Vandaag een feestje met een dubbel gevoel

Deze afbeelding kwam ik gisteren tegen. De tekst sprak me meteen aan. Een nichtje van mij had hem op haar facebook staan.

Misschien dat hij me vandaag wel extra aanspreekt.

De tweeling, mijn neefjes en zoons van mijn overleden broer zijn vandaag jarig.

Ze worden vandaag 25 jaar. Ze waren 5 toen hun vader overleed. Veel hebben ze er toen niet van begrepen al hadden ze hun tijden dat ze hun papa misten.

Ik weet nog die ene keer toen er een melk tandje bij een van de twee uitviel en hij boos reageerde dat papa dat nu niet kon zien.

De dag voor de begrafenis kreeg een van de twee een grandioos idee toen we bij uitvaartcentrum zaten vol van verdriet.

"Mama, we kunnen toch op vakantie. We zetten de doos waar pap in zit gewoon achter in de auto."

Was het leven maar zo simpel zoals het eruit ziet in de ogen van een kleuter van 5. Hun zusje was al iets verstandiger. Ze was al 10 en een echt papa kindje.

Zij wil nu alles over haar papa weten. Wij hebben nog video's waar hun papa op praat en lacht. Lief heeft ze gedigitaliseerd en de video op een usb gezet.

Toen ze de video voor het eerst zag en de stem van haar papa hoorde was ze heel verbaasd. Ze had altijd gedacht dat die anders was. Ik heb haar ook de vele brieven gegeven die mensen stuurden toen mijn broer overleden was zodat ze kan zien hoe geliefd haar papa was en wat voor een soort man.

Ach het zijn allemaal dingen die vandaag weer door mijn hoofd gaan. Ik laat de gedachte maar passeren en vanmiddag gaan we samen met hun en hun mama feest vieren.