Vanmorgen nadat Frits een heerlijk stokbrood had gehaald bij de plaatselijke bakker zijn we weer verder naar het noorden gereden. De weersvoorspellingen beloven niet veel goeds en we zien al de eerste donkere luchten verschijnen.
Dan krijgen we nog bericht van de RIVM dat het reisadvies voor Frankrijk is veranderd. Er zijn weer meer oranje gebieden bij gekomen. We besluiten richting Saint-Hippolyte te rijden in de Elzas. We zijn hier vroeger veel gekomen met mijn ouders, broer en schoonzus en hebben hier veel sweet memories liggen.
Van daaruit zullen we Luxemburg aanhouden en dan naar huis. De thuiskomst is dan iets eerder gepland dan de bedoeling was
Zaterdag ben ik jarig en dan wil ik of thuis zijn of onderweg maar ik wil dan geen opruim - en wasdag.
Onze tocht door de Vogezen is weer geweldig. We rijden weer over de Col de Bonhomme net als de heenweg. Dat is toch zo'n prachtige tocht. We komen weer veel slingerbochten tegen en steile afgronden. Niet altijd even leuk maar wel prachtig. We rijden langs skigebieden die nu nog helemaal groen en verlaten erbij liggen.
Onze lunchstop is weer een prachtig plekje, Saint Marie aux Mines. We staan hoog op een berg van bijna 1200 meter en hebben een prachtig uitzicht over de vallei en ook nog een picknick bank voor de deur. Daar gaan we gezellig ons stokbroodje eten. Helaas denken de weergoden er anders over en de eerste dikke druppels vallen dus dat wordt binnen eten maar wel met mooi uitzicht.
We gaan weer verder naar Saint-Hippolyte waar we al snel onze CP vinden tussen de druiven velden in en uitzicht op Haut-Koenigsbourg. Mooie plaats en compleet in het kleine centrum.
Saint-Hippolyte is een dorp in het oosten van Frankrijk. Het ligt in de Elzas aan de voet van de Vogezen, in het arrondissement Colmar-Ribeauvillé. Veel van de huizen zijn in vakwerk gebouwd. Daarvoor is het gebied bekend. Vanuit Saint-Hippolyte gaat een weg naar kasteel Haut-Kœnigsbourg omhoog. Saint-Hippolyte ligt aan de wijnroute door de Elzas, een toeristische route langs wijngaarden van de Elzas.
We zetten de camper neer en willen naar het park lopen waar we vroeger altijd kastanjes gingen zoeken en tegenover ons hotel lag waar we dan logeerde maar ik zie donkere wolken en neem toch maar mijn jas mee en Frits ook maar en we zijn nog geen 100 meter verder dan beginnen de druppels te vallen. Harder en harder. We trekken onze jassen aan maar binnen enkele minuten zijn we doorweekt. Dan ziet Frits een bushalte waar we kunnen schuilen. Bah wat een regen. Er zo niks aan.
We schieten een paar foto's en video's en lopen met soppende schoenen en druipende kleren naar de camper waar we ons compleet moeten omkleden.
We blijven vanmiddag maar aan huis gekluisterd. Dat lijkt ons beter. Leesboek erbij en laptop. We vervelen ons niet.
Vanavond zou het droog zijn volgens onze weer-app en wie weet kunnen we dan nog een rondje lopen.
Morgen gaan we weer verder.
Onze YouTube video/vlog 22
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Een reactie of bericht achterlaten vind ik altijd leuk en kan altijd via dit formulier.