Kapper

Net onze avondwandeling gemaakt in het enige dorp Wijhe. We komen hier vaker en ik blijf het een leuk plaatsje vinden. Er is een gezellig centrum met leuke winkeltjes. De huizen zijn er niet zo enorm zoals we dat in Maastricht hebben en dat vind ik net zo leuk of te wel knus.

De mensen zeggen elkaar hier allemaal goededag, is dat knus of niet?

Als Puck een hond ziet aan komen lopen dan gaat ze liggen. De tegenligger moet er meestal om lachen en zo komen we dan in gesprek. De mensen zijn hier zo aardig en ontspannen. Dat zegt toch wel iets.

Morgen ga ik in het dorp een bezoekje brengen bij de kapper hier. Ik heb er eentje ontdekt waar je zonder afspraak terecht kunt. Ik ben benieuwd. Slechter kan het niet worden want er moet echt weer eens een goed model in geknipt worden. Ik vraag wel eens aan Frits of hij de puntjes wil bijknippen maar na een paar keer wordt dat recht bijknippen steeds minder recht dus ik ga het zien morgen.

Eigenlijk ben ik geen kappermens. In Maastricht ben ik al maanden aan het gaan maar stel het steeds weer uit. Dan heb ik nog een euvel ………… wegen onthouden 😂😂 Frits heeft me vanavond op onze wandeling gewezen waar de kapperszaak is. “ Kijk dan loop je zo tot bij de molen, dan ga je naar rechts of was het nu naar links en dan weer de andere kant op.” Nou ik zie het wel. Ik ben geen heel mens zonder google  en die zal me morgen ook wel naar de kapper loodsen.

Ik laat het jullie morgen weten of ik er ooit ben aangekomen en of mijn haar weer recht zit 😇😅

Wordt vervolgd 

Rituelen horen erbij.

Afgelopen nacht heb ik in ieder geval beter geslapen dan de nacht ervoor toen ik pas het verdrietige nieuws had gehoord. Toen heb ik eigenlijk niet veel geslapen en als ik in slaap viel dan droomde ik de gekste dingen over het verdrietige meisje. 

Afgelopen nacht ging dat een stuk beter. 

Gisteren kreeg ik een rouwkaart gestuurd via de WhatsApp en die heb ik ook doorgestuurd naar mams nadat ik haar al eerder op de hoogte had gebracht over wat er gebeurd was.

Dit soort nieuws moet ik haar heel voorzichtig brengen want mams haar gedachten schieten dan meteen 20 jaar terug in de tijd en alles wat er toen gebeurde met mijn broer komt weer naar boven drijven. Het verhaal herhaalt zich en dat gaat dan allemaal door het hoofd van mams. Logisch, dat heb ik zelf ook.

Ik moest het mams wel vertellen want vandaag zou er een advertentie in de krant komen en ik wilde niet dat ze dat zonder voorkennis zou zien.

Mams is er gisteren de hele dag mee bezig geweest. Steeds weer stuurde mams een appje met vragen over hoe oud het verdrietige meisje nu was en dat ze niet kon begrijpen dat het met verdrietige meisje op deze manier zou aflopen. 

Steeds weer gaf ik mams antwoord op al haar vragen. Soms vroeg ze me wel 3 keer hetzelfde maar daar had ik nu alle begrip voor. Ze moest eraan denken dat we ooit samen naar een bloemschik cursus zijn geweest en zo zijn er heel wat verhalen van vroeger in de tijd dat verdrietig meisje en ik nog schoonzussen waren, gepasseerd. Het deed ons alle twee goed denk ik.

Tegen de avond werd het rustiger en vandaag heeft mams het allemaal een plekje gegeven. Ze zal de krant voor me bewaren met de advertentie en werkt zo haar rituelen af om dit te verwerken net zoals we dat allemaal hebben, denk ik.

Wij zijn nu in Pont-a-Mousson en toen we vanmiddag door het stadje liepen en we langs een kerk kwamen wilde ik toch even naar binnen om een kaarsje te branden en dat deed me goed.

Vanavond heb ik, namens ons en mams, een mooie kaart uitgezocht bij Hallmark en een condoleance gestuurd naar de familie van het verdrietige meisje. 

Wij blijven hier morgen ook want het is een heerlijk plekje aan de Moezel/Moselle om nog even tot rust te komen.

Mijn arme verdrietige meisje is er niet meer .............

Wie de verhalen over mijn verdrietige meisje hebben gevolgd zullen zeker net zo hard schrikken als ik gisterenavond als ze deze titel zien staan.

Lief lag net in bed en ik was op weg om het bed in te stappen toen mijn telefoon ging.

Nu kreeg ik al de hele dag vreemde belletjes van een onbekend nummer. Er werd steeds een duo video gesprek aangevraagd.

Lief ging op zoek op internet wat dat voor een nummer was en hij ontdekte dat het geen veilig nummer was dus ik liet de vreemde gesprekken links liggen en beantwoorde ze niet. Sterker nog, ik blokkeerde het telefoonnummer. Gisterenavond tegen half 11 kreeg ik weer zo'n vreemd verzoek maar nu zag ik dat het het telefoon nummer van mijn verdrietige meisje was. Klopte dit allemaal wel?

Ik stuurde meteen via de whats app een berichtje met de vraag of verdrietig meisje mij misschien wilde bellen en vrijwel direct ging weer bij mij de telefoon over. Ik nam deze keer meteen op.

Het was een nichtje van mijn verdrietige meisje. Haar naam I. had ik al vaak horen noemen en zij vroeg mij of ik het schoonzusje Ellen was. Ja dat was ik.

"Ik heb heel slecht nieuws," zei ze. "Het is heel erg wat er gebeurd is maar ik moet u bellen want het verdrietige meisje had het vaak over u en was zo blij dat het contact weer hersteld was." 

Zoiets moet het ongeveer zijn geweest wat I. mij vertelde want op dat moment begonnen alle radertjes in mijn hoofd als een razende te draaien. Wat is gebeurt? Het zal toch niet dat ........

Ik vroeg het maar meteen op de man af en kreeg als antwoordt, "verdrietig meisje is overleden." 

Wat schrok ik. Nu ik dit schrijf krijg ik nog kippenvel terwijl het helemaal niet koud is.

Ik hoorde het hele verhaal aan van I. maar ik geloof dat ik er hele flarden van kwijt ben. Het verdrietige meisje had al rond het carnavalsfeest opgenomen moeten worden in een speciale kliniek  maar door de hoge corona besmettingen ging dat niet door. 

Afgelopen vrijdag ging zij erheen voor een dagbehandeling. Ze was helemaal "op" had ze verteld tegen haar nichtje I. Toen zij voor de dagbehandeling in de kliniek was, was ze helemaal niet goed en hadden ze haar gevraagd of ze soms "vreemde" dingen wilde gaan doen. 

Verdrietige meisje had even nagedacht en gezegd dat ze geen "vreemde dingen zou doen.

Ze is weer met een taxi naar huis gegaan.

Afgelopen zondag heeft haar nichtje I. steeds gebeld naar verdrietige meisje zonder dat de telefoon opgepakt werd en werd ongerust. 

I. belde naar een buurvrouw van het verdrietige meisje die een sleutel heeft met de vraag of verdrietig meisje soms ziek in bed lag. De buurvrouw heeft een vrijwilligster gebeld en samen zijn ze met de sleutel bij het verdrietige meisje naar binnen gegaan.

De vrijwilligster zag al snel wat er aan de hand was en heeft de buurvrouw meteen naar buiten gestuurd.

Maandag wordt het verdrietige meisje gecremeerd.

Ik vind dit weer een grote nalatigheid van de GGZ. Bij mijn broer is dat 20 jaar geleden ook allemaal fout gegaan. Er is na al die tijd nog niets verandert. Je zult maar net de pech hebben en geestelijk ziek worden.

Rust zacht lief verdrietig meisje. Ik hoop dat je grote liefde aan de kant van de tunnel op je staat te wachten en dat jullie voor altijd weer samen zullen zijn.

Verdrietig meisje

 Afgelopen zaterdag ben ik naar mijn verdrietige meisje geweest.

Ik vond haar iets beter uitzien en ook ietsje fitter dan de laatste keer. Ze heeft nu medicijnen en ze had zelfs 6 uurtjes geslapen in plaats van de 3 uurtjes die ze normaal slaapt. Ook de slaap medicijnen waren aangepast en zodoende sliep ze iets langer.

We hebben gepraat en gepraat. Kopje koffie erbij. Ik heb haar zelfs zien lachen na een koddig verhaal van mij.

Ze vond het zo fijn dat ik geweest was dat ze 's avonds nog eens een appje stuurde om me te bedanken. Ach dat arme verdrietige meisje toch. Ik heb haar beloofd dat ik komende zaterdag weer kom. 

We kennen elkaar al langer dan 40 jaar met een tussenpauze van 20 jaar maar we pakken de draad weer gewoon op en dat is nu in het voordeel. Ik weet een beetje hoe ze in elkaar zit en het fijne is: we begrijpen elkaar zo goed!!

Geluk en verdriet.

De hartslag van Lief doet het voortreffelijk. Het wordt bijna een feest om er naar te luisteren al houd ik soms mijn adem in bang om te horen dat het weer helemaal mis is. 

Onze plannen om naar het zuiden af te reizen worden steeds meer werkelijkheid. Zelfs in onze digitale agenda (we gebruiken de google agenda alle twee) heb ik de maanden februari, maart en april geel gekleurd en dat wil zeggen dat er geen afspraken gepland moeten worden omdat we er dan waarschijnlijk niet zijn. Vrienden van ons die voor een half jaar in het zuiden zijn vragen ook steeds heel belangstellend hoe het met Lief gaat. Ze gaan allemaal voor ons duimen dat we ook nog kunnen vertrekken. Zelfs mijn "gouden meisje" heb ik al ingelicht over onze plannen. 

Gisteren weer contact gezocht met mijn "verdrietige meisje" en ooooo wat een verdriet. "Verdrietig meisje" is nu onder behandeling bij de GGZ. Zaterdag ga ik naar haar toe. Ze heeft nu medicijnen en wil het liefste haar huis niet meer uit. Ik heb het idee dat ze steeds verder weg glijd, vreselijk. Wist ik maar hoe ik haar zou kunnen helpen. Ik denk dat praten haar goed zal doen het er maar allemaal uitgooien. Ze vindt het fijn dat ik kom zegt ze. Ik hoop het ............ Ik vind het vaak moeilijk om dat te peilen bij haar en ik wil me niet opdringen.

Vanmiddag naar mams. Mams heeft me veel te vertellen schreef ze me in een appje over visites die waren geweest en o ja of ik ook iets lekker voor bij de koffie mee wilde nemen. Daar gaan mijn goede voornemens weer 😇. Bij mams maak ik daar altijd een uitzondering op. Het moet kunnen om samen met je moeder van 93 met iets lekkers bij de koffie te zitten keuvelen. 

Wat een triest weer is het de laatste dagen. Grijs en kil soms ook nog nat, bah. Daar worden mensen ook niet vrolijk van en ik al helemaal niet 😕. Als ik nu uit het raam kijk zie ik dat zelfs het vogelnest in de boom leeg en uitgestorven is. 

Als er weer nieuwe bewoners komen dan zal het zeker weer voorjaar zijn. Misschien kan ik er een bordje bij ophangen met Te Huur en wie weet krijgen we dan al snel nieuwe overburen.

Mijn arme verdrietige meisje

 Het opkikkertje stond helemaal klaar voor mijn verdrietige meisje.

Ik zou gisteren een bezoekje brengen aan mijn verdrietige meisje maar ze belde af. Ze zat niet goed in haar velletje. Het ging niet lukken. Oké.

Dat hadden we afgesproken. Ik zou komen maar als het niet zou lukken kon ze gewoon afbellen. Geen probleem.

Normaal vind ik dat ook geen probleem maar ik maakte me nu wel flink zorgen om haar. Vorige week klonk ze ook niet goed. Haar uitjes een keer in de week die haar huisarts voor haar in petto had om tussen de mensen te komen zijn stop gezet i.v.m corona. Nu blijft ze in haar huis en wil er het liefste niet meer uit. 

Dat gaat niet goed dacht ik. Ik ga haar die bloemen brengen al moet ik ze voor haar deur leggen. Ze moet weten dat ze er niet alleen voor staat.

Wat zou nu een goede tijd zijn om bij haar aan te bellen? Zo sta ik dan in dubio. Ik wil haar niet overlopen maar wel laten weten dat ze er niet alleen voor staat. Lastig is dat. 

Ik heb de stoute schoenen maar aangetrokken en ben met mijn opkikkertje rond drie uur naar haar toe gegaan. Na aangebeld te hebben werd er niet open gedaan. Verdrietige meisje woont ook in een appartement net als wij en dus koos ik een andere bel van een verdieping lager en die mevrouw liet me binnen. Eerst maar even uitleggen aan die mevrouw wat mijn bedoeling was. De hulpvaardige vrouw snapte het helemaal en wees me de lift zodat ik de 2 verdiepingen die ik nog omhoog moest niet via de trap hoefde.

En net toen ik mijn bloemen voor haar voordeur legde ging de deur open. Het verdrietige meisje had net een buurvrouw op bezoek die even een kijkje bij haar kwam nemen omdat ze het ook niet helemaal vertrouwde en weer huiswaarts ging.

Het verdrietige meisje en ik hebben samen foto's bekeken, gepraat en geluisterd.

Ik hoop dat ze er iets aan heeft gehad ................