Wonen in Stø als buitenlander.

Vandaag kwamen wij in een allerliefst vissersplaatsje, in Stø. Alles was er nog zo puur. De huizen en vooral de vissersboten groot en klein. Tegen de rots aan zaten de meeuwen hun jongen te voeren in de nestjes.

We stapten hier uit de camper en roken de vis. Ongelooflijk. Normaal ruik je alleen de zee maar ook de vis. Ik hou daar wel van.

Frits liep rond om filmbeelden te maken en ik liep met Puck een rondje om alles eens te bekijken. Puck vond de zee en vis lucht wel lekker zo te zien 😋 In ene keer hoorde ik, "is die hond van u lief?"

Ik draaide me om en zag een mevrouw met een petje op en een hondje. Nu weet ik onderhand wat de mensen dan bedoelen als ze vragen of mijn hondje lief is. Ze bedoelen eigenlijk of mijn hond met andere honden omgaan. "Ja," zei ik "en het is een teefje" want ook dat wordt dan vaak gevraagd omdat reutjes en teefjes meestal wel samen gaan. Van hetzelfde geslacht wil wel eens problemen geven.

Maar toen zei de vrouw, " ach, u spreekt Nederlands" terwijl ik me gelijktijdig afvroeg, hoe weet die vrouw dat ik Nederlandse ben? 😂

We raakten aan de praat en de vrouw in kwestie vertelde dat ze een Belgische van oorsprong was en al 14 jaar in Noorwegen in Stø (je spreekt dit uit als steu) woonde.

Aha nu kon ik eens gemakkelijk in mijn eigen taal iets vragen over het leven hier. Haar man werkte in de visserij hier. Het was een firma waar ze gedroogde vis hadden. Nou ja een firma, het was eigenlijk een grote schuur waar allemaal stellages waren met gedroogde vis. Haar man kwam er ook nog even bij om een praatje te maken en als een bijna "echte" Noor droeg hij een lange baard.

Ik vroeg aan de vrouw of er hier veel sneeuw viel in de winter en hoe de temperaturen dan waren zo dicht bij zee en ze vertelde me dat de laatste 2 winters anders waren dan andere jaren. "We hebben hier vorige winter 2 orkanen gehad," vertelde ze. "Het was zo erg dat we niet met de ski's naar buiten konden. Als het hier bijvoorbeeld -10 is dan voelt het wel als -25 door de wind. Dat is niet zo leuk." 

Ze wees me het huisje aan waar ze eerder hadden gewoond maar nu woonde ze aan de grote weg waar ze het grijze huis waar ook een camper bij stond hadden gekocht.

Ze vertelde me ook dat ze erg geïsoleerd leefden want de Noren leven op zich zelf. Haar man werkte bij het visbedrijf en zij was thuis met haar hondje. Ze vond dat een van de min punten van het in Noorwegen wonen maar de rust, de stilte buiten en de pure natuur waren geweldig. In de Covid-tijd hadden ze met de camper trips gemaakt naar oa de Barentszzee. Prachtig en daar kon ik haar alleen maar gelijk in geven want ik heb zelden zo een mooie pure natuur gezien. Ze vertelde ook dat het steeds drukker werd met campers en dat vond ze wel erg jammer maar begrijpelijk.

Het was een leuk gesprekje. Zij heeft het misschien wel leuk gevonden en wij zijn weer een stuk wijzer geworden.