Wat ik vandaag toch mee maakte. Het kan aan mij liggen maar ik denk het niet.
Frits ging vissen vanmiddag en zoekt dan het liefst diep water op. Daar kan ik beter vis vangen, zegt hij. Hij loopt dan altijd een beetje gevaarlijk (vind ik) langs dikke rotsstenen aan de kant naar beneden.
Zo ongeveer.
Nu is Frits een volwassen man die hopelijk weet wat hij doet maar toen Frits er al een tijdje zat kwamen er een vader, een moeder en twee jongetjes aanlopen. De moeder had nog een kleintje in een draagzak op haar rug.
De jongetjes liepen meteen naar Frits toe en stonden gevaarlijk dichtbij de rand. Ik werd er misselijk van om er naar te kijken. De ouders stonden er een paar meter vandaan en keken ongeïnteresseerd toe eigenlijk of het hun niet aanging.
Het ging nog verder want de mannetjes begonnen ook omlaag te klauteren. Frits zijn spullen waren nogal uitnodigend schijnbaar.
Het waren Duitsers en de kinderen vroegen Frits honderd uit en zaten ook overal aan. Vishaken, scharen en weet ik wat allemaal.
De ouders bleven waar ze waren. Ik kon het niet meer aanzien en zag al in gedachte een van de mannetjes in het water plonsen. Ze konden zwemmen vertelde ze later aan Frits.
Het was afgelopen met de rust.
De vader ging ook een hengel pakken en ging in de buurt bij Frits zijn hengel uitgooien en dat is natuurlijk niet de bedoeling dat je zo dicht bij een ander gaat zitten vissen. De jongetjes klommen over de dikke rotsen of het niks was.
Het leken me nogal zeer vrije kinderen 😕 een beetje TE vrij.
Ik ben met Puck naar binnen gegaan, ik kon het niet meer aanzien.
Na een tijdje moest Puck er hoognodig uit en toen ik weer buiten liep zag ik de moeder met het kleinste kind over de hoge brug rennen. Het kleintje zat in een soort kinderwagen waar de moeder mee aan het rennen ging.
Zoals je ziet was dat nog een flink eindje rennen.
De vader bleef met de 2 mannetjes achter en tot mijn verbazing haalde de vader zijn sup te voorschijn en ging suppen.
De twee jongetjes zaten ieder in een klapstoeltje aan de waterkant helemaal alleen. Ze pakten wat steentjes en zand om in het water te gooien. Zo nu en dan klommen ze weer langs de stenen omlaag. Ik werd er niet goed van, vreselijk!
Het water is hier zo diep dat er grote schepen in varen en de mannetjes waren rond de 5 a 6 jaar.
Later heb ik deze foto gemaakt van de vader en de jongetjes toen hij terug van het suppen was en met de jongetjes naar de schepen ging kijken aan de kade.
Je ziet de mannetjes helemaal rechts in beeld en ook hier hangt er weer eentje gevaarlijk dicht bij de rand.
De vader staat erbij en kijkt er nog niet eens naar.
Ik kan er met mijn verstand niet bij dat je dit als ouder goed vindt of ben ik over bezorgt en zie ik spoken???
Sommige ouders zijn zo makkelijk en er gebeurt niets.
BeantwoordenVerwijderenLet je wel altijd goed op maar kijk je bv even op je horloge, kukelen ze in het water.
Hier spreekt een moeder uit ervaring.
Dank voor je blogs, geniet er van.
Loes
Dat is helemaal waar Loes. Even niet kijken en het is mis. Ik heb jaren als kleuterleidster gewerkt en daar was het precies zo. Even niet kijken en er viel een kindje een tand door zijn lip of wat dan ook. Nu denk ik, het is mijn kind niet ik kijk maar niet meer.
VerwijderenFijn dat je geniet van de blogs :))
Met mijn ouders en oma en opa waren we altijd op het water en van jongsafaan ook altijd op het randje gespeeld. We waren elk weekend en vakanties op een eiland aan de Westeinder. Ik ben heel wat in het water gevallen. Geen idee hoe mijn ouders ermee omgingen. We deden allemaal zo "gevaarlijk"
BeantwoordenVerwijderenLot, het zal wel aan het ouder worden denk ik. Zelf was ik als kind een echte waaghals. Natuurlijk ging het ook vaak verkeerd. Ik hen heel wat keren het ziekenhuis moet bezoeken door mijn waaghalserij.
VerwijderenBij die foto zie ik niets verontrustends. Maar hoe ouder je wordt hoe gevaarlijker je dingen vindt. Mijn vader heeft dit ook met als gevolg dat de kleinkinderen als ze daar logeren nauwelijks iets mogen want te gevaarlijk. Klimpark, mag niet want te hoog. Dat ze dat al meerdere malen zelfstandig hebben gedaan maakt niet uit. Opa vindt het te gevaarlijk. Op straat spelen in het woonerf mag niet te gevaarlijk. Kinderen kunnen veel beter klauteren dan volwassenen en nog veel beter klauteren dan ouderen.
BeantwoordenVerwijderenJe kinderen alleen langs de kant laten zitten zou ik ook niet doen.
En waarom zou je niet dicht op een ander mogen vissen? Zo ongebruikelijk is dat niet.
Hihihi, ik zie het al helemaal voor me die arme overbezorgde opa. Natuurlijk is dat ook niet goed en dat weet ik ook wel. Ik keek er maar niet meer naar maar vond het vreselijk. Moeder ging weg en vader ging suppen en de twee mannetjes zaten helemaal alleen langs dat diepe water waar grote schepen varen.
VerwijderenDicht in de buurt van een ander vissen doe je uit fatsoen niet. De visser heeft zijn vissen een beetje rondom gelokt met allerlei aas en dan komt er een ander alles verstoren. Laten we zeggen dat je het wel mag maar het is een vorm van fatsoen dat je dat niet doet.
Zo herkenbaar dit, ik (wij) griezelen al van de foto's die onze zoon liet zien tijdens hun vakanties in Italië en berglanden eerder....
BeantwoordenVerwijderenRiaN, we begrijpen het allemaal . We zijn ook jong geweest en zijn ook jonge ouders geweest maar we hebben een boel levens ervaring en zijn zelf niet meer zo soepel en dus zien we het gevaar sneller.
VerwijderenIs toch ook niks mis mee.
Als buitenstaander kijk je er ongetwijfeld anders naar, maar ik houd altijd in mijn achterhoofd dat mijn vader mij als 4-jarig kind uit een boom heeft gehaald. Zat al bijna bovenin, maar beheerste nog niet het naar beneden klimmen. En mijn jongste broertje hebben we als hooguit 3 jarige peuter, ook eens van het dak moeten halen. Hij was langs een touw dat uit een dakraampje hing om enig reparatiewerk te doen aan het dak, naar boven geklommen. Klimmen en klauteren was gewoon onderdeel van ons spelen. Als mijn ouders het te gortig vonden worden, dan kregen we het vaak meer dan duidelijk te horen, maar altijd pas als je beneden was.
BeantwoordenVerwijderenWaarschijnlijk zal iets vergelijkbaars, maar dan met water, ook het geval zijn bij de ouders van de kinderen die je ten tonele voert. En als ik heel eerlijk ben; ik ervaar het niet echt als een gevaarlijk situatie wat je gefotografeerd hebt. Het is niet waarschijnlijk dat die kinderen watervrees hebben, want dan zouden ze echt bij water wel een ander gedrag vertonen en zwemmen zullen ze ook wel kunnen. En ondiep water is in wezen net zo gevaarlijk als diep water. De stroming is wat water echt gevaarlijk maakt.
O Willem ik moet lachen hoe je het beschrijft toen jullie vroeger als jonge knaapjes in de klim periode zaten. Deze verhalen hoor ik ook vaker van manlief die ook in bomen klauterde en wespennesten wilde verwijderen wat niet ze best afliep.
VerwijderenZelf was ik ook een spook.
Wat mij zo akelig leek is dat dit water in een fjord is. Het is koud en diep en inderdaad de stromingen en eb en vloed. Ik denk dan misschien te ver. Zo'n 5 a 6 jarig mannetje tuimelt het ijskoude water in en hopelijk red hij het dan. Er liggen dikke rotsblokken niet alleen aan de kant maar ook in het water.
En wat gebeurd er als je tussen de wal en schip valt??????
Nu kun je denken, als, als maar tja het kan toch gebeuren.
Het is maar goed dat ik niet op zo'n kleintjes hoef te letten want ik zou gewoon niet naar de waterkant met hun zijn gegaan.
Wij noemen in onze familie dat soort gemakkelijke ouders altijd 'achwatover9maandenhebjeweereennieuwe'. Met het ouder worden zie je veel meer allerlei gevaren en ben je gewoonweg angstiger dat er iets gebeurt. Dat is heel normaal, maar je kunt dingen nu eenmaal niet altijd voor zijn. Er gebeurt vaker niets dan dat er wel wat gebeurt. Maar ik begrijp jouw gedachten, hoor. Je ratio legt het af tegen je gevoel
BeantwoordenVerwijderenWieneke dat dacht ik ook. Het is de leeftijd. Het zijn mijn kinderen niet en ik kijk er maar niet meer naar.
VerwijderenAls je jong bent denk je daar toch anders over. Ik kreeg gisteren een videootje van mijn zoon. Kleinzoon was als een aapje in een paal aan het klimmen, tot wel 3 meter hoog. Dan denk ik 'straks lost dat kind één handje en wat dan???'. Er stond niemand onder hem om hem eventueel op te vangen. Maar ach, mijn zoon was ook zo'n waaghals. Die vindt het vast stoer dat zijn zoontje dat durft.
BeantwoordenVerwijderenJe zoon is vast trots geweest op zijn zoon dat hij dit al kan. Ik begrijp het allemaal. Ik ga het maar uit de weg. Ik ben er vast niet meer goed in.
VerwijderenIk kan dat ook zeker niet aanzien. Soms snap je er niks van
BeantwoordenVerwijderenIk kijk dus nu niet meer maar stel dat er iets zou gebeuren dan zou ik het mezelf ook nog verwijten dat ik niets gezegd heb fffffffffff.
Verwijderen