We zijn vertrokken

Ja jullie lezen het goed. We zijn vertrokken en wel 1 dag eerder dan de bedoeling was.

Het weer is voorlopig mooi en we hebben feest vandaag 💥💕  

We zijn vandaag 20 jaar getrouwd dus hieperdepiep.

De combinatie mooi weer en onze trouwdag  ................ inpakken en wegwezen 🚐

Automatisch gaan mijn gedachten terug naar 20 jaar geleden. 

Ik had een nare tijd achter de rug, een hele nare tijd. Het ene volgde het andere op en net was ik er weer een beetje bovenop en hadden we onze trouw datum uitgezocht en de huwelijksreis naar Bali geboekt toen mijn enigste broer op 40 jarige leeftijd overleed en precies een maand daarna de moeder van Frits.

Zes weken later gingen wij trouwen.

Uiteindelijk zijn we heel stilletjes getrouwd. Alleen wij tweetjes zonder poespas en de volgende dag zijn we vertrokken naar Bali voor 3 weken.

Nu zijn we 20 jaar verder en kijken we terug op een bijzondere, mooie tijd. We zouden het zo weer over doen.

Ons huwelijk was een hele goede keuze 💕

Veel reacties

Mijn blogje van gisteren heeft veel reacties gekregen en inderdaad wat mevrouw Niekje opmerkte, weinig reacties van fulltime werkende vrouwen.

Toch blijf ik denken dat kinderen van twee werkende ouders veel te kort komen tenminste op het emotionele vlak.

Het heeft ook vast veel voordelen zoals bijvoorbeeld dat kinderen eerder zelfstandig worden en wat minder betutteld. Laten we er wel aan denken dat het nog kinderen zijn en geen jonge volwassenen. Wat is nu heerlijker dan aan een fijne jeugd terug denken als je die hebt mogen hebben. Dat neemt je niemand meer af hoe je verdere leven ook verloopt.

Ik heb een fantastische jeugd gehad en daar ben ik mijn ouders nog altijd dankbaar voor. Mijn ouders waren 25 en 26 jaar toen ze mij kregen en ondanks dat het echt niet altijd een vetpot is geweest ben ik nooit iets tekort gekomen.

Als ik uit school kwam dan zat mijn moeder al klaar met de thee en de koekjestrommel en kon ik al mijn besognes van die dag aan haar kwijt. Dat was een mooie tijd.

Rond de jaren 60 gingen we zelfs op vakantie naar Kijkduin met de trein en dan bleven we een hele week in een pension en wat een feest was dat niet tenminste dat vond ik.

Soms gingen er ook nog een oom en tante mee of mijn grootouders en allemaal verbleven we dan in het zelfde pension op de Laan van Meerdervoort. Als ik er foto's van terug kijk krijg ik er nog een heerlijk gevoel bij.

Mijn vader werkte heel veel. Hij werkte bij de krant. Mijn moeder moest toen ze trouwde ophouden met werken. Dat ging zo in die tijd dus bestierde mijn moeder het huishouden. Nu was het huishouden in die tijd een hele klus tegenover nu.

Wij hadden wel thuis als een van de eerste een televisie. Als er zoiets nieuws was dan maakte mijn vader extra uren zodat mijn moeder die veel alleen thuis was kon genieten van zo'n televisie.

We hadden ook snel een stofzuiger en een ijskast. Ik kan me dat nog heel goed herinneren.

Later toen ik de deur uit ging en mijn 9 jaar jongere broer nog thuis woonde ging mijn moeder weer werken maar het huishouden stond stond nog altijd op de eerste plaats. Zodoende maakte mijn moeder wel hele lange dagen maar dat goedlopende huishouden zat er gewoon in gebakken.

Mijn moeder stond altijd voor me klaar en dat waardeer nog altijd tot op de dag van vandaag.

Een WIJ-dag

Vandaag begon de dag met een feestelijk tintje en Lief was het niet vergeten al had ik hem er wel al dagen eerder op attent gemaakt 😉. Dus vanmorgen kwam hij me feliciteren met onze 19 jarige trouwdag. De bos bloemen houd ik nog tegoed 😀

19 Jaar geleden alweer. Wat een hectische tijd hadden we achter de rug.

Eerst had ik mijn scheiding achter de rug met alle ellende die daar bij hoort. 

Ik leerde Lief kennen en wist meteen HIJ is het. Met die man wil ik oud worden en kan ik oud worden. Een tweede keer wordt een mens voorzichtiger om de grote stap te zetten en je weet wat je echt niet meer wil. Je hebt ervaring gekregen en je laat niet meer met je sollen.

Voor dat ik 50 jaar zou worden, had ik Lief beloofd, dan zou ik met hem trouwen en in het jaar 2003 zou ik in september 50 jaar worden. 2003 werd dus ons jaar ❤.

Maar nog voordat we trouwde overleed mijn broer na roerige tijden op 40 jarige leeftijd en precies 1 maand later overleed de moeder van Lief en 6 weken daarna zouden we trouwen.

We wilden in alle stilte trouwen. Het gebeurde op een maandag. Op die dag kon je gratis en voor niks trouwen. Getuigen huurde we en de dag na ons huwelijk vertrokken voor 3 weken naar Bali.

Daar zouden we een beetje kunnen bij tanken en genieten van elkaar. Ik weet nog dat we uit het vliegtuig stapten en Bali inademde. Je kon Bali ruiken en voelen. Ik vond het zo apart.

We kwamen in de plaats Kutah en hier gingen we met een riksja naar een juwelier en kochten hier onze trouwringen. 

In Nederland lieten we onze namen en huwelijksdatum erin graveren. We zetten de schouders eronder en pakten het normale leven weer op.

19 Jaar later zijn we nog altijd gelukkig met elkaar. We houden van dezelfde dingen zoals reizen en fotograferen. Alles wat met computers heeft te maken heeft onze interesse.

We houden het zeker nog eens 19 jaar vol als ons die tijd gegeven wordt. Zeker en vast. 

Jarige Job

Vandaag gaan we eerst feesten want mijn Lief is jarig. Vandaag wordt hij 72 jaar.

Deze foto heb ik in late zomer van 2021 gemaakt. We hadden met de camper een reis gemaakt door Portugal en Spanje. Op deze foto zijn we op de terugweg in zuid Frankrijk in Gruissan beland. We hadden een plekje nog net niet op het strand.

Wat hebben we het warm gehad afgelopen zomer. Het was allemaal een beetje TE tenminste als je 42 graden TE kunt noemen. 

Vandaag zien we ook weer een heerlijk zonnetje en gaan we er een gezellige dag van maken.

Wij en YouTube

Mijn Lief was gisteren heel actief bezig want na al die gedane arbeid van spullen naar de camper brengen en ramen zemen maakte hij ook nog een nieuwe video voor ons YouTube kanaal.

We hebben een eigen kanaal over onze camper-reizen. Ooit zijn we ermee begonnen om zo herinneringen vast te leggen buiten onze fotoalbums om. Bewegende beelden vastleggen is toch altijd weer heel anders dan foto's kijken al zou ik mijn foto's en albums ook niet willen missen. 

Zo ontstond dus ons YouTube kanaal. We kregen volgers, mensen die graag met ons "mee" wilden reizen en we groeiden maar door.  We vinden het leuk om te doen en het houdt ons bezig met onze hobbies, fotografie en films maken, als we op reis zijn. Je leert zo ook weer een heleboel mensen kennen. Soms komen we volgers tegen als we onderweg zijn met de camper of met onze gewone auto en zelfs als we op de fiets zijn. Heel leuk.

We zijn zelfs al mensen gaan bezoeken zoals Toon en Marion die alweer meer dan 20 jaar op een prachtig plekje in Portugal wonen met hun lieve viervoeter, Willem die mijn hart wel een beetje veel gestolen heeft ❤

Mensen die steeds reageren, leer je "kennen" en horen onderhand bij onze "YouTube familie". Ze hebben al sinds eind september niet meer veel van ons gehoord en we vonden het wel tijd worden om hun te laten weten hoe het met mijn Lief is gesteld. Dat is gisteren gebeurd. 

Lief knutselde een video in elkaar en plaatse hem op YouTube.

Wat overweldigend om dan al die lieve reacties te lezen. Daar knapt een mens van op en Lief gaat er nu niet voor 100% voor maar voor 101%.

Voor de liefhebbers zal ik de video hier plaatsen enne wil je meer zien dan kun je je gratis abonneren op ons kanaal. Er zitten echt geen haken en ogen aan. Klik je op het belletje dan krijg je automatisch bericht in je mailbox als er weer een nieuwe video is en hoor je bij de eersten die kunnen kijken.