Vorige week heb ik geschreven over de valpartij van mams. Dat heeft nog een heel staartje, arm mensje.
De pijnlijke schouder die mams had overgehouden van haar valpartij bleef maar zeer doen. De huisarts kwam thuis eens kijken en stuurde mams via zorg.nl door naar het ziekenhuis om nog een foto en een echo van de schouder te laten maken.
Nu mams is best nog wel handig met haar telefoon voor haar 93 jaar maar dit ging toch echt wel te ver voor haar. Ze zou de mail maar naar mij doorsturen zei de huisarts en dan kon ik het wel regelen. Niet dus want om te kunnen inloggen had ik de code nodig die mams via een sms kreeg toegestuurd op haar telefoon. Maar ja, waar zat nu die sms????????
Zelf maar even gebeld naar de praktijk en gezegd dat ze zoiets niet meer moeten doen. Ze stuurde me meteen door naar de DC klinieken om een afspraak te maken. Erg vriendelijk waren ze niet. Ze hebben het vast te druk maar vriendelijk zijn kost niets extra's.
Die afspraak hadden we afgelopen maandag.
Wat een ellende. Eer ik mams in de auto had zitten om aan de overkant van de straat te komen want daar zijn ook de DC klinieken. Lekker dichtbij maar dat gaat niet op als je met de auto erheen moet. Nu zijn ze ook nog de straat aan het openbreken dus ............ mijn geduld werd weer even goed getest. Maar ik heb het helemaal overleefd. Het geduld was met me.
Bij de kliniek aangekomen kon ik gelukkig een rolstoel te pakken krijgen dus met mams in de rolstoel naar de afdeling van de foto's en echo's.
Het begon al bij de foto's. "Mevrouw kunt u even gaan staan voor de foto?" Nee dus. "Kunt u dan leunen met uw handen op deze leuning?" Nee dus "op de kruk moet toch wel lukken."
Dus met z'n drieën mams tot bij de kruk gekregen en toen moest ze er nog op gaan zitten. Maar mams ziet de kruk dan niet en durft maar niet zo te gaan zitten want wie weet staat er wel geen kruk.
Heel begrijpelijk maar het lukte. Er werden foto's gemaakt en we konden naar het volgende kamertje voor de echo en daar weer op een kruk ffffffff maar met ons drieën lukte het.
Komt de radioloog binnen en zegt dood leuk, " mevrouw kunt u even een halve slag draaien want ik moet achter u staan?"
" Uuuuhhhhhh omdraaien? Ik zal proberen mijn moeder een halve slag te laten draaien."
De radioloog stond erbij en keek ernaar ............... 😠
Vijf minuten verder had ik mams dan eindelijk zover. Ze moest allerlei pijnlijke houdingen aannemen die ze dapper doorstond.
Zegt de beste man " mevrouw er zijn een paar pezen van u met de noorderzon vertrokken." Ach mams verstond en begreep hem niet eens maar toen ik het mams in een begrijpelijke taal vertelde vond ze het onbegrijpelijk dat pezen met de noorderzon kunnen vertrekken. Het bleef maar in dat koppie malen waar die pezen nu waren.
Uiteindelijk werd de diagnose gesteld dat mams een dubbele slijmbeursontsteking heeft. Een heel pijnlijk iets.
Dat was maandag ........................... nu is het woensdag en de huisarts heeft niets gekregen hoorde we nadat mams vanmorgen de huisarts had gebeld ..................
Ze gaan het uitzoeken 😡
Hier word ik toch zo moe van .................
Oooohhh wat klinkt dit bekend in de oren. Hier hetzelfde vd week, soms word ik ook zo moe van alle tegenwerkende krachten & mensen die niet inzien of willen inzien dat het bij ouderen anders gaan of langzamer. Na een griepprik, die onverwacht klaar lag voor mijn ouders nav een normale controle bij de huisarts (top) werd na enkele wkn besloten dat er nu een boostershot voor corona moest komen. Moeders belde, kan de afspraakbevestiging per mail. Ja, zei ze naief. Oh, jee dacht ik en ja hoor wat blijkt, die moet uitgeprint worden meegenomen. Zucht, ze hebben geen printer dus ik toog maar naar moeders toe en stuurde de mail door naar mij zodat ik vd week ea kan uitprinten. Ach, meldde mijn moeder anders had ik wel gezegd dat ik het had vergeten wegsturen doen ze ons toch niet en daar heeft ze ook weer gelijk in. Hopelijk wordt het snel minder pijnlijk voor je moeder maar ik weet hoe je je voelt. Geduld is een schone zaak bij sommige instanties en situaties maar moe dat je er van wordt. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenErg toch dat ze rekening houden met ouderen. Zouden ze zelf zo handig zijn met alles wat met een computer heeft te maken? Ik weet wel zeker van niet. Bah. De gezondheidszorg wordt ieder jaar duurder en ook ieder jaar slechter.
VerwijderenDat je overal ook weer achterna moet bellen als er iets wordt afgesproken maar niet gebeurt. De wereld wordt en niet leuker op wel ingewikkelder en onduidelijker.
BeantwoordenVerwijderenDe meeste mensen hebben het gewoon te druk op hun werk en dat gaat er altijd wel een spoed voor.
Sterkte met het staartje
Dank je Lot. Ik snap ook wel dat iets meteen kan. Maar 1 dag langer met pijn blijven lopen omdat het te druk is is ook niet alles.
VerwijderenZo weinig inzicht in de (on) mogelijkheden van oude mensen. Stel dat je moeder jou niet had?
BeantwoordenVerwijderenIzerina, oud worden is mooi maar oud zijn niet. Als ik er niet was dan zou er wel iemand zijn mag ik hopen Daar moeten we ook maar niet teveel bij stil staan. Wat gebeurd er met ons als we oud zijn of liever gezegd als we afhankelijk worden van anderen .........
VerwijderenAch jee wat een gedoe allemaal. Vervelend dat je moeder zo een pijn heeft. Hopelijk gaat het snel beter. Het kan gelukkig ook goed gaan. Toevallig ben ik deze week al 3 dagen met mijn moeder in het ziekenhuis voor allerlei onderzoeken nadat ze onwel was geworden. Niks dan lof voor het ziekenhuis en het verplegend personeel. Personeel was heel geduldig en lief voor haar en ze hebben hun best gedaan om de onderzoeken zoveel mogelijk opeenvolgend in te plannen.
BeantwoordenVerwijderenInge
Dat is alleen maar mooi. Daar mag je dankbaar voor zijn.
VerwijderenHelaas komt het me allemaal heel erg bekend voor. Ik heb zoiets met mijn vader meegemaakt die na een val zijn schouder en bekken brak. Doordat de huisarts constateerde dat er met zijn bekken niks aan de hand was en moest ik zelf met mijn vader naar het ziekenhuis voor foto's van zijn schouder. Die arme man moest dus met die schouder en bekken in mijn auto en de volgende dag weer omdat een andere huisarts voor de zekerheid toch een foto van zijn bekken wilde laten maken. Daarna heeft mijn vader wekenlang plat moeten liggen in het ziekenhuis.
BeantwoordenVerwijderenEen hele tijd ervoor was de pacemaker van mijn vader verwijderd omdat deze afgestoten werd. En na twintig jaar met een pacemaker geleefd te hebben, vond de cardioloog dat hij wel zonder kon. Doordat zijn hart er blijkbaar even mee stopte is mijn vader gevallen. Gelukkig zag de cardioloog daarna in dat mijn vader een pacemaker toch nodig had, maar wel nadat mijn vader hierdoor behoorlijk af had moeten zien.
Beterschap voor je moeder en sterkte voor jou.
O mevrouw W. wat erg allemaal. Daar moet je toch niet teveel bij nadenken wat die arme man heeft meegemaakt. Ik snap dat er overal fouten kunnen worden gemaakt maar deze fouten zijn toch onbegrijpelijk ..............
Verwijderen