In de wachtruimte.

Het gebeurde vanmorgen zomaar dat ik in ene keer was beland in het camper leven van de mannen. 

Onze Maxxfan werd geplaatst vandaar dat ik plaatsnam in de wachtruimte. Er liggen daar altijd heerlijke tijdschriften om de tijd door te komen. Mijn eigen leesboek en puzzel boekje had ik ook bij me al zijn ze mijn tas niet uit gekomen. Ik had er geen tijd voor in de wachtruimte.

Ik zat net in een tijdschrift te kijken waar een artikel in stond over Odense in Denemarken, de stad waar het geboortehuis staat van Hans Christian Andersen. Wij zijn er geweest in 2019 en ik zag veel bekende foto's van plekken waar wij ook gelopen hebben.

Ik kreeg al snel gezelschap van een man die net als ikzelf zijn wachttijd moest gaan uitzitten. Hij had zijn laptop bij zich en wilde nog even werken, zei hij. Ik vond het prima want dat gaf mij gelegenheid om verder te lezen. Lief was in geen velden of wegen te bekennen. Die zat natuurlijk in de camper toe te kijken hoe alles in zijn werk ging. Lief vindt dat reuze interessant en wil altijd graag weten hoe alles in elkaar zit.

Ondertussen melde zich man nr 2 in de wachtruimte. Het was meteen over met de rust maar ik vond het niet erg want hij kon heerlijk vertellen. Hij was net 2 weken thuis van een rondreis door de Balkan. Hij vertelde over Slovenië, Bosnië, Kroatië, Albanië, Griekenland, Italië, Spanje. Hij was 9 maanden van huis geweest. Hij had genoten en ging deze route zeker nog een keertje maken. Komend jaar zou het er niet van komen want zijn dochter wilde in november met haar vader naar Thailand.

Hij was 76 jaar en al 16 jaar met pensioen. Zijn vrouw reisde altijd met hem mee totdat ze in ene keer ziek werd en binnen een half jaar was overleden. Zijn "grote" camper had hij ingeruild en reisde nu met een grote buscamper en zijn hond.

De man met de laptop zat ook geïnteresseerd te luisteren. Van werken kwam niets meer. Hij moest nog werken tot eind dit jaar vertelde hij maar zo lang van huis dat kon bij hun niet want ze moesten oppassen op kleinkinderen. Toen braken de verhalen los wat vaak gebeurd als de kinderen en kleinkinderen ter sprake komen.

Man nr 3 melde zich ook tussen de gesprekken door in de wachtruimte. Hij was pas terug uit Curacao waar zijn zus woonde. Ze werkte in het ziekenhuis in Willemstad. Twee weken geleden werd ze 50 jaar en dat moest gevierd worden. Ze waren ze erheen gevlogen om te feesten. En zo kwamen de gesprekken op gang over Willemstad en zijn Pontjesbrug en niet te vergeten de Handelskade aan de Annabaai met de grote cruiseboten. We kwamen niet uitgepraat. Wij zijn er 3 keer geweest en ik wil er best nog eens een keertje terug.

Voor ik het wist stond Lief voor mijn neus met de mededeling dat de Maxxfan in de camper zat. 

We wensten elkaar allemaal nog vele mooie reizen toe en ieder ging weer zijn weg.

Dat wachten was best leuk geweest

Stadskanaal

Vanmorgen kletterde de regen op ons dak en het was niet echt uitnodigend om naar buiten te gaan om een fietstochtje te gaan maken. Het weerbericht beloofde niet veel goeds maar rond 11 uur hield het plotseling op met regenen.

Tijd voor ons 😀

Fietsen te voorschijn gehaald en op weg naar Stadskanaal.

Het was maar 6,8 km fietsen dus mocht het weer gaan regenen dan waren we niet zo vreselijk ver huis al was het wel ver genoeg om kletsnat te worden 😕

"Koud hoor, het lijkt wel winter," zei Lief en hij had gelijk. Ik had mijn jas tot bovenaan toe dicht geritst en nog net mijn muts niet op gezet.

Het tochtje was wel mooi. Langs het kanaal met de boten en schepen erin. Zoiets zie je niet bij ons in Limburg. Water trekt mij trouwens altijd wel.

Aan de rechterkant is de winkelstraat, in het midden liggen de schepen en aan de linkerkant staan weer huizen. Dat vind ik altijd zo mooi dat dat kan.

We hebben heerlijk gewandeld en tussendoor koffie gedronken met een broodje. 

Nog een paar boodschapjes gedaan en daarna weer terug naar onze camperplaats. 

Morgen moeten we op tijd in Veendam zijn want dan wordt er aan onze camper gewerkt. We gaan er een Maxxfan laten opzetten en wie weet wat er nog meer volgt want als we daar zijn zien we zoveel mogelijkheden wat we allemaal graag zouden willen ............... Hebben we weer wat om naar uit te kijken een volgende keer 😊

Het Groningse land.

Vandaag hebben Lief en ik een wandeling gemaakt door het Groningse land. We zijn vandaag aangekomen in Nieuwe Pekela.

Vanmiddag gingen we een wandeling maken in de omgeving. Wat is het hier heerlijk rustig en wat een prachtig uitzicht hebben we hier.

Daar staan we dan met nog 2 campers. De deugd staat in het midden 😅

We hebben besloten om hier een paar dagen te blijven.

Vanmiddag gingen we een wandelingetje maken hier in de omgeving en kwamen langs een kerkhof en trouwe lezers weten dat ik daar altijd even moet gaan kijken.

Deze lange smalle grafstenen heb ik nog nooit gezien. Is dit iets typisch Gronings?

Het waren wel oudere graven van uit de veertiger jaren en ouder viel me op. 

Ik vond het heel apart net als deze grafsteen.

Er waren er maar een paar die bekleed waren met dit soort tegeltjes die vooral gebruikt werden in de zestiger jaren.

Als ik langs de graven loop en ik zie de leeftijden van degene die daar ligt dan gaat mijn fantasie altijd met me op de loop. Wat een verdriet moet er geweest zijn toen deze persoon overleed. Wat was dit voor een persoon? Wat deed hij in zijn leven? 

Graven van mensen die overleden tussen 1914 en 1918 en ook tussen 1940 en 1945 vind ik ook zo speciaal. Soms zie ik dat het jonge mannen waren of liever gezegd nog jonge knullen van een jaar of 19. Eigenlijk nog kinderen toch.

Dit gebeurt nu weer in de Oekraïne en in Rusland. Vreselijk toch. Een iemand besluit om oorlog te gaan voeren en al die jonge mensen moeten maar gaan vechten. Ze houden trauma's over of verliezen ledematen en in het ergste geval kunnen ze het nooit meer na vertellen. 

Oorlog, het zo nutteloos. Het draait alleen maar om macht. Vreselijk!!!!!!

En zo gaan mijn gedachten dan met me op de loop terwijl ik wandel door het prachtige Groningse land.

Het geluk

Vandaag was het een dag met een "gouden" randje met een heleboel "geluk". Jullie zullen je afvragen welk geluk. Ik zal het vertellen.

Wij zouden er vandaag een wandeldag van maken. Eerst naar het stadje en later in de omgeving van het meer.

In het stadje hebben we heerlijk gewandeld. 

Gewinkeld 😊

       Koffie gedronken ☕

Pizza gegeten 🍕

Lief had net de pizza op toen het geluk hem overviel. Zeg maar een geluk bij een ongeluk.

Lief zat met zijn rug tegen de muur, nou ja bijna tegen de muur.

Het geluk had dat vast gezien en zat dat eens te bekijken vanaf de rand van de dakgoot.

Plots viel het geluk zo maar naar beneden boven op Lief.

Ik heb er maar geen foto van gemaakt.

Met een servetje hebben we Lief zo goed en zo kwaad als dat dat mogelijk was schoongemaakt. 

Daarna is Lief naar het toilet gegaan waar hij grondiger te werk kon gaan met water en zeep.

Het geluk hebben we allemaal weggepoetst en we zijn weer vrolijk verder gegaan alleen nu zonder geluk 😁

Slaap

We hebben weer een heerlijke dag gehad. Misschien komt dat ook wel omdat ik zoveel geslapen heb. Ik heb bijna de klok rond geslapen.

Gisterenavond zat ik al bijna te knikkebollen iets waar ik maar heel zelden last van heb. Toen Lief tegen kwart over tien voorstelde om naar bed te gaan, sputterde ik helemaal niet tegen met, "zo vroeg al?" Ik kroop onder mijn dekbedje met mijn e-reader maar kwam niet verder 2 bladzijden toen ik mijn boek dichtklapte en bril afzette. "Ga jij al slapen?" vroeg Lief verwondert want meestal is hij degene die al vrij snel in slaap valt. Het duurde vast geen minuut toen ik al vertrokken was, ver weg naar Verweggistan. Om vijf uur werd ik voor het eerst wakker voor een sanitaire stop en vertrok weer vrij snel naar Verweggistan. Het beviel me daar denk ik.

Het was half 9 vanmorgen toen ik wakker werd van het gemorrel in de keuken. Lief was al druk bezig en ik?????? Ik kwam van heel ver weg.

Wat had ik geslapen. Misschien was ik nu zo ontspannen nadat mams me een beetje op stang had gejaagd.

Ze was verkouden appte ze en had gisteren geen oog dicht gedaan. Ze kon nu de mensen begrijpen die niet meer wilde leven ffffffff.

Bla, bla, bla het was allemaal net genoeg om mij op de kast te krijgen. Gisteren overdag had ze veel geslapen maar dat was natuurlijk logisch na een slapeloze nacht.

De thuiszorg had haar getest en die was negatief dus alleen een fikse verkoudheid.

Gelukkig ging het vandaag weer wat beter ❤

Wij staan weer op een gouden plekje aan een meer in Duitsland in Haselünne en hebben een heerlijke dag gehad. Gewandeld en gefietst en in het zonnetje zitten lezen.

Groetjes van ons 2