Lezen

Vandaag heb ik een heel stel digitale boeken gekregen van de schrijver Tommy Wieringa. Ik heb hem vaker op tv gezien en zo heb ik hem iets beter leren kennen.

Hij is geboren in 1967 in de plaats Goor in Twente.

Ik ga de boeken op mijn e-reader zetten maar wanneer ik ze ga lezen weet ik nog niet. Het lezen gaat me op het moment nog niet goed af. Ik kan er mijn hoofd niet helemaal bij houden. Een bladzijde kan ik wel 4 keer lezen en dat weet ik nog niet wat ik lees. Geen doen dus maar dat komt wel weer.

Ik heb in ieder geval weer een mooi voorraadje 😊

Vandaag hebben we de as uitgestrooid van mijn ouders.  Mijn moeder heeft de urn van mijn vader altijd bij zich in huis gehad. Het gaf haar een goed gevoel maar als ook mams zou overlijden dan moest ik hun beidde uitstrooien.

Ze zijn nu op hun plekje dat ze zelf  uitkozen en mij toen de opdracht gaven om hiervoor zorg te dragen. Ik heb vandaag aan deze opdracht voldaan. 

Nu nog een beetje opruimen in het ouderlijk huis en dan wordt het tijd dat we de zon gaan opzoeken. Ik heb er zin in.

Zo komen we steeds een stapje verder en dichter bij ons doel.

Tina

Gisterenavond las ik bij het nieuws dat Tina Turner is overleden op 83 jarige leeftijd. Wat een vrouw en wat een stem. 

Wij hoorden en zagen haar graag. Ik was wel eens een beetje jaloers op haar conditie als ik haar zag optreden al was haar leven niet zo'n pretje.

Wat een tegenslagen heeft ze niet moeten verwerken in haar leven.

Ike Turner haar ex man die haar mishandelde en later haar twee zoons moeten afgeven. Een in 2018 en de ander in 2022, vreselijk!

Wel mooi dat ze haar grote liefde op latere leeftijd nog heeft mogen vinden. 

De hemel is een rockster rijker en wat voor een 💖

Wat was er toch aan de hand?

Gisteren was het weer zover en dat nadat het jaren niet meer gebeurd was.

We werden er attent op gemaakt door de vele sirenes die we hoorden in de straat en daarom keken we uit het raam.

Drie politieauto's, 1 politie op de motor, politiebusje, 2 brandweerauto's en een brandweer busje, ziekenauto, doktersauto. Het was vreselijk. Ze reden allemaal als gekken over de stoepen en over de vluchtheuvels en alles stopte bij ons aan de overkant bij de hoge torenflat (zoals de flat genoemd wordt).

Brandweermannen liepen met pakken aan en helmen op. Het ambulance personeel droeg groen-blauwe hesjes. Politiemannen renden op en neer. Wat was daar aan de hand?????

Na een tijdje werd er uit een van de twee brandweerauto's een scherm gehaald. Oei, dat is niet goed.

Na ongeveer een uur begonnen de auto's weer weg te rijden totdat er alleen nog 2 politieauto's stonden en toen kwamen er twee zwarte busjes aanrijden en weer opnieuw een brandweerauto.

Dat moest wel echt foute boel zijn aan de overkant.

Later die middag kwamen we een flatbewoner tegen die op het moment net voordat de sirenes waren komen aanrijden in de hoge torenflat naar de fysiotherapeut ging die op de begane grond zijn praktijk heeft. Ze dacht dat er een jas naar beneden viel en liep door en net toen ze naar binnen willen gaan bij de therapeut kwam er iemand hollend naar binnen en duwde haar aan de kant. Hij riep dat 112 gebeld moest worden want er was iemand naar beneden gevallen/gesprongen.

In het verleden voordat wij hier kwamen wonen gebeurde dit hier geregeld. Gelukkig is het in die 21 jaar dat wij hier wonen niet meer voorgekomen.

Nu kijk ik uit op de flat waar dit gisteren allemaal gebeurde en denk aan de achterblijvers ............

Gevonden maar voor altijd kwijtgeraakt

Ze zijn terecht, de meisjes, Hebe en Sanne. Helaas hadden we niet op dit soort bericht gerekend of liever gezegd gehoopt. 

Wat een verdriet moet dat zijn bij de families van de meisjes. Eerst al die spanningen vanaf maandag avond als je ze niet thuis ziet komen. 

De tijd die dan doortikt. Eerst zul je nog denken dat er veel files zijn onderweg en dan wordt het later en later zonder dat ze thuis komen.

Vreselijk. Steeds heen en weer geschud worden tussen hoop en wanhoop.

En wat hebben de meisje meegemaakt?

Je ziet dat je het water in gaat rijden en daarna. 

Stilletjes hoop ik dat ze bewusteloos waren en zo niet ......... daar moet ik echt niet aan denken.

Misschien is dat een tik van mij maar als wij ergens parkeren voor een gracht, vijver of kanaal dan krijg ik echt de kriebels en zou het liefst uitstappen. Ik zeg wel eens voor de grap tegen Lief dat ik misschien ooit in een vorig leven, als dat er is geweest, vast met een auto het water in gereden ben. Het is niet dat ik het eng vind maar ik zou panisch worden.

Hopelijk horen we snel wat meer over hoe en wat er gebeurd is. Vreemd ik het wel dat de telefoon van Sanne al eerder uit de lucht was en ook dat hij op een andere plek al is uitgevallen.

We zullen het vast wel horen maar nu denk ik eerst aan de arme familieleden die nu wel een lichaam hebben maar dat is dan ook alles.

Gewoonten en rituelen

Vandaag Prinsjesdag. 

Ik zie het maar zelden want vaak zijn we in september nog ergens aan het zwerven met de camper. September was onze vakantie maand in ons werkzame leven.

De meeste plannen van het kabinet zijn al uitgelekt zoals normaal en om de hoedjes enz. te zien interesseert me niet zo. De traditie die erbij hoort vind ik dan wel weer mooi om te zien.

Het losse velletje papier dat in het koffertje van Kaag ligt maakt me wel nieuwsgierig. Wat gaan ze aan de energie kosten doen?

Gisteren de uitvaart van queen Elisabeth vond ik heel stijlvol, echt Engels. Al die rituelen die de Engelsen hebben. Heel apart en bijzonder. Wat een bloemenzee bij het kasteel van Windsor waar al die boeketten en kransen lagen en wat hadden ze mooie oplossing voor al die boeketten bedacht.

Wat me wel opvalt en dat is heel vaak het geval, is dat als iemand overleden is er over hem/haar gepraat wordt of het een heilige is geweest. Dit valt me nu ook weer op. Er werd toch vaak geschreven over de bijzondere kledingstijl over de Engelse vorstin en als ik het nu regelmatig hoor dan wordt er gesproken over haar prachtige zijden en satijnen jurken. Volgens mij was ze ook erg "streng" en als ik aan de tijd denk toen prinses Diana overleed, haar schoondochter, was ze ook niet zo voor de poes.

Maar dat is allemaal vergeven en vergeten en nu was de queen nog net niet heilig.

Ieder land heeft zijn gebruiken, zijn rituelen en gewoontes en daar ben ik altijd erg in geïnteresseerd. Ook als we met de camper op pad zijn dan ben ik daar erg nieuwsgierig naar. Kerkhoven zijn ook in ieder land weer anders. Ik moet dan ook in een ander en vooral nieuw land voor mij even het kerkhof zien net als een kerkje. 

De mensen zelf maken me niet zoveel uit want die ken ik niet maar de gebruiken wil ik graag leren kennen.

(Even een berichtje voor een lezeres. Ikkelien, ik hoop dat je nu begrijpt waarom ik gisteren wel naar de tv heb gekeken.)

En nu heb ik weer even genoeg gekletst. Ik ga eens even de handen uit de mouwen steken en opruimen enz. enz.

Tot later.

Mooi afscheid

Gisteren zijn we naar de crematie van W. geweest. 

W. was al meer dan 40 jaar lid van een mannenkoor uit de omgeving en de koorleden waren dan ook met velen aanwezig. Mooi in het zwarte pak, wit overhemd en een zwarte strik voor. Het straalt altijd iets speciaals uit vind ik als zo'n mannenkoor aanwezig is.

In de aula zat de naaste familie vooraan op de eerste rij, daarachter de broers en zussen met of zonder kinderen en wij schoven daar weer allemaal achteraan met allemaal 1,5 m. afstand.

Er werden foto's op een groot scherm getoond waarop W. te zien was vanaf de tijd dat hij een klein jongetje was totdat hij 60 jaar getrouwd was met zijn M. 

De kinderen hadden er een mooie tijdlijn van gemaakt.

De dochter nam op een gegeven moment het woord. Ik vind dat altijd zo ontzettend knap dat iemand dat kan. Het woord nemen terwijl je zo vol verdriet zit. Je moet de knop zien om te schakelen om niet in snikken uit te barsten,

Naderhand spraken nog 2 kleindochters waarvan de jongste het erg moeilijk had. De 2 achterkleinkinderen waren er niet bij, misschien ook wel zo verstandig.

Na dit verdrietige gedeelte werd er door de aanwezigen in een aparte ruimte gebabbeld bij een kopje soep en getoost met een glaasje wijn op de overledene.

Het was een mooi en waardig afscheid.