Vanmiddag zat ik buiten in het zonnetje te haken. Puck lag in het gras naast me en we genoten van het mooie uitzicht en de broedende meeuwen die op hun nesten zaten.
Vanuit een ooghoek zag ik een man lopen op het wandelpad dat gescheiden door een slootje van ons af ligt.
Hij kwam een beetje onzeker op mij over en toen zag ik dat hij dronken was want het lopen ging hem niet zo goed af tenminste om in een rechte lijn te lopen.
Hij liep langs en passeerde andere wandelaars totdat hij weer bleef staan.
Zijn trainingsjasje deed hij uit wat hem waarschijnlijk te warm was in de zon en terwijl ik dat zo aan het bekijken was riep Frits van binnen uit. "Gelukkig is die man verder gelopen. Ik was er al bang voor dat hij naar je toe zou komen." Ik was het helemaal met hem eens.
Ik zag dat de man weer terug kwam gelopen en toen hij mij naderde zag ik hem bijna denken. Hij zal toch niet .............. en ja hoor. Hij stapte de sloot over zo goed en zo kwaad als dat mogelijk was in zijn toestand en kwam naar me toe.
Hij begon in het Zweeds, tenminste dat denk ik dat het Zweeds was, maar ik zei dat ik hem niet verstond in het Engels. Dat sprak hij ook al was het met een dubbele tong.
Hij vertelde heel moeizaam dat zijn moeder gisteren was overleden. Ze was 67 jaar geworden. Hij wreef maar steeds over zijn gezicht. Ik begreep nu wel waarom hij dronken was, de stakker.
Hij was de laatste dagen bij zijn moeder gebleven. Het kwam er allemaal met beetjes uit. Op de vraag of zijn moeder ziek was geweest antwoordde hij dat ze longkanker had gehad.
Ik verzekerde hem dat zijn moeder het vast fijn had gevonden dat hij bij haar was geweest maar daar lachte hij eens om. Er was 10 jaar geleden iets gebeurd vertelde hij wat hem erg dwars zat maar daar sprak hij verder niet over. Wat ik wel merkte was dat hij heel erg mee zat wat er toen gebeurd was.
Een vrouw had hij niet. Die was omgekomen bij een ongeluk.
Vroeger had hij in een band gespeeld "Europe" en hij vroeg of ik die band kende. Helaas kende ik die groep niet en dat was volgens hem een heel gemis. Toen ik zei dat ik de band op youtube zou opzoeken begreep hij me niet. Youtube kende hij niet.
De man bleef maar hangen. Frits was onderhand ook al naar buiten gekomen maar de man vertrok niet. Toen we zeiden dat hij nu naar huis moest gaan lachte hij weer schamper. "Home??? I have no home," zei hij.
Wat moet je daar nu mee??? En is het allemaal wel waar wat hij zit te vertellen. Ik geloof nog altijd alles snel en ben daar al vaak mee de mist in gegaan dus ben ik tegenwoordig nogal argwanend geworden.
Hij ging steeds verder en vroeg of hij mocht gaan zitten maar ik antwoordde dat we zo weer gingen vertrekken en dat hij nu echt moest gaan naar een plek waar hij dan wel thuishoorde.
Gelukkig is hij weggegaan en zo snel als hij tevoorschijn was gekomen, zo snel was hij ook helemaal weer uit beeld. Vreemd, heel vreemd want er zaten meer mensen buiten. Hij was in rook opgegaan.
Ik hoop voor hem dat hij zich snel wat beter zal voelen en als het echt allemaal waar is wat hij me vertelde dan hoop dat er in Zweden een instantie is die hem kan helpen. De arme stakker.
Ik zou mij zo ongemakkelijk voelen in zo'n situatie. Waarschijnlijk had de man geen kwaad in de zin en zat verlegen om wat aandacht. Aan de andere kant hoor je zoveel vreemde verhalen over onberekenbare mensen. Het blijft een balans vinden tussen iemand wat aandacht geven maar tegelijkertijd alert zijn hoe de situatie zich ontwikkelt. Het kan opeens omslaan.
BeantwoordenVerwijderenJullie komen trouwens weer op prachtige plekjes en wat fijn dat Puck ook geniet van het camperleven.
Inge
Inge, ik vond het ook erg ongemakkelijk maar wilde toch de man zijn verhaal laten doen want als het allemaal waar was wat hij vertelde dan had ik eigenlijk veel meer kunnen doen. Erg toch dat je altijd alert moet blijven ook dit soort situaties. Puck geniet met volle teugen :))
VerwijderenAch wat een triest verhaal Ellen. Ben zelf ook nogal van de goedgelovige want waarom zou iemand zo'n verhaal verzinnen. Ik heb het zelf niet slecht en deel graag. Woensdag scande ik mijn boodschappen en er stond iemand naast me nogal te rommelen en te treuzelen. Vroeg of hij mijn bonuskaart even mocht lenen omdat hij er zelf geen had. Natuurlijk meneer. Kwam ik thuis zag ik in de mail dat ik 2000 airmiles had 'opgebruikt' bleek dat hij die gewoon ingewisseld had met mijn kaart. Vanmorgen zag ik hem weer bij AH en sprak hem erop aan nou wat ik toen naar mijn hoofd kreeg, stond met de mond vol tanden en de tranen schoten mij in de ogen. Ja en van zulke dingen daalt je vertrouwen in de mensheid wel. Hoop dat de meneer uit je verhaal een veilig onderkomen en een luisterend oor heeft gevonden. Fijne dag!
BeantwoordenVerwijderenO Ilona wat vervelend allemaal en zo zie je maar weer dat je tegenwoordig niemand meer kunt vertrouwen en dat vind ik heel jammer. Een volgende keer zul je nu weer harder optreden dan je eigenlijk zou willen. Bah, ik zou hem er zeker ook over aangesproken hebben en wel zo dat iedereen het mocht horen. Dan krabbelen ze vaak terug. Maar ach, probeer het achter je te laten die persoon is het wellicht niet waard dat jij er je druk om maakt.
VerwijderenCherm inderdaad arme stakker. Ja laten we hopen dat er hulp instanties zijn in Zweden die dit soort mensen opvangt.
BeantwoordenVerwijderenHij had een luisterend oor gevonden. (als het allemaal waar is, maar zoiets verzin je toch niet hé)
José, ik wist op dat moment ook niet wat ik ermee moest en baalde van mezelf dat ik hem nog geen stoel aanbood. Ik ben te vaak gebruikt en ben heel oppassend geworden. Want laat ik me weer gebruiken dan ben ik naderhand ook nog boos op mezelf dat het ze weer gelukt is.
VerwijderenIn een situatie die je hier beschrijft voel ik me heel erg ongelukkig en heb vaak geen idee hoe te reageren en luister als regel alleen maar. Het is me wel gebleken dat ze meestal alleen maar willen praten en hebben zelden behoefte aan een weerwoord. Ook lukt mij nooit om op stel en sprong de situatie goed in te schatten, want zoals je opmerkt; het kan zo waar zijn 'as een een klontie zuut is', om een goed Drentse uitdrukking te gebruiken, maar voor hetzelfde geld kan het een vrucht zijn van een fantasierijk brein en alles wat er tussenin kan zitten.
BeantwoordenVerwijderenVaak voel ik me dan een sociale onbenul, maar heb inmiddels wel geleerd om dat ook gauw te vergeten. Voordeel is natuurlijk wel dat je de persoon waarschijnlijk nooit weer zult zien en misschien heeft het hem op een bepaalde manier wat opgelucht zijn verhaal even kwijt te kunnen.
Was Puck niet een 'bliksemafleider' voor hem? Honden, of andere huisdieren en vooral jongere, maar ook kleine kinderen, kunnen met met hun onbevangenheid vaak heel goed de aandacht afleiden.
Hoe het zij; nog veel plezier in Finland en doe de groeten aan de Kerstman.
Willem je slaat de spijker op de kop. Het is en blijft heel moeilijk om juist te reageren. Ik heb ook vooral geluisterd want merkte dat als ik antwoord gaf het niet altijd het juiste was. Puck werkte inderdaad soms als een bliksemafleider. Hij ging met Puck spelen en daarna weer verder met zijn verhaal. Fffffffff.
VerwijderenNou nou wat een heftig verhaal
BeantwoordenVerwijderenZeker heftig als het allemaal waar was. Wie zal het zeggen.
VerwijderenTja, wat moet je dan? Ik zou het ook niet zo goed weten, maar ik zou niet meteen de liefdadigheidsinstelling gaan uithangen. Zeker niet wanneer ik de mores van een land niet ken. En toch zou het dan ook een beetje blijven knagen of ik wel of niet had moeten handelen. In de loop der jaren ouder en wijzer en daarmee toch ook wat voorzichtiger geworden. Je hebt er wel een mooi stuk over geschreven!
BeantwoordenVerwijderenDank je Niekje, het blijft moeilijk hoe te reageren en inderdaad met de leeftijd worden we wel een stukje wijzer ;))
VerwijderenIk ben toch zó wantrouwig. En bang bovendien. Ik vind dat jij dat heel goed opgelost hebt.
BeantwoordenVerwijderenVan de ene kant ben ik wantrouwend en van de andere kant vind ik dat ik meer zou moeten doen maar dat heb ik afgeleerd en dan blijft het een beetje knagen.
VerwijderenEurope? Ik zocht het eens op, dat zijn die van The Final Countdown. Megahit geweest. En het zijn inderdaad Zweden.
BeantwoordenVerwijderenWat een vreemd verhaal...
Misschien een beetje dom van mij en zo kwam het ook bij hem over. Hij vond het vreemd dat ik hem niet kende. Nou ja, hij kende mij toch ook niet, hahaha.
Verwijderen