Achter de rug.

 

Met deze tas bracht ik gisteren mijn lief naar de kliniek en ik moet zeggen dat de dokter zich helemaal aan deze tekst heeft gehouden.

Alleen de communicatie was iets minder waardoor ik goed in de zenuwen zat. Ik zou namelijk meteen na de operatie gebeld worden door de arts wat niet gebeurde en ik pas tegen drie uur in de middag een appje van lief kreeg met een foto van zijn maaltijd.

Ik zat zowat aan het einde van mijn zenuwen en kreeg allerlei visioenen van foute hartslagen onder de operatie.

Nu hoorde ik later dat de buurman van lief een zeer lage hartslag had en ze onder operatie vreesden voor zijn leven en even moesten reanimeren. De arts vertelde het aan de buurman omdat hij last kon hebben van gekneusde ribben.

Mijn visioenen waren dus zo slecht nog niet geweest maar gelukkig kunnen we het weer navertellen.

Tegen vijf uur mocht ik komen om de zieke op te halen en al is het maar 300 meter van huis en moeten we na een wandeling door het ziekenhuis alleen nog de zebra oversteken was dit toch te ver om helemaal te lopen en dus nam ik de auto en moest een paar rotondes nemen om aan de overkant te komen.

Weer aangekomen in ons appartementen complex zagen we dat er monteurs aan de lift aan het werken waren en de lift buiten gebruik was. Ook dat nog.

Nu wonen wij op de 2 de verdieping maar de monteurs zaten op de 4 de verdieping waarvan er 1 monteur boven op het dak van de lift zat. Dus er zat niets anders op dan lief op een bankje in de hal achter te laten en ik de trappen op klom om naar de 4 de verdieping te gaan en te vragen of de lift even naar beneden kon.

Gelukkig kon er wel even een uitzondering gemaakt worden en kreeg de monteur die bovenop de lift zat een extra ritje.

Zo kwam lief gelukkig toch nog boven en kon hij een comfortabel plekje uit zoeken in de woonkamer. Later op de avond na de nodige paracetamolletjes heeft hij kunnen genieten van een heerlijke nachtrust.