Het vervolg van mams

Allereerst allemaal bedankt voor jullie medeleven.

We hebben inderdaad gereden en gereden en maar door. De storm Hans zat Frits op de hielen. Het weer werd ook erg slecht. Zondagavond hadden we in Zweden een heftig onweer en we lazen dat de storm Hans steeds heftiger zou worden. We wilden de bruggen over zijn voordat het te gek ging worden dus met wind van 80 km per uur reden we maandagavond laat de bruggen over. Dat was een geschud van de camper, ongelooflijk.

Onze eerst slaapplek was onder een dikke boom waar Frits dus echt niet onder wilde staan. Onze tweede slaapplek was op ergens bij vrachtauto's waar we eigenlijk niet willen slapen maar voorruit, nood breekt wetten. We stonden er nog geen 5 minuten toen de verkeersborden om ons heen door de wind over de parkeerplaats waaiden dus weer verder en uiteindelijk om half een 's nachts zijn we op een carpoolplek gaan staan om te slapen tot zover dat mogelijk met al dat geraas om ons heen.

Gisterenmiddag tegen 12 uur kwamen we thuis en we wilden eigenlijk meteen de camper maar naar de stalling brengen. Uitruimen zou later wel komen. Frits stond te wachten totdat ik met de auto achter hem aan kon rijden maar toen ging mijn telefoon. De huisarts was bij mams dus auto geparkeerd en er heen op een holletje.

Tja en toen ging alles in een stroomversnelling. De huisarts was niet eerder gekomen want hij dacht dat het niet zo erg was. Mams had al vanaf zaterdag heftige pijn, dronk niet en nam haar medicijnen niet want dan zou ze moeten plassen en kon niet naar meer lopen.

Een buurvrouw kwam haar wat soep brengen maar ook die weigerde ze te eten want owee als ze moest plassen.

Toen we in Vrede waren heb ik nog eens met huisarts gebeld dat hij moest langskomen, schoonzus belde ook en de thuiszorg ook. Ik ben er echt boos over, bah en dat heb ik hem ook gezegd. Zo ga je niet met mensen van 94 jaar om die nooit voor flauwekul zal bellen.

Ik ben zo blij dat we naar huis zijn gegaan en hebben doorgereden. Het arme mens.

Ze moest opgenomen worden ook in verband met uitdrogen.

Dan begint het grote wachten, wachten, wachten. Op de ziekenauto en daarna in het ziekenhuis. Gisterenavond kwam ik om tien uur weer thuis. 

Ik voelde in ene keer mijn maag rammelen want ik was de dag met koffie doorgekomen. Ik had ook een geen honger want een neefje wilde mij al eten komen brengen.

Mams heeft vreselijke pijn en daardoor is de hele boel van slag. De bloeddruk, halsslag, pols en mams viel in een delier.

Vreselijk verward is ze en daarbij de pijn die ondanks de morfine en oxycodon niet onder de knie is te krijgen.

Vanmiddag ga ik er weer heen en ondertussen ben ik de rommel aan het opruimen van 2 maanden van huis zijn. Langzaam maar zeker komt het einde in zicht van die rommel maar ik ben in eens van alles kwijt. De gekste dingen. Komt natuurlijk ook omdat er zoveel op me af komt nu.

Hoe dit verder moet gaan met mams, geen idee in ieder geval zal ze niet meer op zichzelf kunnen blijven wonen werd me al verteld.

Ik hoop één ding dat ze verlost wordt van die helse pijn hoe dan ook want het is bijna onmenselijk.

Jullie me wel weer ............ Liefs, Ellen