Sneeuw?

Eigenlijk is morgen mijn weegdag maar ik kon het vanmorgen niet nalaten om toch een kijkje te nemen op de weegschaal. Het vakantiepond is er weer af, jippie. Ik dacht het al want vannacht ben ik er wel 3 keer uit gemoeten voor een sanitaire stop. Meestal is dat voor mij een teken dat het goed gaat.😀 

Nu volhouden en dat gaat zeker lukken als je resultaat ziet.

Vanmiddag naar mams, eens kijken hoe het daar is en oei dan gaan we vast koffie drinken en niet alleen koffie maar iets lekkers erbij en daar moet ik verder maar niet bij nadenken. Morgen ga ik dan ook maar liever niet op de weegschaal staan. Dat kan me dan meteen in een dip doen belanden. Struisvogel spelen op zijn tijd mag heus wel.

Het weer is toch helemaal van slag. Sneeuw!!!!! Bij ons in het zuiden nog niet maar in het oosten van het land vallen de vlokjes. Mijn schoonzus schreef vanmorgen dat er net niet genoeg viel om een sneeuwpop van te kunnen maken 🙈

Bij ons ziet het er weer grijs uit. Ik ben ergens "blij" dat mijn verdrietig meisje dit niet meer hoeft te zien want ze vond het vreselijk triest.

Ik las bij overwinter vrienden die nu nog in Spanje zijn dat het sinds 1920 niet zo'n slechte, natte winter was geweest.

Mijn app van Polarsteps zegt dat ik nog 23 nachtjes moet slapen en dan mogen we weer richting Veendam. Kan ook dat het iets eerder wordt maar dat zien we nog wel.

Wat een luxe als je met pensioen bent. Ik ben nu 3 jaar bij huis en nog altijd geniet van deze luxe.

Zwerflichtjes

Mijn eerste zwerflichtjes zijn weer klaar. Ik vind het zo leuk om te doen en als we met de camper weg zijn is het ideaal.

Het neemt niet veel plaats in beslag en lege potjes heb je altijd wel. Van de jam of de groente of wat dan ook. Ik haak ze van katoen garen en daar heb ik nog een mandje vol van. Zou ik niet genoeg garen bij me hebben dan is er altijd wel een winkel in de buurt waar ik garen kan kopen. Ook de theelichtjes kan ik altijd ergens bijkopen.

Hoe ik ooit op het idee kwam? Dat zal ik vertellen.

Ik ben niet echt een tv kijker. Lezen lukt me niet met de tv op de achtergrond en ik moet gewoon iets te doen hebben. Als ik haak dan eet ik ook niet 😅 dus zo vang ik twee vliegen in één klap.

Op facebook zag ik zwerfkeien voorbij komen maar ik ben niet echt een schilder of tekenaar maar het idee erachter vond ik wel leuk.

Lief is altijd druk met zijn YouTube video's en had kaartjes laten drukken. We zouden gaan Geocachen en dan bij een geocach een kaartje achterlaten. Van dat geocaching kwam echter niet zo heel veel terecht. Lief kreeg last van zijn heup en been en ik hield na mijn Ischias last van mijn rug en been. Dus echt kilometers lopen om een cach te vinden was onhaalbaar voor ons. 

Misschien eens leuk voor een keertje maar niet constant.

Als ik nu eens glazen potjes ging verzamelen en daar omheen haken, zand en een kaarsje erin, kaartje eraan vast. Dat leek me wel leuk.

Zo zijn mijn zwerflichtjes ontstaan.

Komen we op een camperplaats dan laat ik er altijd een paar achter. Ik zet ze dan meestal bij de service punten of ergens op een muurtje. Wie ze leuk vindt mag ze meenemen. Soms geef ik er ook eentje onderweg als cadeautje aan iemand. Ik heb er nog altijd hele leuke reacties op gekregen.

Nu was ik door mijn voorraad heen en zit ik  's avonds weer te haken zodat ik strakjes als we weer op pad gaan weer een voorraadje heb om achter te laten.

Alles weer bijwerken

Gisteren zijn we dus thuisgekomen. Als we dan thuis zijn dan worden we meteen super actieve mensen. Niet dat we dat anders niet zijn maar een ietsiepietsie meer.

Eigenlijk begint dat al in de stalling.

De camper en de auto worden gewisseld van plaats en dan begint de volksverhuizing. Mensen lief wat sjouwt een mens toch allemaal mee.

Etenswaren die niet houdbaar zijn worden in een vouwkrat gezet en in de auto gezet. Kleding gaat in grote tassen net als ondergoed. Elektrische tandenborstels moeten mee naar huis en dan al die opladers ........... voor de mobielen, tablets, laptops, e-reader, fototoestellen en andere camera's, navigatie, enz. enz. Alleen voor die opladers hebben we al een doos waar dat spul allemaal in moet. 

Wat zouden we toch zonder al die apparaten moeten.

Dan moeten mijn zwerflichtjes met mijn haakspulletjes mee naar huis plus allerlei spullen die we niet nodig hebben gehad en dus voorgoed naar huis moeten, gasflessen moeten uit de camper. De fietsen kunnen in de camper blijven staan. Koelkast moet ook leeg en de deur moet open blijven staan.

Meestal vergeten we ook wel iets en moeten nog een keertje terug naar de camper om dat op te halen maar tot nu toe is ons niets ingevallen wat we missen 😁 Ooit leren we het wel.

Thuis gaan weer apparaten aan de oplader om nog even bij te laden zoals meestal de laptop van Lief en de telefoons. Dan eerst een appje sturen naar mams met de mededeling dat we weer thuis zijn en een kopje koffie en daarna de post en opruimen.

Als dan de boel zo goed als opgeruimd is vallen we doodmoe in een stoel om bij te komen en zijn weer aan vakantie toe.

Vanmorgen was het uur der waarheid voor mij aangebroken. De weegschaal. Eerst nog even een plas doen want ook die zorgt ervoor dat er een onsje minder te zien is.

Ik mag niet mopperen. Een halve kilo erbij.

Vandaag gaat mijn metgezel de Eetmeter me weer gezelschap houden.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen zullen we maar zeggen.

Weer thuis

We zijn weer geland op onze thuis basis. Vanmorgen eerst alle service gedaan. Vuil water weg laten lopen. Deze keer geen nieuw water getankt. Daarna richting Luxemburg want wie weet is het tanken daar nog de moeite waard.

De eerste file kondigde zich al snel aan. Tja, maandagmorgen dat zal het zijn.

Die super lange file was ontstaan door één elektrische auto die met pech midden op de weg stond. Politie erbij maar er was geen beweging meer in te krijgen. 

Eenmaal de pechauto voorbij hadden we weer 3 vrije banen en konden we weer verder rijden. Op naar het tankstation bij Weiswampach waar we al heel vaak getankt hebben.

Lief had bijna de slang van de diesel alweer terug gehangen toen hij de literprijs zag. € 1,945 per liter. Dat zijn toch geen Luxemburgse prijzen meer maar eerder Franse.

Tanken moesten we toch dus volgooien die tank maar. Extra omrijden via Luxemburg ......... dat hoeft niet meer.

Sigaretten hoeven we niet want we roken niet en de jonge jenever die we daar altijd haalden hoeven we ook niet meer want die wordt niet meer gedronken en nu dus ook niet meer voor brandstof.

Bye, bye Luxemburg!!

Wij tuften heerlijk verder richting Maastricht waar ik nog even bij de Lidl voor mijn wasmiddel moest zijn want vuile was heb ik genoeg bij me.

Daarna op ons plekje gestopt dicht bij de stalling waar we nog een boterhammetje hebben gegeten. Om twee uur gaat de stalling open en wij waren mooi op tijd.

De camper gewisseld met de auto en die volgeladen met bagage en natuurlijk de vuile was niet vergeten en toen richting huis.

Het grote opruimen kan beginnen.

Laatste dag.

Vandaag onze laatste dag. Morgen weer naar huis.

De bedden verschoond. Dan zijn die vast klaar voor de volgende trip 😉

De volgende trip zal half april zijn als we samen met de broer van Frits en schoonzusje naar Veendam gaan.

We hebben dus weer goede voorruit zichten.

Lief heeft de garage van de camper weer eens helemaal uitgemest. Kijken wat er niet meer mee hoeft en wat echt wel en dat heb ik binnen gedaan. Alle kastjes en alle plankjes heb ik nagekeken. Ik vond nog ergens oude bonnetjes en boekjes die zo de prullenbak in konden. Lief vond nog een paar schoenen die hij ooit als reserve meenam en ook die, hupsakee de prullenbak in. De zolen waren helemaal versleten en dat kan niet meer maar ze zaten zo lekker 😕.

Zo kwam het dat ik aan het eind van de ochtend met een vuilniszak vol naar de container liep om de rommel weg te gooien en daarna was er een heerlijk koel glas cola zero.

Vanmiddag hadden we "vrij" en zijn nog even het leuke plaatsje gelopen maar nu een andere richting uit.

Een kerkhof waar ik weer even moet kijken.

Een tulpenboom voor een gedeelte al in bloei.

De gevel van onderstaand huis en dan zie ik dat dit huis al in 1555 is gebouwd.

Deze kelderluiken aan de buitenkant zie je hier nog heel veel. Als ze open staan en ik er even in kan kijken zie ik allemaal klei op de grond. De tijd heeft hier stil gestaan denk ik.

Zet je geluid aan en je hoort rustige geluid van het water.

Het was weer een heerlijke wandeling. 

Onze stapjes en trappen hebben we weer gehad vandaag. Als we weer thuis zijn zullen deze wandelingen weer verleden tijd zijn. We nemen ons steeds voor om iedere dag een stukje te lopen maar we doen het gewoon niet. Steeds hetzelfde zien gaat vervelen. S

Even geduld en we mogen weer 😊

De zwaan en de rat.

Gisteren zaten we aan het water het spel van de zwanen te bekijken. Er dreven wel 11 zwanen op het water, dames en heren.

De heren waren druk bezig om indruk te maken op de dames. Ze bliezen hun prachtige veren helemaal dik op en zwommen trots rond de dames. Ze waren werkelijk prachtig om te zien, en dan bedoel ik de heren 😊. De dames zwommen met hun "eenvoudige" pak veren rustig rond zonder notitie van de heren te nemen. Ze keken zelfs niet eens naar die mooie mannen 😟

Op een gegeven moment zag ik 5 dames bij elkaar drijven op het water.  Twee heren hadden hun oog op hun laten vallen en zwommen langzaam met hun prachtige veren helemaal opgezet rondom de dames. Zo mooi om dit spel te kunnen volgen.

Ik las ergens dat zwanen monogaam zijn en dat ze hun hele leven trouw aan elkaar blijven tot de dood hen scheid.

Toen het wat later op de dag was en wij weer terug waren van een mooie wandeling door een ander gedeelte van de stad Pont-a-Mousson zagen we de zwanen nog altijd drijven op het water.  

Plotsklaps begon een van de twee teckels van onze Zweedse buren hard te blaffen en rende naar de waterkant. De Zweedse buurvrouw rende op haar blote voeten achter de teckel aan en moest zelfs een klein stukje door het riet om de riem van de hond te pakken te krijgen. Het lukte haar net al zag ik er wel een pijnlijk gezicht bij. Met je blote voeten op stoppels van riet staan is ook geen pretje. "De teckel heeft waarschijnlijk een rat gezien" zei Lief. Ik versta geen Zweeds dus Lief was me vast aan het plagen.

Lief weet wat een afkeer ik van ratten heb dus ik lachte maar eens, ja ja dat zal vast. En toen zag ik hem lopen ............. de rat. "He getsie, een rat," riep ik, en zag hoe de teckel de rat volgde met zijn pientere oogjes maar de buurvrouw hield zijn riem nu stevig vast. De andere teckel verroerde geen vin. Hij was al op hoge leeftijd begreep ik en had geen zin meer om op ratten te jagen. De actieve hond was nog een jonkie en dus nog vol energie vooral als het een rat betrof. 

De rat renden weer het water in, weg van al het gevaar aan de kant en ik ........ ik was dolblij dat hij weg was al heb ik wel steeds maar goed rond gekeken of er een rat ergens liep, bah. Je weet dat het kan als je aan het kamperen bent en al helemaal aan een rivier, maar toch ............

Ha, ha we kunnen weer plannen

We hebben een rustige dag gehad. Heerlijk!

Vanmorgen zaten we buiten in het zonnetje onze koffie te drinken en luisterden naar de verhalen die mede camperaars hadden over de gasflessen en natuurlijk over de prijzen van de diesel. Er zijn hier heel veel Duitse gasten die weer op weg naar huis zijn maar nog even hier willen genieten van het zonnetje dat hier overuren maakt. 

Velen zijn het natte Spanje ontvlucht. Het schijnt dat het er de laatste 3 weken erg nat was maar hier kunnen ze weer even opladen net als wij voor we naar huis gaan.

Maandag a.s. gaan we weer thuis komen. Woensdag schijnt het weer een hele omslag te maken en dat willen we voor zijn want thuis komen met goed weer is ook fijn.

Ik werd zelfs zo brutaal dat ik vast mijn boodschappen bestelde bij Picnic die ze dinsdagmiddag komen brengen. Mijn gouden meisje is afgelopen week gaan poetsen in huis dus dat is ook weer klaar en Lief heeft meel besteld om weer zelf brood te gaan bakken in de broodbakmachine. 

We hoorden en lazen over het hamsteren van de mensen in Nederland. Nu willen wij niet gaan hamsteren maar ons meel is zo goed als op dus nu al bestellen zou toch geen kwaad kunnen. En inderdaad is ook bij onze Zeeuwse molenaar al heel veel meel uitverkocht dus maar snel een bestelling geplaatst voor a.s. dinsdag.

We zagen ook via de app van post.nl dat mijn uitnodiging voor de booster prik was binnen gekomen vandaag. De brief van Lief ligt al vanaf begin maart in de brievenbus. Nu kunnen we een afspraak maken voor ons tweetjes.

We zijn nog niet thuis en we zijn alweer bezig met van alles 😅😅

Rituelen horen erbij.

Afgelopen nacht heb ik in ieder geval beter geslapen dan de nacht ervoor toen ik pas het verdrietige nieuws had gehoord. Toen heb ik eigenlijk niet veel geslapen en als ik in slaap viel dan droomde ik de gekste dingen over het verdrietige meisje. 

Afgelopen nacht ging dat een stuk beter. 

Gisteren kreeg ik een rouwkaart gestuurd via de WhatsApp en die heb ik ook doorgestuurd naar mams nadat ik haar al eerder op de hoogte had gebracht over wat er gebeurd was.

Dit soort nieuws moet ik haar heel voorzichtig brengen want mams haar gedachten schieten dan meteen 20 jaar terug in de tijd en alles wat er toen gebeurde met mijn broer komt weer naar boven drijven. Het verhaal herhaalt zich en dat gaat dan allemaal door het hoofd van mams. Logisch, dat heb ik zelf ook.

Ik moest het mams wel vertellen want vandaag zou er een advertentie in de krant komen en ik wilde niet dat ze dat zonder voorkennis zou zien.

Mams is er gisteren de hele dag mee bezig geweest. Steeds weer stuurde mams een appje met vragen over hoe oud het verdrietige meisje nu was en dat ze niet kon begrijpen dat het met verdrietige meisje op deze manier zou aflopen. 

Steeds weer gaf ik mams antwoord op al haar vragen. Soms vroeg ze me wel 3 keer hetzelfde maar daar had ik nu alle begrip voor. Ze moest eraan denken dat we ooit samen naar een bloemschik cursus zijn geweest en zo zijn er heel wat verhalen van vroeger in de tijd dat verdrietig meisje en ik nog schoonzussen waren, gepasseerd. Het deed ons alle twee goed denk ik.

Tegen de avond werd het rustiger en vandaag heeft mams het allemaal een plekje gegeven. Ze zal de krant voor me bewaren met de advertentie en werkt zo haar rituelen af om dit te verwerken net zoals we dat allemaal hebben, denk ik.

Wij zijn nu in Pont-a-Mousson en toen we vanmiddag door het stadje liepen en we langs een kerk kwamen wilde ik toch even naar binnen om een kaarsje te branden en dat deed me goed.

Vanavond heb ik, namens ons en mams, een mooie kaart uitgezocht bij Hallmark en een condoleance gestuurd naar de familie van het verdrietige meisje. 

Wij blijven hier morgen ook want het is een heerlijk plekje aan de Moezel/Moselle om nog even tot rust te komen.

Mijn arme verdrietige meisje is er niet meer .............

Wie de verhalen over mijn verdrietige meisje hebben gevolgd zullen zeker net zo hard schrikken als ik gisterenavond als ze deze titel zien staan.

Lief lag net in bed en ik was op weg om het bed in te stappen toen mijn telefoon ging.

Nu kreeg ik al de hele dag vreemde belletjes van een onbekend nummer. Er werd steeds een duo video gesprek aangevraagd.

Lief ging op zoek op internet wat dat voor een nummer was en hij ontdekte dat het geen veilig nummer was dus ik liet de vreemde gesprekken links liggen en beantwoorde ze niet. Sterker nog, ik blokkeerde het telefoonnummer. Gisterenavond tegen half 11 kreeg ik weer zo'n vreemd verzoek maar nu zag ik dat het het telefoon nummer van mijn verdrietige meisje was. Klopte dit allemaal wel?

Ik stuurde meteen via de whats app een berichtje met de vraag of verdrietig meisje mij misschien wilde bellen en vrijwel direct ging weer bij mij de telefoon over. Ik nam deze keer meteen op.

Het was een nichtje van mijn verdrietige meisje. Haar naam I. had ik al vaak horen noemen en zij vroeg mij of ik het schoonzusje Ellen was. Ja dat was ik.

"Ik heb heel slecht nieuws," zei ze. "Het is heel erg wat er gebeurd is maar ik moet u bellen want het verdrietige meisje had het vaak over u en was zo blij dat het contact weer hersteld was." 

Zoiets moet het ongeveer zijn geweest wat I. mij vertelde want op dat moment begonnen alle radertjes in mijn hoofd als een razende te draaien. Wat is gebeurt? Het zal toch niet dat ........

Ik vroeg het maar meteen op de man af en kreeg als antwoordt, "verdrietig meisje is overleden." 

Wat schrok ik. Nu ik dit schrijf krijg ik nog kippenvel terwijl het helemaal niet koud is.

Ik hoorde het hele verhaal aan van I. maar ik geloof dat ik er hele flarden van kwijt ben. Het verdrietige meisje had al rond het carnavalsfeest opgenomen moeten worden in een speciale kliniek  maar door de hoge corona besmettingen ging dat niet door. 

Afgelopen vrijdag ging zij erheen voor een dagbehandeling. Ze was helemaal "op" had ze verteld tegen haar nichtje I. Toen zij voor de dagbehandeling in de kliniek was, was ze helemaal niet goed en hadden ze haar gevraagd of ze soms "vreemde" dingen wilde gaan doen. 

Verdrietige meisje had even nagedacht en gezegd dat ze geen "vreemde dingen zou doen.

Ze is weer met een taxi naar huis gegaan.

Afgelopen zondag heeft haar nichtje I. steeds gebeld naar verdrietige meisje zonder dat de telefoon opgepakt werd en werd ongerust. 

I. belde naar een buurvrouw van het verdrietige meisje die een sleutel heeft met de vraag of verdrietig meisje soms ziek in bed lag. De buurvrouw heeft een vrijwilligster gebeld en samen zijn ze met de sleutel bij het verdrietige meisje naar binnen gegaan.

De vrijwilligster zag al snel wat er aan de hand was en heeft de buurvrouw meteen naar buiten gestuurd.

Maandag wordt het verdrietige meisje gecremeerd.

Ik vind dit weer een grote nalatigheid van de GGZ. Bij mijn broer is dat 20 jaar geleden ook allemaal fout gegaan. Er is na al die tijd nog niets verandert. Je zult maar net de pech hebben en geestelijk ziek worden.

Rust zacht lief verdrietig meisje. Ik hoop dat je grote liefde aan de kant van de tunnel op je staat te wachten en dat jullie voor altijd weer samen zullen zijn.

Twee katten en een hond.

Vanmorgen weer een piepklein stukje opgeschoven naar het noorden. Eerst naar de service. De boel lozen en weer vullen met schoon water. Daarna naar langs de Aldi om boodschappen in te slaan. Dat is allemaal nodig hoor want Lief heeft een mooi plekje aan het water gevonden. Er is daar verder niets aanwezig dus vandaar dat we de voorraden aanvullen. 

Lekkere ijsjes gekocht en dat mag niet!!!!!!! Maar ik doe het lekker toch en ik moet zeggen dat ze heerlijk zijn want ik moest er wel eentje proeven vanmiddag.

En als we dan net de stoeltjes buiten willen zetten komt er een grote boot langs. Wat leuk. Vandaag gaan we bootjes kijken.

We maken nog een wandelingetje door het plaatsje maar er is niet zo veel aan.

In de bloemenwinkel wordt ook breigaren verkocht 😃

Deze plekken kom je overal tegen in Frankrijk. Ik geloof wel in iedere plaats en wat mij opvalt is dat het er altijd keurig verzorgt uitziet. Hier liggen er zelfs verse bloemen.

De deur van de kerk staat open dus even kijken en wat attent om een vaas met gele forsythia bij de ingang te zetten. Dat ziet er meteen zo vriendelijk uit.

Dan komen we terug op de camperplaats en zien we dat we nieuwe buren hebben en nog wel Nederlanders. De buurman begint meteen een praatje. Ze zijn weer op weg naar Nederland na een half jaar in zuid Spanje te hebben overwinterd. De laatste 3 weken viel er niets dan regen en dus zijn ze nu maar op weg naar huis.

De buurvrouw staat al die tijd bij het water met een lang touw in haar hand. Aan het eind van het touw zit een poes. Ze speelt in het water zegt de buurvrouw en terwijl ze aan het vertellen is over en tegen de poes roept ze haar man. "Let op, Kruimeltje ontsnapt!" Oei nog een rode poes. Zij heeft zich ontdaan van haar lange touw en rent de vrijheid tegemoet.

Buurvrouw wordt boos op buurman. Hij krijgt er flink van langs want het schijnt dat Kruimeltje zich niet makkelijk laat vangen. Kruimeltje loopt richting de weg en Lief probeert haar weer terug te sturen richting camper. 

Buurvrouw is nog boos en gaat in de camper zitten. We zien haar niet meer. En dan komt er nog een zwart beestje aanrennen. "Ach", zegt Lief, "nog een kat." "Nee Lief dat is geen kat maar een hondje."

"Nou" zegt Lief, "ik vind het net een kat."

Buurman heeft een blikje kattenvoer te voorschijn gehaald want Kruimeltje is op dieet en is gek op eten, vertelt hij. Ze heeft ook een hangbuikje maar laat zich niet lokken. 

Buurman roept naar zijn vrouw die nog in de camper is. " Ze rijden die kat nog kapot." Hij gaat ook naar binnen en Lief en ik zijn nog de enigste die Kruimeltje proberen te vangen. Onbegonnen werk.

Het moet toch niet gekker worden. Dus zeg ik zeg tegen Lief dat we lekker op onze stoelen gaan zitten. Ik ga een kopje koffie maken en buurman en buurvrouw moeten hun Kruimeltje maar vangen.

Later op de middag zien we dat de kat eindelijk gevangen is.

De katten krijgen een tuigje aan en buurman en buurvrouw nemen ieder een kat aan een lang touw en gaan wandelen. Saartje, het zwarte hondje mag los lopen. Als buurman weer een praatje bij ons komt maken zien we hem in ene keer steeds verder bij ons vandaan gaan. "Ik moet gaan," zegt hij, "Kruimeltje wil de andere kant op, sorry."

Wat een gedoe met katten in een camper. Vinden die diertjes dat nu leuk. Ik kan het me niet voorstellen.

Later zitten buurman en buurvrouw met al hun diertjes binnen in de camper en is buiten de rust weer gekeerd.

Wij hebben nog even buiten gezeten en rustig bootjes gekeken.

Hoe kan dat nou?

Gisterenavond was het weer zover. Gemopper van hier tot daar. Wat was er nu aan de hand?

Lief was bezig een video op youtube te uplaoden en nu was na eindelijk op 70% te zijn gekomen de wifi verbroken. Wat hij ook probeerde, de wifi van onze mifi was verdwenen. Wat we ook probeerden niks, nada.

Uiteindelijk kwam Lief zover dat hij een scherm zag waar hij het wachtwoord op kon invullen.

Jullie kennen het vast wel. Je krijgt 3 pogingen 😏

"Hebben wij een wachtwoord van Orange?" Nee dus dat hebben we niet.

Ik haalde alle papieren te voorschijn die de jongeman ons in Bourg-en-Bresse had meegeven. Tja daar stonden veel nummers op maar die waren wel erg lang. Wel 14 tekens lang. Dat kan het niet zijn.

Twee pogingen probeerden we en toen zijn we maar gestopt.

Wat we ook probeerden maar geen internet. Van KPN was nog maar weinig internet over op onze telefoons maar 1 Gb mag je wel bijkopen voor € 2,99. Fffffff daar hebben we dus eigenlijk niks aan.

Die nemen we toch ieder maar. Want wat we hebben dat hebben we.

Dan maar eens op zoek naar een winkel van Orange in de buurt en die vond ik op 4,9 km van ons vandaan. Niet eens in Epinal maar in een plaatsje in de buurt.

Alle spullen bij elkaar gezocht en vast in mijn tas gestopt. Papieren, mifi, paspoort (want je weet maar nooit)

Vanmorgen was dan ook het eerste wat we gingen doen na ons ontbijt op zoek naar de winkel. We hadden hem snel gevonden.

En we hadden geluk want er was een verkoper in de winkel die een beetje Engels kon spreken en dat gaat ons toch wel iets makkelijker af dan Frans.

Uiteindelijk hebben we weer wifi in onze mifi. De jongeman van Orange heeft er een heel werk aan gehad en waardoor het nu allemaal kwam?????? Geen idee, de verkoper had er geen verklaring voor. Maar hij doet het weer!!!!!!

Wij weer helemaal blij en twee gelukkige mensen gingen weer op weg naar hun nieuwe stek. Weg van steden en weg van lawaai.

Het gaat de komende week mooi weer worden en die week gaan we genieten van het weer en alles wat daar bij hoort.

Het is zelfs korte broeken weer. Eindelijk kunnen die witte benen weer eens de zon zien.

Epinal

Bijna de hele nacht heeft het geregend. Laat maar vallen dacht ik als ik even wakker werd en gekletter op het dak hoorde vallen. Wat er nu uitvalt valt er overdag niet uit.

Ik denk dat bijna alle nattigheid uit de lucht is gevallen want toen wij uit bed kwamen was het droog en scheen het zonnetje.

Na het ontbijt zijn we weer een stukje (60 km) verder gereden naar de stad Epinal.

We rijden er altijd langs maar deze keer willen we er eens in rijden en de stad eens beter gaan bekijken.

We staan naast de Moselle ongeveer 1,5 km van het centrum af. Bij een haventje.

Eigenlijk zijn de overnachtingskosten € 5 en die moeten we betalen in het Maison du Velo. Helaas is het Maison gesloten en worden we onze € 5 niet kwijt.

Wie weet komt er nog iemand geld ophalen want we gebruiken hier wel de stroom.

We wachten het maar af. Onze Duitse achterbuurvrouw vertrouwde het niet zo erg en is op zoek gegaan waar we het geld kunnen brengen maar ook zij heeft niets gevonden.

Morgen gaan we de stad verkennen. Vandaag houden we een rustige dag.

Druk, druk, druk

Wat zijn we druk geweest vandaag. Het begon allemaal met de camper te ontdoen van zijn rode Sahara zand. Tjonge jonge wat een troep.

Het begon al met een lange file voor de wasstraat. Er stonden zo'n lange rijen dat degene die klaar was bijna niet meer van het terrein af kwam i.v.m file. Overal stonden auto's.

Iedere auto of camper zat onder het stof en wat is het dan heerlijk als je met een slang over je auto kunt spuit en je ziet alle troep er vanaf glijden.

Lief stond hoog en droog en ik stond laag en ............. bedekt met vlokken schuim die mijn kant op waaiden.

Maar ons dak en trouwens de hele camper werd weer schoon.

En als de camper er dan van de buitenkant weer netjes uitziet dan begint het te kriebelen en wil ik hem ook van binnen schoon maken want ook dat is hoognodig.

Eerst op onze nieuwe camperplaats aangekomen, tijd voor koffie met een broodje eten want het was onderhand al half 1 en ik had nog geen koffie gehad. Hoe is het mogelijk.

Na de koffie maar aan het werk gegaan en binnen alle stof weg gepoetst. Toen dat allemaal achter de rug was vond ik het wel nodig om me zelf ook te trakteren op een poets beurt.  Ik voelde me zo vies, bah.

Wat zijn we goed bezig, toch.

Nu we weer schone mensen waren, mochten we wel een wandeling maken naar de plaats Luxeuil-des-Bains. We zijn er nooit geweest. Er werd alleen altijd maar weer langs gereden tot vandaag dus.

We liepen langs een mooi watertje richting het stadje in en wat was dat mooi.

We kwamen eerst in een winkelstraat. Nooit gedacht dat ze hier zoveel winkels hebben. En zo kwamen we langs de Abdij en natuurlijk moesten we een kijkje nemen in de prachtige basiliek, église Saint Pierre.

Wat een briljantje 💎

Het onderste van het orgel is helemaal van hout gemaakt en helemaal onderaan staat een beeld van Petrus die het orgel op zijn schouders draagt.

Vroeger liepen de monniken hier van de kerk naar de Abdij via de kloostergangen.

In het jaar 590 vestigde zich hier een Ierse monnik Columbanus en hij was de aanstichter die begon met de bouw van de abdij.

Voor de geïnteresseerden zal ik hier een link plaatsen van wiki pedia met de geschiedenis van de Abdij van Luxeuil

De gebouwen zien er geweldig uit en we kregen er bijna geen genoeg van.

Na uitgekeken te zijn tot zover dat mogelijk was liepen we weer richting camperplaats.

We lopen weer naast ons watertje dat soms zo maar onder een straat verdwijnt en een stukje verder weer te voorschijn komt.

Waar we ook dit tafereeltje van een baby in bad tegen komen 😂 Je moet maar op het idee komen.

We kijken nog hier en daar.

En zijn weer blij als we ons huis op wielen zien staan.

Het is drukker geworden. 

Het is onderhand zes uur geworden en met onze pijnlijke ruggen, botten en spieren verwarmen we onze lasagne en doen verder niets meer zo moe zijn we.

Het wordt weer beter.

Wat was het gisteren een grijze, kille dag. Bah, bah. Doordat het zo grijs was kon onze huishoud accu bijna niet bijladen en mijn laptop was bijna helemaal leeg dus ............. geen verhaal 😒 Wij staan namelijk zelden aan de stroom. Twee jaar geleden hebben we een Lithium accu laten plaatsen en hoeven we nog maar zelden aan de stroom.

Vandaag gaat het gelukkig beter. We hebben zelfs de zon gezien 🌞

Vanmorgen heeft Lief de fietsen uit onze garage gehaald en zijn we naar de Action gefietst die hier 4,9 km vandaan is. Google-maps aan, want we kunnen er niet zonder, en we konden vertrekken.

Heerlijk is dat om weer eens te fietsen al moest ik weer even wennen omdat deze weer anders werken dan onze grote e-bikes.

Eerst door het centrum want van uit de kant waar wij nu even "wonen" ligt de Action net achter centrum. 

Even een foto maken van het station en weer verder naar de Action. Fietsen in het buitenland is overal weer anders. Nu moesten we door een park waar het voetpad ook een fietspark is. In Duitsland moet je vaak over de trottoirs fietsen tussen de voetgangers door en in Spanje fiets je soms zo maar op de snelweg en dat vind ik altijd vreselijk eng maar het is niet anders.

Bij de Action, best een grote, hadden ze niet alles wat we zochten. Ik wilde nog een flessenrekje en een deurmat die buiten bij de camper kan liggen. Zo'n plastic mat met rechtopstaande stekeltjes. Hij is licht in gewicht, niet duur als iemand hem soms ook wil hebben en hem meeneemt. 

Maar niet getreurd want we hadden weer een tas vol met allerlei troep.

Lief is weer helemaal in zijn sas met zijn ei-pannetje. De vorige had ik weggegooid. De eieren bleven erin plakken en dat werkt niet. 

Na ons Action avontuur gingen we terug naar het centrum. Eerst even naar de Franse "VVV" maar klokslag 12 uur als de boel hier overal op slot gaat stonden de VVV mensen al buiten en ik net voor de deur. Te LAAT voor Franse begrippen. Pech.

We hebben jetons nodig. Soms moet je om water te krijgen een jeton betalen en de onze zijn op en we willen eigenlijk water tanken.

"Dan gaan we toch de stad bekijken en lunchen." stelde Lief voor.

Onze fietsen met zijn speciale kettingen vast gemaakt aan een fietsenrek en aan de wandel door de stad.

Je komt hier van alles tegen. Eigenwijze mannetjes, dames die gesluierd zijn en dames die net uit bad stappen 😁😅

Het was zeker weer een leuke dag. 's Morgens vertrokken we met een vest nog onder onze jassen aan maar na de lunch verdwenen de vesten in onze rugzakken. Het werd steeds warmer.

Onderhand was het wel twee uur geweest en dus toch nog maar even langs de Franse "VVV" die nu wel open was. Helaas geen jetons, nee die konden we op de camping kopen naast de camperplaats wist de dame ons te vertellen. Oké.

Op de camperplaats aangekomen zagen we dat het druk was geworden. Het zijn vooral campers die vanuit Spanje komen en weer op weg naar huis zijn. Eerst even langs de receptie van de camping voor de jetons. Helaas was de receptie gesloten ............

Morgen gaan we toch weer verder en dan maar zonder jetons. We komen ze vast nog wel ergens tegen.

Naast ons staat een camper uit Luxemburg met hele aardige mensen. We hebben gebabbeld over campers (natuurlijk), Sahara zand en over de oorlog in de Oekraïne.

We waren het er helemaal over eens hoe het toch mogelijk is dat één man zoveel kan schade kan aanrichten terwijl bijna niemand dit wil 😓. Laten we hopen dat het allemaal niet te lang blijft duren en dat de vele vluchtelingen weer naar hun eigen land kunnen naar hun vrienden en familie.

Heerlijk mijmeren op een bankje aan het meer.

Vandaag zou de zon zich laten zien. Helaas, de bewolking bleef hangen. Heel soms probeerde de zon het  omdat hij mijn was op allerlei vreemde pekken zag hangen rondom de camper maar de wolken waren het er niet mee eens, jammer. Hoe hij ook zijn best deed, de bewolking won het 😕

Toch heb ik alweer een boel in de kastjes liggen zoals ondergoed en t-shirts. De fleece vesten en een spijkerbroek hangen nu over mijn douchestang en druipen gelukkig niet meer. De vesten zijn hooguit nog aan de onderkant een beetje vochtig en de spijkerbroek is nog nat maar druipvrij.

Vanmorgen nog wat kastjes uitgeruimd en weer ingeruimd. Wat hebben we eigenlijk niet nodig en wat wel? Lief keek eens of er nog een 12 volt stopcontact gemaakt kon worden maar na rijp beraad heb ik hem lief gevraagd dit misschien beter aan de vakman over te laten. 26 april Zijn we toch daar als onze maxxfan wordt geplaatst. Dat vond hij ook wel een goed idee. Het spaart toch weer een boel gemopper uit 😊.

Tegen de middag hing er geen was meer buiten en konden we nog een wandelingetje maken bij het meer.

We boften want toen we op een bankje aan het water gingen zitten kwamen er net twee zwanen aan zwemmen.

Ze waren zo nieuwsgierig dat ze onze kant uit zwommen en zo kon ik ze mooi op de foto zetten.

Lief haalde zijn 360 ° camera te voorschijn. Schoof de stok bijna helemaal uit (hij lijkt dan wel een vishengel) zodat hij heel dicht met de camera bij de zwaan kwam maar deze vertrouwde het niet helemaal en begon te blazen.

Het uiteindelijke resultaat mag er zijn want de zwaan staat mooi op de film.

We hebben nog heerlijk zitten genieten van de stilte en de rust op ons bankje.