Nog niet afgesloten .......

Vandaag was het de dag dat ik de urn van mams zou gaan ophalen.

Een beetje dubbel allemaal. Van de ene kant vond ik het fijn dat ik haar bij paps kon brengen die nog altijd in het appartement van mams staat. Mams wilde hem bij zich hebben en nu staat ze naast hem.

Ze zijn weer thuis.

Het is altijd de bedoeling geweest dat mijn ouders zouden uitgestrooid worden bij mijn broer. Zonder poespas zeiden ze dan en geen namen op de grafsteen.

Dat wilde ik dus nu de komende of volgende week gaan doen tot mijn nichtje afgelopen zondag zei dat ze papa naar een natuur begraafplaats wilde laten overplaatsen. 

Wat nu te doen?????? Ik kan mijn ouders niet gaan uitstrooien in een graf dat er over een tijdje niet meer is.

Wachten dus tot het zover is en komt het wel zover????? Ik laat mijn ouders voorlopig maar even "thuis"  staan.

Eigenlijk vind ik het wel een vreemd idee dat mams, die toch een normale maat mens was nu in een urn zit. Gek toch wat er nog maar van een mens overblijft.

Paps en Mams

Vandaag is de herfst buiten begonnen. Vanmorgen scheen het zonnetje nog en ging dus aan de wandel met Puck zonder vest of jas en daar had ik me een beetje op verkeken.

Ik moest wel zorgen dat ik in het zonnetje bleef lopen.

Een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen ................. ik ben geen ezel dat weet ik nu zeker want ik stoot me wel twee keer aan dezelfde steen. Nadat ik Puck weer thuis had gebracht en nog even koffie had gedronken met Frits ging ik op weg naar de Hema waar ik gisterenavond nog 3 foto's had geplaatst om te laten afdrukken.

Eentje van mams om in een lijstje te zetten, eentje mams druk aan de praat (dat deed ze zo graag 😉) en een foto die mijn schoonzus heeft gemaakt toen we aan het beeldbellen waren op 28 juli. En dan te weten dat ze er 3 weken later er niet meer zou zijn.

Ik kwam er per toeval achter. Mams in de woonkamer aan de eettafel zoals ze bijna altijd was als ik bij haar kwam koffie drinken. Die foto is me nu erg dierbaar geworden.

Mams staat sinds vandaag samen met paps bij ons op het dressoir.

Het zonnetje is nu verdwenen buiten en het wordt frisser. Eigenlijk hoort het ook zo half oktober. Als ik de 14 daagse weersverwachting bekijk dan hebben we nog helemaal niet te klagen. Een keertje regen tussendoor hoort erbij. Ik lees wel al van veel camper vrienden van ons dat ze al aan het vertrekken zijn naar het zuiden naar Spanje.

Hopelijk kunnen wij er ook nog een paar weekjes tussenuit naar het zuiden.

We wachten het maar even af hoe zich alles ontwikkelt.

Hulptroepen

Ons leven bestaat op het moment uit papier en de papier-versnipperaar. Tjonge, jonge wat kan een mens een boel papieren bewaren. Bankafschriften van jaaaaren en jaaren, belastingpapieren van 20 jaar enz enz.

Zo moeten wij het zelf dus niet doen. Gelukkig ruim ik zelf na 5 jaar de boel op.

Voorlopig zijn we nog wel even bezig met de papieren en dan komt het leeg maken van de kasten al zijn die ook al voor een deel leeg.

Soms vind ik briefjes die voor mij bestemd zijn. Ik lees ze nog niet echt want dat is allemaal nog te "vers" voor me. Dat komt nog wel.

Stukje voor stukje wil ik de boel afhandelen. Niet teveel tegelijk want dat kan mijn hoofd nog niet allemaal onthouden.

Vandaag hebben zich hulptroepen aan gemeld en dat zal het allemaal een beetje gemakkelijker maken voor ons.

Vandaag hadden we een dag vrij genomen al werd de dag gezellig opgevuld met familie bezoekjes. Heerlijk!!

Dit is een foto van mams. Vorig jaar september hebben we hem gemaakt met mijn verjaardag.

We hebben hem op haar bidprentje laten zetten.

De dag erna

Gisteren heeft mams een prachtig afscheid gehad. Er was familie gekomen uit Haarlem, Nijmegen en mijn schoonfamilie uit de omgeving van Deventer.

Ik vond dat zo lief van hun allemaal.

Als mams het heeft kunnen zien vanaf haar wolkje dan zal ze zeker genoten hebben van al die aandacht en haar mooie afscheidsdienst met de muziek die zij zo mooi vond.

We hadden een mooie Power Point van haar gemaakt met foto's waar we gierend van het lachen op staan in de luchtballon en ook een heleboel foto's die we gemaakt hebben op onze verre reizen die we samen gemaakt hebben.

Ik heb echt prachtige herinneringen aan mams en daar ga ik nu van genieten. Dat neemt natuurlijk niet weg dat het gisteren een erg zware dag voor ons is geweest.

We hebben ook nog een live-stream en wie weet ga ik het nog eens terug kijken maar nu nog even niet. De beelden blijven 30 dagen staan om te bekijken en daarna kunnen we de beelden kopen en dat ga ik misschien wel doen.

Morgen gaan we, Frits en ik, aan de grote opruiming beginnen. Dat zal nog een hele klus worden want mams bewaarde echt alles.

Het appartement van mams zal helemaal leeg gemaakt worden en daarna gaan Frits en ik het verbouwen om er daarna zelf in te gaan wonen.

Ons appartement zal dan verkocht worden. We gaan het appartement helemaal passend maken voor onze "oude" dag. Als we dan uit gereisd zijn met de camper hebben we een mooie thuisbasis.

Voorlopig zijn we dus nog wel even druk maar ach dat houdt ons jong.

Gisteren zijn Frits en ik op bezoek geweest bij mams in de rouwkamer. 

Wat ligt ze er vredig bij. Ze laat zelfs een klein glimlachje zien en dat deed me wel even goed al valt het niet mee als je net binnenkomt en haar voor het eerst opgebaard ziet liggen. Het drukt je weer met de neus op de feiten dat echt zo is.

Ik moest er eventjes aan wennen maar ik moet zeggen dat mams er 100 % beter uitziet dan in het ziekenhuis.

Ze heeft een mooie bos bloemen bij haar staan en een foto van mijn vader en mijn broer. Zo zou het gewild hebben.

Vandaag moest ik weer aan het werk. Er moesten spullen terug naar de thuiszorgwinkel en ik moest naar het postkantoor om het alarm van mams terug te sturen. Dan sta je daar bij het postkantoor en moet je een doosje uitzoeken waar dat apparaatje in moet en valt je in dat je het formulier dat erbij moet thuis hebt laten liggen. Dat zijn dingen die me regelmatig gebeuren en dus moest ik weer naar huis om het formulier op te halen zodat ik het doosje kon versturen.

Dat is die volle schijf van mij.

Het afscheid heb ik ook zover in elkaar zitten en dan heb ik nu rust denk ik en hoop ik.

Alles draait maar door

De laatste dagen leef ik een beetje op de automatische piloot. Ik wil stapje voor stapje alles laten passeren. 

Alles schrijf ik op want ik vergeet de hele boel. Het lijkt wel of de harde schijf vol zit. Ik wil hem eigenlijk formateren maar dat kan nog niet. Eerst moet ik alles achter de rug hebben wat de crematie betreft. Ik geloof dat als Frits niet iets te eten maakt ik dat ook nog vergeet. 

Frits waakt over me en staat me bij waar hij maar kan. Daar ben ik hardstikke blij mee en Puck gedraagt zich voorbeeldig.  Het lijkt wel of ze weet dat ze me nu even met rust moet laten. Het vrouwtje is druk. Ze is zo lief.

Van 's morgens tot 's avonds ben ik bezig met dingen te regelen, abonnementen op te zeggen, teksten te controleren van rouwkaarten, enveloppen schrijven, de advertentie controleren enz. enz.

Wat moet ik aantrekken zaterdag en wat moet Frits aan. Voor Puck wordt goed gezorgd die dag en daar ben ik ontzettend blij mee. Dat is echt een hele zorg minder.

Vandaag zijn de rouwkaarten de deur uit gegaan en vanavond komt er een geestelijke praten over hoe we het afscheid van mams willen, welke muziek, een diashow enz. Als ik zo bezig ben valt me weer iets in wat ik echt niet moet vergeten en zo hobbel ik door. Ik denk dat ik na vandaag weer even op adem kan komen.

Zaterdag is de crematie. Daarna ga ik weer aan de slag met het opruimen en leegruimen van het appartement van mams.

Dan zal ook de notaris en alles wat er nog bij komt kijken aan de beurt komen. Voorlopig zijn we nog wel even bezig.

Dus na morgen ga ik even een pauze inlassen en energie opdoen voor zaterdag.

Mams is er niet meer.

 Mams is overleden.

Vrijdagavond op Sint Hélène, de naamdag van mijn moeder, is ze ingeslapen. 

We waren er allemaal bij.

Je moeder wil je niet kwijt maar je weet dat eens de tijd eraan komt en als die tijd er dan is valt het nog niet mee.

Mams heeft nu rust en is nu bij haar twee mannen, mijn vader en mijn broer.

Wij zijn nu druk met alles te regelen. De crematie zal zaterdag a.s. plaatsvinden in een besloten groep. Alleen familie en buren van mams.

Samen zullen we haar leven vieren want dat was wat ze me altijd zei.

"Mijn leven is mooi geweest. Ik zou het zo weer op dezelfde manier overdoen. Dat moet je vieren en niet verdrietig zijn hoor want ik heb toch een mooie leeftijd."

Dat gaan we proberen. Een afscheid in de geest van mijn mams.

Dank jullie wel voor al jullie lieve berichten. Ik lees ze allemaal!!!!!

Liefs, Ellen

Update

Mams haar situatie is uitzichtloos.

Alle medicijnen zijn dinsdagavond afgekoppeld op de pijnstiller Oxycodon na en zo nu een dan een prikje met een middel om rustig te zijn.

We willen dat mams geen pijn heeft en een beetje comfortabel er bij mag liggen.

Gisteren zijn Frits en ik in het ziekenhuis blijven slapen op aanraden van de artsen. We hebben geen oog dichtgedaan met al die geluiden zoals de zware ademhaling en dan niet te vergeten de ademstops. Automatisch ga je tellen hoe lang ze niet ademt en zit te wachten totdat ze weer begint.

Gisterenmorgen kwamen we om acht uur weer naar huis en hebben 3 uurtjes geslapen. Gedoucht en daar gingen we weer. Het sloopt je en we zijn geen 18 meer en daarom hebben we besloten om om thuis te gaan slapen.

Mams heeft er geen notie meer van of wij er zijn of niet. We zijn er nu steeds eigenlijk voor ons zelf.

Rond twee zullen we er weer zijn en rond 20 uur komen we dan weer naar huis.

Ik ben nu vooral bezig met de praktische dingen want ook die moeten gebeuren. Adressen bij elkaar zoeken en praten over hoe we het afscheid van mams willen natuurlijk rekening houdend met de wensen van haar.

Vreemd is dat. Je bent bezig of iemand er al niet meer is terwijl mams er nog is. Soms voel ik me daar een beetje schuldig over maar weet dat mams het zo gewild zou hebben. Ze was altijd heel realistisch en praktisch ingesteld. 

Zo brengen we nu de dagen door en niet te vergeten dat als Puck thuis is ook haar de aandacht te geven die er nu zo vaak bij inschiet. Ze vindt het fijn bij de oppas neven. De tweeling broers en zonen van mijn overleden broer. Gekscherend noemen we hen nu "de oompjes"  en Puck vindt het heerlijk bij de oompjes. Ze gaat met hun rennen en spelen met andere honden.

Gisteren moest ik wel even met hun lachen. Ze moesten haar even alleen laten en via google vonden ze hoelang je een pup van 6 maanden alleen mag laten 😀 Het was prima gegaan. Alle meubels waren nog heel 😌

Ze hebben haar zelfs van de week in bad gedaan omdat ze in de Maas had gezwommen en niet zo fris rook 😆

Het is in ieder geval een hele zorg minder dat Puck het naar de zin heeft en er steeds terecht kan.

Wij gaan verder met ons te concentreren op alles rond mams.

Update mams

 Vandaag las ik weer zoveel lieve reacties van jullie. Dat doet heel goed.

Vandaag wordt een Petscan gemaakt bij mams. Ze willen toch die kans nog benutten om te kijken waar de vervelende bacterie zich bevindt. Mams zal een roesje krijgen. Dat zal zeker nodig zijn want de pijn die blijft ondanks al die zware pijnstillers.

Gisteren zijn ze de pijnstillers een beetje gaan afbouwen omdat je door de zware medicijnen oppervlakkig gaat ademhalen wat de kans op een longontsteking vergroot. Gisteren was de pijn dan ook weer meer aanwezig. Mams was erg onrustig en vraagt de volle aandacht.

Ze herkende ons wel en noemde ons bij naam of het de normaalste gang van zaken was. Vooral Frits had ze nodig maar ze wist niet meer waarvoor en dat wekte boosheid bij haar op.

Dan wil ze weer het bed uit wat niet kan en wordt ze boos. Mams kan zich ook heel erg bezig houden met de deur die open moet en wat we ook zeggen dat de deur open staat ze weet het niet en blijft bezig over de deur. Dit komt allemaal door het delier waar ze in zit.

Het valt niet mee om je moeder steeds te horen vragen of je haar wil helpen en je kunt dat niet. Als ik dan vraag waarmee ik haar moet helpen zegt ze, "ik weet het niet meer." direct gevolgd door "help me." 

Morgen krijgen we om 14 uur een familiegesprek en krijgen we meteen alles te horen over te scan.

Tja wat moet ik hopen eigenlijk??????

Dat ze kan genezen maar in een verpleeghuis zal moeten gaan wonen wat ze pertinent niet wil of dat het iets kwaadaardigs is en de morfine steeds verder opgekrikt gaat worden zoals bij mijn vader indertijd.

Ik denk er nu maar niet te veel over na dat gaat morgen wel gebeuren.

Weer een update

 Al jullie lieve reacties lees ik maar door tijdgebrek kan ik ze niet allemaal beantwoorden.

Ons leven bestaat momenteel uit opruimen en wassen van onze twee maanden kamperen. Eigenlijk doen we dat als weer even thuis zijn. Voor de rest breng ik de dagen door bij mams in het ziekenhuis. Gelukkig heeft ze nu een morfine pomp zodat ze veel kan slapen. Ze is niet meer echt aanspreekbaar. Dat is jammer maar die pijnen waren echt onmenselijk.

Iedere dag als ik naar het ziekenhuis ga dan neem ik ook maar meteen iets mee voor de nacht die ik er misschien weer blijf slapen. We hebben een extra bed gekregen om te blijven slapen en we mogen er altijd binnen lopen.

Het verplegend personeel is ontzettend lief voor ons en verwennen ons met koffie.

Naaste familie en buren van mams komen nog even langs om afscheid van haar te nemen. Ze krijgt het niet meer mee maar voor de personen zelf vind ik het wel belangrijk dat dat kan.

Mams wilde niet opgebaard liggen voor familie en vrienden en dat gaan we ook niet doen dus wie wil kan nu nog komen.

Vandaag neem ik mijnlaptop mee naar het ziekenhuis zodat ik al wat dingen kan verzamelen zoals adressen enz. De praktische zaken zal ik maar zeggen.

Zo vullen we nu onze dagen en als mams wakker wordt en roept "help me" dan zijn we direct paraat.

Puck mogen we bij een neefje brengen die helemaal gek van haar is en het liefst haar hele dagen wil hebben. Dat is voor ons ook een geruststelling. Dat is goed geregeld en Puck vindt het ook leuk om lekker te rennen met onze 25 jarige neef. Samen met zijn vriendin zorgen ze voor Puck of het hun kindje is.

Jullie zijn weer een beetje op de hoogte over onze daginvulling.

Nogmaals bedankt voor jullie lieve reacties ❤

Het vervolg van mams

Allereerst allemaal bedankt voor jullie medeleven.

We hebben inderdaad gereden en gereden en maar door. De storm Hans zat Frits op de hielen. Het weer werd ook erg slecht. Zondagavond hadden we in Zweden een heftig onweer en we lazen dat de storm Hans steeds heftiger zou worden. We wilden de bruggen over zijn voordat het te gek ging worden dus met wind van 80 km per uur reden we maandagavond laat de bruggen over. Dat was een geschud van de camper, ongelooflijk.

Onze eerst slaapplek was onder een dikke boom waar Frits dus echt niet onder wilde staan. Onze tweede slaapplek was op ergens bij vrachtauto's waar we eigenlijk niet willen slapen maar voorruit, nood breekt wetten. We stonden er nog geen 5 minuten toen de verkeersborden om ons heen door de wind over de parkeerplaats waaiden dus weer verder en uiteindelijk om half een 's nachts zijn we op een carpoolplek gaan staan om te slapen tot zover dat mogelijk met al dat geraas om ons heen.

Gisterenmiddag tegen 12 uur kwamen we thuis en we wilden eigenlijk meteen de camper maar naar de stalling brengen. Uitruimen zou later wel komen. Frits stond te wachten totdat ik met de auto achter hem aan kon rijden maar toen ging mijn telefoon. De huisarts was bij mams dus auto geparkeerd en er heen op een holletje.

Tja en toen ging alles in een stroomversnelling. De huisarts was niet eerder gekomen want hij dacht dat het niet zo erg was. Mams had al vanaf zaterdag heftige pijn, dronk niet en nam haar medicijnen niet want dan zou ze moeten plassen en kon niet naar meer lopen.

Een buurvrouw kwam haar wat soep brengen maar ook die weigerde ze te eten want owee als ze moest plassen.

Toen we in Vrede waren heb ik nog eens met huisarts gebeld dat hij moest langskomen, schoonzus belde ook en de thuiszorg ook. Ik ben er echt boos over, bah en dat heb ik hem ook gezegd. Zo ga je niet met mensen van 94 jaar om die nooit voor flauwekul zal bellen.

Ik ben zo blij dat we naar huis zijn gegaan en hebben doorgereden. Het arme mens.

Ze moest opgenomen worden ook in verband met uitdrogen.

Dan begint het grote wachten, wachten, wachten. Op de ziekenauto en daarna in het ziekenhuis. Gisterenavond kwam ik om tien uur weer thuis. 

Ik voelde in ene keer mijn maag rammelen want ik was de dag met koffie doorgekomen. Ik had ook een geen honger want een neefje wilde mij al eten komen brengen.

Mams heeft vreselijke pijn en daardoor is de hele boel van slag. De bloeddruk, halsslag, pols en mams viel in een delier.

Vreselijk verward is ze en daarbij de pijn die ondanks de morfine en oxycodon niet onder de knie is te krijgen.

Vanmiddag ga ik er weer heen en ondertussen ben ik de rommel aan het opruimen van 2 maanden van huis zijn. Langzaam maar zeker komt het einde in zicht van die rommel maar ik ben in eens van alles kwijt. De gekste dingen. Komt natuurlijk ook omdat er zoveel op me af komt nu.

Hoe dit verder moet gaan met mams, geen idee in ieder geval zal ze niet meer op zichzelf kunnen blijven wonen werd me al verteld.

Ik hoop één ding dat ze verlost wordt van die helse pijn hoe dan ook want het is bijna onmenselijk.

Jullie me wel weer ............ Liefs, Ellen

Afwachten

Mams heeft de nacht goed doorstaan. Haar morfine pleister is gisteren verhoogd en die doet zijn werk nu. Het probleem nu is dat ze suffer gaat worden en hopelijk niet gaat vallen. Daar denken we nu maar verder niet over na. Haar leven moet wel zo lang mogelijk leefbaar zijn.

Morgen is het maandag en hopelijk is haar huisdokter niet net ook nog vakantie. Ach ja, we wachten het maar af. De thuiszorg komt nu een paar keer per dag binnen om haar te helpen met aankleden, wassen en uitkleden en haar naar bed te helpen.

Het is wat als je zo oud word maar mams is een doorzetter en vindt vaak voor alles een oplossing al vraagt ze nu steeds vaker aan mij "Wat moet ik nu doen?" Samen zoeken we dan een oplossing en kan ze weer even verder.

Wij houden het in de gaten als is het van een afstand nu en mocht het zover komen we zakken steeds wat verder af naar het zuiden maar eerst nog even naar het eiland Olland.

Waar je het rode puntje ziet daar zijn we nu.

Toch al een heel stuk dichterbij huis.

Mams

Vanmorgen vroeg kreeg ik een appje van mams. Ze had veel pijn in haar rug en kon bijna niet lopen. Ze had al op de alarmknop geduwd schreef ze die ze altijd om haar nek heeft hangen.

Tegen 8 uur vanmorgen kwam er iemand van de zorg. Dus ik weer even afgewacht.

Mijn schoonzus is gebeld en de huisartsenpost. Zul je altijd hebben dat er zoiets in het weekend gebeurd.

Tegen 10 uur belde mijn schoonzus me op om de laatste ontwikkelingen door te geven. 

Dan ben je zover van huis en probeert vanaf een afstand iedereen bij te staan. Mijn optie om terug naar huis te komen werd afgewimpeld door mijn schoonzus en mams. Maandag gaan ze kijken waar die pijn vandaan komt. Mams heeft ook ietsje verhoging dus werd er gedacht aan een blaasontsteking. Dat is het dus niet.

Wij rijden vast iets zuidelijker en bereiden ons voor dat we misschien toch eerder naar huis moeten. Eerst maandag maar eens even afwachten wat daar uitkomt.

Het spookt toch de hele tijd door je hoofd. Bellen met mams heeft niet veel zin wel als schoonzus erbij is. Mams hoort het niet goed en begrijpt de dingen niet meer zo goed.

Een ding is voor mij zeker als ik weer thuis kom. Weer eens goed praten met mams over hoe het verder moet in de toekomst. Ze is 94 jaar en dit soort dingen kunnen steeds vaker voor komen.

Misschien is dit nu eens een goede lering voor haar want o, o mams wil nog lang niet uit haar huis en nu kan ze eens zien hoe het dan allemaal gaat als er iets mis is.

Jopie

Vandaag hebben we een heerlijke dag gehad en genoten van het mooie zomerse weer. Kon het maar wat vaker zo zijn.

Na het ontbijt gewandeld met Puck en weer nieuwe fijne mensen ontmoet. Ach die Puck maakt met veel mensen contact. 

Vanmiddag bij mams koffie gaan drinken en meteen gebak er bij genomen. "Kan mij wat schelen, ik doe het gewoon" dacht ik.

Nog iets lekkers meegenomen voor manlief die nu zit te smikkelen.

Mams genoot ook van haar lievelingsgebak (mevrouw Niekje, rijstevlaai met slagroom en chocolade 😄)

We hebben heerlijk gebabbeld, de post doorgenomen en videootjes van Puck bekeken want die had mams nog niet gezien. Ze vond de omgeving in Wijhe wel erg mooi waar we op de camperplaats stonden en Puck was al aardig gegroeid en zo'n mooi hondje.

Mams wist zelfs dat ik nog eens een labrador heb gehad, een blonde en die was ook zo lief.

Toen viel mams de naam Jopie in. Een naam van een hond maar welke hond? Mams vraagt het me steeds weer en steeds weer geef ik haar het antwoord dat het haar hond was geweest die ze als kind heeft gehad. Ik vertel er het hele verhaal bij dat ik ken van vertellen maar er gaat geen lichtje branden. Wel weet mams nog hoe Jopie er uit zag. 

Jopie was de hond die mijn moeder als kind had. Mijn grootouders hebben die hond ooit weg gedaan omdat de hond en mijn moeder veel te close werd. Mijn grootouders vonden dat niet gezond en verkochten de hond. Toen mijn moeder op een dag uit school kwam was Jopie weg en dat was vreselijk verdrietig voor mijn moeder. Een tijdje later is Jopie weg gelopen bij de nieuwe eigenaar en is weer naar mijn moeders ouderlijk huis terug gelopen.

Jopie mocht toen blijven.

Het verhaal kent mams niet meer maar de hond en de naam staat in haar geheugen gegrift.

Door Puck komt de naam Jopie nu weer steeds weer in haar hoofd. Volgende keer ga ik eens proberen om achter het ras te komen van Jopie. Hij was beige en dat is alles wat ik weet.

Bizar gewoon

Van de week ging ik een middagje richting mams. Het zonnetje scheen en dan ben ik meestal wel goed gemutst. Zo ook deze keer.

Bij mams gekomen vertelde ik haar het nieuws over onze puppy. Ik liet haar foto's zien en vertelde 100 uit. Dat was vast te veel in ene keer.

Mams is nooit een hondenmens geweest al hadden we vroeger een klein poedeltje omdat wij als kinderen mijn ouders gek maakte wat een hondje betreft en zo kwam Cha Cha in ons huis. Mijn broer en ik waren de hemel te rijk we hadden een hond weliswaar een kleine maar we hadden een hond en we waren er gek op.

Mams vond het schijnbaar een vreemd gebeuren en heeft me, echt waar wel 6 keer achter elkaar door zonder pauze ertussen dezelfde 2 vragen gesteld.

"Hoe kom je erbij om een hond aan te schaffen" en "waar vind je een hond als je een hond wil" en na het antwoord op de tweede vraag begon het weer opnieuw "maar hoe kom je erbij dat je een wil?" enz. enz.

Uiteindelijk toen ik bijna door gedraaid was zei mams, " jij hebt altijd honden gehad. Het verbaasd me niets en wat vind Frits ervan?" Ffffffff we hadden een doorbraak en de aandacht ging over op een andere vraag, eindelijk.

Ik was blij dat ik weer naar huis kon gaan en onderweg moest ik even de boel laten zakken.

Wat is er nu zo bizar aan mijn verhaal zul je denken? Nou daar komt het.

Onderweg naar huis voelde ik aan mijn armbanden en wat denk je?  Ik had ze vergeten om te doen!!!!

Zou het dan werkelijk helpen dat ik met mijn Labradoriet armband beter in balans ben? 

Niet te geloven. 

Rondje zuid Limburg met mams.

Gisteren hebben we een rondje zuid Limburg gedaan samen met mams. Wat heeft ze genoten. 

Ze kwam allerlei bekende plekken tegen die ze nog herkende van vroeger. Hoe het precies ook weer in elkaar zat dat ze op die plekken was, was ze even kwijt maar door de verhalen die ik altijd hoorde kon ik haar de antwoorden geven. 

(Deze foto is ooit gemaakt in de zomer)

Mams vroeg me op een gegeven moment hoe ze mijn vader ook alweer had leren kennen en dat kon ik haar piekfijn vertellen. "Dat jij dat nog weet," kreeg ik als antwoord. Vertederend toch dat ze dan net niet het verband kan leggen dat ik er nog helemaal niet was.

Tja mams kan steeds weer minder maar gisteren genoot ze en daar doe je het voor.

We gingen een hapje eten in de Gerardushoeve in Epen waar ze vaak met mijn vader kwam. 

Ze heeft gesmuld van haar forel en vooral de frietjes die ze al lang niet meer had gehad vertelde ze me. 

Toen ik mams ging ophalen zei ze me dat ze al heeeeeel lang niet meer buiten was geweest en toen ik haar zei dat we haar drie weken geleden nog hadden opgehaald zei ze, "o, dat ben ik zeker vergeten."

Toen we 1 minuut later bij de auto kwamen waar ze in moest zei ze me weer dat ze al heeeeel lang niet meer in de auto had gezeten en was ze weer vergeten dat ze er drie weken geleden ook nog in had gezeten. Zo snel vergeet mams het weer.

Die frietjes zullen dus ook wel meevallen.

Tja, je moet het maar weten ................... We hebben in ieder geval alle drie genoten!!

De "digitale" fotolijst.

Gisterenmiddag zijn we samen, Lief en ikke, naar mams geweest met de digitale fotolijst en mams vond het prachtig.

Ik heb de tablet meteen op de wifi van mams gezet zodat dat niet meer mis kan gaan en hij automatisch op haar wifi komt als ze hem aan zet.

Bij de diashow die afgespeeld werd gebeurde het geregeld dat mams riep, "oooo dat is mijn oma," of "dat ben jij toen je nog een baby was."  Ze herkende heel veel foto's maar de oude foto's van vroeger vond mams het mooist 😊

Mams met Ellen 69 jaar geleden.

Dat ik die foto's van haar ooit heb gekregen was ze vergeten. Het belangrijkste is dat ze de foto's schitterend vind.

Vanmorgen appte ik haar of de foto's het nog goed deden en ze antwoordde dat het allemaal nog goed werkte. Of dat waar is weet ik niet.

Ik ga nog eens op zoek of ik nog oude foto's kan vinden en die zet ik er dan bij en dan weet ik of het haar lukt of niet.

De gouden tip!

De laatste tijd was ik eens aan het uitkijken naar digitale fotolijstjes maar wat zijn die dingen duur. Je moet toch al snel rond de € 100 neer leggen voor zo'n ding.

Ik wilde zo'n lijstje voor mams hebben en er dan oude foto's in zetten. Foto's die ze kent van vroeger toen iedereen die ze lief had nog leefde.

Tot ik op internet de gouden tip tegenkwam 💥

De titel luidde; 

Een oude Android-tablet omzetten in een digitale fotolijst die automatisch wordt bijgewerkt.

Ik heb nog een oude tablet in de kast liggen die niet meer gebruikt wordt omdat hij zo vreselijk traag is geworden dus daar moest ik wat meer over te weten komen. 

Op de site werd stapje voor stapje uitgelegd hoe je dit moet doen. Ik dook de kast in waar de tablet nog netjes lag zonder veel zoekwerk 😁 en begon stap voor stap van mijn oude tablet een digitale fotolijst te maken en raad eens ??????????? Het lukte me ook nog 😆 

Nu ben ik de tablet aan het uitproberen. Hij staat nu aan en de diashow laat alle foto's de revue passeren. Vanaf mijn laptop plaats ik er foto's bij en ook dat lukt me 💪

Als we nu strakjes weer met de camper op pad kunnen gaan dan kan ik mams zo foto's in haar lijstje plaatsen en ook weer er af halen als het moet.

Enne is het niet te lastig voor mams? Vergeet ze niet hoe ze de lijst aan moet zetten?

Nee dat denk ik niet.

Als de tablet aan gaat door op het knopje te drukken moet ze een code intikken die ik haar op een papier schrijf. Dat gaat net als op haar telefoon. Misschien een idee om dezelfde te gebruiken. Dan staat er een app op het beginscherm die "fotooke" heet en als ze daar op drukt dan begint de diashow.

De tablet moet ze maar gewoon aan de stroom laten staan zodat hij ook niet kan uitvallen.

Voor de liefhebbers die hun oude tablet ook deze metamorfose willen laten ondergaan zal ik de link hier plaatsen.

Digitale fotolijst maken van je oude tablet.

Een mopperdag

Gisterenmiddag ging ik mams bezoeken om te kijken hoe het met haar was en om al die post na te kijken die zo nodig na gekeken moest worden.

Ik nam een mocca gebakje voor haar mee waar ze zo gek op is en voor mezelf iets wat minder op mijn maag zou liggen. 😁

Mijn jas had ik nog niet uit of ik merkte al dat mams weer een "slechte" dag had dus kalm blijven.

Ik moest maar eens al die post na gaan kijken want mams wist niet wat ze er allemaal mee moest. Het waren allemaal lieve kerstkaarten van nichtjes en neefjes. Er zaten ook kerstkaarten tussen van het aidsfonds, de zonnebloem en ik weet niet wat allemaal nog meer.

Ik heb haar post allemaal uitgesorteerd en beantwoord met een appje met een mooie foto van mams met de beste wensen. Mams was vergeten dat ze al jaren geen kerstkaarten meer stuurt vandaar de lichtelijke paniek van al die "brieven" en het gemopper. 

Probleem weer opgelost!!

Daarna ben ik koffie gaan maken en hebben we samen gesnoept van de lekkernijen maar mams had nu eenmaal een mopperdag en dan kan ik het beste maar niet reageren want ieder woord dat ik zeg valt dan verkeerd.

Ik weet dat ze er niets aan kan doen maar ik ben soms ook maar een mens en probeer dan zo goed mogelijk zonder kleerscheuren te overleven.

Zo zijn we de middag toch nog redelijk doorgekomen.

Als ik dan weer thuis kom vraagt Lief altijd hoe mams was en deze keer was dat dus niet zo leuk. Lief weet dan dat hij mij maar even met rust moet laten en de boel moet laten bezinken. Gelukkig kan ik wel goed mijn verhaal kwijt want Lief kent mams natuurlijk al jaren.

Overmorgen is het kerst en gaan we samen, ook met mams, genieten van ons kerstdiner. Hopelijk heeft mams dan een goede dag en zo niet dan zijn we met meerdere personen en dat is een stuk gemakkelijker en gezelliger.

Het blijft gewoon een moeilijk iets. Voor mij maar zeker ook voor mams want zij zal zich op die momenten ook niet lekker in haar vel voelen.

O mams toch ........

Gisteren was het weer zover. Ik kon wel ploffen!! 😠

Het is de decembermaand een maand om mams eens extra te laten genieten van de kerst sfeer. Het lopen wordt steeds moeilijker en zelfs in huis gaat het bijna een probleem worden.

Mams wilde zo graag eens mosselen gaan eten in een restaurantje bij ons bijna om de hoek. Ik weet dat het een heel gesjouw word maar vooruit.

We zouden dus mosselen gaan eten. Mams had de dag mogen uitzoeken en ik had gereserveerd want het is nogal een gewild restaurantje.

Het zat helemaal vol toen ik vorige week belde maar om vijf uur hadden ze nog een plakje voor 3 personen. Ik moest wel weten dat om zeven uur de tafel weer gereserveerd was dus op tijd zijn!

Mams kan uren lang aan tafel blijven zitten en dat is niet iets van de laatste jaren maar dat vond mams altijd al gezellig. Dus, mams ik kom je om 10 voor vijf ophalen, goed? Ja!!

We moeten dan eerst de auto uit de garage halen en 500 meter naar haar huis rijden. Lief zou in de auto blijven wachten. Motor aan en kachel aan zodat de auto niet te koud is. Tot hier ging alles nog goed.

Toen ik bij mams binnen kwam merkte ik al dat er iets niet klopte. Ze was zo ingespannen naar de tv aan het kijken en schrok toen ik binnenkwam terwijl ze anders al met de jas aan zit te wachten.

"Ik moet nodig plassen." zei mams 😕. Vijf minuten verder kreeg ik te horen dat ze niet mee kon want de apotheek moest de medicijnen nog komen brengen.

"Waarom heb je niet gebeld met de apotheek," vroeg ik. "Je weet toch dat als die komt het vaak in de avonduren is." 

Volgens mams kwam hij nooit in de avonduren maar geen probleem wij moesten al maar vast gaan en als de apotheek er was geweest dan zou ze bellen en moesten wij haar maar komen halen.

Mooi niet dus!

"Hoe kom je dan?" vroeg ik "want je weet dat we dan eerst de auto weer thuis moeten ophalen. Die kunnen we daar nergens kwijt en moet thuis weer in de garage." 

Hoe dan ook mams kon niet mee en dan die blik die ze me toe werpt of het allemaal mijn schuld is. Had ze het mij nu gezegd dan had ik met de apotheek gebeld en een afspraak gemaakt. Op die momenten moet ik niet tot 10 tellen maar tot 100.

"En daarbij," zei mams " er liggen hier allemaal brieven die je moet nakijken dus je hebt werk genoeg te doen."  Er lagen allemaal kerstkaarten op tafel die ze gekregen had en dat waren "de brieven". Ik kon onderhand al wel tot 200 tellen en was bijna aan de kook.

"Weet je wat," zei ik " wij zetten de auto weer in de garage en gaan met ons twee een hapje eten. Ik kom morgen wel je brieven nakijken." 

Bij Lief weer aangekomen was de ergste kook verleden tijd maar mijn boosheid heb ik nog een hele poos bij me gedragen.

Dit ga ik dus niet meer doen want dit is nu al de tweede keer dat me dit gebeurt.