O mams toch ........

Gisteren was het weer zover. Ik kon wel ploffen!! 😠

Het is de decembermaand een maand om mams eens extra te laten genieten van de kerst sfeer. Het lopen wordt steeds moeilijker en zelfs in huis gaat het bijna een probleem worden.

Mams wilde zo graag eens mosselen gaan eten in een restaurantje bij ons bijna om de hoek. Ik weet dat het een heel gesjouw word maar vooruit.

We zouden dus mosselen gaan eten. Mams had de dag mogen uitzoeken en ik had gereserveerd want het is nogal een gewild restaurantje.

Het zat helemaal vol toen ik vorige week belde maar om vijf uur hadden ze nog een plakje voor 3 personen. Ik moest wel weten dat om zeven uur de tafel weer gereserveerd was dus op tijd zijn!

Mams kan uren lang aan tafel blijven zitten en dat is niet iets van de laatste jaren maar dat vond mams altijd al gezellig. Dus, mams ik kom je om 10 voor vijf ophalen, goed? Ja!!

We moeten dan eerst de auto uit de garage halen en 500 meter naar haar huis rijden. Lief zou in de auto blijven wachten. Motor aan en kachel aan zodat de auto niet te koud is. Tot hier ging alles nog goed.

Toen ik bij mams binnen kwam merkte ik al dat er iets niet klopte. Ze was zo ingespannen naar de tv aan het kijken en schrok toen ik binnenkwam terwijl ze anders al met de jas aan zit te wachten.

"Ik moet nodig plassen." zei mams 😕. Vijf minuten verder kreeg ik te horen dat ze niet mee kon want de apotheek moest de medicijnen nog komen brengen.

"Waarom heb je niet gebeld met de apotheek," vroeg ik. "Je weet toch dat als die komt het vaak in de avonduren is." 

Volgens mams kwam hij nooit in de avonduren maar geen probleem wij moesten al maar vast gaan en als de apotheek er was geweest dan zou ze bellen en moesten wij haar maar komen halen.

Mooi niet dus!

"Hoe kom je dan?" vroeg ik "want je weet dat we dan eerst de auto weer thuis moeten ophalen. Die kunnen we daar nergens kwijt en moet thuis weer in de garage." 

Hoe dan ook mams kon niet mee en dan die blik die ze me toe werpt of het allemaal mijn schuld is. Had ze het mij nu gezegd dan had ik met de apotheek gebeld en een afspraak gemaakt. Op die momenten moet ik niet tot 10 tellen maar tot 100.

"En daarbij," zei mams " er liggen hier allemaal brieven die je moet nakijken dus je hebt werk genoeg te doen."  Er lagen allemaal kerstkaarten op tafel die ze gekregen had en dat waren "de brieven". Ik kon onderhand al wel tot 200 tellen en was bijna aan de kook.

"Weet je wat," zei ik " wij zetten de auto weer in de garage en gaan met ons twee een hapje eten. Ik kom morgen wel je brieven nakijken." 

Bij Lief weer aangekomen was de ergste kook verleden tijd maar mijn boosheid heb ik nog een hele poos bij me gedragen.

Dit ga ik dus niet meer doen want dit is nu al de tweede keer dat me dit gebeurt.