Vandaag is het een verdrietige en spannende dag.
Vanmiddag moeten we in het ziekenhuis verschijnen waar Lief zijn testen krijgt en waar we gesprekken zullen krijgen over de komende behandeling.
We laten het maar over ons heen komen en hebben ons vragenlijstje klaar zodat we niets zullen vergeten te vragen.
Het zal in ieder geval een lange middag worden te zien aan de tijden die allemaal in de uitnodigingsbrief staan.
Dan is het vandaag ook precies 20 jaar geleden dat mijn broer(tje) is overleden op 40 jarige leeftijd. Ik zal hem altijd broertje blijven noemen omdat hij 9 jaar jonger was dan ik.
Een nichtje van mij had een mooi stukje over hem geschreven op de familie pagina op facebook.
Het is in het dialect geschreven dus door velen van jullie niet te lezen maar ik ga het hier toch plaatsen.
Eeder vaan us heet zien of häör herinneringe aon um. Zèlf lierde iech es meidske vaan 13 um kinne es gaminke vaan pakweg 8-9 jaor, in de leeftied vaan mien breurke, dus iech zaog um toen aanders es tig jaore later wie iech same mèt miene maan um bij us thoes ontving um euze familiestamboum.
’t Begin daovaan wat miene maan (oondertösse al hiel lang ex-maan) waors begòs oet te zeuke in 1980-1981 wie veer in Eindhoven woende. Trök in Mestreech in 1982 weijer gegaange met oetzeuke en wie sjiek waor ’t wie Marco in 1983-1984 bij us vertelde dat heer ’n reunie wouw goon organisere.
De allerierste reunie, allemaol wete veer us dee nog good te rappelere, Slevante 29 september 1984.
Wie ’t weijer is gegaange en wat Marco toendertied allemaol heet geregeld, oetgezeuk en georganiseerd, dat wete veer allemaol. Eeder vaan us heet zien of häör herinneringe aon um.
Vendaog, 15 miert 2023, 20 jaor nao zien euverleie weurt heer nog door eederein gemis.
Marco, maan, vajer, zoon, (sjoen-)broor, neef mer bove al ‘ne femiliemaan.