De oudste persoon ter wereld is overleden. Zuster André uit Frankrijk.
Nu heb ik 19 jaar in een klooster gewerkt waar alleen zusters woonden en het viel mij op dat de zusters bijna allemaal een vrij gezonde hoge leeftijd behaalden en nog steeds.
Wij als personeel vroegen ons vaker af hoe dat kon want dat wilden wij ook wel.
-Ze werkten hard en dan ook nog tot 80 jaar. Conclusie: van werken ga je niet dood.
-Geen stress thuis. Ze hoefden niet te denken hoe de maand weer rond te komen. Vooral in de tijd dat zij jong waren geweest en er veel grote gezinnen waren waar toch de nodige stress moest zijn geweest. Vaak hadden we het erover dat het geheim moest zijn.
-Sober leven. Dat is vast ook een goede remedie om zo gezond mogelijk een hoge leeftijd te behalen. Sober eten al was er in het klooster wel een kok aanwezig die zeer uitgebalanceerde maaltijden klaar maakten.
-Alcohol kwam alleen op tafel bij feestdagen. En dan werd er echt geen fles wijn leeggedronken of een halve fles maar hooguit 1 of 2 bescheiden glaasjes. Met Nieuwjaar een advocaatje met slagroom.
Ik denk dat wij te overvloedig leven en dan vooral als we jong zijn want dan kunnen we de hele wereld nog aan. Daarbij nog een vleugje stress en dat is foute boel. Bij de een wat meer stress dan bij de ander en dan de zorgen die in sommige huishoudens zijn om de rekeningen te kunnen betalen.
Het vooruitzicht naar de toekomst is zo iets stressvol voor velen. Ik hoor wel eens op tv dat er jonge mensen zijn die denken dat de aarde binnenkort vergaat als we niet heel snel iets aan de klimaatveranderingen doen.
Soms denk ik wel eens dat als ik nu jong zou zijn helemaal geen kinderen zou willen. Je krijgt een kind en na een week of 6/8 breng je ze naar de opvang en dat blijft zo.
Hoe ouder ze worden, gaan ze van de ene naar de andere opvang of naar grootouders.
Mensen moeten meer uren werken. Er is steeds minder tijd om zelf voor je kinderen te zorgen.
Waarom willen mensen nog kinderen vraag ik me dan af.
Nee ik zou er niet meer aan beginnen als ik de keuze zou maken om voor carrière te kiezen of in ieder geval fulltime zou willen gaan werken.
Alle dingen hebben aandacht nodig. Als ouders beiden werken is er buiten de kinderen ook nog een huishouden dan gerund/gemanaged moet worden. Voor iedereen naar school of werk is is er al een deel van de beschikbare energie gebruikt, kinderen zijn ook niet altijd zo medewerkend in de ochtend 😁. Dan komt iedereen vermoeid thuis, hebben honger en moet er nog even een gezonde maaltijd op tafel komen en natuurlijk moeten daarvoor alle benodigheden in huis zijn. Er zijn wassen te draaien en huis moet ook worden onderhouden. De meesten zullen wel betaalde hulp moeten inschakelen anders redt je dat allemaal niet. En wie wil nou het hele weekend aan alleextra taken besteden zonder rust en tijd voor ontspanning
BeantwoordenVerwijderenZo denk ik ook Lot. Dat fulltime werken voor de vrouwen dat is helemaal niks.
VerwijderenEllen…..en de vader!
VerwijderenThea
Ik ben heel blij dat ik in de jaren tussen 1980 en 2010 mijn 5 kinderen zelf heb mogen grootbrengen. Als moeder zonder betaald werk. Het was een intensieve periode, maar ook een periode waarvan ik intens genoten heb. Het waren ook jaren waarin ik voor mijn vader, samen met mijn brussen, heb kunnen zorgen. Hij was lang steeds meer dementerend, maar het thuis wonen hield nog veel routines lange tijd in stand. In de tijd van jonge kinderen was het heel intensief. Soms intensiever , denk ik, dan met een gewone baan en opvang voor de kinderen. IMaar wel met minder stress, ben ik zeker van Ik zorgde voor de kinderen en het huishouden van het opstaan tot badderen en naar bed gaan. Mijn man werkte volle dagen met overuren voor de financiën. Dat was ook goed. Hij had te maken gehad met mishandeling in zijn jeugd. Hij had niet de juiste tools om onze kinderen te begeleiden in het opgroeien.
BeantwoordenVerwijderenSoms was ik ook wel de buffer tussen man en de kinderen. Hij had zo'n slecht voorbeeld gehad. Maar zo was het toch de manier die voor ons werkte. In de weekenden moesten we wel soms op eieren lopen. Maar daar is niemand minder van geworden. Nu is manlief met pensioen, de kinderen de deur uit, en genieten we van 'gratis' AOW/pensioen. En kan man ook genieten van de uurtjes dat de kinderen en kleinkinderen over de vloer zijn. En ze komen allemaal graag.
Zo is het ook het beste. Er moet er eentje in het huishouden alles regelen en eentje die werkt en of dat nu de man of de vrouw is. Je moet dat gewoon goed bespreken maar zoals dat nu gaat dat vind ik echt vreselijk. Arme kinderen vind ik het. Wat fijn dat jij je helemaal aan je huishouden hebt kunnen geven. Dat waren nog eens goede tijden.
Verwijderenwij hebben altijd 50/50 gedaan. Ik werkte 3 dagen, mijn man 4. twee dagen hadden we oppas. ZO konden we allebei veel tijd met de kids brengen, voor hun zorgen, huishoudelijk klusjes doen en ook aan onze carriere denken. Verder, ik moet zeggen dat soms ook fijn was, naar kantoor te gaan en met volwassen praten ipv dan alleen met peuters :-) of over peuters (onze vrienden hadden allemaal kinderen in dezelfde leeftijd dus onze gesprekken gingen vaak over kinderen)
VerwijderenZo deden mijn partner en ik het ook! Mijn kinderen zijn nu 48 en 44 en ook toen was dat mogelijk!
VerwijderenThea
De ratrace van tegenwoordig is echt niet gezond. Ik had het geluk dat ik halftijds kon werken vanaf dat mijn zoon geboren is. Mijn man werkte in ploegendiensten en zo konden wij het regelen dat - mits af en toe inschakelen van de grootouders - ons kind nooit naar de kinderopvang moest.
BeantwoordenVerwijderenMijn kleinzoon ging vanaf dat hij 4 maanden was vier hele dagen naar de crèche. Nu zeg ik niet dat een crèche per definitie slecht is, zeker niet, maar ik vond het verschrikkelijk. En toch kon het niet anders want zoon en schoondochter moeten werken. Een huis afbetalen van één of anderhalf loon is helaas niet meer mogelijk. En ze willen ook nog wel een beetje leuk leven (waarin ze gelijk hebben) en dat kost geld.
Neen, op de manier waarop het nu gaat zou ik ook geen kind meer op de wereld zetten.
Als een kind van jongs af aan naar de opvang gebracht moet worden dan kun je toch ook nooit een band opbouwen samen. Kinderen en ouders gaan nog helemaal vervreemden. Wij zeggen wel eens dat als de kinderen van nu strakjes volwassen zijn ze uitvliegen en nog maar heel zelden thuis hun ouders zullen bezoeken. Heel jammer.
VerwijderenHet welzijn van de oudere generatie hangt voor een groot deel af van de belastingen en productiviteit van de jongere generatie. Als die jongere generatie geen nieuwe generatie op de wereld meer kan of wil zetten dan ziet het er voor hen niet best uit! Vertel dat eens aan de politici (en de jongere generatie) die op veel tge korte termijn denken!
VerwijderenDie band opbouwen, dat valt wel mee hoor. Hun band is misschien wel intenser dan die van ouders die de hele dag thuis zijn. Het is niet dat het kind van 's morgens 7u tot 's avonds 7u in de crèche zat. En ze hadden en hebben een poets-/strijkhulp zodat ze de tijd die ze samen thuis hebben optimaal kunnen benutten. Schoondochter had en heeft ook de hele vrijdag vrij. En de weekends uiteraard.
VerwijderenZij hadden er ook zelf niet zo'n problemen mee. Ik was het die het zo erg vond dat hij op zo'n jonge leeftijd al hele dagen weg moest. Dat was in mijn tijd niet. Nu is het heel gewoon want als je een plekje in de crèche of bij een onthaalouder wil moet je dat al gaan zoeken als je net zwanger bent, anders val je gewoon uit de boot.
@Anna, ik weet het. Ik geloof dat wij een stuk slimmer zijn dan de politici, hahaha. Het valt me vaker op dat ons dingen opvallen die ze in Den Haag nog niet weten.
VerwijderenMijn moeder was ook thuis voor ons maar had wel haar eigen leven. Zodra wij voltijds naar school gingen, ging zij ook terug naar school. Opvang tussen de middag was bij de buren en andersom ook. Er was altijd wel een moeder thuis om de kinderen of buurkinderen op te vangen. Zodra wij naar de middelbare school gingen, ging ze part-time werken. En nog later fulltime in de zorg.
BeantwoordenVerwijderenMaar mijn moeder gaf en geeft niet zo veel om het huishouden. Schoon is schoon genoeg. En wij moesten gewoon meehelpen met de was ophangen, koken enz. Hierdoor had zij wel tijd om leuke dingen met ons te doen. En dit heeft ze ook gedaan toen er kleinkinderen kwamen. Als een van mijn ouders hulp nodig heeft, staat iedereen klaar voor hen. Samen leuke dingen doen? Iedereen trekt de agenda, soms is dit moeilijk te plannen want er werken er 3 van ons in het ziekenhuis. Maar we komen er wel degelijk uit.
Dat had je moeder goed geregeld. Ik zelf ben ook pas parttime gaan werken toen het kon, Nu werkte ik toen ook nog in het onderwijs in de onderbouw. Ik zat nooit vast in vakantieperiodes. Ik werkte alleen voormiddag onder schooltijd. De middagen gebruikte ik voor het huishouden en administratie van school. Ik was dus altijd thuis als de schooltijd was afgelopen. Ik vond dat heel prettig op deze manier.
VerwijderenToen ik trouwde 1971 mocht ik van mijn man niet meer werken of een studie doen, ik was toen 20 jaar en kregen 2 zoons. Ik wilde heel graag werken en verveelde mij. Na 20 jaar huwelijk kinderen 14 en 16 jaar oud ben ik gescheiden en ging werken en hbo studie maatschappelijk werk doen. Kinderen bleven bij hun vader en ik was geen ouder meer maar toezien voogd. Daar kwam ik achter doordat ik mij zorgen maakte over mijn jongste zoon en de huisarts mij vertelde dat ze mij niets over mijn zoon mocht vertellen omdat ik slechts toeziend voogd was. Ik mocht van mijn ex geen contact met hem opnemen. Dat zou nu nooit meer voorkomen.
BeantwoordenVerwijderenToch was het achteraf gezien wel goed dat ik vroeger alle tijd voor de kinderen had.
Henneke
Wat goed van je Henneke dat je toch de tijd kreeg om jezelf te ontplooien. Mijn zoon was 22 toen ik ging scheiden en werd zo gehersenspoeld door zijn vader dat hij geen contact meer met mij wilde hebben. Ik was een hele slechte vrouw volgens zijn vader. Dat is nu alweer meer dan 20 jaar geleden. Ik kan je heel goed begrijpen!
Verwijderenleuke post weer. Ik heb verschillende tantes/oudtantes gehad die in het klooster zaten en inderdaad werden er een paar erg oud. Maar een aantal ook niet. Ook zij gingen ten onder aan kanker en andere ziektes. De kloosterzusters hebben ook weinig stress en een heel geregeld leven. Ze hebben weinig zorgen vind ik. Er is nooit zorg over salaris, betalingen, huisvesting, geen zorgen over de kinderen, geen slaapgebrek en doorgewaakte nachten omdat er weer een kind ziek is, tandjes krijgt of later, erg laat uitgaat en niet thuiskomt, of.....Ik heb een aantal jaren doorgewerkt toen ik kinderen kreeg. Er was toen nog geen tegemoetkoming in de kinderopvang waardoor ik soms maar 3 gulden per dag overhield aan mijn werk. Maar ja je deed het omdat je ook iets voor je zelf wilde hebben. Thuis zitten kon altijd nog zeiden we. Na ons derde kind ben ik een tijdje gestopt , anders moest ik geld toegeven om te kunnen werken. Na de vierde werd ik overspannen van het thuis zijn en zorgen voor 4 kinderen met een behoorlijke rugzak en ik ben weer begonnen met een vaste baan toen jongste naar de basisschool ging.
BeantwoordenVerwijderenMarie dat heb je ondanks alles goed geregeld. Zodra kinderen naar de basisschool gaan zijn ze alweer een stukje zelfstandiger en zijn er weer mogelijkheden voor moeders/vaders.
VerwijderenWat een boel reacties! En ik verbaas me ook wel over de aard van de reacties. Ik krijg de indruk dat er niet veel mensen (vrouwen) met een fulltime baan en kinderen hebben gereageerd. Mijn ouders werkten allebei - in het onderwijs - en deelde huishoudelijke en administratieve taken. En ja, er was ook twee ochtenden een hulp in de huishouding. Van werken kan je trouwens wel dood gaan, ik denk nu aan de arbeiders in Qatar die zijn overleden tijdens het bouwen van voetbalstadions, hotels en andere voorzieningen voor het WK.
BeantwoordenVerwijderenWat de werknemers uit Qatar betreft daar heb je helemaal gelijk aan mevrouw Niekje maar de werkomstandigheden waren dan ook bar en bar slecht waar die mensen onder moesten werken
VerwijderenMijn man en ik hebben het eerste jaar na de geboorte van zoon 1 fulltime gwekrt en zoon 1 ging dus fulltime naar een hele fijne creche. Bij geboorte van zoon 2 is heeft mijn man 1 dag ouderschapsverlof opgenomen en ben ik fulltime blijven werken, en toen dochter 1 kwam hebben we het omgedraaid, hij werkte fulltime en ik 4 dagen. Vanaf het moment dat jongste naar de basisschool is, oppas aan huis gehad. En altijd schoonmaakhulp in huis. Stressvol? Vond ik niet, ik heb en had leuke uitdagende banen, en mijn man kookt, doet boedschappen en kan ook de was doen. Ik zou ook nooit financieel afhankleijk willen zijn van een ander (en mijn man omgkeerd ook niet). Het is ook wel heel Nederlands om thuis te blijven of parttime te werken, in Belgie en in Scandinavie is het geheel gebruikelijk om de kinderen fulltime naar de creche te laten gaan. En zijn dat nu landen waar de jeugd een zooitje ongeregeld is? Denk het niet. Mijn moeder was wel huisvrouw (noodgedwongen, vroeger mocht je niet werken als je trouwde) en was bijzonder ongelukkig in haar rol als huisvrouw, ze verveelde zich enorm. Ze is dan ook toen wij naar de basisschool gingen weer gaan studeren en werken.
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp je helemaal Anne. Nu waren jullie in de gelegenheid om hulp van buitenaf in te huren zoals een oppas aan huis en een poetshulp.
VerwijderenFinancieel afhankelijk heb ik ook nooit willen zijn maar ik deed het met een kleiner salaris voor mezelf en volgde cursussen thuis en anders ging ik in de avonduurtjes naar de les als mijn man thuis was.
Gelukkig hebben we nu ook als vrouwen een keuze. Het moet wel een vrije keuze zijn.