Vandaag hebben we de Routes des Crètes gereden. Het begon allemaal een beetje griezelig toen onze navigatie ons een wel erg smal weggetje op stuurde vol met gaten en kuilen. Gelukkig was dit maar even. Onze Garmin had ons de kortste route op gestuurd. Dat gebeurd zo nu en dan eens en dan belanden we op de ergste wegen die volgens ons toch echt niet camper waardig zijn en dat weet hij want je moet je maten doorgeven. Lengte, breedte en hoogte. Hij vertikt het gewoon , de boef. We hoorden zelfs even een heeeeeel vervelend geluid van een boomtak die over de bak van de luifel schuurde en hè jakkes wat een vervelend geluid is dat. Maar zoals eerder gezegd het was maar van korte duur en we hebben genoten van de route. Bij Soultzeren zijn we uitgestapt en hebben de camper geparkeerd.
De wandelschoenen aan (meteen mijn nieuwe kunnen testen en ze zijn geslaagd), rugzak met water mee en toen 500 meter omhoog lopen. Tjonge, jonge wat zijn 500 meter dan lang. We klauterden over hoge traptreden die van rotsblokken waren gemaakt omhoog. Die treden zijn net te hoog voor een mens van normale lengte met een doorsnee been lengte zoals ik heb. Omhoog dat is dan een hele klus maar omlaag is nog een grotere klus maar we hebben het gered. Voldaan en met trillende benen kwamen we weer bij de camper aan. Die spieren van ons hebben wel hun doping gehad. Nu nog een stukje verder rijden om een mooi plekje te zoeken om te lunchen maar op mooie plekjes is het druk, erg druk en dat in Corona-tijd dus nog een stukje verder rijden maar.
Wie zoekt zal vinden en wij vonden dus ook. Wij vonden zelfs een mooi bankje met een tafel waar we heerlijk ons stokbroodje hebben opgegeten van de bakker van vanmorgen.
Nu staan we in een bosje bij een meer. Het is warm dus die bomen zijn meer dan welkom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Een reactie of bericht achterlaten vind ik altijd leuk en kan altijd via dit formulier.