In de wachtruimte.

Het gebeurde vanmorgen zomaar dat ik in ene keer was beland in het camper leven van de mannen. 

Onze Maxxfan werd geplaatst vandaar dat ik plaatsnam in de wachtruimte. Er liggen daar altijd heerlijke tijdschriften om de tijd door te komen. Mijn eigen leesboek en puzzel boekje had ik ook bij me al zijn ze mijn tas niet uit gekomen. Ik had er geen tijd voor in de wachtruimte.

Ik zat net in een tijdschrift te kijken waar een artikel in stond over Odense in Denemarken, de stad waar het geboortehuis staat van Hans Christian Andersen. Wij zijn er geweest in 2019 en ik zag veel bekende foto's van plekken waar wij ook gelopen hebben.

Ik kreeg al snel gezelschap van een man die net als ikzelf zijn wachttijd moest gaan uitzitten. Hij had zijn laptop bij zich en wilde nog even werken, zei hij. Ik vond het prima want dat gaf mij gelegenheid om verder te lezen. Lief was in geen velden of wegen te bekennen. Die zat natuurlijk in de camper toe te kijken hoe alles in zijn werk ging. Lief vindt dat reuze interessant en wil altijd graag weten hoe alles in elkaar zit.

Ondertussen melde zich man nr 2 in de wachtruimte. Het was meteen over met de rust maar ik vond het niet erg want hij kon heerlijk vertellen. Hij was net 2 weken thuis van een rondreis door de Balkan. Hij vertelde over Slovenië, Bosnië, Kroatië, Albanië, Griekenland, Italië, Spanje. Hij was 9 maanden van huis geweest. Hij had genoten en ging deze route zeker nog een keertje maken. Komend jaar zou het er niet van komen want zijn dochter wilde in november met haar vader naar Thailand.

Hij was 76 jaar en al 16 jaar met pensioen. Zijn vrouw reisde altijd met hem mee totdat ze in ene keer ziek werd en binnen een half jaar was overleden. Zijn "grote" camper had hij ingeruild en reisde nu met een grote buscamper en zijn hond.

De man met de laptop zat ook geïnteresseerd te luisteren. Van werken kwam niets meer. Hij moest nog werken tot eind dit jaar vertelde hij maar zo lang van huis dat kon bij hun niet want ze moesten oppassen op kleinkinderen. Toen braken de verhalen los wat vaak gebeurd als de kinderen en kleinkinderen ter sprake komen.

Man nr 3 melde zich ook tussen de gesprekken door in de wachtruimte. Hij was pas terug uit Curacao waar zijn zus woonde. Ze werkte in het ziekenhuis in Willemstad. Twee weken geleden werd ze 50 jaar en dat moest gevierd worden. Ze waren ze erheen gevlogen om te feesten. En zo kwamen de gesprekken op gang over Willemstad en zijn Pontjesbrug en niet te vergeten de Handelskade aan de Annabaai met de grote cruiseboten. We kwamen niet uitgepraat. Wij zijn er 3 keer geweest en ik wil er best nog eens een keertje terug.

Voor ik het wist stond Lief voor mijn neus met de mededeling dat de Maxxfan in de camper zat. 

We wensten elkaar allemaal nog vele mooie reizen toe en ieder ging weer zijn weg.

Dat wachten was best leuk geweest