Het moet halverwege de jaren '80 zijn geweest toen wij onze eerste "computer" kregen. Het kwam mij ter ore omdat de buren zo'n ding gingen kopen.
Het ging om een Commodore 64.
Maar oké, toen ik hoorde dat de buren een computer hadden gekocht wekte dit meteen mijn belangstelling. Daar moest ik meer van weten.
Ik vond het wonderlijk toen ik de beelden zag op het televisie scherm. Zoiets wilde ik ook.
Je kunt kinderen niet vroeg genoeg met dit soort dingen laten kennis maken vond ik dus ik drong er bij mijn man op aan om zo'n ding aan te schaffen.
Nu had ik in die tijd een man die totaal
anti computer was en schijnbaar nog altijd zo is. Ik zou het wel op me nemen en kijken hoe ik dat ding aan het werk kreeg.
Er werd een Commodore 64 aangeschaft maar nu moest ik nog een beeld er uit zien te toveren. Ik ging op onderzoek uit. Mijn buren konden mij niet verder helpen want die kregen de cassettebandjes kant en klaar van iemand.
Na veel gevraag in de buurt kwam ik bij een overbuurman terecht die mij wel op weg wilde helpen als ik een leeg cassettebandje mee zou nemen.
En zo gebeurde het dat ik op een avond, gewapend met een leeg cassettebandje en een pen en papier naar de overbuurman ging. Alles wat ik moest onthouden schreef ik op en de dag erna ging ik aan het werk.
Ik had een paar cassettebandjes met spelletjes erop gekregen en die moest ik nu gaan kopiëren. Het is me uiteindelijk gelukt na veel geploeter en die dag toen mijn zoontje thuis kwam van school had mama een paar bandjes met spelletjes er op voor hem.
Wat was ik trots op mezelf.
De commodore 64, de opvolger van de 32, was in de jaren '80 een stuk elektronica waar je van op keek. Ik weet nog dat we in het lab een apparaat hadden dat door zo'n C64 aangestuurd werd. Vrij uniek voor die tijd, want alle testresultaten die we tot dan toe eerst opschrijven in ons eigen labboekje en vervolgens weer overnemen in een ander register en dat ging dan naar de hoofdcomputer en nu kwam er een print met alle relevante informatie uit de computer rollen, die we alleen nog in moesten invoeren in de hoofdcomputer. Een paar jaar later ging dat ook automatisch.
BeantwoordenVerwijderenWat een gemak vonden we dat en het voorkwam veel (onbedoelde) invoerfouten.
En dat allemaal met een spelcomputer. De huidige generatie zou verwonderd opgekeken hebben.
@Willem, de jongeren onder ons kunnen zich geen wereld voorstellen zonder internet en windows. Wat een luxe werd het toen.
VerwijderenIk ben 41 en wij hadden zo'n ding vroeger ook een tijdje, maar dan met floppy-discs. Daar hebben we heel wat uren op gespeeld. Zó leuk was dat. Sowieso hou ik van spelcomputers. Gameboys gehad, ninendo's, nu een PS4.
BeantwoordenVerwijderen@ Suuz ja ken de gameboy ook nog goed. Dat was wel super de luxe hoor.
VerwijderenHoi Ellen, ik kan me die tijd ook goed herinneren! Alleen ik heb nooit een spelcomputer gehad maar tijdens het werk wel met de eerste tekstverwerkers. Die konden niets meer dan brieven opslaan en printen. En dan nu, in zo'n 25 jaar is er echt zoveel veranderd, het is niet meer voor te stellen voor jongeren dat het er nog niet zo lang geleden niet was.
BeantwoordenVerwijderenMevrouw Niekje : ik ben 60. De eerste tekstverwerker waar ik op werkte was rond de jaren '80.
VerwijderenEen beeldscherm, toetsenbord en in het beeldscherm zat een gleuf voor grote floppy's.
Dat is wel 40 jaar geleden ! De tijd gaat snel :-))
Ik kwam voor het eerst in aanraking met een computer op mijn werk in 1987, in Londen. We gebruiken een WANG. Iedere keer als je een nieuw document opende kreeg het automatisch een nummer weet ik nog. Dat moest je dan in een brievenboek schrijven zodat je het later terug kon vinden. (Misschien herinner ik me dat niet heel goed, maar zoiets was het). Zaten nog geen floppy's oid bij. Dat kwam later pas, volgens mij ergens begin jaren 90. Oh wat lang geleden he??
Verwijderen@dat is zeker al een hele tijd geleden al lijkt het bijna gisteren :))
VerwijderenOh ja, de Commodore 64! Die hadden mijn ouders ook. Mijn zusjes en ik mochten er soms een spelletje op doen.
BeantwoordenVerwijderen@ enig om hem dan weer eens even op een plaatje te zien Nicole.
Verwijderen