Gisteren waren onze kleinzoons ( 7 en 9 jaar) met hun papa en mama bij ons thuis en omdat wij hun niet zo vaak zien (ze wonen niet om de hoek) worden ze wel eens te veel verwend. Frits en ik had besloten om eens een dagje voor Sinterklaas te spelen.
Ik had de jongens al eens met een schuin oogje zien zoeken of er ergens cadeautjes stonden maar er stond nergens iets. We aten eerst samen een broodje.
K. de jongste en durfal werd het toch te gortig en trok de stoute schoenen aan en vroeg of we soms een cadeautje hadden voor hun.
"Nee," gaf ik als antwoord "geen cadeautje maar we hebben wel een verrassing." Ik had het vuurtje aangestoken want wat was nu die verrassing? "Tja," zei ik "als ik het nu ga verklappen dan is het geen verrassing meer, toch?" Tja daar zat wat in maar wanneer kwam die verrassing dan en wat was die verrassing?
Ik hield de mannetjes even bezig totdat het tijd werd voor de onthulling. Ze mochten met hun moeder met me mee op pad. Opa en papa hadden andere bezigheden maar wij gingen richting het winkelcentrum.
Onderweg vertelde ik K, de jongste, dat ik Sinterklaas had gebeld om een cadeautje te vragen voor hun omdat opa en oma in Spanje zijn op 5 december. K. geloofd nog heilig in Sinterklaas dus we moesten het spelletje wel een beetje serieus houden. "En waar gaan we dan nu naar toe?" vroeg K met rode kleurtjes op zijn wangen. "We gaan naar de schatkamer van Sinterklaas," gaf ik hem als antwoord "en daar mogen jullie een cadeautje uitzoeken."
Dat was natuurlijk wel heel spannend en zo stapten we met 2 blije kinderen de speelgoedwinkel in. Ik was benieuwd wat ze zouden gaan kiezen.
K. had het al vrij snel gevonden. Hij zat op zijn knietjes voor een plank waar een grote vrachtwagen stond met achterop een jeep. "De banden kun je hier van wisselen oma en ik ben al zo lang aan het sparen voor deze. Ik zou hem zo graag willen hebben. Zou ik die mogen kiezen voor Sinterklaas want hij is wel duur?" "Ik denk," zei ik "dat als die mooie vrachtauto hier staat je hem ook mag uitkiezen. Anders had Sinterklaas hem hier niet moeten neer zetten, toch?" Ach die glinsterende oogjes van hem die waren die grote vrachtwagen dubbel en dik waard. Opa die ondertussen ook de winkel was gekomen moest de auto ook bewonderen en samen met opa mocht hij naar de kassa.
Nu M. nog van 9 die eigenlijk alleen iets van Pokemon wilde en waar zijn moeder het niet mee eens was. Wat ik hem ook aanbood het was nu eenmaal geen Pokemon. Nee, geen legodoos, geen spelletje voor de Playstation maar die Pokemon dat was het.
Uiteindelijk vond hun mama het goed dat er dan iets van Pokemon gekocht mocht worden en met een onbenullig pakketje Pokemon kaarten en een blij kind liepen we weer naar buiten.
De jongens gingen vast met opa naar huis waar Puck al de hele middag alleen had gezeten en oma en hun mama gingen nog even winkelen en natuurlijk werd mama ook niet vergeten met een pakje en hun papa ook niet.
Weer thuis gekomen zagen we de twee blije kinderen met hun nieuwe aanwinst druk in de weer. Puck sjokte van de een naar de ander en kreeg, als de jongens er tijd voor hadden, een aai over haar bol.
De dag sloten we af met een etentje en daarna ging het jonge spul weer richting huis. Ze waren nog wel even onderweg, zo n dikke twee uur.
Opa en oma gingen ook weer voldaan naar huis. Ruimden daar de boel weer op en gingen gezond moe nog even tv kijken.
Op tijd naar bed want vandaag hadden we weer een gezellige drukke dag.
