Een regendag

Wat valt er op het moment een boel regen uit de lucht. Vreselijk!! Als het regent dan is er niks aan buiten.

Vandaag staan wij met de camper in the middle of nowhere ergens in midden Zweden. We zijn omringd door bos en water en dan bedoel ik met dat water een meer niet dat water dat met emmers uit de lucht komt vallen. In een droog ogenblik loop ik even naar het strandje en hoor het in de verte rommelen. Ach een onweertje kan er ook nog wel bij als het morgen dan maar weer droog wordt.

Het zijn van die dagen dat je ook meer gaat eten vind ik. Onderweg naar ons plekje nog even langs de winkel en iets lekkers meenemen voor bij de koffie want binnen is het nu extra knus.

De weegschaal staat thuis dus die is even buiten beeld en kan mij morgenvroeg niet op mijn donder geven.

En dan hoor ik het getik op ons dak van de regendruppels. De koffie staat binnen handbereik, mijn heerlijke traktatie staat naast me net als mijn leesboek.

Ook in Zweden heb je zulke dagen.

Afspraak.

Gisteren ontving Lief een mailtje met een bevestiging voor een afspraak in juli met de cardioloog in Maastricht.

Ik was helemaal verbaasd. Hoe is het mogelijk dat ze daar weten dat je nog bestaat!

Het apparaat wat Lief nog moet krijgen om weer metingen te doen hebben we nooit gekregen net als de scan die afgelopen september gemaakt zou worden. 

Er is niets alarmerend aan de hand mijnheer komt u over 1 jaar maar terug zeiden ze ons in september nadat Lief uit zijn slof was geschoten. Ze wilden zeker van ons af zijn. In België in het ziekenhuis reageerden ze wel anders.

Eigenlijk hadden we het spelletje gewoon moeten meespelen. Als dan de metingen weer via de fibricheck app gedaan zouden worden dan zouden ze denken dat Lief zomaar spontaan genezen was 😅

Lief heeft een mailtje terug gestuurd dat we voorlopig niet thuis zijn en dat we wel contact zullen opnemen. Mocht de cardioloog in juli toch nog bellen dan zullen we hem vertellen hoe het allemaal gegaan is in die tijd.

Aan het einde van de wereld.

Wat een boek is dat! Geweldig!!

In het begin dacht ik, ik stop ermee maar toen ik even verder ben gaan lezen kon ik het boek bijna niet meer opzij leggen.

Het boek is geschreven door Kirstin Hannah en het verhaal is als volgt.

1974. Sinds Ernt Allbright is teruggekeerd uit Vietnam, waar hij krijgsgevangene was, heeft hij nachtmerries, woedeaanvallen en kost het hem moeite het normale leven weer op te pakken. Op een dag neemt hij een impulsieve beslissing: hij verhuist met zijn gezin naar Alaska om daar een zelfvoorzienend bestaan te gaan leiden. Zijn dertienjarige dochter Leni hoopt dat die drastische stap hun eindelijk rust zal brengen. Haar moeder is bereid alles te doen voor de man van wie ze houdt met een stormachtige, irrationele passie – zelfs als ze hem moet volgen naar het einde van de wereld.

Aanvankelijk lijkt Alaska alles te zijn waarop ze hoopten; ze worden er opgenomen in een kleine gemeenschap van sterke, onafhankelijke pioniers. Maar als de winter invalt en de staat in maandenlange duisternis en bittere kou wordt gehuld, verslechtert Ernts toch al kwetsbare psychische toestand. Het gezin moet alles op alles zetten om de uitdagingen buiten én binnen de muren van hun huis het hoofd te bieden.

Ik zou zeggen als je ergens tegen komt dan zeker lezen.

Zweedse indrukken

Vandaag hebben we heel wat Zweedse indrukken opgedaan en dan vooral oldtimer indrukken. We hebben er ook heel wat gezien en uitleg over gekregen.

Wat een beauty's.

Oei ........

Als je wel eens in Zweden bent geweest, dan kan het niet missen of je bent oude Amerikaanse auto’s tegengekomen. Die auto’s rijden vaak rondjes, puur alleen voor het genot en om gezien te worden. En plotseling verzamelen ze dan ergens. Een hele parkeerplaats vol met prachtig gepoetste Pontiacs, Cadillacs, Ford Mustangs, Plymouth Barracudas en Buicks, je kijkt je ogen uit.

De eigenaren zijn van alle leeftijden en gaan vaak gekleed zoals ze ook gekleed gingen toen ze 20 waren. Jeans, cowboy laarzen en een leren jack. En ook net als vroeger: Brylcreem of een ander vet spulletje in het haar. Ze behoren tot een speciale subcultuur, de raggare. De cultuur van de raggare lijkt een beetje op de hotrodders en greasers in Amerika. Ze zijn liefhebbers van de fifties: van de kleding, van de rock ‘n roll muziek en van de auto’s.

In Zweden zijn méér gerestaureerde Amerikaanse auto’s uit de jaren vijftig dan in de hele Verenigde Staten. Tussen de 4.000 en 5.000 klassiekers worden elk jaar geïmporteerd in Zweden.

Het was voor ons heel bijzonder om te zien.

Bewegen

Veel "bewegen" is een must. Waar je ook kijkt op heel veel plekken zie je sportscholen, fitness centra. Ik zie ze zelfs in Zweden.

Zelf ben ik niet zo van de fitness maar bewegen wil ik wel. Lopen dat vind ik fijn en als we met de camper weg zijn dan lopen we wat af. 

Vandaag ook weer 9741 stappen afgelegd. Gisteren 6669 stappen en de dag daarvoor weer 9354 stappen. Heel goed toch?

Alleen hoe meer ik loop hoe meer mijn rug zeer doet. Dat heb ik na mijn Ischias overgehouden. Daarvoor heb ik altijd al wel een vervelende rug gehad. 

Heel vroeger kon het me zo in de rug schieten en dat gebeurde zomaar in ene keer en dan kon ik werkelijk niks meer dan heel voorzichtig zitten of liggen. Stomme rug.

Naar de dokter en steeds weer de mededeling krijgen, slijtage. Tja dan ben je net 20 en heb je al last van slijtage?? 

Er was nooit wat te vinden. Dan maar weer fysiotherapie of chiropractor. Niet dat dat echt hielp maar ach, je probeert van alles.

De huisarts zei me wel eens "een warm bad heeft hetzelfde effect" en daar koos ik dan voor want dat geloop  naar die praktijken is niet aan mij besteed.

Morgen maar eens een dag inlassen met minder "bewegen". Dat wil ook wel eens werken of een extra molletje of twee erbij innemen en dan gaat het bewegen weer beter. (hoop ik)