Wat ik vandaag toch mee maakte. Het kan aan mij liggen maar ik denk het niet.
Frits ging vissen vanmiddag en zoekt dan het liefst diep water op. Daar kan ik beter vis vangen, zegt hij. Hij loopt dan altijd een beetje gevaarlijk (vind ik) langs dikke rotsstenen aan de kant naar beneden.
Zo ongeveer.
Nu is Frits een volwassen man die hopelijk weet wat hij doet maar toen Frits er al een tijdje zat kwamen er een vader, een moeder en twee jongetjes aanlopen. De moeder had nog een kleintje in een draagzak op haar rug.
De jongetjes liepen meteen naar Frits toe en stonden gevaarlijk dichtbij de rand. Ik werd er misselijk van om er naar te kijken. De ouders stonden er een paar meter vandaan en keken ongeïnteresseerd toe eigenlijk of het hun niet aanging.
Het ging nog verder want de mannetjes begonnen ook omlaag te klauteren. Frits zijn spullen waren nogal uitnodigend schijnbaar.
Het waren Duitsers en de kinderen vroegen Frits honderd uit en zaten ook overal aan. Vishaken, scharen en weet ik wat allemaal.
De ouders bleven waar ze waren. Ik kon het niet meer aanzien en zag al in gedachte een van de mannetjes in het water plonsen. Ze konden zwemmen vertelde ze later aan Frits.
Het was afgelopen met de rust.
De vader ging ook een hengel pakken en ging in de buurt bij Frits zijn hengel uitgooien en dat is natuurlijk niet de bedoeling dat je zo dicht bij een ander gaat zitten vissen. De jongetjes klommen over de dikke rotsen of het niks was.
Het leken me nogal zeer vrije kinderen 😕 een beetje TE vrij.
Ik ben met Puck naar binnen gegaan, ik kon het niet meer aanzien.
Na een tijdje moest Puck er hoognodig uit en toen ik weer buiten liep zag ik de moeder met het kleinste kind over de hoge brug rennen. Het kleintje zat in een soort kinderwagen waar de moeder mee aan het rennen ging.
Zoals je ziet was dat nog een flink eindje rennen.
De vader bleef met de 2 mannetjes achter en tot mijn verbazing haalde de vader zijn sup te voorschijn en ging suppen.
De twee jongetjes zaten ieder in een klapstoeltje aan de waterkant helemaal alleen. Ze pakten wat steentjes en zand om in het water te gooien. Zo nu en dan klommen ze weer langs de stenen omlaag. Ik werd er niet goed van, vreselijk!
Het water is hier zo diep dat er grote schepen in varen en de mannetjes waren rond de 5 a 6 jaar.
Later heb ik deze foto gemaakt van de vader en de jongetjes toen hij terug van het suppen was en met de jongetjes naar de schepen ging kijken aan de kade.
Je ziet de mannetjes helemaal rechts in beeld en ook hier hangt er weer eentje gevaarlijk dicht bij de rand.
De vader staat erbij en kijkt er nog niet eens naar.
Ik kan er met mijn verstand niet bij dat je dit als ouder goed vindt of ben ik over bezorgt en zie ik spoken???
.jpeg)
