Mams

Gisteren ben ik met mijn 92 jarige moeder naar de priklocatie geweest in Maastricht voor haar derde Pfizer prik. Het is toch wat al dat geprik op zo'n hoge leeftijd.

Mams kon het allemaal niet meer begrijpen toen ik met haar aankwam op de priklocatie. 

"Je bent verkeerd hoor," zei ze me. "De thuiszorg vanmorgen heeft me gezegd dat we in het Mecc moeten zijn en dit is niet het Mecc." "Nee inderdaad is dit niet het Mecc, mams. Maar de wegwijzers langs de kant van de weg wijzen ons hierheen. Je bent hier trouwens vorige keer ook geweest met de prikken. Weet je nog?" Ach ja, eigenlijk hoef ik niet te vragen of ze dat nog weet want die informatie bevindt zich ergens in een grijs gebied. "Dat weet ik heus wel," zei mams om te laten zien dat ze dat echt niet vergeten was. 

"Maar dit is niet het Mecc en daar moet je wel zijn voor de booster-prik." 

"Weet je wat mams, we vragen het binnen wel even, goed?" Nou ja mams vond het goed  maar niet van harte want ze had geen andere keus met die volhardende dochter.

We gingen naar binnen naar de desk waar alle papieren bekeken worden incluis de uitnodigingsbrief en die waren in orde. We mochten door lopen naar de afdeling waar de prik dames zaten. Mams kon het niet nalaten om tegen de vriendelijke dame van de desk te zeggen, "Ik kom voor de booster prik hoor. Zijn we daar hier goed voor? " De vriendelijke dame knikte en zei dat alle prikken hier gegeven werden. Gelukkig fffffff.

De prikdame kwam ons al vrij snel ophalen en mams mocht haar jas uittrekken en haar vestje. De prikdame nam haar spuitje en zei tegen mams dat zij de Pfizer zou krijgen. "Nee," zei mams " ik kom niet voor de Pfizer maar voor de booster." Ze vertrouwde het allemaal voor geen meter maar de dame stelde haar gerust en antwoordde "Mevrouw, Pfizer of booster het maakt niet uit. Het is maar een naam en betekent hetzelfde. De booster is de Pfizer." Mams was helemaal opgelucht dat ze haar booster kreeg en voor ze het wist zat de prik al in haar arm. "U bent klaar," zei de prikdame. "Wat, nu al." zei mams. Ze had het niet eens gemerkt. De prikdame zei haar dat we nu een kopje koffie mochten drinken en dan weer naar huis. Toen we in de wachtruimte gingen zitten vroeg mams,    

 " Wat doen we hier eigenlijk?" Ik legde haar uit dat we even een kwartiertje zouden blijven zitten voor als ze zich misschien niet helemaal lekker zou voelen en dat we daarna samen naar haar huis zouden gaan om een kopje koffie te drinken. Dat vond mams wel een gezellig vooruitzicht. 

Ze had weer een heerlijk uitje gehad die mams van mij.