De "grote" dag

Vandaag is het dan zover. De wekker stond op zeven uur maar we waren natuurlijk al lang voor die tijd wakker.

Lief ging al douchen en ik at mijn boterhammetje met een kopje thee en tegen acht uur zijn we dan vertrokken. Het is een half uurtje rijden met de auto.

Lief had een QR code voor mij gekregen en toen we bij de poortjes kwamen in het ziekenhuis zagen we al een ware opstopping. De meeste poortjes werkten niet naar behoren fffffff Dat gaat nog wat worden vloog er door mijn hoofd. 

Vol verwachting klopte mijn hart.

We hadden geluk en we konden zonder problemen door de poortjes. Nu weer op weg naar een grote ruimte waar iedereen zich moet melden.

We waren vrij stel aan de beurt en terwijl we daar zaten te wachten vroeg een oude man mij of ik kon lezen welke nummertje hij had op zijn papiertje en welk nummer er nu aan de beurt was. Zo zielig. Hij had een zijn onder been geamputeerd en zat in een rolstoel. Hij was helemaal alleen en kon de nummertjes niet goed lezen. Hij was zo dankbaar dat ik hem hielp dat hij degene die opgenomen moest worden (dat zag hij aan het koffertje) heel veel beterschap wenste.

Toen hij bij zijn loket kwam vroeg de juffrouw of hij hulp wilde hebben en dat nam hij dankbaar aan. Gelukkig kwam het nog goed voor deze man.

Wij liepen weer verder naar de afdeling waar Lief zich zou moeten melden en daar werd ons alles nog eens keurig uitgelegd over hoe alles in zijn werk gaat. Telefoonnummers werden uitgewisseld, medicijnen gecontroleerd en daarna werden we naar de kamer gebracht.

Lief ligt bij het raam en heeft een gezellige kamergenoot. Ik denk een 60 plusser dus qua leeftijd een beetje in de buurt van Lief. Dat is altijd weer mooi meegenomen als je wat leuk gezelschap hebt.

Vanmiddag rond kwart voor twee zal Lief geholpen worden en tegen vijf uur zou hij weer op zijn kamer zijn. Misschien dat ik dan nog even op bezoek mocht komen maar daar word ik nog over gebeld. De kamergenoot zijn vriendin kwam van zeven tot acht dus ik moet dan daarvoor een plekje zien te veroveren 😁

Jarige Job

Vandaag gaan we eerst feesten want mijn Lief is jarig. Vandaag wordt hij 72 jaar.

Deze foto heb ik in late zomer van 2021 gemaakt. We hadden met de camper een reis gemaakt door Portugal en Spanje. Op deze foto zijn we op de terugweg in zuid Frankrijk in Gruissan beland. We hadden een plekje nog net niet op het strand.

Wat hebben we het warm gehad afgelopen zomer. Het was allemaal een beetje TE tenminste als je 42 graden TE kunt noemen. 

Vandaag zien we ook weer een heerlijk zonnetje en gaan we er een gezellige dag van maken.

Wachten, wachten en nog eens wachten .........

Dat was een tegenvallertje in het ziekenhuis in het Belgische Genk. We kwamen er binnen en binnen 5 minuten stond ik weer buiten. Geen begeleiders mee naar binnen 😏.

Lief mocht zich melden aan de balie en kreeg een briefje met een QR-code op waarmee hij door het poortje kon. Ik haalde nog voor mijn Lief verdween achter het poortje de papieren uit mijn tas en zijn paspoort want dat moest hij bij zich hebben en wenste hem succes en zwaaide hem uit totdat hij uit het oog verloren was.

Wat zal ik nu eens gaan doen?

Het was pas 12 uur en ik moest zeker rekening houden dat Lief pas om 15 uur weer te voorschijn zou komen.

Een wandelingetje? Oké.

Je bent hier wel snel uitgewandeld want het ziekenhuis staat nog eindje buiten het centrum en daarbij begonnen druppeltjes te vallen. De paraplu lag in de auto en de sleutels zaten in de zak van Lief ffffffffffff nou dat gaat lekker.

Half 1, de klok gaat niet voorruit en het is koud en nat en ik besluit om naar het restaurant te gaan. Ik bestel een koffie.

Tien voor 1, mijn maag begint te knorren, nog maar een koffie en een broodje gezond wat een hele kluif is.

Half 2, gelukkig heb ik mijn leesboek bij me.

Tussendoor krijg ik appjes van Lief met de mededeling dat het niet zo erg opschiet. Ffffffff misschien moet ik wel tot half 4 me zien te vermaken ..............

Kwart voor 2, een flesje met koel water gaat er wel in.

Half 3, wat zal ik nog nemen ............. Cola Zero.

En dan 10 minuten voor 3 komt Lief het restaurant binnen wandelen. "Eerst effe plassen hoor en dan moet je me alles vertellen. Bestel vast een kopje tomatensoep want dat vind je zo lekker en ziet er heerlijk uit hier en doe mij nog maar een Zero. Ben zo terug." 

Wat een opluchting om even al dat vocht kwijt te raken en daarna begint Lief te vertellen wat hij allemaal heeft doorstaan.

Eerst de anesthesist die hem het hemd van het lijf heeft gevraagd zelfs of we een poetshulp in huis hebben. Als zien we daar niet direct het verband in wat dat met een Ablatie heeft te maken maar voorruit het zal wel zo moeten.

De neuswisser gebeurde tussendoor en behalve de neus werd nu ook de keel gewist. Lief liep zo in op de verloren wachttijden.

Daarna de scan en tussen door van het ene loket naar het andere en steeds weer opnieuw vragen beantwoorden en papieren tekenen. Uiteindelijk was de boel allemaal achter de rug en kon Lief het ziekenhuis verlaten en genieten van zijn tomatensoepje in het restaurant.

En of het nog niet genoeg was gingen we na het ziekenhuisbezoek naar onze favoriete bistro een klein hapje eten zodat we als we thuis kwamen niets meer hoefde uit te halen. 

Trouwens dat etentje was ook vast een voorproefje. Lief is morgen jarig maar we vieren dat niet omdat maandag de opnamedag is en Lief na 18 uur niet meer mag eten.                                                              

We maken er zondag een rustige dag van met iets lekkers bij de koffie en als ik Lief dinsdag weer mag gaan ophalen dan klinken we op een spoedig herstel met een ....................... cola Zero 😁  of zoiets in die trant. Dat komt vast helemaal goed.                                                                          

Ziekenhuis Genk

Vandaag gaan we naar het ziekenhuis in Genk.

We hebben een afspraak staan om 13 uur met de anesthesist daarna wordt er een scan gemaakt en  sluiten we af met een corona-test en wie weet nog een kopje koffie.

Het is maar ongeveer 20 km van ons vandaan. Dat valt dus mee.

Jaren geleden zijn we er eens geweest. Maar eens kijken of we er de weg nog weten. Vooral ik moet goed opletten want ik moet maandag en dinsdag die weg rijden en wegen zijn voor mij net een puzzel. Ik kan de weg ergens heen maar moeilijk onthouden. Ik verdwaal nog net in ons eigen huis. De navigatie is voor mij een uitkomst dus dat moet wel lukken.

Lief zal wel eerst ingeschreven moeten worden. Het werkt daar allemaal een beetje anders dan bij ons.

Eerst checken of we alles bij ons hebben. Zorgpas, paspoort, lijst van de medicijnen en de uitnodiging en natuurlijk niet te vergeten de mondkapjes. Dat zal het wel zijn denk ik.

Nog even koffie drinken en dan op pad.

Blij

Wat een leuke reacties kreeg ik hier gisteren en wat een super ideeën. Heel leuk om te lezen 👍

Het is alweer donderdag vandaag en buiten ziet het er weer grijs uit.

Lief wilde een you-tube filmpje kijken van mensen die net als wij geregeld met de camper op pad gaan en wij volgen hun. Ze zijn voor 10 dagen naar zuid Frankrijk. 

Ze hadden zo genoeg van het grijze weer dat ze besloten er even op uit te gaan. Ik zag beelden van hun onderweg in Frankrijk. Wandelen in leuke dorpjes en toen zag ik zon, heel veel zon en zee.

Het begon meteen vreselijk te kriebelen bij mij en stelde Lief voor dat als we een week verder zijn en hij voelt zich goed na de Ablatie we er ook gewoon even vandoor gaan. Ik kan de spullen wel bij elkaar zoeken en het bed is al opgemaakt 😄

In 2 dagen kunnen we in zuid Frankrijk zijn. We wonen al helemaal in het zuiden dus Nederland hoeven we niet meer door.  En daar dan even heerlijk bij komen van alles. Al is het maar 1 of 2 weken.

Wij zijn sinds we niet meer werken gewend om maanden weg te gaan en zijn helemaal vergeten dat we ook 1 of 2 weken weg kunnen 😎. Lief was er meteen voor te vinden.

Het maakt onze vooruitzichten weer een beetje leuk.

Eerst morgen naar het ziekenhuis in Genk voor de voorbereidingen voor maandag. Eerst de Anesthesist daarna de scan van het hart en niet te vergeten de bekende neuswisser 😁