Vandaag mag ik naar de tandarts. Geen vervelende behandelingen alleen controle.
Wat is de tandarts van heden toch een verschil met vroeger. Mijn eerste tandartservaringen waren niet zo leuk.
Mijn ouders hadden een tandarts die ontzettend goed tanden kon trekken. Alleen het idee al maar in die tijd werd zo gedacht. Tanden die je kwijt was daar kon je ook geen last meer van krijgen.
Ik zie het hoofd van die man nog voor me.
Rond, kaal en rood. Of die man nu echt een rood hoofd had weet ik niet maar in mijn hoofd was het dat wel. Een witte jas aan. Zien jullie het al voor je?
Dan zat je in een volle spreekkamer en om de zoveel tijd verscheen de tandarts met zijn hoofd om de deur en zei dan; "volgende patiënt"
Het volgende slachtoffer mocht naar binnen.
Er hingen ook van die enige schilderijtjes aan de muur met afbeeldingen van mensen die verkrampt in een tandartsstoel zaten terwijl de tandarts een kies eruit trok. Vreselijk! Als je al niet bang was dan werd je het wel.
Vandaag ben ik dus weer een bezoekje gaan brengen bij mijn vriendelijke tandarts en gelukkig was alles in orde. Gelukkig dat de tijden veranderd zijn.
Over een half jaar mag weer op visite komen.
Nou, de man kwam in ieder geval nog zeggen 'volgende patiënt', die van ons hanteerde een zoemer.
BeantwoordenVerwijderenVreselijk!
VerwijderenIk moet ook weer voor controle bellen. Vroeger was het inderdaad heel vervelend, rechtop zitten en als er wat werd gedaan, onverdoofd, had je altijd lang napijn. En bovendien was het niet zo goed voor mijn gebit, Met 21 al veel kronen gekregen en die zijn zo', 20 jaar geleden ook weer vervangen. Nu heb ik er nog een paar waas ik zuinig op ben en nog wat eigen tanden en kiezen die wel regfelmatig gaatjes hebben, ben er heel wat geld aan kwijt. Ga de komende controle bespreken wanneer alles eruit kan en wat de mogelijkheden zijn
BeantwoordenVerwijderenZelf heb ik ook veel kronen en 2 bruggen. Ik ben er vreselijk zuinig op want owee als die vervangen moeten worden. Ik hoor zoveel ellende over implantaten. Wil ik dat allemaal nog wel?
VerwijderenNeen, dat wil je niet. Mocht ik het op voorhand geweten hebben, dan had ik nog liever geen ondergebit meer gehad maar mijn chirurg-oncoloog deed er zo luchtig over ... de beste oplossing om terug een mooi gebit te hebben na de commando-operatie. En dat heb ik ook, maar zowel de implantaten als mijn tandprothese zitten hinderlijk in de weg en geven best veel pijn.
VerwijderenNou zeker maar ik blijf toch heel benauwd en heb dagen buikpijn.
BeantwoordenVerwijderenBeetje een teauna ja dat geloof ik wel.
Dat heb je nog over gehouden vanuit je jeugd denk ik. Ik heb het ook heel lang gehad.
VerwijderenOh bah kan er een boek (thriller:-)) schrijven. Eerst de schooltandarts brrrrr. als dat busje het schoolplein opkwam stonden we al te griezelen. Daarna de tandarts met een saneringskaart. Ik moest in februari en augustus en ging je niet dat moest je alle behandelingen daarna zelf betalen. Moest altijd alleen en ging steevast op 3 maart of 3 september (langer uitstellen kon echt niet). Tot mijn 35e steeds jaren niet naar de tandarts: pijn, tandarts, behandeling en weer jaren niet. Tot ik een hele aardige trof zo'n 25 jaar geleden. Hij heeft mijn gebit gerenoveerd en ga sindsdien trouw. Door de overgang wel heel veel klachten en gaatjes en ik denk dat het moment van alles eruit niet ver meer is. Implantaten kan niet want mijn tandvlees is eigenlijk bijna altijd ontstoken.
BeantwoordenVerwijderenMensen uit onze generatie heeft bijna allemaal last van de de angst voor de tandarts. Ik heb vroeger ook wel jaren overgeslagen met tandartsbezoeken. Als de uitnodiging al in de brievenbus viel kreeg ik het Spaans benauwd. Nu maak ik al een afspraak voor over een half jaar. Dan staat de afspraak en moet ik gaan. Dit werkt voor mij het beste.
VerwijderenDe tandarts zal nooit mijn beste vriend worden, maar het verschil met vroeger is enorm. Bij mij zijn er op jonge leeftijd ook verschillende tanden getrokken. Mondhygiëne was in mijn jeugd onbestaand voor zover ik me herinner.
BeantwoordenVerwijderenBij mij werden ook al tanden getrokken toen ik nog jong was en dat gebeurde niets zo zachtzinnig. Daar heb ik nu wel trauma van. Bah ......
VerwijderenSommige ouders maken het ook niet beter, zo zat ik een keer bij mijn tandarts in de wachtkamer toen er een klein meisje hard huilend weg ging met haar moeder. Daarna was ik aan de beurt en zei, ach het arme kind, ja zei de tandarts moeder zei voor ik kon beginnen , ach het is niet erg hoor ,papa maakt toch ook wel eens een gaatje in de muur, nou na die opmerking begon het kind keihard te brullen en kon ik niet eens meer in haar mond kijken dus heb ik gezegd dat ze de volgende keer misschien papa met haar dochter mee moest sturen .
BeantwoordenVerwijderenOei, dat kind heeft de vreselijkste dingen voor ogen gehad. Wie zegt er nu zoiets tegen een kind fffffffff.
VerwijderenTot mijn 15e was er in de verre omtrek geen tandarts beschikbaar. De dichtstbijzijnde was 20 km bij ons vandaan. Pas in 1959 kwam er eens per week een tandarts spreekuur houden in het Groene Kruisgebouw in ons dorp, maar daar ben ik nooit heen gegaan; was ook niet nodig, want had zelden een probleem met mijn gebit. Die zijn echt begonnen in mijn militaire diensttijd toen ik in de keuken kwam te werken; dat was echt een aanslag op je gebit en elke 3 maanden bezocht ik de tandarts die elke keer ook het nodige te doen had. Toch was ik op de 'kokskamer' de enige die 's nachts geen gebitsbakje nodig had; al mijn collega-koks, de meesten jonger dan ik, hadden een kunstgebit.
BeantwoordenVerwijderenNa mijn diensttijd ben ik uit puur chagrijn een aantal jaren niet meer naar de tandarts geweest, maar ben uiteindelijk wel weer gegaan.
Ik ben nu richting 80, maar heb nog steeds mijn eigen gebit. De grootste aanslag van de afgelopen 40 jaar is geweest op een camping waar ik in het donker me iets te snel verplaatste en tegen een waslijn liep, die op een of andere wijze achter twee kiezen kwam en die eruit gewipt heeft. Pas de volgende dag toen het licht werd vonden we de beide kiezen terug en toen was het te laat om terug te zetten. Als dat meteen gebeurd was, was er volgens mijn tandarts nog een redelijke kans geweest.
Wat de schooltandarts aangaat; mijn dochter ging als tweejarige kleuter al met me meer naar de tandarts en zag ook war er met de controle gebeurde en vond het altijd hartstikke spannend en vooral interessant; ze kletste honderduit met de tandarts en was ook niet bang voor hem. Ook niet toen ze zelf voor controle in de stoel ging, ongeveer vanaf haar vierde jaar. Toen ze een jaar of 10 was, deed het fenomeen schooltandarts zijn intrede. Ze hoefde er zelf niet heen omdat ze al elk halfjaar ging, maar door de verhalen die er rondgingen over de schooltandarts werd ze opeens ook bang voor de tandarts. Dezelfde tandarts waar ik haar al vanaf haar tweede mee heen nam en het ergste wat de man gedaan had was een fluorbehandeling, die bovendien nog eens erg kindvriendelijk uitgevoerd werd, met een mooi zandlopertje en ze mocht zelf zeggen als de tijd voorbij was.
Oei Willem wat een ervaring om twee kiezen op deze manier kwijt te raken. Vreselijk!! Ben maar blij dat je nog al je eigen tanden hebt.
VerwijderenVreemd toch dat je dochter toch een angst ontwikkelde voor de tandarts terwijl jij haar zo goed had laten wennen. Een tandarts blijft blijft gewoon een eng iets dat zie je maar weer.