De tuinen en de wandeling.

Vandaag hebben we een heerlijke wandeling gemaakt. Waar we nu zijn is het zo'n heerlijke omgeving. Vorig jaar zijn we hier ook geweest en hebben hier ook zo genoten. We blijven hier morgen ook staan want het doet ons goed die rust.

Vanmorgen dus eerst een wandeling naar het kerkje en daarna een stuk door het bos waar we Puck nog heerlijk heeft kunnen zwemmen in het meer. We hadden haar even los gemaakt zodat ze even heerlijk naar hartenlust kon rennen want als ze in het water is geweest dan lijkt haar energie wel toe te nemen.

In Zweden mogen honden eigenlijk nooit los lopen om het wild niet op te jagen maar bij het meer kon het wel even. Er waren geen eendjes of andere dieren in de buurt en Puck had trouwens alleen aandacht voor de stokken die we in het water gooiden.

Na het water ballet liepen we weer verder door het bos. Gingen eens op een bankje zitten en liepen weer verder.

Na het bos kwamen we in een woonwijk. Wat wonen die Zweden toch heerlijk!

Grote huizen met veel ruimte er omheen.

Natuurlijk wonen ze niet allemaal zo ruim maar een heleboel wel en nogmaals ikzelf zou er niet willen wonen. De stilte is heerlijk maar voor altijd??????? En hoe gaat dat als je oud bent en overal zover vandaan woont???????

Wij wandelden weer heerlijk verder. Langs de school met de vele sportvelden en zo kwamen we bij de COOP waar ik nog even naar binnen wipte voor een paar boodschappen.

Bij de camper gekomen kreeg Puck haar brokjes en viel ze in een diepe slaap.

Zelf heb ik heerlijk zitten haken en Frits heeft een dutje gedaan.

Vanmiddag gingen we de tuinen van Carl Larsson bekijken. 

Puck liep weer vrolijk mee maar werd toch al snel weer moe.

We hebben er maar even rondgewandeld en zijn we huiswaarts gelopen.

Ach morgen is er weer dag ...........

Naar de dierenarts

Vanmorgen kwam Frits op het idee om vandaag al naar de dierenarts te gaan. Er moest namelijk op  750 meter afstand een dierenkliniek zijn had hij gezien bij google.

Gelukkig was Puck niet ziek maar om met een hond Finland in te mogen en ook Noorwegen ben je verplicht minimaal 24 uur voor dat je deze landen bezoekt een dierenarts te bezoeken die de hond een pil tegen de vossenlintworm moet geven.

Thuis hadden we bij onze dierenarts er al twee gekocht die goedgekeurd zouden zijn want het moet ook nog een bepaalde pil zijn. Met deze pil mag Puck nu 28 dagen in Finland en Noorwegen verblijven. Zouden we langer in een van die twee landen zijn dan moeten we weer naar een dierenarts zodat hij/zij Puck de tweede pil kan geven.

We hadden dus geen afspraak en gingen er op goed geluk heen.

En we hadden geluk!! De dierenarts had tijd voor ons. 

Wat waren we verbaasd toen de assistente ons in het Nederlands aansprak. De assistente haar vriend is namelijk een Nederlander vertelde ze ons vandaar dat zij Nederlands kon spreken. Wij waren deze week de tweede Nederlanders die er kwamen en zo kon de assistente weer even heerlijk oefenen. Ze sprak het werkelijk perfect.

De dierenarts was ook aller vriendelijkst. Puck mocht even op de weegschaal, 16 kg weegt mevrouw al weer.

Ik gaf de pil af die Puck moest krijgen.  De dierenarts verwende die Puck met brokjes waaronder ook de pil zat en Puck ........... die smulde, de rakker en at de pil gewoon mee op 😋

Wij blij, Puck blij en Finland en Noorwegen blij 😅😅 want er zou ontzettend streng op gelet worden bij de grens heb ik gelezen. 

De dierenarts noteerde de dag, de tijd en het merk pil in het paspoort van Puck en daarna kreeg ze nog een mooie stempel in het paspoort.

Toen nog langs de receptie waar mijn gegevens allemaal genoteerd werden en betalen. De reis kan weer voortgezet worden.

Puck heeft gelukkig geen last van de pil gehad. Ik was er al bang voor dat ze soms diaree ging krijgen of braakneigingen maar geen van deze bijwerkingen hebben Puck geplaagd.

Nu genieten we van ons uitzicht. 

Morgen zullen we tot aan de grens rijden en van daar uit is het nog ongeveer 100 km naar de kerstman en wel de enige echte want die willen we natuurlijk gaan bezoeken. 

 

Muggen

Week 2 staat weer online van de reisblog.

Gisterenavond gingen we nog een wandelingetje maken in het bos maar owee dat werd maar een heel kort wandelingetje want we werden zowat opgegeten door de muggen. Dit was echt niet normaal meer.

We hadden al een lange broek aangetrokken en een t-shirt met lange mouwen. Eigenlijk waren alleen ons hoofd en onze handen onbedekt. Er vlogen wel honderden muggen om ons heen. Ze vlogen zelfs onder de glazen van mijn bril en die arme Puck bestond bijna alleen nog uit muggen. We zijn zowat gevlucht uit dat bos.

Voor we de camper weer in gingen hebben we ons eerst goed uitgeklopt en ook Puck haar vachtje. Dat doe ik dus nooit meer.

De donkere nachten worden ook steeds korter hoe noordelijker we komen.

We zijn nu in Härnösand en de zon gaat hier om 22.48 uur onder en gaat weer om 2.47 uur op. Het is hier dus nog maar 4 uurtjes donker.

Vanmorgen ging ik al vroeg met Puck wandelen want nu was het nog heerlijk koel en zo stil dat ik bijna een speld kon horen vallen.

En toen kwam ik deze typische Zweedse huizen tegen. Zien ze er niet prachtig uit?

Dan loop je hier en hoor je alleen een paar vogels en meer niet 💗💗

Eigen brood is goud waard.

We hebben deze keer de broodbakmachine weer bij ons. Eén brood is al gebakken en morgen is nummer twee aan de beurt.

We vinden het heerlijk om ons eigen brood te bakken. Dat doen we thuis ook altijd. Meel hebben we meegenomen en alles wat er bij hoort.

Vandaag zijn we naar het plaatsje Mora gereden waar de Dalahäst (Dalarna paardjes) gemaakt worden. Vorig jaar hebben we er eentje laten beschilderen met onze namen en 2022 erop. Nu we toch weer hier in de buurt zijn leek het me leuk om een kleiner maatje Dalahäst te kopen met de naam van Puck er op en het jaar dat ze er geweest is 2023.

Ik vind het wel grappig.

Puck had het warm vandaag en dus reden we naar een plekje niet zo ver van Mora af waar een zwemvijver is. Helaas mochten er geen honden in maar niet getreurt want we wisten nog heel goed de waterval te vinden waar Puck heerlijk heeft kunnen badderen.

En ja we staan weer op een prachtig plekje waar de nacht kunnen doorbrengen.

Morgen weer een stukje verder richting de Botnische Golf.

Verwennerij

Vandaag zijn we weer een heel stuk opgeschoten. We hebben een stuk snelweg genomen want we hebben nog heel wat kilometers te rijden eer we helemaal in het noorden zijn. Het is de bedoeling wat we vooral de stukken die vorig jaar hebben aangedaan nu even voorbij gaan. We willen wat meer tijd in het noorden gaan doorbrengen, vandaar.

Ik zag onderweg de seringen nog in bloei staan en volgens mij is dat wat aan de late kant. Het valt mij wel op dat er toch hier en daar wat rommel ligt op parkeerplaatsen en dat ben ik hier eigenlijk niet gewend.

Eerst kwamen we aan op een plek waar we vorig jaar geslapen hebben. Er is een cafetaria die overheerlijke hamburgers moet hebben. Vorig jaar was hij gesloten maar toen waren we er in mei. Nu zag ik borden buiten staan met het menu van vandaag dus die hamburgers gaan we nu proeven. Helaas, pindakaas. De borden stonden wel buiten maar de cafetaria was gesloten en nergens was te zien hoe laat ze open gingen.

Weer pech en dus maakte ik maar een boterham klaar en namen we plaats op één van de gezellige picnic banken net als al de andere gasten die pech hadden.

Van hieruit moesten we nog 26 kilometer rijden om bij een plekje te komen waar we wilden blijven overnachten.

Nou, het was een gouden plekje aan een meer.

We hebben hier heerlijk gezwommen samen met Puck. 

Dit is Zweden ten top!!!!!!

Moe

We staan weer op ons plekje in Jönköping bij het stadspark. Er zijn hier 2 camperplaatsen en helemaal gratis.

Zoiets is in Nederland niet mogelijk. Jammer toch

We hebben een stukje gewandeld maar Puck werd moe en dus ben ik met haar nu in de camper waar ze haar dutje kan doen.

 Onderweg hiernaar toe zijn we veel camera's onderweg tegengekomen en dat gaat er hier een stuk vriendelijker aan toe dan bij ons in Nederland.

Je krijgt eerst een bord met een waarschuwing dat er een camera gaat komen en de snelheid eronder.

Je bent dus gewaarschuwd.

Een paar kilometer verder staat er weer een bordje met een waarschuwing en zo gaat dat maar door. Niemand rijd dan ook te hard.

Bij ons in Nederland en nog in vele andere landen staat er in ene keer een camera en hang je in de prijzen. Gelukkig houden wij ons meestal heel goed aan de snelheid dus wij hangen maar heel zelden in de prijzen.

Ik krijg het idee als ik dit zo zie dat ze je bij ons eens goed bij de neus willen nemen.

Vermoeiend

Twee dagen hadden wij maar weinig stapjes gezet en dat moest vandaag weer bij gewerkt worden.

Om kwart over 5 liep onze wekker af want we gmoete voor half 7 inchecken bij de Ferry die ons van Zweden naar Duitsland zal brengen.

6 Uur duurt de boottocht en daar wordt weer niet veel gelopen en zitten we weer in de geniet modus. Om half 2 gingen wij weer van boord op weg naar een camperplaats in Siebenshagen waar we nu zijn.

Eerst even lekker douchen en dan koffie en dan .................. lopen.

Tegen half 7 kwamen we gesloopt bij onze camper aan en hadden we 6 km gelopen fffffffff. Werkelijk alles deed zeer bij Lief en ook bij mij. 

Eventjes zitten en dan koken. We maken er maar een snelle pasta hap van. 

We zijn moe maar het was weer een prachtige dag.

Ik denk dat we de komende nacht goed zullen slapen 😂

Het ultieme geluksgevoel.

Het ultieme geluksgevoel 😍

Wij hebben het gevonden. Geniet even mee als je wil 😍

Stel je eens even voor ................

Je staat met je camper in een duin aan een wit zandstrand aan de Zweedse zuidkust. De zon schittert in het water en soms zie je een zeilbootje of je hoort de motor van een vissersbootje in de verte. Het vissersbootje vaart uit met zijn netten klaar om in zee te laten verdwijnen.

Het is warm en je hoort het gekabbel van de kleine golfjes in de branding. De zon blijft schitteren in het water en je voelt je heel loom worden. Je ogen vallen dicht en het is alleen nog de zon, de zee het gekabbel van het water en jij.

Wat een rijkdom is dat.

Dan schrik je wakker van de meeuwen en sterns die rondvliegen op zoek naar vis en weer zie je die mooie zee schitteren met het witte zand.

Een koud glaasje fris water, je leesboel waar je dan middenin het spannende verhaal zit van inspecteur Wallander die op een steenworp afstand van je te werk gaat.

En als je dan je zo intens gelukkig voelt omdat alles zo perfect in elkaar past en de avond begint te vallen en je buurman zijn gitaar te voorschijn haalt en begint spelen dan is het plaatje helemaal compleet. Bedankt buurman voor dit extra cadeautje.

Mijn dag kan niet meer stuk lieve lezers en lezeressen maar dat zullen jullie wel kunnen begrijpen. Morgen worden er weer stapjes gezet maar vandaag even niet.

Oost en West

Het is of de duvel ermee speelt.

Gisterenavond kregen wij weer een nieuwe buurman en deze keer was het geen Zweed maar een Duitser. Dat vinden wij meestal wel prettig omdat het Duits ons beter af gaat dan het Zweeds 😁 en daarbij was het een enige man.

Nou ja, enig, voor mij iets te jong hoor 😉 😅 Hij was totaal niet verlegen en begon uit zich zelf een praatje.

Hij begon met de vraag waar hij moest betalen en tot hoe laat dat moest. Meestal is zoiets wel een fijne opening om een gesprek te beginnen.

Hij reisde met vrouwlief en 2 dochters. Op zijn hoofd droeg hij een eigenwijs staartje/kuifje en de haren die hier uitpiepte staken alle kanten op. Hij was een vrolijk type en het gesprek vlotte dan ook meteen.

Alle campings waren vol vertelde hij en zijn Mädchen wilden graag naar het strand. Ze bleven daarom maar 1 nacht en morgen maar zoeken naar een camping of camperplaats bij een strand.

Hij vroeg hoelang wij al op pad waren want hij wist schijnbaar uit ervaring dat ouderen, die niet meer hoeven te werken vaak lang onderweg zijn met hun camper. Lief antwoordde dat we half mei van huis vertrokken waren en 23 mei met de ferry naar Zweden waren gekomen. 

"Aha", zei "en dan blijven jullie zeker tot de kerst 😂?" "Nou nee helaas niet," zei Lief " want in januari moeten we weer naar Spanje de zon opzoeken 😅. Tja zo gaat dat als je gepensioneerd bent 😂😂" 

We hadden het grootste plezier om de grapjes over deze luxe beslommeringen. Toen vroeg hij waar we vandaan kwamen en wij vroegen weer op onze beurt aan hem waar hij vandaan kwam.

Hij vertelde dat hij vroeger als kind in Potsdam had gewoond maar nu woonde hij iets zuidelijker in een voor ons onbekend dorpje.

Hij was een Ossie. Hij vertelde dat hij 11 jaar was toen de Muur viel. Dat was nu 35 jaar geleden. In die tijd moest hij op zaterdag nog naar school. De juffrouw van de school was daar heel streng in en herinnerde haar leerlingen er steeds aan dat ze op zaterdag niet mochten verzuimen.

35 Jaar geleden op een donderdag viel de muur vertelde hij en het eerste wat hij deed was op de vrijdag samen met zijn schoolvrienden naar C&A gaan in west Berlijn. Dat vergat hij nooit meer. Die vrijdag was gewoon niemand naar school gegaan maar op de zaterdag waren ze er weer allemaal. 

Gelukkig geen boos gezicht van de juffrouw en ook niet van de ouders van de spijbelende leerlingen. Ze begrepen het.

Hij vertelde ook over de Trabant van zijn vader.

Zijn vader had de eerste en ook meteen de laatste Trabant gehad en het schakelen in die auto moest zoals je dat ook vroeger in de Renault 4 of in de Eend deed. Een nieuwe Trabant krijgen kon jaren en jaren duren.

Hij vertelde ook dat zelfs nu nog na 35 jaar altijd verschil in Duitsland werd gemaakt tussen de Ossies en de Wessies. Dat heb ik nooit geweten. Nu heb ik er ook nooit mee te maken maar toch dacht ik dat dat nu wel over was onderhand.

Er moeten weer generaties overheen gaan denk ik net als de beschuldigingen die Duitsers vaak kregen met betrekking tot de Tweede Wereldoorlog. Gelukkig is dat nu een heel stuk minder.

De gieter.

We hadden gisteren en vanmorgen een Zweedse buurman en heel anders als dat we van de Zweden gewend zijn was deze nogal nors. Hij zei helemaal niets en zijn vrouw kwam niet naar buiten.

Op onze vriendelijke begroeting, "Heye, heye" (de begroeting van de Zweden) kregen we deze keer geen antwoord. Nou dan niet en laten we de beste mensen rust. 

Vanmorgen had Lief een kraan met drinkwater ontdekt bij de ingang van de plaats waar we nu staan en binnen een mum van tijd stonden er meer camperaars met hun gieter in de rij om water te halen.

Wij hadden vanmorgen gedoucht en dan zijn er weer de nodige litertjes uit de drinkwatertank verhuist naar de grijswatertank vermengd met shampo en zeep. Na zo'n douchebeurt hebben we nog zeker iets meer dan de helft van onze watertank vol zitten met schoon water maar als we water tegenkomen dan vullen we bij. Je weet maar nooit wanneer je weer water tegenkomt.

Zodoende liep Lief een paar keer heen en weer met onze gieter die we voor dit soort situaties altijd in de camper hebben liggen.

Ondertussen dat Lief heen en weer liep was ik bezig om onze badhanddoeken over de spiegels van de camper te hangen. Zo hingen ze lekker in het zonnetje en zouden ze zo droog zijn.

Onze Zweedse buurman liep maar te drentelen bij ons en op mijn vriendelijke "heye, heye" gaf hij weer geen antwoord. Nog niet ontdooid dacht ik zo.

Lief had onderhand onze watertank weer mooi gevuld en meestal zet hij dan nog 1 volle gieter (bij onze gieter zitten draaidoppen op het tuitje en het vulgat) achter in de garage. Altijd handig om nog wat extra's bij je te hebben.

De Zweedse buurman stond Lief te bekijken zonder een woord te zeggen dus ik zeg tegen Lief, 

"onze vriendelijke buurman krijgt maar niet genoeg van je. Niet te geloven." 

De buurman moet toen gedacht hebben, "nu of nooit." Hij typte iets in zijn telefoon en toen hoorden we de telefoon zeggen, "mag ik je gieter lenen?" 

Hij begon in het Engels zich te verontschuldigen dat hij niet goed Engels sprak en via de 

vertaal-app ons iets moest vragen. Hij had geen gieter (wees hij ons) en hij had gezien dat Lief water had gehaald. Hij wilde ook graag water halen.

"Natuurlijk," zei Lief "mag jij mijn gieter lenen." 

De Zweed ontdooide ter plekke. Hij zou Lief weer een gieter vol water terug geven.

Toen de Zweed klaar was met water vullen en de gieter terug kwam brengen vertelde hij ons dat hij op het eiland Gotland woonde. Morgen zouden ze weer met de boot terug gaan naar huis. Hij was politieman en 62 jaar oud. Hij werkte niet meer op straat maar nu op kantoor. Zijn vrouw moest maandag weer werken dus moesten ze nu wel naar huis. 

De camper was vreemd voor hem want ze hadden hem gehuurd maar de vakantie in zuid Zweden was hun goed bevallen.

Mochten we het volgend jaar weer naar Zweden komen dan moesten we zeker ook naar Gotland komen want het eiland moet prachtig zijn.

We hebben zo nog een tijdje met elkaar staan praten over zijn 2 Duitse herders en zijn paarden.

Ongelooflijk toch wat een gieter op gang kan brengen 😊

Gummagården

Vanuit de haven gisteren in Karlshamn zijn we vandaag weer een klein stukje zuidelijker gereden. We zijn nu in een jachthaven beland en dat zijn meestal prachtige plekjes net zoals nu. Nadat we ons gesetteld hadden zijn we het dorpje in gelopen en daar kwamen we een allerliefste Gårdsbutik tegen.

Wat is een Gårdsbutik? De meeste winkels worden in Zweden een Butik genoemd. Wij hebben daar hele andere beelden bij. Een Boutique wordt in Nederland al anders geschreven. Op zijn Frans en meteen geeft het een gevoel dat het iets moois moet zijn. 

In Zweden is de spelling Butik hard, kort en zakelijk maar deze Butik was wel heel leuk en apart.

We zijn er eens gaan kijken en waren heel verwondert wat we allemaal zagen.

Het begon met zakken tuinaarde die buiten opeen waren gestapeld. Ze waren te koop. Daarna hoorden we belletjes in de wind rinkelen en zagen we windvangers hangen aan het witte houten hek.

Heeee, daar was een deur waar we door naar binnen konden gaan.

En toen zagen we allemaal leuke spulletjes en streekproducten. Zo gezellig zag het er uit.

Van hieruit gingen we een andere ruimte in. De keuken.

Hier kochten we een bakje verse aardbeien en 1 kg eieren. 😂😂 De eieren zaten in een papieren zak en het waren er welgeteld 15 😀 Nog een heerlijke pot honing voor mams die wel erg duur was maar voorruit een pot honing van eigen bijen koop ik ook niet iedere dag.

In weer een andere ruimte hing kleding en lagen er hoeden en sjaals om te kopen.

Ik had hier ogen te kort want het zag er allemaal zo verrassend uit. 

We namen nog een ijsje en gingen op een bankje zitten rond te kijken. Ik zag nog een speelhoek voor de kleintjes en zelfs een tractor waar ze op mochten zitten.

Ik zet de link van Gummagården hier voor de liefhebbers.

Dit zijn nu van die leuke dingen die je alleen op het platteland in Zweden tegenkomt. Eigenlijk vinden we dit leuker om te zien dan de drukke plaatsen. Het is zo lieflijk. Zo vind ik Zweden op zijn moois.

We kwamen ook een typisch Zweeds huis tegen op weg naar de jachthaven zo maar midden in de natuur. Ik moet er een paar foto's van plaatsen.

Deze gebouwen horen bij elkaar. Er is een soort "hoofd" woning en daar ombij een schuur om in te klussen, een huisje voor de kinderen om in te spelen, een logeerhuisje oftewel een Stuga en soms nog een schuur voor de Loppis. 

En niet te vergeten een botenhuis als je enorme tuin aan het water grenst.

Meestal zit er ook geen hekje om de tuin. De Zweden kijken niet op een paar centimeter maar dat zou ik ook niet met zo'n enorme lap grond.

Het lijkt me heerlijk om zo te wonen ................ uhhhhh in de zomer dan want in de periodes dat er veel regen valt en/of sneeuw ben je wel helemaal geïsoleerd van alles en iedereen.

Een gezellige en bruisende stad?

We zijn weer aan gekomen op onze nieuwe stek. We staan in de haven van Karlshamn, een mooie plaats aan de Oostzee.

Na de lunch gingen wij op pad naar het gezellige centrum op een steenworp afstand van ons.

De winkelstraten waren versierd met vlaggetjes in de lucht van allerlei landen en zo iets maakt het altijd weer gezellig vind ik.

Vlaggetjes en "oude" houten Zweedse huizen. Vol verwachting gingen we op onderzoek uit. We wandelen over de pleinen en langs de winkels. Dan komen we weer bij een kerkhof met een prachtige kerk die in de steigers staat maar dat mag de pret niet drukken en wij gaan dus weer naar binnen. We hebben ons al zo vaak toegesproken om eens niet meer al die kerken in te lopen maar steeds doen we het toch weer.

Nu moet ik zeggen dat als ik in zo'n stad loop op zoek ben naar iets. Lief heeft precies hetzelfde. We kunnen het niet echt vinden in de Zweedse stadjes. We missen er iets.

Maar wat missen we dan?? We hebben al van alles bedacht zoals, een kern, een gezellig terras, drukte? We komen er maar niet achter wat het is.

Deze keer waren er wel een paar terrasjes dus daar lag het niet aan. 

Drukte? Nou ja, niet al te druk maar waren toch wel mensen. 

Een kern? Niet echt maar toch wel een kerk met een groot kerkhof waar een muur omheen gebouwd was.

We weten het niet maar een echte "gezellige", "bruisende" stad hebben wij in al deze tijd dat we in Zweden zijn nog niet ontdekt.

Nu is Karlshamn niet echt een kleine plaats te noemen en hier zien we dan ook weer troep op de straat liggen zoals sigarettenpeuken, kartonnen bekertjes, blikjes, plastic. Jammer toch.

Maar wat we nu missen ..............?  Geen idee.

Een dag uit het leven van een camperaar. Wij dus ........

Wij staan vandaag nog op ons plekje aan het meer. Vanmiddag zou het mooi weer worden en hier zitten we wel heerlijk op ons grote grasveld met mooi uitzicht.

Voor de middag eerst de huishoudelijke klussen klaren zoals een keer een stofdoek laten wapperen en mijn Black & Decker stofzuigertje laten zoeven over de vloer. Zo kunnen de hoekjes en spleetjes weer eens extra aandacht krijgen.

De binnenkant bijhouden is meestal mijn taak. De buitenkant en het garage gedeelte vallen onder de taken van Lief en gebeurd niet overdreven vaak 😉.

Nog ongeveer 3 a 4 weken zijn we nog op pad en dan is het de bedoeling dat we weer eens thuis gaan komen. Eerst nog langs Camper Profi in Veendam waar ze ons nog een nieuwe printplaat in de Maxxfan moeten zetten want steeds gaat dat ding aan of uit, sneller of langzamer als we met onze mobiel of tv afstandbediening bezig zijn. Niet echt ideaal dus. Het schijnt aan een foute printplaat te liggen.

Voor degene die niet weet wat een Maxxfan is. Het is een soort ingebouwde ventilator in ons dak die lucht naar binnen of naar buiten kan laten gaan. Ideaal voor het klimaat te regelen in een camper en die bijna geluidloos is maar niet als de afstandbediening op alles reageert. 😅😅

We hebben de tijd en Lief hoeft pas 25 augustus een holter op te halen in het ziekenhuis in Tongeren ter controle dus we hoeven ons niet te haasten.

Vanmiddag ook nog maar heerlijk gedoucht en meteen ook ons badkamertje gepoetst. Daarna mochten we genieten van de buitenlucht.

Met een stukje kaas en een heerlijke koele alcoholvrije appelcider.

Morgen gaan we weer een stukje verder naar de zuidkust van Zweden.

Het bruidspaar.

Vanmorgen hebben we een wandeling gemaakt in de omgeving. Eigenlijk wilden we een rondje meer lopen maar dat was niet mogelijk omdat het pad doodliep dus een ander pad ingeslagen en zo kwamen we bij het plaatsje Kyrkhult uit waar wij nu een paar dagen staan.

Natuurlijk kwamen we weer een oud kerkje tegen uit 1800 zoveel en we konden het toch niet laten om er weer even een kijkje te nemen. Nu vind ik de kerkjes hier er erg gezellig en uitnodigend uitzien vandaar dat ik er zeker even in wil kijken.

We kwamen binnen en werden verwelkomd door een orgel waar muziek uit kwam en dat vind ik altijd mooi om te horen dus dat was boffen. Toen de dame die speelde op het orgel uitgespeeld was kwam ze naar ons toe en vroeg ons wat we van de kerk vonden. Mensen zijn hier altijd geïnteresseerd in andere mensen dat valt me geregeld op.

Ze vertelde ons dat er over een uurtje een trouwpartij zou plaatsvinden. Haar was gevraagd om de muziek te verzorgen en nu was ze nog even aan het oefenen.

Wij vroegen of we nog even mochten blijven luisteren omdat we dit zo mooi vinden om te horen en dat we het zo bijzonder vonden om het te horen in dit kerkje. Dat vond ze wel leuk om te horen.

Ze nam plaats achter de piano en speelde een stuk dat het bruidspaar speciaal gevraagd had te spelen. Ik kende het stuk niet maar het was mooi. Het was een vrolijk stuk. Ze had dan ook een applausje verdiend 👏 wat ze erg leuk vond 😁

Wij gingen weer verder en net toen we weer "thuis" kwamen begon het te druppelen en zo kwam het dat we binnen zaten toen we in ene keer een mooie oldtimer voorbij zagen komen. Hij reed het grasveld op bij het meer en daar kwam een bruidspaar te voorschijn.

Wat leuk dat we het paar nu ook live konden zien maar jammer van de regen die er viel bij het maken van de huwelijksfoto's. Lief bood hun nog een paraplu aan maar die hoefde ze niet.

De fotograaf regelt hoe het bruidspaar en de bruidsmeisjes moeten staan en voor degene die niet weet dat zij de fotograaf is .............. het staat op de achterkant van haar vest te lezen 😅

Ik hoop dat het stel vele gelukkige jaren samen mogen beleven. Het is toch een hele stap om te zetten. Meestal als je nog jong bent denk je daar niet zo diep over na. Ach dat is maar goed ook. Het leven zou anders wel erg zwaar beladen zijn.

De oude stad.

Vanmorgen maakten wij een wandeling door het oude gedeelte van de stad Kalmar.

Nu hebben wij in Frankrijk, Duitsland en Spanje al vele oude dorpjes en plaatsen bekeken. In Zweden zijn de oude stadjes weer heel anders.

We zien hier kerken en huizen rond de tijd van 1700 en later. Ze zijn van hout en dan vraag ik me af hoe het mogelijk is dat ze nog overeind staan.

En kijk ............ weer een lampje voor het raam. Die zijn voor als de donkere dagen weer aanbreken heb ik me laten vertellen. Lijkt me wel gezellig als het weer vroeger donker wordt en de huizen verlicht. Ik blijf het leuk vinden.

Wie weet als iemand van jullie ooit in Maastricht zijn en je ziet een raam met een lampje op de vensterbank staan. Grote kans dat ik daar woon 😅😅

Maare als we in een Frans, Duits of Spaans dorpje lopen zien we ook vaker huizen uit die tijd maar die zijn meestal van steen en hebben dikke muren en dan vind ik het ook logisch dat ze nog overeind staan maar die houten huizen met al die regen en zon en niet te vergeten de sneeuw staan er nog prima bij.

Kalmar is al twee keer uitgeroepen tot winnaar van Europa's belangrijkste architectuurprijs, Europa Nostra. Dat is ook niet vreemd als je hier door de prachtige Middeleeuwse straatjes loopt.

Kom je ooit in de buurt van Kalmar dan kan ik je de stad zeker aanbevelen om te bezoeken.

Koninklijk bezoek.

Gisteren hadden wij een luie dag schreef ik en die hadden we zeker en niet alleen een "luie" dag maar ook beetje "bijzondere" dag tenminste dat vinden wij.

In de vroege middag uurtjes kwam Lief op het idee om te gaan wandelen. Ik was het helemaal met hem eens want een beetje beweging konden we wel gebruiken.

Zo gebeurde het dat we over het dorre veld liepen.

Lief had op de google-maps gezien dat we ergens rechtsaf moesten want er zou een dorpje zijn. Na een tijdje zagen we een roestig hek waar een slot aan hing maar het slot hing los en zodoende gingen wij erdoor. Op zoek naar het dorpje en de zee.

We liepen door het veld en kwamen langs een tennisveld. Het was niet echt goed onderhouden en er zat een hek omheen. We zouden in de buurt moeten zijn van het zomer paleis van de Koninklijke familie maar alles was afgezet met een groot hekwerk.

Wij wandelden verder en kwamen uiteindelijk bij de zee maar een strand ontbrak er. 

Na een tijdje begonnen we aan de terugtocht. En daar kwamen we mooi bankje tegen. Het stond een klein beetje hoger dan de weg en was ietsje van de weg af in het "dorpje" achter het roestige hek dat nu niet op slot was.

Terwijl we daar zo zaten kwam er een rode Buggy aan rijden. Zo'n leuk rood autootje met 2 mannen erin en 3 kinderen. Ze stopten bij ons aan de overkant en stapten uit want er kwam net een stel met de fietsen aan waar de oudere man met de zwarte cap op mee ging babbelen.

Ze wezen naar ons, zeiden iets in het Zweeds en lachten naar ons. Wij verstaan geen Zweeds vandaar dat we vriendelijk terug lachten. De kinderen sprongen uit de Buggy en renden vast vooruit naar de tennisbaan. 

Terwijl we daar zo op ons bankje zaten zei Lief, "die vent met die zwarte cap op zou zo maar eens de koning kunnen zijn." "Lief je bent weer aan het doordraven," antwoordde ik. "Jawel," zei Lief "kijk maar eens goed naar dat gezicht." Het leek mij een doodgewoon gezicht van een keurige Zweed. Ik sloeg er niet zo'n acht op.

Later ging ik eens googelen en "verhip Lief, je kon wel eens gelijk hebben wat de koning betreft. Maar het kan niet want die man zal niet meer hier zijn. Vorige week was kroonprinses Victoria jarig en was hier maar die zullen al wel weer naar huis zijn." 

Vanavond zaten wij nog even buiten toen Lief opmerkte dat hij een paard hoorde. "Nee Lief. Daar lopen koeien en geen paarden. Ik zie er geen."

Er stond net een Deense camper naast ons en die mevrouw zag iets. Ik merkte het aan haar. Ja hoor, er kwam een koets aanrijden met paarden ervoor en mensen in de koets.

De Deense mevrouw vertelt ons dat dit prins Carl Philip is. Vandaag had de beste inwoner van Öland een of andere onderscheiding gekregen van Koning Carl Gustave. Het was live uitgezonden op de Zweedse tv. Deze ceremonie vindt ieder jaar plaats.

Ze logeren hier in het zomer paleis.......... dus toch. Gisteren hebben we dan toch Carl Gustave gezien met zijn zoon prins Carl Philip want we herkenden hem meteen als de bijrijder in de rode Buggy.

Daar kwamen ze ................

Lief greep meteen zijn fotocamera en deze foto is het resultaat. De dame met de donkere haren is zijn vrouw prinses Sofia en de dame met de lichtere haren is denk ik prinses Madeleine.

De koets is naar de ruïne gereden en kwam terug zonder passagiers.

Het was toch wel even speciaal om dit te mogen meemaken. Wie weet worden ze strakjes nog opgehaald door de koets.

Een luie dag. Tijd om te lezen ........

We zijn lui vandaag en dan bedoel ik ook echt lui. 

Er komt echt niks uit onze handen en dat heeft niets met het festival van gisteren te maken. Zoals ik al wel gedacht had was het festival om 22 uur afgelopen. De laatste muziek stopte om 22.10 uur. Een half uurtje eerder zagen we al de eerste bezoekers aan komen lopen en vertrokken voor de grote uittocht begon. Dat was me een uittocht die zeker een uurtje heeft geduurd.

Lief zette zijn Insta 360 camera op het dak van de camper en zette de time-laps aan. Zo komisch om later terug te zien 😆 Rond 22 uur zette hij hem aan en was het nog licht buiten en een uurtje later was het donker en leeg. In #Vlog23 meen ik, kun je de beelden zien. Vandaag heeft Lief de video 

ge-uplaod en vanmorgen zag het veld na het festival er zo uit.

Leeg en niks geen rommel. Geen papiertje en ook geen blikje, helemaal niks was er te vinden en er is echt geen schoonmaakploeg langs geweest. Is dat netjes of niet?

Trouwens er staan nu weer verschillende auto's bij ons in de buurt en raad eens wat ze aan het doen zijn? 

Aan het picknicken 😂 Ik kan het niet maken om de mensen op de foto te zetten en jullie moeten me maar op mijn woord geloven. Ze gaan naast hun auto's zitten en halen een tas met hun maaltijd te voorschijn. Daarna gaan ze wandelen hier in de omgeving.

In het noorden van Zweden zaten ze meestal rond een vuurplaats en dan waren ze aan het grillen. De temperatuur was daar dan ook een stuk lager dan waar we nu zijn. Misschien dat dat het verschil maakt hoe er picknickt wordt. Met of zonder vuur.

Wij gaan nog even door met niks doen. Mijn e-reader ligt al onder handbereik. Ik ben het boek, "Toen was ze weg" van Lisa Jewell aan het lezen. 

Het is de meest succesvolle en meest aangrijpende thriller van Lisa Jewell tot nu toe.

Leesfragment:

Ze was vijftien, haar moeders oogappel. Ze had haar hele leven nog voor zich. En toen, in een oogwenk, was Ellie verdwenen.
Tien jaar later heeft Laurel de hoop nog altijd niet opgegeven dat ze Ellie zal vinden. Als ze een charismatische man leert kennen voor wie ze als een blok valt, brengt dit wat licht in haar leven. Maar wat haar volledig de adem beneemt is zijn negenjarige dochter. Want dat meisje is het evenbeeld van Ellie. En alle onbeantwoorde vragen die Laurel al zo lang achtervolgen komen in volle vaart terug.
Wat is er met Ellie gebeurd? En wie heeft er nog steeds geheimen prijs te geven?

Het is mijn eerste boek van deze schrijfster dat ik lees. Ze is nog niet echt mijn favoriete  schrijfster. Dat moet misschien nog komen.

Wat een schatje

Kijk toch wat een schatje en dan bedoel ik niet direct de mevrouw. Ze is wel een Zweedse en dat zijn bijna allemaal schatjes maar ik ken haar verder niet dus .......... Haar man, ook een Zweed, gaf ons wat meer informatie over de Ford

Maar kijk toch eens naar deze combinatie!!!!

Een Amerikaanse Ford uit 1932. Het oude nummerbord zit er nog op. Dat is het bruine plaatje dat je op de bumper kunt zien zitten. Het Zweedse nummerbord zat achter de gril aan de voorkant.

De zitbank binnenin is van zwart leer. De auto was helemaal opgeknapt en zag eruit om door een ringetje te halen.

Wat het dan helemaal af maakt vind ik ..........  dat caravannetje dat erachter hangt.

Van horen vertellen ......

Vandaag er een luie dag van gemaakt met de nodige klusjes in en rond de camper want ook dat moet regelmatig gebeuren.

Gepoetst en geveegd en dat allemaal zonder elektrische hulpmiddelen 😉

Na onze klusjes heerlijk gewandeld en dat met de benenwagen. We hebben genoten van de mooie route door het bos en de dorpjes en maakten zo vandaag weer ongemerkt onze stapjes.

Vanavond een praatje gemaakt met Nederlanders die een dochter in Zweden hebben wonen en hier dus al heel wat jaartjes komen.

Ze konden me heel veel vertellen over de gebruiken en gewoontes van de Zweden. Ik stond er versteld van.

Ik hoorde verhalen over de rendieren die al honderden jaren hun zelfde rondje lopen en zo ook over de bevroren meren liepen. Door de veranderingen van het klimaat zijn die meren nu niet meer bevroren en lopen de rendieren de meren in en verdrinken. Nu staan er vrachtauto's op die plekken om de rendieren in te laden en aan de overkant van het meer weer los te laten.

Ik vertelde eerder over de stroomkastjes die hier op de parkeerplaatsen staan. Nu wil het wel eens gebeuren dat er niet genoeg stroomkastjes vrij zijn in de winter en dan moeten de mensen hun motor laten draaien. Doen ze dat niet dan komen ze later niet meer van de plaats. Niemand zal de auto stelen met draaiende motor.

Als hun dochter naar haar werk gaat met de auto dan waarschuwt ze haar baas als ze thuis vertrekt. Komt ze op de juiste niet aan dan gaan ze haar zoeken. Het gebeurd regelmatig dat mensen komen vast te zitten in de sneeuw.

Mensen hebben huisjes langs de weg staan die nooit op slot zijn. De 65 plussers zorgen ervoor dat er altijd hout ligt en aanmaakblokjes. In de huisjes staat ook een bed.

De huisjes zijn bedoeld voor mensen die stranden of overvallen worden door een sneeuwbui en zo kunnen overleven bij -20 tot -30 graden.

Dit zijn een paar van de verhalen die ik hoorde. Misschien wel leuk om eens te weten. Zelf vind ik het wel interessant om te weten hoe de mensen hier leven. 

Ik kon het jullie niet onthouden vond ik.

 Ik heb er al vaker over geschreven hier maar nog nooit een foto gepost. De Robot maaimachine.

In Nederland zie je ze ook steeds meer. Ze lijken me inderdaad heel handig maar of het goed is in verband met de stikstof ?????????? 

Dan kun je toch beter die maaimachine met het paard ervoor hebben, toch?

Wie weet wat we in Zweden over een jaar 5 zien in plaats van de robot maaimachine????? Misschien wel een konijn of kat met een maai machientje achter zich aan 😂

Of nee nog beter.

We stonden gisteren bij een meer en nu zagen we regelmatig mensen met de auto aan komen rijden. Stapten dan uit om een rondje om het meer heen te lopen.

Hoe gek kun je het maken. Met de auto komen om te gaan lopen om beweging te hebben.

Misschien een idee om thuis een paar rondjes te gaan lopen met een maaimachine? 

Dan kan de auto stil blijven staan en stoot niets uit en de persoon heeft zijn beweging gehad en het gras is gemaaid. Wat een uitvinding toch. Misschien kan ik er patent op aanvragen 😅😅