Ik slaagde glansrijk voor mijn cursus WP en kreeg een mooi certificaat met allemaal 9 erop. Wat was ik trots.
In het jaar 1995 werd de Windows 95 geïntroduceerd en wat een luxe was dat. Windows had al alles voor ons uitgevonden. Je kon zo maar iets opzoeken via het google zoekprogramma en de Encyclopedie kon bij wijze van spreken de prullenbak in.
Er was nog één obstakel en dat was het internet.
Internet konden we ontvangen via de telefoon en was aan de dure kant.
In die tijd was ik uit het onderwijs gestapt i.v.m gezondheidsproblemen en had ik een baan bij Libertel (het tegenwoordige Vodaphone). Daar leerde ik veel van collega's over hoe om te gaan met het dure internet.
Je kon maar niet zo een paar uur per dag gebruik maken van internet want er zijn in die tijd heel wat mensen in de problemen gekomen toen ze de rekening door de brievenbus kregen.
Mijn collega's deden het als volgt, 1 uurtje internet en daarna het geld wat dat had gekost in een potje doen en zo kwamen ze niet voor verrassingen te staan en ook niet voor boze echtgenoten.
3 Jaar later kwam Windows 98, Windows XP, Windows 7 en nu de Windows 10.
Ze begon met een afgedankte pc van ons om eens te proberen. Het duurde niet lang of mams wilde een nieuwe pc en een kast waar die in kwam te staan met een bureaustoel ervoor. Ze was er helemaal klaar voor. Ze las de kranten, volgde het nieuws en kon mailen.
Na de PC kreeg Mams haar eerste mobiele telefoon met een prepaid kaartje. Ze vond het maar wat fijn en voelde zich zo veilig. Later wilde ze een abonnement.
Wij wonen namelijk dicht bij de Belgische grens en als mams met paps boodschappen ging doen in België dan was mams als de dood dat er iets gebeurde en ze ons niet kon bereiken. Ze kon wel bellen vanuit het buitenland maar er gingen allerlei handelingen aan vooraf. "Stel je voor dat ik in paniek raak," zei ze dan "en niet weet hoe dat werkt".
Mijn vader was dialyse patiënt en kon soms zo maar niet lekker worden dus nadat mams een abonnement had en wist dat ze ons kon bellen, waar vandaan dan ook konden, gaf haar dat een goed gevoel.
Mams is met haar tijd meegegaan zo lang als mogelijk was.
Tegenwoordig gebruikt mams op haar 93 ste haar mobiele telefoon vooral om boodschappen uit te zoeken en te laten bezorgen. Ze wil mij niet teveel belasten en zoveel mogelijk zelfstandig zijn en blijven zolang als dat mogelijk is.
Ze stuurt appjes naar familie en kleinkinderen. De wereld is zo voor haar veel dichterbij gekomen. Mams feliciteert de jarigen, volgt ons op Polarsteps als we onderweg zijn en kan beeldbellen als ik haar bel. Zelf bellen met de mobiel is te moeilijk voor haar. Dat is ze vergeten hoe dat moet. Wel via Whats App kan ze bellen.
Van wie zou ik nu die nieuwsgierigheid in mijn genen hebben???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Een reactie of bericht achterlaten vind ik altijd leuk en kan altijd via dit formulier.