Vanmorgen kreeg ik met een Amber alert het bericht door van het vermiste 10 jarige meisje Hebe. Wat vreselijk om zo iets te moeten mee maken zowel voor het meisje als de familie. Ze heeft zorg nodig en ik denk medicijnen.
Er moet wel iets vreselijks gebeurd zijn. Ze is verdwenen met haar begeleidster. Dan spookt er toch van alles door je hoofd.
Is er een ongeluk gebeurd?
Het zal toch niet moedwillig zijn gebeurd.
Wat maken ze nu mee?
Leven ze nog?
Het lijkt me echt vreselijk ook voor de ouders.
Als ik de ouders van de verdwenen Tanja Groen nog wel eens op tv zie dan heb ik zo'n medelijden met die mensen. Het is al vreselijk om je kind te verliezen maar dan ook nog niet weten hoe en wat en waar ze is?
Ik hoop dat ze het ooit te weten kunnen komen wat er gebeurd is of in ieder geval dat ze nog resten kunnen vinden van hun dochter en nog de tijd krijgen om echt te kunnen gaan rouwen en hun dochter alsnog te kunnen begraven of cremeren.
Hopelijk komt Hebe weer snel te voorschijn en dan gezond en wel.
Ik kreeg ook een waarschuwing via Burgernet. Raamsdonksveer? Maar het meisje en de begeleidster zitten in een auto en dat verandert natuurlijk de zaak. In pakweg drie uur kunnen ze hier in Friesland zijn. Laten we op een goede afloop hopen, maar het is wel erg ellendig.
BeantwoordenVerwijderenJe kan je ook niet goed voorstellen hoe je dan verder moet leven als een kind, man, vrouw niet wordt gevonden. Wordt dat een soort van "gewoon" ga je er minder aan denken en voorzichtig verder met leven? Geen idee hoe dat kan dan doorleven. En als er weer een vermissing is wordt natuurlijk je eigen zaak weer actueel in jezelf.
BeantwoordenVerwijderenVooral het "niet weten"is vreselijk. Ik heb iemand gekend,wiens zoon op vakantie verdwenen was. Het bleef een "open verlies".
BeantwoordenVerwijderenWanneer iemand vermist wordt, ineens verdwenen is en nooit meer terugkomt of terug wordt gevonden dan gaat er volgens mij geen dag voorbij zonder dat je er aan denkt. Zulk verdriet slijt niet, het niet weten moet verschrikkelijk zijn, je kan het nooit afronden en ergens heb je misschien zelfs nog wel hoop dat de personen nog terugkomt, of gevonden wordt of iets laat horen. Sommige mensen verdwijnen omdat ze dat zelf willen, maar helaas de meesten niet, die zijn slachtoffer van een misdrijf.
BeantwoordenVerwijderenVoel zo veel medeleven met de mensen rondom Hebe en Sanne, hoop dat er snel duidelijkheid komt!
BeantwoordenVerwijderen300 vermiste Nederlanders....300 teveel, zeg dat wel. Het doet me aan dat liedje denken van Soul Asylum: Run away train met die videoclip met al die foto's van die vermiste mensen waarvan er heel veel van zijn 'teruggevonden'. Zou zoiets in Nederland ook kunnen gaan werken?
Helaas is nog altijd geen nieuws over Hebe en Sanne. Ik vrees het ergste beste mensen. Het is steeds op tv. Steeds een Alert en zelfs bij Opsporing verzocht, het tv programma is er aandacht voor hun geweest. Men zoekt met man en macht. Iedereen doet zijn uiterste best. Hopelijk worden ze snel gevonden.
BeantwoordenVerwijderenOnwillekeurig gaat zo'n berichtje zich toch nestelen in je hersenen. Gisteren was ik onderweg en zie op een matrixbord het bericht ook staan, compleet met merk en type auto en kenteken. In de gauwigheid had ik alleen het merk auto en kleur onthouden en wist nog dat er een 4 in het nummerbord voorkwam. Sta ik een kwartier later voor een verkeerslicht te wachten en zie ik voor me een zwarte Kia staan met de cijfercombinatie 444 in het kenteken. Meteen ben je dan alert, want wat ik nog onthouden had, klopte. Gelukkig zag ik dat er alleen een ouder echtpaar in zat en of het een picanto was? Het stond er niet achterop en dan weet ik het echt niet.
BeantwoordenVerwijderenAchteraf bleek ook dat de cijfercombinatie 425 moest zijn.
Je ziet Willem dat je er mee bezig bent en jij niet alleen. Vandaar dat ze het Alert bericht constant in de lucht gooiden.
Verwijderen