later kwamen er programma's waar bijna heel Nederland voor ging zitten. Als er een One man show van Toon Hermans op tv was dan zag je bijna niemand buiten op straat. 

De televisie heeft een snelle ontwikkeling door gemaakt. In 1967 kwam de eerste kleuren tv en in 2006 deed de digitale tv zijn intrede.

Nu is een tv scherm bijna niet meer weg te denken en zelfs internet is er op aanwezig. De televisie heeft ook een hele andere rol gekregen.

Vroeger keken we naar een uitzending die de omroep voor ons had uitgekozen. Nu kijken we naar programma's die we zelf uitzoeken. We abonneren ons op Netflix of Videoland. We nemen een abonnement op een sportzender. Willen we een serie zien dan kijken we niet meer 1 keer in de week als die serie wordt uitgezonden nee we streamen alle afleveringen en kijken alle afleveringen achter elkaar.

Als ik er goed over nadenk dan is de wereld van nu veel sneller geworden. 

We hebben geen geduld meer om te wachten met kijken tot volgende week naar deel 2 van onze favoriete serie. En zijn we niet thuis als ons favoriete programma is dan nemen we dat op of kijken naar uitzending gemist. We kiezen heel bewust onze eigen programma's.

Het wordt ons steeds gemakkelijker gemaakt. En vinden we dat fijner? 

Ik denk dat vooral voor de ouderen het een boel problemen geeft. Als ik kijk naar het kijk gedrag van mams en ons zelf dan zie ik een heel groot verschil. Mams kijkt nog zoals ze dat van vroeger gewend is. De tv gids wordt helemaal bestudeerd en aangestreept wat ze graag wil zien en dat is een heleboel. Wij hebben al jaren geen tv gids meer en kijken veel minder vaak. Wij kiezen ook onze programma's net als mams maar vinden dat er steeds minder programma's voor ons de moeite waard zijn. De jongere mensen kijken helemaal geen voor geselecteerde programma's meer.

Er is heel veel mogelijk en internet is ook op de tv niet meer weg te denken.

Gelukkig zijn Lief en ik er altijd redelijk in meegegroeid door onze nieuwsgierigheid anders hadden we een vet probleem.

Herinneringen

Vandaag is het 70 jaar geleden dat mijn ouders in het huwelijk traden. Mijn moeder is niet in een witte jurk getrouwd omdat 5 maanden ervoor de moeder van mijn vader overleed. Mijn vader was de jongste van 4 of eigenlijk van 5 kinderen. 

In 1916 is een ouder broertje overleden toen de kraamzorg de pasgeboren baby uit haar handen liet vallen. Wat moet dat vreselijk zijn geweest voor de jonge moeder die nog in het kraambed lag. Er werd eigenlijk nooit veel over gepraat.

Mijn vader werd in 1928 geboren en was een echt moederskindje hoorde ik altijd. Het was dan ook extra treurig toen zijn moeder overleed aan suikerziekte een paar maanden voor het huwelijk. Mijn vader vertelde mij altijd als kind veel verhalen over zijn moeder. Hij kon heerlijk vertellen over vroeger en ik was dan ook een aangename luisteraar denk ik.

Mijn moeder was de oudste van 5 kinderen en het bruidsjonkertje dat op de foto staat is dan ook een jonger broertje van mijn moeder. Na dit broertje was nog een jonger broertje. Het bruidsmeisje op de foto was het jongste dochtertje van een broer van mijn vader. Wat een leeftijd verschillen.

Mijn ouders hadden een gelukkig huwelijk en hebben nog net samen hun 57ste huwelijks verjaar meegemaakt al was mijn vader toen al erg ziek en lag hij in het ziekenhuis. 12 Dagen later is hij overleden.

Vandaag ga ik naar mams samen met Lief en nemen we gebakjes mee (oei daar ga ik weer aan het gebak) Zo'n dag mogen we toch echt niet zomaar voorbij laten gaan.

Carnaval in het zuiden

Gisteren hebben we onze wijnmiddag weer goed doorstaan. Voor Lief had ik een blikje cola meegenomen en dat ging prima. We hebben ook nog alcoholvrij bier maar dat moet ik eens goed nakijken of dat ook echt alcoholvrij is en niet 0,5% of zoiets al staat op het blikje 0%.

Rondom mij heen hoor ik al hele discussie over het carnaval vieren in 2022. Gaat het door of niet en als het wel doorgaat, hoe dan. Anderhalve meter afstand houden is onmogelijk met deze feesten.

Onze burgemeester, Annemarie Penn-te Strake heeft het er maar moeilijk mee en dat kan ik me heel goed voorstellen. Ze wil de mensen een beetje tegemoet komen want er is hun al zoveel afgenomen de laatste tijd maar owee de besmettingen. Nu las ik dat er weer een nieuwe subvariant van Omnikron in de omloop is namelijk de BA.2 mutatie.

Carnaval is zolang ik mij kan heugen altijd een een groot feest geweest en werd volop gevierd. In iedere plaats in Limburg was dat weer op een andere manier. Maastricht stond altijd bekend om zijn straatcarnaval en het is helemaal niet te vergelijken met de Brabantse carnaval of de Belgische en Duitse carnaval. Zelfs in zuid Limburg verschilt dat al van plaats tot plaats. Praalwagens zie je bijna niet bij ons. Die moet je echt niet verwachten in Maastricht. Het is meer een Bonte Storm (boonte störm) Ik heb er dan ook nooit iets leuks aan gevonden om langs de kant van de straat te staan kijken. Ik liep veel liever zelf mee. Dan kwam je allerlei bekende mensen tegen die wel aan de kant stonden. Zelf was ik onherkenbaar verkleed en als ik dan naar een bekende toeliep en iets vertelde over hemzelf dan zag je ze denken wie ik dan wel was en hoe ik dat wist. Zo hadden we vaak dolle pret. Alles kon en alles mocht behalve mensen lastig vallen. Het gebeurde regelmatig dat er jonge mannen van buiten de stad, carnaval kwamen vieren in de veronderstelling dat er wel wat te halen viel bij de meisjes maar daar waren ze snel van genezen want dat was echt niet de bedoeling. Binnen de kortste tijd werd hun dat dan ook duidelijk gemaakt.

Het carnaval van nu is niet meer te vergelijken met het carnaval van vroeger.

Ach ja, die goede oude tijd ................. Hahaha, ik word oud geloof ik. Ik zal hard duimen voor de liefhebbers dat er toch iets mogelijk is met het carnaval en het feestvieren kan beginnen.