Wat een verdriet moet dat zijn bij de families van de meisjes. Eerst al die spanningen vanaf maandag avond als je ze niet thuis ziet komen.
De tijd die dan doortikt. Eerst zul je nog denken dat er veel files zijn onderweg en dan wordt het later en later zonder dat ze thuis komen.
Vreselijk. Steeds heen en weer geschud worden tussen hoop en wanhoop.
En wat hebben de meisje meegemaakt?
Je ziet dat je het water in gaat rijden en daarna.
Stilletjes hoop ik dat ze bewusteloos waren en zo niet ......... daar moet ik echt niet aan denken.
Misschien is dat een tik van mij maar als wij ergens parkeren voor een gracht, vijver of kanaal dan krijg ik echt de kriebels en zou het liefst uitstappen. Ik zeg wel eens voor de grap tegen Lief dat ik misschien ooit in een vorig leven, als dat er is geweest, vast met een auto het water in gereden ben. Het is niet dat ik het eng vind maar ik zou panisch worden.
Hopelijk horen we snel wat meer over hoe en wat er gebeurd is. Vreemd ik het wel dat de telefoon van Sanne al eerder uit de lucht was en ook dat hij op een andere plek al is uitgevallen.
We zullen het vast wel horen maar nu denk ik eerst aan de arme familieleden die nu wel een lichaam hebben maar dat is dan ook alles.
Ja er zitten vreemde elementen in. Het is een druk kruispunt zeker eind vd dag en dan is het zo raar dat niemand dat heeft gezien dat er een auto vd weg raakte. Er hangen toch ook camera's op die punten?
BeantwoordenVerwijderenHet is heel triest voor iedereen, ook de vrijwilligers die er zoveel tijd in hebben gestoken
Het enige (beetje) positieve is dat de nabestaanden nu zeker weten dat ze overleden zijn. Die onzekerheid over het lot van de meisjes moet een ontzettende hel zijn geweest.
BeantwoordenVerwijderen@Heel triest en Griemank inderdaad het enigste wat ze hebben zijn twee lichamen.
BeantwoordenVerwijderen