Vandaag zou mijn broertje jarig zijn. Hij zou nu 59 jaar geworden zijn als hij nog geleefd had. Helaas is hij maar 40 jaar oud geworden dat kleine broertje van mij.
Ik was 9 jaar en enigst kind toen mijn moeder mij vertelde dat ik een broertje of een zusje zou gaan krijgen en o wat was ik bij. Nu kreeg ik ook een speelkameraadje want andere kinderen hadden dat ook.
Mijn moeder was al 2 weken over tijd toen ze naar het ziekenhuis moest en de bevalling ingeleid zou worden. Daar had ik allemaal geen weet van. Wat ik wel wist was dat ik samen met mijn vader, die toen ziek was en met nierstenen zat te worstelen, naar een tante zou gaan. De tante woonde heel dicht bij mijn school dus dat was handig en mijn vader kon er verzorgt worden.
Ik weet nog dat ik na schooltijd met vriendinnetjes aan het genieten was van de super lange glijbaan die we gemaakt hadden, toen er een meisje kwam aanrennen en riep, "Ellen, je moet meteen naar je tante want je hebt een broertje gekregen!"
Spannend!!!! Bij mijn tante mocht ik aan de telefoon luisteren hoe mijn broertje lag te schreeuwen. Wat een wonder.
Die avond ging mijn vader en ik samen met een oom die een auto had naar de kraamkliniek in Heerlen. Ik weet nog dat we in een lege kamer kwamen. Mijn moeder was nog niet op haar kamer en dus zaten wij in de wachtstand. Ik had een pluche hond onder mijn arm die ik samen met mijn moeder had gekocht voor het baby'tje wat ging komen. 
En daar kwamen ze. Een bed waar mijn moeder in lag en een bedje met mijn broertje erin. Hmmmm daar kon ik toch nog niet mee spelen dacht ik en zijn gezichtje was helemaal rood van het schreeuwen. Eigenlijk vond ik er niks aan.
Dat veranderde snel hoor en ik werd een soort tweede moedertje voor hem. Hij was mijn levende pop en trots dat ik was als ik met hem in de kinderwagen alleen mocht gaan wandelen. Het duurde dan ook niet lang of we konden niet meer zonder elkaar.
Hij is altijd mijn kleine broertje gebleven ook toen hij het moeilijk kreeg en toen hij het allemaal niet meer zag zitten. Het leven werd steeds zwaarder voor hem en ik probeerde hem te helpen en er voor hem te zijn.
40 Jaar heb ik een rol mogen spelen in het leven van mijn broertje. Nu mag ik mee genieten van zijn 3 kinderen en kan ik hun veel vertellen over hun vader.
Fijn dat jij er bent voor zijn kinderen en ze over hem kunt vertellen!
BeantwoordenVerwijderenEn sterkte, want zo'n verjaardag van een geliefd familielid die er niet meer is, is heel verdrietig!
@Dank je Aaf
VerwijderenJe vertelt het heel mooi, en ik wens je sterkte, want ook al is het een poosje geleden, juist op bijzondere dagen maakt zoiets toch ook weer verdrietig. Fijn dat je zijn kinderen over hem kan vertellen. xx
BeantwoordenVerwijderen@Dank je wel Mevrouw Niekje
VerwijderenSterkte! Er zullen altijd dagen zijn die moeilijk blijven en daar is dit er één van.
BeantwoordenVerwijderen@Dank je wel Mevrouw W.
VerwijderenWat erg om je kleine broertje te verliezen. Ik heb zeer gecompliceerde relatie met de mijne maar ik moet er niet aan denken dat er iets met hem is. Ik droomde er vannacht weer over+ ik vroeg hem of het niet lang genoeg had geduurd zo tussen ons. Of het dus niet weer goed kon komen. Hij vond dat ook.
BeantwoordenVerwijderenIk wens wens je veel sterkte want deze dagen zullen vast moeilijk voor je zijn.
Zulke bijzondere dagen komen altijd weer terug, en zijn extra zwaar. Sterkte, en wat mooi dat je zijn kinderen over hem kunt vertellen.
BeantwoordenVerwijderen