Weer een stapje verder

We hebben het gisteren allemaal overleefd. Lief heeft het nog niet helemaal geaccepteerd. Het blijft moeilijk voor hem. Het heeft tijd nodig.

Daar zit je dan in het ziekenhuis nadat je bent aangemeld op de afdeling. 

Eerst een gesprek met de doktersassistente die formulieren moet invullen en heel veel vragen heeft.

Dan breekt de tijd aan dat er gedronken moet worden. Koffie, water want er moest een plastest gedaan worden dus drinken tot dat je bijna ploft. Altijd gaat dat goed maar nu kan Lief liters drinken en niet hoeven. 

Hè wat vervelend. Te veel stress denk ik, er te gefixeerd op zijn dus probeerde ik Lief wat af te leiden door hem betrekken bij de verhalen die ik in het tijdschrift zag dat op tafel lag. 

Echter zonder resultaat. "Ga eens wat lopen," raadde ik hem aan "misschien helpt het." Maar nu hielp niks. 

En toen begon al dat vocht eindelijk te zakken en aan te geven dat het weg wilde. eLief was niet de enigste die hier last van kreeg.  Er waren meer kandidaten die last kregen van zakkend vocht en zo ontstond er een rijtje met wachtenden 😆 die allemaal getest moesten worden.

Op naar de volgende ronde, een gesprek met de radioloog en als je dan zit te wachten verschijnt er in ene keer een foto op je telefoon. 

Puck met haar mama Bella 🐾🐾

Daar knapt een mens toch van op 💕

Uiteindelijk kon Lief na onderzoek nog altijd kiezen uit 4 verschillende behandelingen. We hebben alles goed door gesproken. Wat de bijwerkingen zijn enz. enz. en uiteindelijk gekozen voor de inwendige bestraling.

Nu staat Lief op de lijst en is het wachten totdat er een plaatsje is en dat kan wel april/mei worden. Eerder mei dan april denk ikzelf en daar heeft Lief het weer moeilijk mee. Weer wachten eer er iets gebeurd. De uroloog had ons gezegd dat er geen wachtlijst wacht en nu is die er dan toch.