Gisteren zijn we dus thuisgekomen. Als we dan thuis zijn dan worden we meteen super actieve mensen. Niet dat we dat anders niet zijn maar een ietsiepietsie meer.
Eigenlijk begint dat al in de stalling.
De camper en de auto worden gewisseld van plaats en dan begint de volksverhuizing. Mensen lief wat sjouwt een mens toch allemaal mee.
Etenswaren die niet houdbaar zijn worden in een vouwkrat gezet en in de auto gezet. Kleding gaat in grote tassen net als ondergoed. Elektrische tandenborstels moeten mee naar huis en dan al die opladers ........... voor de mobielen, tablets, laptops, e-reader, fototoestellen en andere camera's, navigatie, enz. enz. Alleen voor die opladers hebben we al een doos waar dat spul allemaal in moet.
Wat zouden we toch zonder al die apparaten moeten.
Dan moeten mijn zwerflichtjes met mijn haakspulletjes mee naar huis plus allerlei spullen die we niet nodig hebben gehad en dus voorgoed naar huis moeten, gasflessen moeten uit de camper. De fietsen kunnen in de camper blijven staan. Koelkast moet ook leeg en de deur moet open blijven staan.
Meestal vergeten we ook wel iets en moeten nog een keertje terug naar de camper om dat op te halen maar tot nu toe is ons niets ingevallen wat we missen ๐ Ooit leren we het wel.
Thuis gaan weer apparaten aan de oplader om nog even bij te laden zoals meestal de laptop van Lief en de telefoons. Dan eerst een appje sturen naar mams met de mededeling dat we weer thuis zijn en een kopje koffie en daarna de post en opruimen.
Als dan de boel zo goed als opgeruimd is vallen we doodmoe in een stoel om bij te komen en zijn weer aan vakantie toe.
Vanmorgen was het uur der waarheid voor mij aangebroken. De weegschaal. Eerst nog even een plas doen want ook die zorgt ervoor dat er een onsje minder te zien is.
Ik mag niet mopperen. Een halve kilo erbij.
Vandaag gaat mijn metgezel de Eetmeter me weer gezelschap houden.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen zullen we maar zeggen.