Gouden bergen

Gisteren zijn we gaan stemmen en wat was het druk bij het stemlokaal.

Ik denk dat ik voor het eerst in mijn leven in de rij heb moeten staan😆 Het was dan ook allemaal vreselijk spannend wie er nu zou winnen.

De uitslag verwonderde me eigenlijk niet en al helemaal niet na het laatste debat. De mensen zijn het zat hoe het de laatste jaren allemaal is gegaan.

Zou Nederland nu echt weer voor de Nederlanders worden?? Het zal mij benieuwen. Die gouden bergen die steeds beloofd worden ................

Nu moet er nog gekeken worden wie er met wie wil regeren. Eigenlijk te gek toch. Je zou zo maar degene met de meeste zetels aan de kant kunnen schuiven.

Democratisch noemen ze dat, de wens van het volk .............

Ik volg het allemaal met argusogen en hoop dat mijn partij waar ik op gestemd heb ook mag meedoen. Hij is nog helemaal nieuw maar ik geef hem toch goede kansen.

Wat een dag ...........

Gisteren had ik een dag waarvan je er niet teveel dagen van moet hebben. Vreselijk!! Eerst lag ik in de clinch met de SNS bank.

Wat moet het toch moeilijk zijn om na 3 maanden nog altijd niet de rekening van mijn moeder te kunnen inzien. Worden alle rekeningen betaald? Worden er nog maandelijkse kosten van abonnementen afgeschreven die opgezegd moeten worden? En ga maar door. Ik word er onderhand zowat mesjogge van.

Nadat ik gisteren weer een mailtje kreeg van hun met weer twee formulieren bijgevoegd die eerst uitgeprint moeten worden en daarna weer ingevuld en getekend ingescand moet worden om weer terug te sturen. Ik werd me toch in eens vreselijk boos. Eén van de twee formulieren had ik nota bene in oktober al gestuurd naar hun. Ik was ziedend en pakte de telefoon om eens even mijn woordje te doen bij die bank.

Eerst in de wacht wat mijn humeur niet ten goede kwam. Nadat de jongeman oppakte en zijn naam zei barste ik los. "Maar mevrouw wat bent u boos, " zei hij dan ook terecht.

"Mag dat nadat ik nu alweer 3 weken zit te wachten na eerst mijn notaris achter de veren te hebben gezeten voor de verklaring van erfrecht die ons zo'n slordige € 800 koste? Nog altijd kan ik geen rekening inzien. Maar als ik onkosten heb gemaakt dan stel ik jullie hier verantwoordelijk voor."

Hij moest me doorverbinden zei hij nadat hij mijn verhaal had aangehoord en volgens mij had hij als iets tegen me moest zeggen zijn allervriendelijkste stemmetje uit de kast gehaald. Hij begreep het allemaal. Dus hoppa, weer in de wacht. Tussendoor kwam de vriendelijke jongeman weer aan de lijn om mee te delen dat het wel 4 minuten kon duren of dat ik liever een andere keer wilde terug bellen.

Die 4 minuten konden er ook nog wel bij, ffffffff.

Degene die ik toen aan de lijn kreeg was duidelijk voorbereid en stond klaar in de aanval tegen die boze mevrouw.

Ze was kort en bondig, zei alleen wat ze moest zeggen en vroeg me of ik het begreep. Nou dat was een foute opmerking naar mij toe en ik vroeg of zei mij wel begreep.

Uiteindelijk moeten we dus weer 2 formulieren invullen. Eentje dat ze al in oktober heeft gekregen krijgt ze weer terug en met het andere ga ik maar weer aan de slag.

Toen ik weer een beetje bekomen was van mijn gesprek met de SNS bank kreeg ik telefoon. Deze keer niet van de bank maar van een familielid dat in een verpleegkliniek verblijft. Heel zielig allemaal maar ik was er nu nog even niet aan toe. De arme man huilde weer minuten lang aan de telefoon en ik moest moeite doen om hem te verstaan. Gelukkig kreeg ik hem weer een beetje kalm en heb zo goed en zo kwaad als het ging met hem een praatje gemaakt.

Ik was blij toen het eindelijk avond werd en ik op de bank kon neer ploffen. Verstand op nul en de tv aan. Maar in mijn hoofd bleef het tollen. Ik heb er zelfs slecht van geslapen.

Vandaag weer een nieuwe dag en dus nieuwe kansen. Tot nu toe gaat het nog goed 😇

Bezoek

Gisteren kregen wij onverwacht bezoek van camper vrienden die we in Spanje leerde kennen in de tijd dat de Corona zijn intrede deed.

We hebben toen samen hachelijke tijden meegemaakt op een camping waar we niet meer af mochten zonder dat er militairen aan te pas kwamen.

Eergisteren avond belde A. me, de vrouwelijke helft van het stel. Ze waren op weg naar Portugal om te gaan overwinteren toen haar man K. in Liège ontdekte dat hij geen portemonnee bij zich had. Nu had zijn vrouw ook wel bankpasjes bij zich maar in de vergeten portemonnee zat het rijbewijs van K. dus terug naar Nederlandse bodem en zoonlief zou de portemonnee opsturen maar naar welk adres?

Bij een Primera begonnen ze er niet aan en op de camperplaats wilden ze het pakje ook niet aannemen. Tja, dan weer helemaal terug naar huis??

Totdat hun inviel dat wij in Maastricht wonen. 

Natuurlijk wilden wij hun helpen. Het pakje zou donderdag afgeleverd worden bij ons adres tussen 13 en 15.30 uur.

Om half 1 stonden ze al bij ons voor de deur en de tijd van 13 uur werd aangepast in 15.30 - 17.30 uur. Oei als dat maar goed gaat dacht ik want wat te doen als het nu vrijdag zou komen. Wij zijn strakjes weer de deur uit en komen vanavond pas weer thuis.

We lieten de camper vrienden mee snert eten waar het weer goed voor was. Regen en fris en dan smaakt snert gewoon heerlijk.

Om 17.15 uur ging de bel en stond de postbode voor de deur.

Wat waren onze camper vrienden blij. Daar was hij weer ................ de portemonnee.

De snert werd verder opgegeten en Frits bracht hun met de auto weer naar hun camper.

Vandaag hebben ze hun reis weer voortgezet naar het zuiden waar ze hopen snel wat zon te vinden.

Ach, je bent op de wereld om elkaar te helpen, nietwaar?

Weer een ongeluk

Vanmorgen keek ik uit het raam en zag een verkeersregelaar het verkeer een nadere kant op sturen. Dat kan maar één ding betekenen dacht ik, een ongeluk.

Toen ik op ons balkon ging staan om meer overzicht op onze laan te krijgen zag ik het meteen.

Dat ziet er niet zo goed uit al heb ik nog geen ziekenauto gezien of gehoord en dat geeft de burger weer moed. Hopelijk is het alleen blikschade.

Het gebeurd geregeld bij ons in de straat dat er ongelukken gebeuren en het is niet iets van de laatste jaren maar zolang ik me kan heugen.

Toch kan er schijnbaar niets aan gedaan worden.

Het is een drukke straat met een ventweg en zijstraten aan weerskanten. Misschien moeten de mensen alerter zijn?

Geen idee maar ik weet wel dat er nu weer mensen zijn die misschien in de problemen zitten door die blikschade en geen auto meer kunnen hebben.

In wat voor tijd leven we toch .....................

Lezen

Vandaag heb ik een heel stel digitale boeken gekregen van de schrijver Tommy Wieringa. Ik heb hem vaker op tv gezien en zo heb ik hem iets beter leren kennen.

Hij is geboren in 1967 in de plaats Goor in Twente.

Ik ga de boeken op mijn e-reader zetten maar wanneer ik ze ga lezen weet ik nog niet. Het lezen gaat me op het moment nog niet goed af. Ik kan er mijn hoofd niet helemaal bij houden. Een bladzijde kan ik wel 4 keer lezen en dat weet ik nog niet wat ik lees. Geen doen dus maar dat komt wel weer.

Ik heb in ieder geval weer een mooi voorraadje 😊

Vandaag hebben we de as uitgestrooid van mijn ouders.  Mijn moeder heeft de urn van mijn vader altijd bij zich in huis gehad. Het gaf haar een goed gevoel maar als ook mams zou overlijden dan moest ik hun beidde uitstrooien.

Ze zijn nu op hun plekje dat ze zelf  uitkozen en mij toen de opdracht gaven om hiervoor zorg te dragen. Ik heb vandaag aan deze opdracht voldaan. 

Nu nog een beetje opruimen in het ouderlijk huis en dan wordt het tijd dat we de zon gaan opzoeken. Ik heb er zin in.

Zo komen we steeds een stapje verder en dichter bij ons doel.