Mams gevallen

Dat was me het nachtje wel. Was ik al blij met de prikken die mams thuis kreeg maar wist nog niet wat me boven het hoofd hing.

Om kwart voor 2 afgelopen nacht ging de telefoon. We schrokken wakker. Onbekend nummer ggrrrrr. Welke gek belt nu midden in de nacht? Zal weer iets zijn wat niet klopt. Ik neem niet op.

Weer de telefoon! Maar potverdikkie weer dat onbekende nummer, ik zet hem uit.

De deurbel! Hè, wie belt er nu buiten aan de hoofddeur? Kijken op de intercom ............... niemand.

Ik ga plassen hoor. 

Lief bleef op de intercom kijken en ja hoor daar werd weer gebeld.

Hoor ik Lief zeggen, "mijn vrouw komt er zo aan."

Het was iemand van de alarmering van het alarm dat mams altijd om haar hals heeft hangen. Mams was in de slaapkamer gevallen toen ze op weg naar het toilet was en had op de alarmknop gedrukt. Dan komt er iemand van de thuiszorg met de sleutel.

Mams was onderhand weer in haar bed beland na veel inspanningen.

Het meisje van de thuiszorg belde meteen naar de huisartsenpost toen ze zag wat er gebeurd was. Mams had veel pijn aan haar schouder dus vonden ze het daar beter dat er iemand langs kwam met mams om een foto te laten maken en zo werd ik dus gebeld door een voor mij onbekend telefoonnummer.

Volgende keer toch maar meteen oppakken dacht ik een beetje beschaamd.

Lief in de kleren en ik in de kleren en naar mams. Ik had net de voordeur open bij mams toen ik haar al hoorde mopperen tegen het meisje. 

Arm kind, ze deed niks goed. "Ah," zei mams "daar is mijn dochter en die weet wel hoe het moet." Eigenlijk weet die het ook niet altijd want die doet het ook niet altijd goed maar samen kregen we de mopperende mams in de kleren en in de auto die Lief voor de deur geparkeerd had.

Bij de huisartsenpost meteen een rolstoel gepakt want het lopen is echt een ramp aan het worden met mams.

Gelukkig was het daar niet zo druk en waren we snel aan de beurt bij een dokter die mams haar schouder onderzocht en haar op het hart drukte om ook thuis met de rollator te lopen. "Nee, " zei mams, dat kan in mijn huis niet want dan kan ik niet door de deur." Lariekoek natuurlijk want een rollator past altijd door een gewone maat deur. De dokter keek dan ook beetje vreemd maar liet het verder maar rusten.

"Trouwens", zei mams, "wie is die man eigenlijk." 

"Dat is de dokter mams." 

"O," zei mams, "ik dacht een loopjongen want hij heeft geen witte jas aan. Wat een rare man." 

"Mams toch en de dokter is nog wel zo vriendelijk tegen je. Dokters dragen niet meer altijd een witte jas."

Er werden foto's gemaakt van de schouder en wonder boven wonder was er niets gebroken. Wat een geluk. De dokter zou een bericht naar de huisarts sturen en het zou misschien eens goed zijn om met een ergotherapeut te praten. (Voor de zoveelste keer)

Mams mag haar arm gebruiken zo goed als dat kan want hij doet goed pijn. Na een paar dagen zal de huisarts komen om te kijken of er soms een slijmbeurs is ontstaan maar de huisarts zou het allemaal door krijgen.

Weer met mams naar huis en haar in bed gestopt.

Tegen vier uur kwamen we weer thuis en zijn maar een beetje langer blijven slapen vanmorgen.

Rond 13 uur moesten we weer in het ziekenhuis in Genk verschijnen om de opname van Lief te regelen.

Alles is daar goed gelukt en de wachttijden duurde langer dan de oorspronkelijke gesprekken.

Lief mag 23 oktober komen logeren in Genk