Buren en buren

Vanmorgen liep ik met Lief in de supermarkt rond toen mijn telefoon ging. Het was de buurman van 4 hoog.

De lawaaiburen waren gisteren bij hun aan de deur geweest n.a.v. de mail van de huiseigenaar en buurman van 4 hoog wilde daar even verslag van doen.

Het meisje en waarschijnlijk de huurster, spreekt alleen Engels en dan in een super snelle versie. De buurman van 4 hoog kon het niet meer volgen en zei dat ook dus ging haar vriend de boel vertalen.

De vriend is een rustige jongeman maar het meisje is een felle, zei de buurman van 4 hoog. Nou daar weten wij alles van en hebben dat ook geregeld gehoord. Ze schreeuwt en gilt en huilt. 

Wie er met de deuren gooit kunnen wij niet zien. 

Misschien hoort het bij haar cultuur om emoties keihard de vrije loop te laten. 

Het meisje gaf te kennen dat zij niet verantwoordelijk zijn voor al dat lawaai.

Nou ik ben gewaarschuwd want als wij weer terug zijn zouden ze ook bij ons langs komen. Laat maar komen hoor. Ik ben er klaar voor.

Vandaag kregen wij ook nieuwe buren op de camperplaats en dat was weer heel gezellig. Het zijn volgers van onze Vlogs op YouTube en ook zij zijn op weg naar Zweden. Onze buurtjes zijn er al vaker geweest dus we hadden gesprek stof genoeg.

Of ze vanavond nog lawaai gaan maken????? Ik hoop het niet en denk het ook niet 😅😅

Bovenburen

Vanmiddag zaten we buiten toen we schrokken van onze Ring deurbel thuis. We zijn dat niet gewend dus het moest nog even tot ons doordringen voordat het kwartje viel.

Lief had de meldingen van zijn telefoon ook wel erg hard staan. Zo hard dat zelfs onze buren die buiten zaten te eten er van opkeken.

Even kijken wie er voor de deur staat ................... de lawaai-buren.

Toen zagen we ook de mailbox met de mailtjes die gestuurd waren door de bovenburen van 4 hoog naar de beheerder van ons appartementen complex en de mailtjes tussen de beheerder en de eigenaar van het appartement van 3 hoog en de mailtjes van de bewoners en de eigenaar van 3 hoog.

Snappen jullie het nog?

De mail van de bewoners van 3 hoog was in heel slecht Nederlands geschreven plus werd de eigenaar aangesproken met mevrouw terwijl het een mijnheer is en de achternaam was helemaal fout geschreven. Hmmmmm, niet zo best dus.

Zij maakten geen lawaai, luisterden naar de radio en tv met de koptelefoon op en waren heel alert op de deuren maar ze zouden contact opnemen met de bewoners van 4 hoog en met ons van 2 hoog. Zij stonden dus vanmiddag voor de deur.

We gaan er ons nu niet druk om maken en doen verder ook niets. Pas als we weer thuis zijn en we hebben weer last dan timmer ik maar weer tegen de verwarmingsbuizen en noteer de datum en de tijd.

Nu hebben we vakantie en doen niets. We hebben er nu even geen zin in en wat heel voornaam 

is ........... we slapen in de camper als roosjes zonder dat we wakker gemaakt worden door gegil of deuren. Wat een rust.

de Bovenburen .....

Een hele tijd geleden schreef ik over onze bovenburen van 3-hoog. Ze wonen 1 verdieping boven ons en waren nogal luidruchtig. In die tijd ben ik contact gaan zoeken met de bovenburen van 4-hoog en ook zij hadden er enorm veel last van. Zelf ben ik toen actie gaan ondernemen uit naam van ons (2-hoog) en de buren van 4-hoog.

Eerst heb ik toen contact opgenomen met de beheerder van ons appartementen complex en daarna met de eigenaar van 3-hoog die zijn huurders maar eens tot de orde moest roepen.

Om een lang verhaal kort te houden, het hielp en er braken rustigere tijden aan. Nu zijn wij ook veel afwezig maar in de tijden dat we thuis zijn beginnen de rumoerige tijden weer opnieuw aan te breken.

Het is een jong koppel die 3-hoog wonen. Hij is een Limburger en zij een buitenlandse. Twee, drie keer in de week hebben ze een heftige ruzie en zij kan dan ontzettend hard schreeuwen. Niet normaal. Het gebeurd ook, en lach niet, dat we heel hard gegil horen tijdens hun sex spelletjes want ook dat horen we allemaal. Dat kan ook bijna niet anders want het gaat er nogal heftig aan toe. Je zou soms geneigd zijn om de politie te bellen omdat er iemand vermoord wordt.

De appartementen zijn nogal gehorig maar in de 20 jaar die we hier nu wonen hebben we zoiets nog nooit meegemaakt. We wonen in een keurige buurt met koop appartementen. Op het moment hebben we nogal last van "huisjesmelkers". Ze kopen appartementen op en verhuren ze dan. De bewoners van 3-hoog horen hier gewoon niet thuis tenminste ze gedragen zich niet zoals het hoort.

Het maakt mij echt niet uit wie er woont als ze zich maar gedragen en zich aanpassen zoals we allemaal doen.

Overdag horen we hun niet maar tegen zeven uur, half acht 's avonds begint het. Eerst het gedreun van een computerspel dat met zijn bassen voor veel overlast zorgt. Dat gaat de hele avond door. Daarna breekt het nachtleven van hun aan fffffffffff.

Afgelopen nacht was het ook weer goed raak wat ruzie maken betreft en Lief heeft bijna geen oog dicht gedaan.

Gisteren kwam ik de buren van 4-hoog tegen en ook zij ergeren zich dood. Ze zijn al op 3-hoog gaan bellen om te vragen of het wat zachter kan, helaas zonder resultaat en dus gaan we weer actie ondernemen.

Vandaag zal er een mailtje naar onze beheerder gaan die dan een brief naar de eigenaar zou sturen.

Of ik nog zal horen hoe het af gaat lopen voor maandag betwijfel ik maar de buren van 4-hoog zouden het ons zeker laten weten zodra ze meer weten.

Ons woongenot gaat zo aardig naar de filistijnen en dat kan niet de bedoeling zijn.

Clubjes

Gisteren had ik een bezig dagje. 

Alles begon met mijn "gouden meisje". Samen hebben we de boel weer blinkend schoon gemaakt behalve de ramen van de woonkamer, die moeten nog een sopje krijgen.

Gisterenmiddag gingen we samen met een stel andere flatbewoners naar ons jeu de boules veldje dat achter de flat ligt. 

We woonden nog niet zo heel lang in de flat. Doordat we beiden nog werkten leerden we niet zoveel mensen kennen.  We zagen achter de flat het jeu de boules veldje er werkeloos bij liggen. 

Het zou aanleiding geven om andere bewoners te leren kennen. Het zou in het voordeel van iedereen zijn om elkaar wat beter te leren kennen.

Het bleef echter bij plannen maken totdat we met andere flatbewoners erover spraken en hun leek het ook wel iets.

Zo gebeurde het dat we met ons viertjes op een maandagmiddag naar de jeu de boules baan gingen. Het duurde niet lang of er kwamen ook andere bewoners kijken wat wij aan het doen waren. Het leek hun ook wel leuk maar zij hadden nog nooit jeu de boules gespeeld. Nou wij ook niet hoor. We leren het wel.

Zo kwamen er steeds meer bewoners in ons groepje en na onze gespeelde "wedstrijd" dronken we samen een glaasje wijn of liever gezegd een bekertje wijn. Om de beurt nam er iemand 2 flessen wijn mee. Een rode en een witte en bekertjes en was er iemand jarig dan werden er ook nog hapjes uitgedeeld door de feesteling.

Het andere stel die samen met ons ooit zijn begonnen zijn al alle twee al overleden, te jong. Zo zijn er al meerdere leden van ons clubje overleden en gisteren dachten we erover hoe nieuwe leden te werven. Er zijn in de loop der jaren wel nieuwe leden bij gekomen maar het begint weer danig uit te dunnen.

Vanuit het jeu de boules clubje is ook een nieuwjaarsborrel ontstaan die meestal in de eerste week van januari plaatsvind en sinds een paar jaar organiseren we in de zomer een barbeque middag.

Vanuit het jeu de boules clubje is er ook een wandelclubje ontstaan op de maandag ochtend. In de flat wonen ook studenten en zij hebben in de zomermaanden een volleybal club.

Geweldig toch hoe zoiets is uitgegroeid. 

Wijnen

Vandaag is het een "bezige" dag.

Vanmorgen was mijn gouden meisje er en samen hebben we de boel gepoetst. Alles is weer netjes en schoon. Ben ik weer mooi even vanaf. 

De zon schijnt volop en dat geeft me weer een fijn gevoel, heerlijk. Van wandelen komt vandaag niet veel alleen even naar de apotheek en terug.

Vanmiddag gaan we met ons jeu de boules-clubje uit de flat, wijnen. In de winter gaan we niet buiten jeu de boulen. Zo fanatiek zijn we nu ook weer niet. We doen het meer voor de gezelligheid dus wisselen we af door te wijnen in de winter.

Even een praatje maken, de laatste nieuwtjes horen over en van bewoners. Welk appartement te koop staat en wie de nieuwe bewoners worden. We hebben genoeg te babbelen. Daarbij drinken we dan een glaasje wijn met een paar knabbeltjes erbij voor de liefhebber.

We hebben al heel bewoners gezien die hun partner verloren en die dan toch even een praatje komen maken en een wijntje drinken. Ze komen dan toch ook weer onder de mensen wat vaak weer een hele stap is. Eigenlijk zijn we ooit om die reden ook gestart met het clubje. Iedere bewoner is welkom en ooit worden we hulpbehoevend, komen alleen te staan of wat dan ook. 

Er zijn mensen die geen kinderen hebben of kinderen die te ver weg wonen en zo heb je toch een beetje steun aan elkaar.

Ik denk dat we hier wel goed wonen wat het ouder worden betreft.

De bovenburen

Het werd nog een hele zoektocht om het juiste telefoonnummer te vinden van de eigenaar die het appartement boven ons verhuurt. 

Ik wilde hem toch echt even spreken over al lawaai dat vooral 's nachts ons bijna tot waanzin had gedreven. Afgelopen zondag was echt de laatste druppel gevallen en mijn geduld van 5 weken was ver zoek.

Het telefoon nummer dat ik had gekregen van een medebewoner was niet meer in gebruik zei de stem toen ik het nummer belde dus verder opzoek.

Eerst maar eens naar de beheerder van onze VVE gebeld en daar hadden ze een mobiel nummer van de eigenaar, heeeeeee dat moest ik nu net hebben. 

Afgesproken met de beste man dat ikzelf eerst contact met de eigenaar zou opnemen en als ik niet verder zou komen dan weer bellen naar de VVE en zouden zij een brief sturen naar de eigenaar.

Na een paar keer bellen naar het mobiele nummer van de eigenaar kreeg ik hem eindelijk te pakken en ook daar kenbaar gemaakt wat mij dwars zat en dat ik graag 's nachts wil slapen. De eigenaar vond het ook niet kunnen en zou een mailtje sturen naar de bewoners. En zo gebeurde het. De buurman van de 4de verdieping waar ik zondag was geweest zou ook bellen met de VVE en de eigenaar maar rond 18 uur melde de buurman van de 4de verdieping zich bij ons en vertelde dat ze de hele dag in het ziekenhuis hadden gezeten. Zijn vrouw is al een tijdje niet goed en eerlijk gezegd vond ik haar zondag toen ik was ook erg slecht uitzien. Ze is vreselijk witjes en voelt zich niet lekker. Ze is een paar kilo afgevallen en haar bloed is niet goed. Dat klinkt allemaal niet best en de mensen zitten dan ook op het moment in zak en as. Vandaag wordt er een petscan gemaakt bij haar maar door het dagje ziekenhuis had buurman van de 4 de verdieping dus niet gebeld (heel begrijpelijk) maar vandaag zou hij alsnog contact opnemen met de eigenaar om mij te ondersteunen.

Gisterenavond kwam zo maar de lawaai-bovenbuurman aanbellen bij ons. Hij had het mailtje ontvangen en bood zijn excuses aan voor het lawaai en ze zouden hun best doen om geen lawaai meer te maken.

Dat vond ik wel super van de lawaai-buurman en raad eens ................ we hebben heerlijk geslapen vannacht en niet één keer zijn we wakker geschrokken van dichtslaande deuren.

Ik ga vandaag toch even langs bij de lawaai-bovenbuurman en ik ga ze bedanken voor de rustige nacht. Dat vind ik wel een complimentje waard.

Jeetje de bovenburen.

Wat een nacht was dat weer.

We hebben sinds een paar weken nieuwe bovenburen ffffffffff een ramp.

Het is geloof ik een jong stel, tenminste dat heb ik horen zeggen. Ik heb ze nog niet gezien in levende lijven maar ik hoor ze wel.

Je hebt dagmensen en je hebt nachtmensen en zij behoren tot het ras van de nachtmensen. Ze hebben de vervelende gewoonte om 's nachts ontzettend hard met deuren te gaan slaan, meubels te verschuiven en ik weet niet wat allemaal meer maar dat het irritant is dat weet ik wel. Het duurt nu al een paar weken dat we er steeds weer wakker van worden.

Afgelopen nacht sloeg werkelijk alles. Tegen half 5 schrok ik weer eens wakker van de voordeur die met veel lawaai werd dicht gesmeten. Dit werd gevolgd door schoenen die in een hoek gesmeten werden en als ik zeg gesmeten dan bedoel ik dus echt gesmeten. Hun appartement bestond geloof ik alleen nog maar uit deuren want de ene deur na de andere werd met veel lawaai open en dicht gegooid. Dit alles duurde tot half 8 vanmorgen. Daarna ben ik geloof ik in een soort coma geraakt. Tegen tien uur maakte Lief me wakker en ik kwam van heel ver geloof ik. Ik moest echt wakker worden maar toen ik eenmaal wakker was ben ik aan de strijd begonnen. 

Potverdikkie nu moet het eens afgelopen zijn, mopperde ik.

Eerst naar de buren van de vierde etage die net boven het jonge stel wonen. Toen ze mij zagen staan bij de voordeur wisten ze al waar ik voor kwam "de buren".  Ook zij werden knettergek van al dat lawaai dat onze nachten verstoord. Ze waren zo blij dat ik naar hun toe was gekomen. Ik beloofde hun dat ik het telefoonnummer van de eigenaar ging zoeken en wie zoekt die vind, ik dus ook.

Morgen gaan we contact opnemen met de eigenaar die zijn huurders de wacht maar moet aanzeggen want zo kan dat niet meer.

Waarom we niet zelf naar het jonge stel stappen?  We vinden ze niet al te "florissant" uitzien en daarbij vinden we dat nachtelijke leven ook een beetje vreemd. We laten het maar aan hun huurbaas over. Wordt vervolgd.