"Verdwenen" mensen maar geen "vergeten" mensen

Nu ik de leeftijd van 68 jaar heb bereikt valt het mij steeds vaker op dat er zoveel mensen om mij heen zomaar verdwijnen. Dan bedoel niet via, hocus pocus pas ik wilde dat je weg was, nee was dat maar zo want dan kon je ze ook zo weer te voorschijn toveren.

Van de week hoorde ik weer zo'n horror verhaal. In het appartementen gebouw die naast de onze staat heeft een mevrouw 3 dagen in haar appartement gelegen eer ze haar miste. Zo vreselijk oud was ze niet. Ze was 76 jaar en zo kwiek als maar kon. Ik zag haar vaker langs lopen met haar boodschappenkarretje. Ze viel op. Ze liep niet zoals wij lopen, nee ze schreed vooruit. Ooit had ze als kind een ontploffing meegemaakt in het ouderlijk huis en zij was nog de enigste overlevende. Haar ouders, broertjes en zusjes zijn toen allemaal omgekomen.

Ze heeft ook nooit een relatie gehad. Ze droeg een volle rugzak mee in haar leven.

Bij ons in het appartementengebouw is 3 jaar geleden iemand gevonden. Hij was 1 jaar ouder dan ikzelf. Was alleen en kreeg een beroerte. Heeft een paar dagen op de grond in zijn slaapkamer gelegen. Een oplettende buurman heeft uiteindelijk actie ondernomen. De man leefde nog toen ze hem vonden maar heeft het uiteindelijk niet overleefd.

Neem mijn "verdrietige meisje". De vast lezers van mij hebben mijn verhalen gelezen over haar.

Als ik alleen al eens bij mezelf kijk. Mijn ex schoonfamilie bijvoorbeeld. We waren met z'n zessen. Drie broers en drie schoonzussen. Mijn ex man is nog de enigste die over is (en ik dan).

Mijn eigen broer die maar 40 jaar oud is geworden.

Vrienden, vriendinnen, familieleden, buren ...............

Zo kan ik een hele lijst opnoemen en ik denk dat er veel mensen zijn die al heel wat mensen om hun heen zijn kwijtgeraakt.

We worden oud, denk ik dan maar dat is ook wel mijn bedoeling.

Een dag uit het leven van een pensionada

Vanmorgen eerst ontbeten. Lekker op ons gemak want dat kan als je bent gepensioneerd. Lief had een roer eitje voor ons gemaakt. Kopje thee erbij en meestal kijken we dan met scheef oog naar  Goede morgen Nederland totdat het sporten begint met Olga Commandeur.

Na de thee is het meestal tijd voor een kopje koffie maar vandaag had ik er geen tijd voor.

Ik moest een paar boodschapjes doen want we hadden geen broodbeleg meer en vanavond komt de Picnic pas rond zeven uur met de boodschappen voor de komende week. Het winkelcentrum ligt op 5 minuten loopafstand dus geen probleem. Ik wilde ook nog even langs de Action om zo'n handige bak te halen die prima in mijn keukenlade past in de camper. Toevallig zag ik ook nog leuke bollen breigaren die ik niet kon laten liggen om er een omslagdoek van te breien.

Na het bezoek aan het winkelcentrum liep ik meteen door naar mams met ............... iets lekkers voor bij de koffie. Mams is erg verkouden geweest en heeft nog weinig eetlust maar de kersen vlaai die ik bij me had smaakte haar voortreffelijk samen met een kopje koffie. We hebben even heerlijk zitten babbelen totdat mijn plicht me weer riep en ik weer huiswaarts moest.

Thuis gekomen zat Lief diep gebogen over de nieuwe Ring bel die vandaag bezorgt was. Ik ben er wel achter dat je die maar niet zo even installeert, fffffffff wat een karwei.

Het wachtwoord moest wel een keer 6 weer opnieuw ingevuld worden. Het is natuurlijk een super veilig systeem dus na een paar vragen kwam de vraag weer "vul uw wachtwoord in" en daarna kwam een paar keer de melding "vul uw code in van uw telefoon"  

Lief heeft dan een engelen geduld. Als het aan mij had gelegen had ik die bel al lang weer terug gestuurd maar uiteindelijk lukte het.

We kunnen nu alle twee op onze telefoon zien als er iemand bij de deur staat maar ................ eerst moet hij uren opladen.

Terwijl onze bel aan het opladen was werden we tegen twee uur verwacht bij onze buurtjes beneden op het grasveld bij de jeu de boules baan om een potje te spelen. Deze keer gingen de dames tegen de heren spelen en jippie de dames wonnen met 3-2.

Om van de schrik te bekomen gaan we na onze inspanning altijd een wijntje drinken. Om de beurt neemt er iemand wijn mee.

Onderhand was het vijf uur geweest. Tijd om te gaan koken.

Zelf had ik pizza gehaald en die hoefde alleen nog maar de oven in. 

Veel tijd om te koken had ik niet want de Picnic zou tussen half zeven en zeven uur voor de deur staan.

Nu stuurt Picnic altijd een berichtje als ze er aan komen en hadden we het autootje zien stoppen beneden bij de voordeur. Maar de bel ging niet. Wat gek. De jongeman stond ook niet meer op straat want dat kon ik zien van bovenaf.

Nu was onze Picnic bezorger waarschijnlijk met iemand mee door de hoofddeur gelopen en boven gekomen had de beste jongeman op de Ring bel gedrukt waar nog geen accu in zat.

Goed dat we gingen kijken en hem zagen staan.

Boodschappen weer opgeruimd en nu doen we niets meer alleen nog een kopje koffie drinken.

Maar goed dat we gepensioneerd zijn want om te werken zouden we geen tijd meer hebben. 😂😂