Van de week ging ik een middagje richting mams. Het zonnetje scheen en dan ben ik meestal wel goed gemutst. Zo ook deze keer.
Bij mams gekomen vertelde ik haar het nieuws over onze puppy. Ik liet haar foto's zien en vertelde 100 uit. Dat was vast te veel in ene keer.
Mams is nooit een hondenmens geweest al hadden we vroeger een klein poedeltje omdat wij als kinderen mijn ouders gek maakte wat een hondje betreft en zo kwam Cha Cha in ons huis. Mijn broer en ik waren de hemel te rijk we hadden een hond weliswaar een kleine maar we hadden een hond en we waren er gek op.
Mams vond het schijnbaar een vreemd gebeuren en heeft me, echt waar wel 6 keer achter elkaar door zonder pauze ertussen dezelfde 2 vragen gesteld.
"Hoe kom je erbij om een hond aan te schaffen" en "waar vind je een hond als je een hond wil" en na het antwoord op de tweede vraag begon het weer opnieuw "maar hoe kom je erbij dat je een wil?" enz. enz.
Uiteindelijk toen ik bijna door gedraaid was zei mams, " jij hebt altijd honden gehad. Het verbaasd me niets en wat vind Frits ervan?" Ffffffff we hadden een doorbraak en de aandacht ging over op een andere vraag, eindelijk.
Ik was blij dat ik weer naar huis kon gaan en onderweg moest ik even de boel laten zakken.
Wat is er nu zo bizar aan mijn verhaal zul je denken? Nou daar komt het.
Zou het dan werkelijk helpen dat ik met mijn Labradoriet armband beter in balans ben?
Niet te geloven.
Weten we eindelijk at hij Frits heet, ipv Lief. Zo, lelijk is die naam toch niet?
BeantwoordenVerwijderenMarijke
Marijke, de naam Frits vind ik ook niet lelijk en het is ook geen geheim. Ik vond het een beetje tijd worden om gewoon zijn naam te noemen want waar je ons ook tegen komt op de digitale snelweg zie je gewoon zijn naam staan. Wij zijn ook vloggers en op youtube te zien :) met onze namen.
VerwijderenMooie combi …..labrador (hond) en een labradorietarmband! Geen wonder dat je niet zonder kunt.😀
BeantwoordenVerwijderenHahaha komisch hè
VerwijderenVanmorgen was ik bij mijn moeder en ze vertelde dat ze van de week dacht dat er een kat op de schutting tegenover haar kamer zat, maar het bleken twee eekhoorntjes te zijn. Niks vreemds aan, alleen vertelt ze dit verhaal al een week of vier en iedere keer is het afgelopen week gebeurd. Mijn moeder vraagt niet steeds hetzelfde, maar ze ratelt aan één stuk door en vertelt dingen die niet kloppen. Ondertussen ken ik haar verhalen wel, maar het zijn wel steeds dezelfde verhalen die terugkomen alleen de ene keer iets meer aangedikt dan de vorige keer.
BeantwoordenVerwijderenDat herken ik wel Mevrouw W. maar deze keer ging het achter elkaar maar door. Opnieuw en opnieuw tot 6 keer toe. Dan steeds maar weer proberen achterelkaar door hetzelfde antwoord geven. Ik begon aan mezelf te twijfelen of ik soms een fout antwoord gaf. Dit had ik nog niet eerder meegemaakt.
VerwijderenSlecht of geen kortetermijngeheugen. Het gaat vast vaker voorkomen. Je moeder kan er niks aan doen. Is ze al eens naar een geheugenpolikliniek geweest om zich te laten onderzoeken? Zo niet, dan is het misschien weleens verstandig en als haar geheugen zo slecht is, dan zou het ook gevaarlijk kunnen worden om langer zelfstandig te wonen.
VerwijderenIk weet het dat mijn moeder er niets aan kan doen en dat zorgt er ook voor dat ik accepteer. Ik let ook goed op allerlei signalen en spreek er ook regelmatig met de huisarts over. Er wordt goed op haar gepast.
VerwijderenVind het wel grappig dat je een armband hebt van labradoriet en pas een puppie hebt gekocht dat een labrador is. Helemaal in de Canadese sferen.
BeantwoordenVerwijderenOver de werking van stenen, ingestraald water, en allerlei rituelen heb ik al eens eerder mijn twijfel uitgesproken, maar als iemand zich er senang bij voelt, wie ben ik dan om dat te veroordelen. Een mens moet gewoon doen wat goed voelt en binnen de gebruiken, normen en waarden van de maatschappij past.
Ik vond het zo frappant dat dit gebeurde terwijl ik er niet bij had nagedacht. Of de steen nou helpt of niet maar dit gebeurde gewoon. Heel vreemd of niet hihihi.
VerwijderenJa, de labrador helpt echt. Mits je hem geregeld ontlaad.
BeantwoordenVerwijderenGr. Renske
Dat moet ik maar eens gaan doen Renske.
VerwijderenJe hebt toch nog geen hond? En waarom zou je een hond ontladen?
VerwijderenThea
Thea gelukkig hoeven we geen honden te ontladen. Zou wel een gek gezicht zijn toch.
VerwijderenHet is nu eenmaal een probate steen tegen negatieve invloeden. Als ik een gesprek moet voeren met negatievelingen tijdens mijn werk als budgetcoach, dan doe ik mijn forse labradoriet die aan een kettinkje hangt, echt om. Ik leg hem dan tevoren al klaar, want hij is broodnodig.
BeantwoordenVerwijderenIk kan het helemaal begrijpen Wieneke. Ik ga hem niet meer vergeten.
VerwijderenDe armband moet het liefst maandelijks ontladen worden. Doe hem 24 uur in een glas schoon water. Je zult zien dat er belletjes komen en je zou dan het water moeten verversen totdat de belletjes weg zijn. Met veel opgenomen spanning zijn er altijd veel belletjes.
VerwijderenOké, ga ik doen Wieneke.
VerwijderenHoi Ellen, jouw laatste zin 'niet te geloven' was voor mij reden om te reageren op dit blogje. Ik ben ontzettend nuchter en geloof echt nergens in, dus ook niet in jouw steen. Maar als jij je er wel bij voelt zal ik de laatste zijn om er wat van te vinden! Wat dat betreft sluit ik me aan bij Willem.
BeantwoordenVerwijderenZelf geloof ik hier ook nooit zo in maar ik vind dit wel frappant.
VerwijderenNet als Mevrouw Niekje ben ik ook veel te nuchter voor dit soort 'onzin' (ik bedoel het niet zo lelijk als dat het er staat). Mijn moeder echter geloofde er heel erg in. Ze had veel spirituele stenen. Die gaven haar rust en vertrouwen. Niks mis mee.
BeantwoordenVerwijderenAls het mensen rust geeft dan is al heel wat bereikt, toch?
Verwijderen