Het fietsverhaal.

Vanmorgen kregen we bezoek van onze fietsen leverancier en daar waren we super blij mee. 

In de camper nemen we altijd onze elektrische vouwfietsen mee van Lacros. Ideale fietsen en heel gewild onder camperaars. Goede kwaliteit, hanteerbaar en een geweldige service. Werkelijks niets op aan te merken tot gisteren.

Op deze fietsen zit een accuslot voor in het frame en nu schijnt bij deze fietsen een veel voorkomend probleem met die sloten te zijn.

Bij mijn fiets is het slot er een keertje uit gevallenen. De fiets werd keurig opgehaald thuis en gerepareerd weer afgeleverd. Nu was het slot van Lief de boosdoener. Afgelopen week meteen gebeld en gezegd dat we eventueel zaterdag in de buurt van Schijndel konden zijn. Hoeven zij  volgende week niet helemaal naar Maastricht te komen om de fiets op te halen.

Dat was prima volgens degene aan de telefoon. Als we zaterdag zouden komen en er was een monteur aanwezig dan kon hij het slot meteen maken.

Onderweg dachten we, als we nu eens vrijdag langs gaan dan zal er zeker een monteur zijn dus gisteren stonden wij met onze fietsen (mijn slot zat ook weer losjes) bij hun in de zaak in Schijndel.

Een jongeman kwam ons helpen nou ja helpen ..........

Er was niets mogelijk. Er was geen slot voorradig en het kon wel 2 weken duren eer ze een nieuw slot zouden hebben. 

"Maar wij gaan over 2 weken naar Zweden. Zo lang kunnen wij niet wachten." Nou dat was dan voor onze eigen verantwoordelijkheid. Punt uit.

We waren zo teleurgesteld. Moeten we dan met kapotte sloten naar Zweden? Lief werd er boos van en liet dat ook duidelijk merken. Maar wat we ook zeiden er was niets mogelijk. Uiteindelijk zou de jongeman als hij een nieuw slot had het wel opsturen zodat Lief het er maar zelf in moest zetten. 😕

We hebben hem bedankt voor zijn ideeën en zijn met de fietsen vertrokken. We hebben ze weer ingeladen in de camper en zijn weer vertrokken. Boos en teleurgesteld.

's Avonds gaf ik dan ook een slechte review op hun website. Ik was dit dit niet gewend van hun. Wat was er met hun gebeurd dat ze zo klant onvriendelijk waren geworden?

Vanmorgen ging de telefoon.

Lacros.

Waarschijnlijk zijn we een onervaren verkoper tegen het lijf gelopen gisteren. Onze fietsen worden gerepareerd. Er komen nieuwe sloten. Er zou meteen auto naar de camperplaats komen met 2 leenfietsen zodat we toch konden fietsen vandaag met schoonbroer en schoonzus.

Alles valt onder de garantie en als de fietsen klaar zijn worden ze weer in Maastricht afgeleverd.

Wat een service!! Toppie!!!!!!!

Zo kennen we Lacros weer en we hebben heerlijke fietsmiddag gehad ❤

De gezelligheid kan niet op.

Vanmorgen na de vele bedankjes voor de gezellige middag en avond zijn we weer vertrokken richting Limburg. Nog niet helemaal naar het zuiden maar naar het midden. Naar Kessel Eik aan de Maas.

Het is een kerkdorpje maar die zijn wel meer te vinden in het katholieke Limburg. Het dorp bestaat uit 800 inwoners en het behoort tot de gemeente Peel en Maas.

Vanmiddag toen we ons plekje hadden gevonden kregen we bezoek van schoonbroer en schoonzus. We zitten 4 km van elkaar vandaan. Jammer genoeg was er bij hun op de camperplaats geen plaats meer. Alles was bezet. Nu is de afstand van 4 km peanuts voor ons met onze elektrische fietsen 😆

Schoonzus nam gebak mee ( bye, bye dieet) en al snel werd de koffie vervangen voor een wijntje voor de dames en een 0% biertje voor de broertjes en voor we het wisten was het alweer half 6.

Morgen gaan we samen een stukje fietsen in de omgeving en maken we er weer een gezellige dag van. We gaan gewoon nog even door met de gezelligheid.

Gezelligheid kent geen grenzen.

Wat een gezellige dag hebben we gehad vandaag.

Het begon met ons bezoek in Steenwijk. Vloggers bezoeken vloggers.

Fred en Klaasje zijn ook vloggers en reizen met hun Franse buldog Diva in hun camper rond zoveel als mogelijk is tussen hun werkzame leven door. We zouden bij hun op de koffie gaan als we in de buurt zouden zijn en vandaag was het dan zover. 

Het leek wel of we ons al jaren kenden. 

Vanuit Steenwijk zijn we naar Colmschate gereden waar we onze kleinzoons gingen opzoeken met hun papa en mama, de kippen en konijntjes en wat was het weer gezellig.

Morgen gaan we weer wat zuidelijker. We gaan dan naar een camperplaats in Kessel waar we een broer van Lief en schoonzus zullen treffen wat vast en zeker ook weer reuze gezellig gaat worden. Maandag gaan we dan weer richting huis.

Wie wil er nu niet met pensioen????

Koningsdag

Vanmorgen eerst tv gekeken want onze koning en koningin zijn vandaag op bezoek in Maastricht, mijn geboortestad en woonplaats. Dat wil ik natuurlijk graag zien.

En wat heb ik genoten en wat was ik trots op de prachtige ontvangst die het koningspaar en hun familie aangeboden werd door "mijn" stad. Dan ben ik heus wel chauvinistisch aangelegd als het om mijn Maastricht gaat al is niet alles goud wat blinkt. De minder goede kanten zie ik heus ook wel maar vandaag was ik beren trots. Onze burgemeester, Annemarie Penn-te Strake en onze commissaris van de koningin, Emilie Roemer deden het fantastisch.

Zoals ik het vandaag allemaal op tv kon zien viel het me op dat Maastricht een echte muziekstad is en dat had ik me eerder niet zo gerealiseerd. Maastricht is bourgondisch en dat valt me ook wel op als ik door Nederland reis. 

Andre Rieu, Beppie Kraft, de Maastrichter Staar en niet te vergeten de kleinere koren die verspreid stonden langs de route die gelopen werd, leverden fantastisch werk net als de Limburgse band Rowwen Hèze.

Bovenstaande foto's zijn gemaakt door fotograaf Jean-Pierre Geusens woonachtig in Maastricht.

Ik geniet nog even na vanuit een feestelijk Kollum met foto's heb ik zelf gemaakt.

En ter afsluiting een heerlijke bak kibbeling, mmmmmm

In de wachtruimte.

Het gebeurde vanmorgen zomaar dat ik in ene keer was beland in het camper leven van de mannen. 

Onze Maxxfan werd geplaatst vandaar dat ik plaatsnam in de wachtruimte. Er liggen daar altijd heerlijke tijdschriften om de tijd door te komen. Mijn eigen leesboek en puzzel boekje had ik ook bij me al zijn ze mijn tas niet uit gekomen. Ik had er geen tijd voor in de wachtruimte.

Ik zat net in een tijdschrift te kijken waar een artikel in stond over Odense in Denemarken, de stad waar het geboortehuis staat van Hans Christian Andersen. Wij zijn er geweest in 2019 en ik zag veel bekende foto's van plekken waar wij ook gelopen hebben.

Ik kreeg al snel gezelschap van een man die net als ikzelf zijn wachttijd moest gaan uitzitten. Hij had zijn laptop bij zich en wilde nog even werken, zei hij. Ik vond het prima want dat gaf mij gelegenheid om verder te lezen. Lief was in geen velden of wegen te bekennen. Die zat natuurlijk in de camper toe te kijken hoe alles in zijn werk ging. Lief vindt dat reuze interessant en wil altijd graag weten hoe alles in elkaar zit.

Ondertussen melde zich man nr 2 in de wachtruimte. Het was meteen over met de rust maar ik vond het niet erg want hij kon heerlijk vertellen. Hij was net 2 weken thuis van een rondreis door de Balkan. Hij vertelde over Slovenië, Bosnië, Kroatië, Albanië, Griekenland, Italië, Spanje. Hij was 9 maanden van huis geweest. Hij had genoten en ging deze route zeker nog een keertje maken. Komend jaar zou het er niet van komen want zijn dochter wilde in november met haar vader naar Thailand.

Hij was 76 jaar en al 16 jaar met pensioen. Zijn vrouw reisde altijd met hem mee totdat ze in ene keer ziek werd en binnen een half jaar was overleden. Zijn "grote" camper had hij ingeruild en reisde nu met een grote buscamper en zijn hond.

De man met de laptop zat ook geïnteresseerd te luisteren. Van werken kwam niets meer. Hij moest nog werken tot eind dit jaar vertelde hij maar zo lang van huis dat kon bij hun niet want ze moesten oppassen op kleinkinderen. Toen braken de verhalen los wat vaak gebeurd als de kinderen en kleinkinderen ter sprake komen.

Man nr 3 melde zich ook tussen de gesprekken door in de wachtruimte. Hij was pas terug uit Curacao waar zijn zus woonde. Ze werkte in het ziekenhuis in Willemstad. Twee weken geleden werd ze 50 jaar en dat moest gevierd worden. Ze waren ze erheen gevlogen om te feesten. En zo kwamen de gesprekken op gang over Willemstad en zijn Pontjesbrug en niet te vergeten de Handelskade aan de Annabaai met de grote cruiseboten. We kwamen niet uitgepraat. Wij zijn er 3 keer geweest en ik wil er best nog eens een keertje terug.

Voor ik het wist stond Lief voor mijn neus met de mededeling dat de Maxxfan in de camper zat. 

We wensten elkaar allemaal nog vele mooie reizen toe en ieder ging weer zijn weg.

Dat wachten was best leuk geweest

Stadskanaal

Vanmorgen kletterde de regen op ons dak en het was niet echt uitnodigend om naar buiten te gaan om een fietstochtje te gaan maken. Het weerbericht beloofde niet veel goeds maar rond 11 uur hield het plotseling op met regenen.

Tijd voor ons 😀

Fietsen te voorschijn gehaald en op weg naar Stadskanaal.

Het was maar 6,8 km fietsen dus mocht het weer gaan regenen dan waren we niet zo vreselijk ver huis al was het wel ver genoeg om kletsnat te worden 😕

"Koud hoor, het lijkt wel winter," zei Lief en hij had gelijk. Ik had mijn jas tot bovenaan toe dicht geritst en nog net mijn muts niet op gezet.

Het tochtje was wel mooi. Langs het kanaal met de boten en schepen erin. Zoiets zie je niet bij ons in Limburg. Water trekt mij trouwens altijd wel.

Aan de rechterkant is de winkelstraat, in het midden liggen de schepen en aan de linkerkant staan weer huizen. Dat vind ik altijd zo mooi dat dat kan.

We hebben heerlijk gewandeld en tussendoor koffie gedronken met een broodje. 

Nog een paar boodschapjes gedaan en daarna weer terug naar onze camperplaats. 

Morgen moeten we op tijd in Veendam zijn want dan wordt er aan onze camper gewerkt. We gaan er een Maxxfan laten opzetten en wie weet wat er nog meer volgt want als we daar zijn zien we zoveel mogelijkheden wat we allemaal graag zouden willen ............... Hebben we weer wat om naar uit te kijken een volgende keer 😊

Het Groningse land.

Vandaag hebben Lief en ik een wandeling gemaakt door het Groningse land. We zijn vandaag aangekomen in Nieuwe Pekela.

Vanmiddag gingen we een wandeling maken in de omgeving. Wat is het hier heerlijk rustig en wat een prachtig uitzicht hebben we hier.

Daar staan we dan met nog 2 campers. De deugd staat in het midden 😅

We hebben besloten om hier een paar dagen te blijven.

Vanmiddag gingen we een wandelingetje maken hier in de omgeving en kwamen langs een kerkhof en trouwe lezers weten dat ik daar altijd even moet gaan kijken.

Deze lange smalle grafstenen heb ik nog nooit gezien. Is dit iets typisch Gronings?

Het waren wel oudere graven van uit de veertiger jaren en ouder viel me op. 

Ik vond het heel apart net als deze grafsteen.

Er waren er maar een paar die bekleed waren met dit soort tegeltjes die vooral gebruikt werden in de zestiger jaren.

Als ik langs de graven loop en ik zie de leeftijden van degene die daar ligt dan gaat mijn fantasie altijd met me op de loop. Wat een verdriet moet er geweest zijn toen deze persoon overleed. Wat was dit voor een persoon? Wat deed hij in zijn leven? 

Graven van mensen die overleden tussen 1914 en 1918 en ook tussen 1940 en 1945 vind ik ook zo speciaal. Soms zie ik dat het jonge mannen waren of liever gezegd nog jonge knullen van een jaar of 19. Eigenlijk nog kinderen toch.

Dit gebeurt nu weer in de Oekraïne en in Rusland. Vreselijk toch. Een iemand besluit om oorlog te gaan voeren en al die jonge mensen moeten maar gaan vechten. Ze houden trauma's over of verliezen ledematen en in het ergste geval kunnen ze het nooit meer na vertellen. 

Oorlog, het zo nutteloos. Het draait alleen maar om macht. Vreselijk!!!!!!

En zo gaan mijn gedachten dan met me op de loop terwijl ik wandel door het prachtige Groningse land.

Het geluk

Vandaag was het een dag met een "gouden" randje met een heleboel "geluk". Jullie zullen je afvragen welk geluk. Ik zal het vertellen.

Wij zouden er vandaag een wandeldag van maken. Eerst naar het stadje en later in de omgeving van het meer.

In het stadje hebben we heerlijk gewandeld. 

Gewinkeld 😊

       Koffie gedronken ☕

Pizza gegeten 🍕

Lief had net de pizza op toen het geluk hem overviel. Zeg maar een geluk bij een ongeluk.

Lief zat met zijn rug tegen de muur, nou ja bijna tegen de muur.

Het geluk had dat vast gezien en zat dat eens te bekijken vanaf de rand van de dakgoot.

Plots viel het geluk zo maar naar beneden boven op Lief.

Ik heb er maar geen foto van gemaakt.

Met een servetje hebben we Lief zo goed en zo kwaad als dat dat mogelijk was schoongemaakt. 

Daarna is Lief naar het toilet gegaan waar hij grondiger te werk kon gaan met water en zeep.

Het geluk hebben we allemaal weggepoetst en we zijn weer vrolijk verder gegaan alleen nu zonder geluk 😁

Slaap

We hebben weer een heerlijke dag gehad. Misschien komt dat ook wel omdat ik zoveel geslapen heb. Ik heb bijna de klok rond geslapen.

Gisterenavond zat ik al bijna te knikkebollen iets waar ik maar heel zelden last van heb. Toen Lief tegen kwart over tien voorstelde om naar bed te gaan, sputterde ik helemaal niet tegen met, "zo vroeg al?" Ik kroop onder mijn dekbedje met mijn e-reader maar kwam niet verder 2 bladzijden toen ik mijn boek dichtklapte en bril afzette. "Ga jij al slapen?" vroeg Lief verwondert want meestal is hij degene die al vrij snel in slaap valt. Het duurde vast geen minuut toen ik al vertrokken was, ver weg naar Verweggistan. Om vijf uur werd ik voor het eerst wakker voor een sanitaire stop en vertrok weer vrij snel naar Verweggistan. Het beviel me daar denk ik.

Het was half 9 vanmorgen toen ik wakker werd van het gemorrel in de keuken. Lief was al druk bezig en ik?????? Ik kwam van heel ver weg.

Wat had ik geslapen. Misschien was ik nu zo ontspannen nadat mams me een beetje op stang had gejaagd.

Ze was verkouden appte ze en had gisteren geen oog dicht gedaan. Ze kon nu de mensen begrijpen die niet meer wilde leven ffffffff.

Bla, bla, bla het was allemaal net genoeg om mij op de kast te krijgen. Gisteren overdag had ze veel geslapen maar dat was natuurlijk logisch na een slapeloze nacht.

De thuiszorg had haar getest en die was negatief dus alleen een fikse verkoudheid.

Gelukkig ging het vandaag weer wat beter ❤

Wij staan weer op een gouden plekje aan een meer in Duitsland in Haselünne en hebben een heerlijke dag gehad. Gewandeld en gefietst en in het zonnetje zitten lezen.

Groetjes van ons 2

Zwillbrocker Venn

Vandaag ga ik jullie foto's laten zien van al de pracht die we vandaag zagen in het Zwillbrocker Venn waar we de flamingo's hebben gezien en zelfs een verliefd stelletje mijnheer en mevrouw Flamingo. Wat mooi om de vogels zo te kunnen volgens.

Zwillbrocker Venn ligt net over de grens bij Groenlo en het Duitse Vreden. In het ven strijken elk jaar opnieuw ruim veertig roze flamingo's neer.

We hebben een prachtige dag gehad.

Naar Obelink

Vanaf vandaag zijn we weer en route. Ons eerste doel Obelink 😂😂

Nou ja "ons doel" zeg maar "mijn doel".

Lief wilde me onderweg al voorbereiden op een kort bezoekje 😁😂 maar ik had hem in de gaten en dus liet ik hem een beetje blij zijn.

Hij vertelde me dat we naar een camperplaats zouden gaan die vast wel heel erg druk zou zijn en dat we er beter niet te laat moesten aankomen. "We zien wel," zei ik. "We hebben vakantie en als de camperplaats vol is dan is vast nog wel een ander die wel plaats heeft en voor mijn part slaap ik ergens langs de weg. Maak je maar niet ongerust hoor. We vinden vast iets."

"Moet je veel boodschappen hebben bij Obelink?" was de volgende vraag. "Geen idee,"zei ik "meestal kom je wel leuke dingen tegen maar ik wil zeker even naar de pannen kijken." 

Tegen half 2 kwamen we aan in Winterswijk. Er stonden al veel campers. Het is er een komen en gaan.

We waren nog maar net binnen toen een aardig stel ons staande hield  "He daar heb je onze Limburgse vloggers. Wat leuk om jullie eens in het echt tegen te komen."  Lief was meteen helemaal in zijn nopjes. Ze hadden Lief meteen herkend zoals meestal. Ik heb vast een alledaagse kop.

Lief was helemaal lief na ons gesprekje met de volgers.  Ik mocht in alle rust bij de pannen kijken en nog bij veel meer.

Samen we hebben voor deze pannen gekozen, zo lief was Lief.

Na al dat rond snuffelen waren we toch wel moe geworden en besloten nog een hapje te gaan eten.

Frietjes met kibbeling. Hoeven we vanavond niet te koken.

Niet echt gezond maar wel lekker.

Na onze warme hap richting kassa gelopen en de camper weer opgezocht om weer verder te rijden en wat de overvolle camperplaats betreft ................ lach niet maar we staan er helemaal alleen 😂😂😂

Heerlijke wandeling

Gisteren tussen de wasjes door hebben we een heerlijke wandeling gemaakt door de Hoge Fronten.

De Hoge Fronten en Kazematten zijn vestingswerken uit de 17de eeuw. In de tweede wereldoorlog lagen hier duizenden soldaten gelegerd en werden de Kazematten gebruik als schuilkelders.

Mams weet er nog veel over te vertellen hoe ze hier als kind speelde en later als 11, 12 jarige met haar ouders kwam schuilen als het luchtalarm afging. Ze sliepen hier en hebben er zelfs ooit eens kerst gevierd. Mams heeft hier toen Stille nacht, Heilige nacht gezongen voor soldaten. Ze vertelt er nog geregeld over.

Nu is het een natuurgebied waar je een rondleiding kunt krijgen in de Kazematten en waar je heerlijk kunt wandelen. Op een dag als gisteren zijn er ook veel studenten te vinden die komen picknicken of liggen te lezen op een dekentje.

Er waren zelfs twee studenten die hun muziekinstrumenten bij zich hadden en aan het oefenen waren.

Heerlijk!!!!!

Toen we even neerstreken op een bankje zag ik een muurhagedis aan de overkant tegen de muur lopen en net toen hij even zat te genieten van het zonnetje kon ik hem op de foto zetten.

Ik moest flink zomen maar je kunt hem zien zitten.

Wat is het hier toch genieten. In de binnenstad is het in de parken overvol maar hier kun je nog heerlijk wandelen en genieten van de natuur.

De torens die je hierboven kunt zien zijn van de bekende kerken die aan het Vrijthof staan. De St. Jan en de St. Servaaskerk.

De kerk die je hier op de foto ziet is nog te koop. Hij is prachtig maar ons iets te duur 😂 Er woont nu een gezin in met 2 kinderen.

Het was een heerlijke wandeling en dat zo midden in de stad Maastricht.