Mijn tweede kennismaking.
Het bleef natuurlijk niet bij de Commodore 64 want ik bleef nieuwsgierig.
Het moet eind jaren tachtig zijn geweest toen er via het bedrijf waar mijn man werkte, het mogelijk was om een computer te kopen.
In die tijd hadden we nog geen windows maar MS-DOS als besturingssysteem. MS-DOS staat voor Microsoft Disk Operating System. Dit was een van de eerste besturingssystemen voor personal computers.
Eigenlijk waren we niet van plan om een computer te kopen maar collega's van mijn man raadde ons aan om er toch eentje te kopen want het zou de toekomst worden dus we gingen overstag. Er was maar één maar, ik moest me er op toeleggen want mijn man wilde er verder niets van weten. "Oké," zei ik. "dan doe ik het wel. Ik wil toch graag weten hoe zo iets werkt."
Zo gezegd, zo gedaan.
Dit was ongeveer het model alleen hadden wij 2 ingangen. Eentje voor een grote zwarte Floppy en eentje voor een "moderne" kleine grijze diskette.
Het bedrijf kocht de computers in, stelde ze op in een zaaltje want we kregen 3 avonden aangeboden waarop we wegwijs werden gemaakt om er mee om te kunnen gaan.
We mochten kiezen of we een oranje of een groen scherm wilde. Het oranje scherm was rustiger voor de ogen vertelde ze ons dus werd het een oranje scherm.
Ik hoorde verhalen over directory's en sub-directory's. Over bomen met takken en boekenkasten met boeken. Ik kreeg het er benauwd van. Maakte notities waar ik later bijna niet meer uit wijs kwam maar ik had A gezegd en liet het me niet aangaan dat ik het niet snapte. Waarschijnlijk had ik eerder Chinees leren spreken zonder talenknobbel dan dit allemaal.
De laatste avond werd ons succes gewenst en mochten we alle snoeren uittrekken en alles inpakken om mee naar huis te nemen.
Als ik daar nog maar uit wijs kwam thuis, dacht ik, en toen de cursusleider mij zag ploeteren met pen en papier en de snoeren zei hij me "alle snoeren passen maar in één stopcontact mevrouw." Wat was ik blij met deze info en het mooiste is dat ik het nooit meer vergeten ben.
We laadde de dozen in de auto en reden naar huis.
Mijn eerste ervaring met de computer was op mijn werk. Toen ik terugkwam van vakantie stond daar plots zo'n ding in de plaats van mijn oude vertrouwde typmachine. Ik hoor me nog zeggen tegen de baas "dit wil ik niet, ik wil mijn typmachine terug". Als ik nu mijn laptop een halve dag moet missen ben ik helemaal van de kaart. Het kan verkeren ...
BeantwoordenVerwijderen@ Enig Myriam. Ik kan het me levendig voorstellen.
VerwijderenPC-privéprojecten, die waren in de jaren '80 in. Via zo'n project, eerste helft jaren '80, ben ik ook aan mijn eerste pc gekomen. Als je de ontwikkelingen bekijkt die de pc sindsdien doorgemaakt heeft dan vraag je je af hoe je het allemaal hebt kunnen doen voordat de gemakselektronica zijn intrede deed in ons leven. En die eerste pc van ons had nog geen harde schijf en slappe floppen van 360kB. We konden kiezen tussen een harde schijf en een monochroomscherm, of geen harde schijf (20 mb!) en een kleurenscherm. Aangezien ik in het lab ervaring opgerdaan had met een monochroom scherm (groene cijfers/letters), met volle overtuiging gekozen voor een kleurenscherm, want 20 minuten achter dat 'rustig-voor-de-ogen' groene scherm deed me alles rood zien.
BeantwoordenVerwijderenIn latere edities van pc-priveprojecten kwamen de groene schermpjes niet meer voor, maar werd een oranjeachtig of kleurenscherm de standaard. En op werkplek werden die akelige groene scvhermpjes allemaal vervangen door kleurenschermen. Ik was kennelijk niet de enige die na verloop van tijd alles rood begon te zien.
Wat ik opvallend vond aan het omgaan met de pc was het verschil tussen jong en oud. Zoonlief was destijds hooguit 10 jaar en kon van meet af aan er beter mee overweg. Hij had minder koudwatervrees dan zijn ouders, kwamen we al gauw achter en doorgrondde alles ook sneller dan zijn ouders.
Nu ongeveer 40 jaar later bellen we hem nog vaak als er computerproblemen zijn.
@ Ja dat klopt Willem, PC privéproject. Ik wist het niet meer precies.
VerwijderenMijn zoon was geloof ik een jaar of 9 en had er totaal geen intresse in. Ik was dus echt de enigste die het zich moest zien eigen te maken. Later is daar gelukkig wel verandering gekomen en kon hij mij helpen.
Grappig, ik woonde in Londen toen mijn ouders ook een computer aanschafte. Mijn moeder werd de whizzkid, mijn vader vond het maar flauwekul! Mijn vader heeft nu sinds een jaar internet en een laptop, hij maakt er soms gebruik van om te mailen of iets op te zoeken. Een smartphone heeft hij niet!
BeantwoordenVerwijderen@Wat heeft de computer toch een ontwikkeling doorgemaakt als je dat zo achteraf bekijkt en zo super lang is het toch nog niet geleden. We zouden ons nu geen leven meer kunnen indenken zonder computer/tablet/smartphone.
Verwijderen