Toerist in eigen stad

Hoe gek kun je maken. Toerist in eigen stad. Wij maakten het gisteren mee. Het was heerlijk weer en in de middag zou het zonnetje verdwijnen dus voormiddag op pad richting het centrum van Maastricht. Deze keer geen winkelcentrum dat lieten we een beetje links liggen.

Vroeger (19de en 20ste eeuw) had je in Maastricht de Koninklijke Sfinxfabrieken. Ik denk dat de naam bij vele lezers wel bekend is en menigeen zal ooit de naam wel eens hebben zien staan op een wastafel of toilet. Er zijn ook vele boeken geschreven over de tijd dat Petrus Regout (eigenaar van de fabrieken) de skepter zwaaide over de stad Maastricht.

Na het vertrek van de sanitair fabrikant in 2006 stonden de fabriekshallen leeg. Deze zijn nu helemaal getransformeerd in het prachtige nieuwe Sfinxkwartier en daar ging onze wandeling heen.

Lief en ik waren er lange tijden niet meer geweest en er ging een nieuwe wereld voor ons open. We hebben er vele foto's en film gemaakt. De video zal eerst nog in elkaar gezet moeten worden eer hij gepubliceerd kan worden.

Foto's kan ik hier wel plaatsen.

Het grote witte gebouw Sfinx gebouw. 

Er zijn hier allerlei serviezen te bewonderen zoals het Saks en Brabants bont. 

Vanuit de mooie lange gang waar de geschiedenis van de Sfinxfabrieken te zien is in woord en beeld ga je met een lift naar de 8ste verdieping.

Even wachten op de lift en dan zie je deze fietsen boven je hoofd hangen 😁

Boven gekomen op de 8ste verdieping kun je over heel de stad kijken en nog verder. Er is een restaurant waar je iets kunt eten of drinken terwijl je ogen te kort komt met het kijken in de verte door de vele ramen.

Het was heerlijk weer dus zochten een plekje buiten op het terras.

Na de lunch ging onze tocht weer verder. 

Buitengekomen zag ik Loods 5. Eens even kijken en bijna raakte ik niet uit gekeken.

Aan de linkerkant zie je de oude muren van de vroegere fabriekshallen.

Dit zijn maar een paar foto's van 1 verdieping maar er is nog een verdieping. Voor deze keer had Lief nu echt wel zijn best gedaan om met mij door deze heerlijke winkel te sjouwen 😂😂 Natuurlijk kom ik hier nog een keertje terug 😅😅

Nu hadden we het mooie gebouw gezien en liepen via de Hoge en de Lage Fronten weer richting huis.

In de Fronten zijn nog resten te vinden van de vestingswerken. Er bevinden zich gangen onder waar mijn moeder als kind in de wereldoorlog ging schuilen als de sirenes gingen. Die gangen worden ook wel de Kazematten genoemd.

Het is een prachtig stukje natuur. Wij wandelen er vaak en graag.

We kwamen moe en voldaan en na bijna 10 000 stappen weer thuis.