Leuk weekend.

Afgelopen weekend was heel afwisselend en heel gezellig.

Het begon met zaterdag. We kregen gezellige eters op visite en wat ook heel belangrijk was ...... er was me niets in de soep gelopen, figuurlijk dan want de soep was heerlijk.

Ik had wel een beetje gefoeteld. Niet verder vertellen hoor.

Een van mijn bezoekers mevrouw A. woont al meer dan 50 jaar in Duitsland. Haar roots liggen in Maastricht. Ooit trouwde ze met een lieve Duitser en ging in Duitsland wonen en is er nooit meer weggegaan. Nu vertelde ze me ooit dat als je in Duitsland eters krijgt je alle gerechten het liefst zelf moet klaar maken want dat geeft aan dat de gastvrouw het zeker de moeite waard vindt om al die tijd te investeren in het klaar maken van de maaltijd voor haar gasten en zich er niet met een jantje van leiden van af te maken.

Nu heb ik al eens geschreven dat ik niet een echte keukenprinses ben dus alles zelf gaan 

maken .............. dat wil ik mezelf en ook een ander niet aandoen. Bij mij wordt het dan meer een "beetje van de poelier en een beetje van mezelf" en zo tover ik dan een lekkere maaltijd op tafel.

De complimentjes vlogen me om de oren zo heerlijk vonden ze mijn kip Pilaf. Hij smaakte dan ook uitstekend. Ik nam de complimentjes maar voor lief en liet dat "beetje van de poelier" maar achterwege 😁 Vond ik toch wel zo verstandig en ik had gelukkige gasten en ze waren het zeker waard.

Het was allemaal heerlijk en we hebben een heerlijke zaterdag gehad. 😀

Zondagmiddag ging ik mijn verdrietige meisje bezoeken. Ik schrok toen ze deur open deed. Andere keren als ik bij haar kom dan ziet ze er witjes uit maar deze keer was het "witjes" gepasseerd en zag ze er compleet groen uit. Ze voelde zich dan ook niet goed. 

Zo zie ik haar steeds verder weg zakken. Het gaat echt niet goed met haar. Toen ik na een paar uurtjes met haar gepraat te hebben over van alles en wat, weer huiswaarts ging was de groene kleur weer verwisselt voor het "witjes". Wat erg toch om iemand zo te zien af takelen en wat kun je je dan machteloos voelen.

Zondagavond gingen we weer naar een heel gezellig stel bij ons in het appartementencomplex waar we weer een hele leuke avond hebben gehad. Voor Lief hadden ze speciaal druivensap gehaald zodat ook zijn glas rood gekleurd was net als de onze met een wijntje erin.

Moe en voldaan kwamen we weer thuis en konden zo ons bed in rollen.

Vandaag maar weer eens goed op ons eten letten en gaan minderen want zo'n gezellig weekend is dat hoognodig. Het was allemaal heel lekker en gezellig maar nu is het weer afgelopen voor een tijdje. Nou ja, een tijdje ................. 😉 vanmiddag hebben we onze wijn middag maar daarna is het ook echt afgelopen.

De lamp van mams.

Allereerst nogmaals bedankt voor al jullie lieve berichtjes. Dat doet een mens goed ❤ Wij gaan er voor de volle 100% voor. We worden steeds strijdlustiger 😉 😅

Afgelopen vrijdag ging ik mams bezoeken. Toen ik binnen kwam merkte ik al meteen dat het een "foute" middag werd. Mams had, zoals ik het meestal noem, een "wilde" dag.

Ik was nog niet goed en wel binnen toen de opdrachten me al om de oren vlogen wat ik allemaal moest doen maar het ergste was wel de lamp die het niet meer deed en waardoor ze totaal onthand was. Ik hoorde het verhaal aan en ik moet zeggen dat een wereld-ramp niet erger zou overkomen op mij.

Iedereen die bij mams was geweest de afgelopen dagen (de thuiszorg)  vond het werkelijk vreselijk dat mijn mams van 93 jaar zo erbij moest zitten. De verhalen werden sterker en sterker, zelfs zo sterk dat ik er aardig aan begon te twijfelen of mams soms een of andere griezelfilm had gezien. Haar fantasie nam de vrije loop.

Nu zat ikzelf ook niet zo lekker in mijn vel na de uitslag van de cardioloog de dag ervoor. Ik kon het niet zo goed hebben en op een gegeven moment schoot ikzelf even uit mijn rol. Gelukkig had ik me zelf weer snel in de hand en heb maar nergens meer op gereageerd.

De kapotte lamp heb ik verwisselt met een van de andere lampen die allemaal wel goed branden. Ik heb de vervangende lamp weer aangesloten op haar afstandsbediening zodat mams weer scherp licht heeft bij haar relaxstoel. De kapotte lamp heb ik mee naar huis genomen en Lief heeft voor mij zo'n lamp opgezocht op het internet en vandaag heb ik het lampje bestelt.

De andere karweitjes waren vlug aan kant en we konden aan de koffie beginnen met een heerlijke appelbol die bij mams allerlei herinneringen opriep. "Weet je nog" zei ze "dat we vroeger bij de V&D altijd een warme appelbol gingen eten." Ja dat weet ik nog heel goed. Ik was een jaar of 16 en 1 keer in de week gingen we met ons tweetjes de stad in en voordat we dan naar huis gingen dan gingen we een warme appelbol eten bij V&D.

Mams was de wilde haren weer kwijt. Gelukkig.

Tja wat zal ik ervan zeggen .....

Gisteren zijn we naar het ziekenhuis in Tongeren geweest en wat we kregen te horen daar werden we niet vrolijk van.  

We wisten al zelf wel dat het ritme van het hart weer fout zat dus we waren lichtelijk voorbereid.

Het moest allemaal even bezinken, een plekje krijgen eer ik er over kon schrijven.

Het begon allemaal met een pittige inspanningstest. Het fietsen was best wel heftig. Ik zag en hoorde het aan de ademhaling van Lief. Hij heeft gelukkig een hele goede conditie dus het wil wat zeggen als ik merk dat het te zwaar wordt voor hem.

Daarna begon het wachten op de professor.

Het lijkt ons een hele bekwame man en heel overwogen koos hij zijn woorden om ons uit te leggen wat er allemaal mis is en wat de consequenties hiervan zijn.

Lief is al jaaaaaren onder behandeling in het MUMC+ in Maastricht bij de cardioloog. Niets omdat er bijzonders aan de hand is maar ooit heeft Lief een lichte hartinfarct gehad en zodoende kwamen we er nog wel eens voor controle. Nu vertelde de professor ons dat Lief al zeker 10 jaar deze hartritmestoornis heeft. Dat was bekend in het MUMC+. Bij ons dus niet.

In 2020 heeft er een Ablatie plaatsgevonden naar aanleiding van klachten aan de rechterkant terwijl de linkerkant ook had gemoeten maar dat is een iets ingrijpendere handeling.

Als je hart 10 jaar niet meer goed pompt dan is dat een veel te lange tijd en word je hart ziek en dat is nu gebeurd.

De professor wil het toch gaan proberen en geeft Lief 50% kans dat het gaat lukken. Lief moest wel beloven dat hij nooit meer 1 druppel alcohol zal drinken want dat is een grote trigger. Kon Lief dat niet beloven dan gaat de Ablatie niet door.

We gaan voor die 50% en samen gaan we ons inzetten voor zijn herstel.

Ook ik ga vanaf gisteren de alcohol laten staan. We gaan super gezond eten en meer bewegen. Lopen is moeilijk voor Lief zijn pijnlijke spier bij de heup en dus nemen we de fiets.

Vanmorgen zijn we samen naar de supermarkt gefietst en hebben er heerlijke suikervrije sapjes gekocht. Gisterenavond had ik voor ons een groot wijnglas gevuld met bosbessensap. Het leek wel een mooi glas rode wijn en het smaakte heerlijk.

Op 11 februari gaat het allemaal beginnen en wordt er eerst een scan gemaakt van het hart, gesprekje met de anesthesist en weer een neuswisser 😊 (weten jullie het nog) en op 14 februari wordt Lief opgenomen voor de ingreep en zal dan 1 nachtje blijven.

Voorlopig geen camper-reis voor ons maar daar kunnen we wel mee leven. Het belangrijkste nu is dat mijn Lief weer beter gaat worden en we samen nog vele camper reizen mogen maken.

Persconferentie

Ontzettend veel mensen hebben naar de persconferentie gekeken gisteren. Wij ook natuurlijk. Niet omdat we nieuwsgierig waren hoor want het meeste was zoals meestal al uitgelekt.

Ik vind wel dat sinds Ernst Kuipers in beeld is als minister van Volksgezondheid de persconferenties beter in elkaar zitten en gisteren vond ik hem super 👍goed.

Al weken roep ik tegen Lief, "dat ze de boel toch open gooien want dat gemopper daar wordt een mens toch niet goed van."

Ernst heeft het vast ook gedacht. De manier waarop alles gezegd werd was zo goed doordacht. Er komen versoepelingen en er komen heel veel besmettingen. Nu ligt het aan de mensen zelf hoe er mee omgegaan wordt.

Volgens mij is dat de enige juiste weg die ze nu kunnen bewandelen.

Na de persconferentie komen zoals altijd de commentaren. Sanne de Vries was het er natuurlijk weer eens niet mee eens maar wist niet goed uit haar woorden te komen. Ernst had het een beetje moeilijk gemaakt voor haar. Ik heb haar altijd graag gezien in tv programma's maar de laatste tijd, eigenlijk vanaf de tijd dat ze zo tegendraads is valt ze me steeds meer tegen. Nu mogen de theaters en bioscopen tot 22 uur open (juichstemming zou je denken) en weer is het niet goed. "Nee"  roepen de mensen van de cultuur nu weer. "We willen tot 23 uur open."  Mensen wees toch eens tevreden en creatief en begin dan een uurtje eerder met je voorstelling maar "nee" hoorde ik vanmorgen "dat kan niet want mensen moeten na hun werk nog eten koken en een oppas regelen en dan kun je niet al om 19 uur in theater zijn."

Hier word ik toch zo misselijk van.

Kunnen ze de oppas niet al een dag eerder regelen en bijvoorbeeld die dag in plaats van een warme maaltijd een kopje soep met een broodje erbij eten?

Misschien denk ik wel te simpel. 😏  Ik weet wel dat ik gemakkelijker leef 😃

De Kist

Ooit het programma De Kist gezien?

Vroeger keek ik er geregeld naar maar nu had ik het al een hele tijd niet meer gezien totdat ik gisteren toevallig op die zender terecht kwam en zag dat Caroline van der Plas de gast was. De uitzending was opgenomen in Deventer en mijn Lief als echte Deventenaar zijn aandacht was gewekt en we bleven kijken.

Wat een dappere vrouw is dat. Ik heb nooit geweten wat zij een ellende achter de rug heeft in de laatste 2 jaren.

In 2019 begon alle ellende. Haar partner werd ziek en overleed aan alvleesklierkanker. Een paar maanden later overleed haar beste vriend aan corona en een paar maanden daarna overleed haar broer ook aan corona. Vreselijk! Wat een verdrietige tijden moeten dat voor haar geweest zijn. Haar man overleed net voor de corona-tijden en hoe eenzaam moet ze niet geweest zijn. 

Ze vertelde erover hoe ze met deze verliezen is omgegaan en hoe ze er nu nog mee omgaat.

Wat een moedige vrouw.

De uitzending is nog terug te zien bij tvblik.nl