Jeetje de bovenburen.

Wat een nacht was dat weer.

We hebben sinds een paar weken nieuwe bovenburen ffffffffff een ramp.

Het is geloof ik een jong stel, tenminste dat heb ik horen zeggen. Ik heb ze nog niet gezien in levende lijven maar ik hoor ze wel.

Je hebt dagmensen en je hebt nachtmensen en zij behoren tot het ras van de nachtmensen. Ze hebben de vervelende gewoonte om 's nachts ontzettend hard met deuren te gaan slaan, meubels te verschuiven en ik weet niet wat allemaal meer maar dat het irritant is dat weet ik wel. Het duurt nu al een paar weken dat we er steeds weer wakker van worden.

Afgelopen nacht sloeg werkelijk alles. Tegen half 5 schrok ik weer eens wakker van de voordeur die met veel lawaai werd dicht gesmeten. Dit werd gevolgd door schoenen die in een hoek gesmeten werden en als ik zeg gesmeten dan bedoel ik dus echt gesmeten. Hun appartement bestond geloof ik alleen nog maar uit deuren want de ene deur na de andere werd met veel lawaai open en dicht gegooid. Dit alles duurde tot half 8 vanmorgen. Daarna ben ik geloof ik in een soort coma geraakt. Tegen tien uur maakte Lief me wakker en ik kwam van heel ver geloof ik. Ik moest echt wakker worden maar toen ik eenmaal wakker was ben ik aan de strijd begonnen. 

Potverdikkie nu moet het eens afgelopen zijn, mopperde ik.

Eerst naar de buren van de vierde etage die net boven het jonge stel wonen. Toen ze mij zagen staan bij de voordeur wisten ze al waar ik voor kwam "de buren".  Ook zij werden knettergek van al dat lawaai dat onze nachten verstoord. Ze waren zo blij dat ik naar hun toe was gekomen. Ik beloofde hun dat ik het telefoonnummer van de eigenaar ging zoeken en wie zoekt die vind, ik dus ook.

Morgen gaan we contact opnemen met de eigenaar die zijn huurders de wacht maar moet aanzeggen want zo kan dat niet meer.

Waarom we niet zelf naar het jonge stel stappen?  We vinden ze niet al te "florissant" uitzien en daarbij vinden we dat nachtelijke leven ook een beetje vreemd. We laten het maar aan hun huurbaas over. Wordt vervolgd.