Bezoekers

Volgers

maandag 21 november 2022

Grensoverschrijdend gedrag.

 Kan iemand mij vertellen wat grensoverschrijdend gedrag is?

Toen die hype net begon dacht ik dat het met mensen dwingen om sex te hebben had te maken. Verkrachtingen, aanrandingen enz. 

Vreselijk die mannen die de macht wilden hebben om vrouwen dat baantje toe te zeggen als ze dit of dat deden. 
Ook vreselijk die vrouwen die hieraan toegaven. Ze hadden geen andere keus als ze dat baantje absoluut wilden hebben. Ik zou denken, houd je baantje dan maar .......

Het grensoverschrijdend gedrag begon uit te breiden. Mannen mochten een vrouw nog geen schouderklopje meer geven als de vrouw hier niet mee had ingestemd. Het ging zo ver, eigenlijk te ver vonden wij, Lief en ik.

Wat is aanranden?? Tot hoe ver moet je gaan? Aanranden had voor mij een andere betekenis dan een hand op iemands schouder leggen maar vooruit, ik dacht vast verkeerd.

Steeds weer verscheen er een bekende Nederlander die grensoverschrijdend gedrag had vertoond zoals mensen bij The Voice, Ajax en zelfs tot in de tweede kamer toe.

En toen begon het bij mij te dagen. Grensoverschrijdend gedrag gaat om woede uitbarstingen, kleineren, dit soort dingen. Ik had weer wat geleerd en ging jaren in gedachten terug.

Vertoonden vroeger op school ook niet bepaalde leerkrachten grensoverschrijdend gedrag en wat te denken op de werkvloer. Als je ergens een fout maakte of niet aan de verwachtingen van je baas voldeed. Ik heb wel eens 60 plussers zien zitten huilen omdat ze op hun donder hadden gehad.
Misschien kunnen we nog wel een schade claim indienen met zijn allen.

Ik vind het allemaal wel wat ver gaan in de wereld van nu. TE VER.
Hoe denken jullie hier over?

15 opmerkingen:

  1. Ik zal er ook iets over zeggen op mijn weblog, want je valt toch van de ene verbazing in de andere verbijstering, zeg.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Inderdaad lastig. Verkrachting is nog het simpelste denk ik, penetratie toch?
    Als aanranding al een simpele arm om je schouder kan betekenen heb ik dat veel gedaan en ondervonden. Nooit me aan gestoord eigenlijk. een keer werd ik ergens in een duitse stad in billen geknepen terwijl ik naast partner liep, ik kon er eigenlijk alleen maar om lachen, het was zo'n stomme ervaring.
    In mijn vele banen heb ik wel leren omgaan met diverse bazen, vaak een Amsterdams woordje klaar en niet teveel van aantrekken. Meestal is het ook niet persoonlijk zo bedoeld.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat heb ik ook altijd gedacht als ik hoorde over een verkrachting maar nu denk ik vaker "mens wat bedoel je nu?" Enne Lot als de bouwvakkers naar je aan het fluiten waren daar maakten we toch geen problemen over. Of ik liep een straatje om of ik floot terug, hahaha.

      Verwijderen
    2. Ik heb er nooit over nagedacht dat dat een probleem zou kunnen zijn, vond het nooit erg.. En dat mag wat mij betreft zo blijven. Maar ik denk dat het tegenwoordig veel harder is geworden, sissen en vervelende opmerkingen zijn natuurlijk heel wat anders.

      Verwijderen
  3. Om maar in de vergelijkingssfeer te blijven; we zijn allemaal dichter bij de grens komen te wonen lijkt het wel. Alles in de maatschappij moet tegenwoordig 'volmaakt' zijn en gedachtenlezen schijnt tot de standaardeigenschappen van de mens te moeten behoren.
    Ik verwacht binnen afzienbare tijd als reactie op iemand vriendelijk begroeten "moet je wat van me".

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Daar heb je maar zo kans op Willem dus opletten hoor, hihihi.

      Verwijderen
  4. het blijft lastig,maar moeten we niet eens gaan leren voor ons zelf op tekomen? als je baas je uitscheldt waar je collegas bij zijn,en heeft hij geen persoonlijk gesprek met je gehad om fouten of ergenissen te bespreken dan moet je dat niet pikken.en ouders leer het je kinderen .bij sporten geen scheldende trainers ,laat ze dit niet pikken en leer ze dan netjes maar stellig zeggen dat ze dit gedrag niet waarderen .

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tuurlijk moeten we meer voor onszelf opkomen. Ik ben het helemaal mee eens. Ik heb altijd geleerd dat ik alles tegen mijn baas mag zeggen als het maar op een "nette" manier gebeurd. Zo heb ik het ook altijd gedaan. Al heb ik er wel eens bazen bij gehad waar dat niet bij kon en ik vaker tot 10 heb moeten tellen. Dan liet ik het maar over me heen gaan. Het wordt nu allemaal wel erg overdreven vind ik.

      Verwijderen
  5. Het is voor de een wat anders dan voor de ander, dat moge duidelijk zijn. Ik denk dat het in de kern gaat om macht en de misbruik die mensen, zowel mannen als vrouwen, maken van hun macht en positie om anderen dingen te laten doen die zij anders misschien niet zouden doen. En dat je daar dan als slachtoffer niets van durft te zeggen omdat je dan het risico loopt je baan kwijt te raken. Daar vallen dan heel veel dingen onder van schreeuwen, tot verkrachting. Het kan ook heel subtiel zijn, mensen overslaan, negeren, kleineren zonder dat anderen dat zien of merken. Echt heel naar allemaal en goed dat het wordt aangepakt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat heb ik nu ook in de gaten Mevrouw Niekje.
      Machtsmisbruik wordt heel veel toegepast en dat is ronduit ongehoord! We hebben het denk ik allemaal wel eens om ons heen zien gebeuren of misschien zelf meegemaakt. Dat moet zeker aangepakt worden daar ben ik het helemaal mee eens.

      Verwijderen
  6. Beste Ellen, Ik ben het in grote lijnen met je eens, maar als je zegt "Houd dan je baantje maar" - dan Ʃcht niet! Ik vraag me af of jij ooit kostwinner geweest bent? En of je dan het risico liep om zonder inkomen te zitten als je weerwoord gaf, of een trap terug? Want zo gaat het voor veel vrouwen / mensen. Ik had zelf ooit een baan waar ik regelrecht tegengewerkt werd - ik "mocht" niet bellen, maar moest wel de zaken regelen, soms telefonisch. MIjn privƩgegevens werden doorgegeven aan de leden van de vereniging, zodat zij mij thuis konden bellen als ik vrij was. Ik werd betast door verschillende mannelijke collega's, waaronder mijn leidinggevende, en mijn bestuur vond het enerzijds hun probleem niet, maar vond anderzijds dat ik geen commentaar mocht hebben op mijn "hogergeplaatsten". Ontslag nemen ging niet, want dan zat ik zonder inkomen Ʃn zonder uitkering, als ik zelf ontslag nam. De bedrijfsarts waar ik geregeld bij terecht kwam werd betaald door de werkgever, en kon dus niet anders zeggen dan dat ik "ziek" was - maar kon niet de werkgever als "ziek" benoemen. Solliciteren was lastig - na een dagdeel werken in zulke omstandigheden kon ik mezelf niet meer zo goed presenteren tijdens een sollicitatiegesprek 's middags.... De toegevoegde advocaat die ik in de arm nam kon niet zoveel doen - de werkgever kon een betere, duurdere advocaat betalen - en als slachtoffer moet je met bewijzen komen - maar alle omstanders zagen altijd alleen maar kleine stukjes, nooit het geheel. Dus je opmerking: Houd dan je baantje maar - schiet bij mij echt verkeerd.... (En ja, ik BEN gefrustreerd, nog steeds: enerzijds vind ik dat mensen wat meer eelt op hun ziel moeten kweken, anderzijds is er soms echt wel iets aan de hand, en als je er zo makkelijk overheen fietst doe je mensen ook geen recht). Sorry - dit moest er even uit....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. mrs. H. te B. ook ik ben een tijdje kostwinnaar geweest toen ik na mijn scheiding alleen woonde. Ik had een baan waar ik niet echt gelukkig in was tenminste de eerste tijd. Ik moest hier ontzettend wennen aan het gezag boven me dat niet altijd even lief en aardig was maar ik heb er me gelukkig goed doorheen geworsteld en later kreeg ik zelfs heel veel plezier in mijn werk. Ik kon in die tijd niet naar mijn baas lopen met commentaar. Ik slikte het maar. Ik gaf de schuld aan de hele andere cultuur waarin ik werkte.
      In mijn studententijd had ik een baantje op de zaterdag in een winkel. We hadden daar een chef die ook zijn handen niet goed thuis wist te houden. Iedere collega wist daarvan en had er al mee te maken gehad. Wij, de andere werkstudenten, staken er de draak mee en verzonnen de meest gekke situaties waarin we die chef op zijn nummer zette. De studentes die er werkte konden zich dat permitteren maar het vaste personeel niet.
      Ik kan me best voorstellen dat zoiets niet bij iedereen mogelijk is en het lijkt mij vreselijk om zo te moeten werken. Ik weet niet of ik dat wel zou kunnen.
      Vroeger zei ik altijd "al moet ik kantoren gaan poetsen maar ik laat me niet klein krijgen. Ik eet wel droog brood." Dat is iets waar ik heel veel waarde aan hecht. Ik heb mijn trots en dat wisten ze ook mijn werkplekken zonder dat ik dat hoefde te zeggen. In de winkel als student, op scholen waar ik werkte en ook bij mijn laatste baan als receptioniste.Toen ik kostwinnaar was woonde ik alleen en het hele verhaal zal daardoor zeker veranderen. Wat te doen als ik nog kinderen in huis had gehad?
      Ik zou niet weten wat ik dan had gedaan ................... gelukkig hoef ik me daar niet het hoofd over te breken maar het is wel verdomd moeilijk.

      Verwijderen
  7. Sorry, mijn reactie per ongeluk als mail verstuurd.
    Eens kijken of ik het kan herhalen: Grensoverschrijdend gedrag heeft alles met macht en machtsmisbruik te maken. Gelukkig zelf niet zo heel vaak ervaren, maar het in de omgeving wel zien gebeuren. Zij met macht houden elkaar altijd de hand boven het hoofd. De klokkenluider trekt meestal aan het kortste end.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie of bericht achterlaten vind ik altijd leuk en kan altijd via dit formulier.