Vandaag is het 70 jaar geleden dat mijn ouders in het huwelijk traden. Mijn moeder is niet in een witte jurk getrouwd omdat 5 maanden ervoor de moeder van mijn vader overleed. Mijn vader was de jongste van 4 of eigenlijk van 5 kinderen.
In 1916 is een ouder broertje overleden toen de kraamzorg de pasgeboren baby uit haar handen liet vallen. Wat moet dat vreselijk zijn geweest voor de jonge moeder die nog in het kraambed lag. Er werd eigenlijk nooit veel over gepraat.
Mijn vader werd in 1928 geboren en was een echt moederskindje hoorde ik altijd. Het was dan ook extra treurig toen zijn moeder overleed aan suikerziekte een paar maanden voor het huwelijk. Mijn vader vertelde mij altijd als kind veel verhalen over zijn moeder. Hij kon heerlijk vertellen over vroeger en ik was dan ook een aangename luisteraar denk ik.
Mijn moeder was de oudste van 5 kinderen en het bruidsjonkertje dat op de foto staat is dan ook een jonger broertje van mijn moeder. Na dit broertje was nog een jonger broertje. Het bruidsmeisje op de foto was het jongste dochtertje van een broer van mijn vader. Wat een leeftijd verschillen.
Mijn ouders hadden een gelukkig huwelijk en hebben nog net samen hun 57ste huwelijks verjaar meegemaakt al was mijn vader toen al erg ziek en lag hij in het ziekenhuis. 12 Dagen later is hij overleden.
Vandaag ga ik naar mams samen met Lief en nemen we gebakjes mee (oei daar ga ik weer aan het gebak) Zo'n dag mogen we toch echt niet zomaar voorbij laten gaan.
Fijn dat jullie nog steeds aandacht aan deze dag besteden. Juist op dit soort dagen is het gemis extra groot.
BeantwoordenVerwijderenEn wat erg van die kraamverzorgster die de baby liet vallen... ook voor de kraamverzorgster zelf. Wat zal die zich schuldig gevoeld hebben.
@Mevrouw W. daar moet je toch niet aan denken dat je zoiets overkomt.
Verwijderen