Brandstof, waar moet dat heen.

Gisterenavond besloten we om toch maar te verhuizen en niet te wachten op de marktkraampjes die de komende nacht vanaf 5 uur opgezet zouden worden. Het leek ons eigenlijk toch maar niks toen we de ene camper na de ander zagen verdwijnen en wij uiteindelijk nog helemaal alleen op de parkeerplaats stonden.

We hoefden eigenlijk maar 900 meter verder te rijden om op de CP te komen, ontdekte Lief. De gemeente heeft een slagboom geplaatst op een plek voor een camping die gesloten is. Voor €11 mag je er slapen en water tanken. Dat kwam goed uit want we wilden nog douchen en dan hadden we weer water nodig om te tanken.

De campers stonden er allemaal dicht naast elkaar maar ach voor 1 nachtje. Onze schotel had in ieder geval ontvangst, we hadden water en stroom en geen last van marktkraampjes 😄.

Vanmorgen zijn we na al onze bezigheden weer fris en monter vertrokken. Als we het weer bericht volgen via onze weer-app dan moeten we eigenlijk noordelijker zijn en daar is Lief het volmondig mee eens vooral met de tegenwoordige brandstofprijzen. Het brengt ons toch weer 100 km dichter bij huis. We betalen nu een stuk meer voor een tank diesel dan toen we vertrokken.  Als onze wijzer van de tank bij de helft komt gaan we op zoek naar een pomp en houden de prijzen in de gaten want die verschillen nogal. Eerder waren de prijzen ongeveer gelijk bij de pompen van de supermarkten maar dat is nu verleden tijd. Iedere dag zien we de prijzen ook weer stijgen.

We zien prijzen van €2,33 en ook van €2,18. Het is dus op letten.

Kom je bij de pomp langs de weg dan betaal je al zeker rond de €2,30 en meer. Op de tolwegen komen wij nooit. Daar zullen de prijzen wel helemaal hoog zijn.

Wij zijn weer een stukje meer naar het betere weer gereden en iets dichter bij huis. We staan weer in een allerliefst plaatsje, Saint-Restitut.

De plaats bevindt zich in het departement de Drôme.

De geschiedenis van dit hooggelegen dorp staat in het teken van de steenhouwers. Het dankt zijn naam aan de blinde bisschop van de Tricastins die weer ziende werd. We genieten er van om dit fascinerende dorp te bewonderen. De straatjes bestaan uit kasseien dus opletten met lopen.

 

Een foto van de Provencaalse romaanse kerk. Deze stamt uit de 12de eeuw. Jammer dat hij gesloten was anders hadden we er zeker een kijkje gaan nemen.

Nog een paar plaatjes uit het dorp.

Weer een pareltje.

Vandaag hebben we weer een mooie zonnige dag. We zijn weer vertrokken van ons plekje en zijn ongeveer 200 km naar het oosten gereden.

Het weer zou daar beter zijn al beloofd het de komende dagen niet veel goeds maar daarna gaat het hemels worden. Vandaag hebben we in ieder geval zon gehad, heerlijk.

Onze accu doet het ook nog goed en Lief zijn hartje ook dus we hebben niets te klagen.

We staan nu midden in een oud dorpje, Greóux-les-Bains en volgens mij staan we op het marktplein. Er staan hier overal borden dat iedere donderdag van 5 tot 14 uur hier iets gebeuren gaat. Wat! Dat staat er niet bij. Komende nacht zullen we het vast wel gaan horen als de marktkramen (denk ik)  opgebouwd gaan worden.

Wij staan op een stukje dat speciaal voor campers gereserveerd is en wie weet krijgen wij wel een heerlijke kraam voor onze deur te staan met verse broodjes of misschien wel gegrilde kippetjes en die ruiken altijd zo heerlijk. 

Wij maakten eerst een wandeling door het mooie plaatsje. Het wordt weer een boel klimwerk want natuurlijk lopen we weer helemaal naar boven naar de ruïne van het oude kasteel uit 1690.

De kerk uit het plaatsje.

De typische Franse potten buiten.

De huizen worden hier bovenop de rotsen gebouwd.

 

De lente is zichtbaar in verwaarloosde plantenbakken.

Is het geen plaatje deze kleine aquarel in de etalage van de plaatselijke VVV.

En dan zijn we boven aangekomen bij het oude kasteel of liever gezegd wat er nog van over is en kijken over het plaatsje uit.

Pech

De dag begon vandaag grijs. Tja dat kan natuurlijk ook gebeuren. Het was koud en dus meteen de kachel aan en al snel werd het behaaglijk warm.

Lief maakte het ontbijt zoals altijd (ja ik ben een bofkont hoor) en we deden wat we zoal meestal doen totdat Lief even wilde kijken op zijn telefoon-app hoe onze accu ervoor stond. 

"Kun jij eens even kijken bij jou op de app," vroeg hij me want bij mij doet het niet. "Wat vreemd," zei ik  "want ik heb net nog gekeken en hij stond op 80% maar ik kijk nog wel. Maar ook bij mij werkte de app niet meer.

Oei en nu?????? Zonder huishoudaccu leven dat kan bijna niet en we hebben in juni 2020 deze dure lithiumaccu pas laten plaatsen dus stuk kan hij niet zijn.

"Misschien ergens een los contact of een zekeringetje," en Lief begon onmiddellijk in actie te komen.

Nu zit die accu onder mijn stoel in de cabine en ben je dus maar niet 1, 2, 3 er bij. Eerst moet de stoel eraf of in ieder geval een stuk van zijn plaats ffffffffff.

Wat een ellende. Gereedschap moest bij elkaar gezocht worden. De juiste inbussleutel lag natuurlijk weer ergens verstopt. Na een stel zwarte woorden, getier en gemopper was de hele boel los en konden de draden gecontroleerd worden.

Niks mis mee constateerde Lief.

En nu?????? Bellen met Camperprofi in Veendam. Die hebben hem geplaatst. 

De voicemail. 😠😟 "U kunt een mailtje sturen naar ........" 

Dus een mailtje gestuurd en Lief verder met slopen en weer opbouwen. De accu deed het nog niet.

Ik op zoek naar de chef van de camperplaats en in mijn beste Frans gevraagd of we vandaag aan de stroom konden. Hij woont in het huis naast de CP. 

Het hek van het huis was dicht en er stond met grote letters; Attention chien!

Nou daar ga ik mijn leven niet aan wagen maar terwijl ik zo stond te denken wat nu weer gedaan kwam de beste man al naar buiten en ja hoor voor €3 mochten wij vandaag aan de stroom.

Ondertussen belde Daan van Camperprofi maar wat hij ook voor opties had voor ons, niets hielp. Onze accuu kan niet stuk zijn zei Daan want dan kon er ook geen lamp branden en zouden de kranen het niet doen. Gebruik hem maar gewoon kregen we als goede raad mee en mocht hij helemaal leeg raken dan even de motor starten zodat hij weer kan laden. In ieder geval staan we nu aan de stroompaal en onze kachel mag weer snorren want met dat grijze weer hebben we die wel even nodig.

"Weet je wat, we lopen even naar de Netto om een paar boodschapjes te doen. Als we dan morgen weer gaan verkassen dan hoeven we daar niet meer naar om te kijken." stelde ik voor.

Dus boodschappen gehaald en nog voor ieder een millefeuille meegenomen want dat hebben we wel verdiend.

En terwijl we zo zitten te snoepen en onze laptops te voorschijn halen kijkt Frits nog eens op de app van de accu. HIJ DOET HET WEER!!!!!!!!! Hij heeft weer contact met onze bluetooth.

Is dan alles voor niets geweest? Nee want we hebben nu wel al meteen afspraak gemaakt voor 26 april om een Maxfann te laten plaatsen. Eigenlijk was de maand april al helemaal vol geboekt maar wij mogen komen omdat we pech hebben met de verbinding van de accu. Het is toch wel fijn dat je weet hoeveel je stroom je nog kunt gebruiken. Je moet bij veel accu's oppassen dat je ze niet helemaal leeg maakt al die lithium daar wel tegen.

We hebben ons vandaag weer eens niet verveeld. Morgen gaan we weer een stukje opschuiven, op zoek naar zon 😊

Die keizer Tiberius toch.

Vanmorgen ging iedereen de camperplaats in Vauvert verlaten, tenminste bijna iedereen. Eén camper bleef nog staan en wel die van de Duitse meneer met zijn hond.

Wij zijn ook weer een stukje verder gereden en wel 30 km 😁 

Op weg naar Sommières, ons doel van vandaag, kwamen we ook nog langs een lpg station dus alles kwam weer goed. Onze kachel kan weer snorren. We kunnen weer voorruit.

Sommières is een stadje met een geschiedenis. Rond de eerste eeuw na Chr. bouwden de Romeinen hier een brug onder leiding van keizer Tiberius en rondom de brug ontstond het stadje aan de rivier de Virdourle. We hadden er nog nooit van gehoord maar het is zeker de moeite waard en maar 22 km van de mooie plaats Nimes af.

Ik zal er een paar foto's van plaatsen.

Is Sommières geen plaatje?

Wij kregen er geen genoeg van. We staan hier op een kleinschalige camperplaats met jullie raden het nooit, een stel Brabanders. De eerste Nederlanders die we tegenkomen.

Na onze stadswandeling hebben we de stoelen en kleine tafel buiten gezet en de hele middag hebben we kunnen genieten van de zon.

Hoe later op de middag werden er steeds meer kledingstukken uitgetrokken tot de korte broek nog overbleef en ikke natuurlijk als extraatje bij de korte broek nog mijn topje 😊

Hier knapt een mens toch echt van op. Morgen blijven we zeker nog een dagje staan.

Omdraaien en verder ......

Vandaag schijnt de zon weer hoog aan de hemel. Onze watervoorraad is nog voldoende om een lekkere douche te nemen en dat doen we dan ook. We willen vandaag toch naar de service want onze toilet cassettes moeten weer gewassen worden. Grijs water moet geloosd en schoon water getankt worden. En we willen nog even lpg tanken.

Het service station is bij de super-U en dat komt goed uit want ik heb ook brood nodig. Het is ongeveer 20 km rijden en dan kunnen we misschien nog langs Aigues-Mortes waar we jaren geleden geweest zijn en een mooi historisch vestingsstadje is.

We beginnen bij de super-U. Het is even zoeken waar de service is maar Lief heeft hem na even zoeken toch gevonden. Ik zelf loop de supermarkt in. De mondkapjes worden nog heel consequent hier gedragen in de supermarkten. De klanten dragen ze en ook het personeel. Het geeft toch wel een veilig gevoel. Ik voel er me wel prettig bij.

Ik kom natuurlijk niet alleen met een brood naar buiten maar ook met sapjes, spinazie, zalm, boter enz. Er ligt weer het nodige in mijn kar. De boodschappen zijn duur in Frankrijk en je moet goed uitkijken wat je uit de schappen haalt. Als ik met mijn kar weer bij de camper kom is Lief nog druk bezig met water lozen. Daarna rijden we richting Aigues-Mortes. Het is druk op de weg en als we het plaatsje naderen zien we dat nergens campers worden toegestaan. De parkeerplaatsen zijn afgeschermd met een paal boven de ingang zodat een camper er onmogelijk onderdoor kan rijden en overal staan borden dat campers niet gewenst zijn. 

Dat is net iets voor mij. "Omdraaien," roep ik al. "Ik ga hier niet uitstappen en ook nergens iets drinken of eten want we zijn hier niet gewenst!"  Er is hier één camping in de buurt en die gaat pas half mei open dus omdraaien en verder. 

We rijden naar een GPL station om te tanken. Door werkzaamheden moeten we een heel eind omrijden maar voorruit laten we nu toch maar even lpg tanken dan is die fles weer vol. Daar aangekomen is het station voor de lpg op zondag gesloten. 😠😠 Het moet toch niet gekker worden.

Dan maar weer terug naar Vauvert want het plekje waar we stonden daar is heerlijk en al helemaal met dit heerlijke weer. We stoppen ergens onderweg om een broodje te eten en zullen we dan naar Scamandre gaan stelt Lief voor. Nog even daar een heerlijke wandeling maken en vogels en bevers kijken? Oké, dat gaan we doen.

Bij Scamandre aangekomen is het hek dicht 😯. Gesloten op zondag en maandag. Oooo, ik ga gillen hoor.

We gaan lekker naar ons plekje. Nog even genieten van het zonnetje. Mijn leesboek erbij en Lief kan zijn drone ook nog even laten vliegen.