Vermoeiend

Twee dagen hadden wij maar weinig stapjes gezet en dat moest vandaag weer bij gewerkt worden.

Om kwart over 5 liep onze wekker af want we gmoete voor half 7 inchecken bij de Ferry die ons van Zweden naar Duitsland zal brengen.

6 Uur duurt de boottocht en daar wordt weer niet veel gelopen en zitten we weer in de geniet modus. Om half 2 gingen wij weer van boord op weg naar een camperplaats in Siebenshagen waar we nu zijn.

Eerst even lekker douchen en dan koffie en dan .................. lopen.

Tegen half 7 kwamen we gesloopt bij onze camper aan en hadden we 6 km gelopen fffffffff. Werkelijk alles deed zeer bij Lief en ook bij mij. 

Eventjes zitten en dan koken. We maken er maar een snelle pasta hap van. 

We zijn moe maar het was weer een prachtige dag.

Ik denk dat we de komende nacht goed zullen slapen 😂

Vissen

Vandaag hebben we er nog maar een luie geniet dag van gemaakt. Het begon al met uit slapen en daarna een heerlijk ontbijtje.

Wat is dat toch genieten. Onze gitarenbuurman moest even weg met de camper om een paar boodschappen te halen. Na een half uurtje kwam hij weer terug en riep "I'm back again in the paradise!"  Hij ervoer dit plekje ook als een paradijselijk plekje. Later nam hij zijn gitaar weer in de hand en speelde nog een deuntje.

En toen kwam er zomaar tussen de gitarenbuurman en ons nog een camper staan. Een Duitse camper. Ze waren net met de boot aangekomen vanuit Rostock. Ze waren moe en wilden hier even bijkomen zodat ze morgen weer fris en monter aan hun vakantie kunnen beginnen.

We raakten aan de praat en ze vertelde ons dat ze uit Bambergen kwamen in de buurt van Neurenberg. Beiden werkzaam in het onderwijs. Ze moesten nog 5 jaar werken en dan gingen ze met pensioen. Ze waren dan 65 en dan was het mooi geweest. Ze hoopten dan hun camper heel vaak te kunnen gaan gebruiken en ook voor langere tijd.

Ze gingen iets eerder met pensioen dan 66 plus, want zo lang moesten ze eigenlijk nog werken, en kregen dan een soort prepensioen waar ze altijd voor gespaard hadden.

Frankrijk was hun favoriete vakantieland en daar gingen ze heel vaak naar toe maar hun mooiste reis tot nu toe was IJsland geweest. Met de camper hadden ze 2 dagen op de boot doorgebracht om in IJsland te komen. Het was er zo mooi. Prachtige kleuren en de heet waterbronnen. Heel bijzonder. 

De wegen waren er echter een ramp op de één hoofdweg na. Als ze nog zouden gaan dan zouden ze zonder camper gaan en daar een 4 wiel aangedreven auto huren. Dat was beter. Gelukkig was bij hun geen serviesgoed gesneuveld door het gehobbel op die slechte wegen.

Hun zoon Niels (een jaar of 13) was nu ook bij hun en was helemaal verzot op vissen. Hij behandelde zijn hengels of ze van porselein waren. Hele studies had hij ervan gemaakt. 

Nu moet je schijnbaar in Duitsland als kind een soort vis bewijs halen en dan mag je pas gaan vissen. Vorig jaar had hij een week, een viskamp meegemaakt en daar had zelfs geleerd hoe hij de vis moest fileren met een speciaal mes en moest klaarmaken in de pan met allerlei soorten sausjes. "Het was heerlijk," zei zijn moeder. "Vooral de sausjes waren overheerlijk." 

In de Franse Dordogne was hij een keer met een Fransman mee gegaan om te vliegvissen. Hij vond het geweldig en wilde natuurlijk ook een vliegvishengel. 

Lief mocht de hengel eens zien. Maar Lief heeft zelf ook een vliegvishengel en liet die eens zien en vroeg wat hij ervan vond. Zei het mannetje. "de punt is goed maar het middenstuk is een beetje te slap voor mij."  Het is een super dure hengel die Lief ooit kocht.

Heerlijk toch zo'n mannetje die gewoon voor zijn eigen mening uitkomt en dat dan heel netjes zegt. De vakantie nu in Zweden was dan ook helemaal gericht op vissen. Hij was er vol van.

Dat mannetje komt er wel.

Het ultieme geluksgevoel.

Het ultieme geluksgevoel 😍

Wij hebben het gevonden. Geniet even mee als je wil 😍

Stel je eens even voor ................

Je staat met je camper in een duin aan een wit zandstrand aan de Zweedse zuidkust. De zon schittert in het water en soms zie je een zeilbootje of je hoort de motor van een vissersbootje in de verte. Het vissersbootje vaart uit met zijn netten klaar om in zee te laten verdwijnen.

Het is warm en je hoort het gekabbel van de kleine golfjes in de branding. De zon blijft schitteren in het water en je voelt je heel loom worden. Je ogen vallen dicht en het is alleen nog de zon, de zee het gekabbel van het water en jij.

Wat een rijkdom is dat.

Dan schrik je wakker van de meeuwen en sterns die rondvliegen op zoek naar vis en weer zie je die mooie zee schitteren met het witte zand.

Een koud glaasje fris water, je leesboel waar je dan middenin het spannende verhaal zit van inspecteur Wallander die op een steenworp afstand van je te werk gaat.

En als je dan je zo intens gelukkig voelt omdat alles zo perfect in elkaar past en de avond begint te vallen en je buurman zijn gitaar te voorschijn haalt en begint spelen dan is het plaatje helemaal compleet. Bedankt buurman voor dit extra cadeautje.

Mijn dag kan niet meer stuk lieve lezers en lezeressen maar dat zullen jullie wel kunnen begrijpen. Morgen worden er weer stapjes gezet maar vandaag even niet.

Mijn vangst van vandaag.

Vandaag zijn Lief en ik gaan wandelen. Het begon net te regenen maar als "echte" 😆 Zweden gingen we met onze Noorse jassen aan op pad. Gossie, nu ik dat zo zie worden we nog internationaal net als met het eten van avond 😂😂.

We hadden Zweedse karbonades met Portugese kruiden en Franse peper. Tja, als er iets van kruiden op is dan koop ik het in het land waar ik het nodig heb en zo worden we onderhand internationaal maar dit terzijde. Wij gingen dus wandelen, in de regen. 

Ik had een vuilniszakje bij me dat ik ergens moest zien kwijt te raken. Ik had van de week grote vuilnisbakken gezien bij de jachthaven dus maar even naar de jachthaven lopen om mijn zakje te lozen. Van daaruit zijn we verder gelopen want de regen werd minder en mijn vuilniszakje was ik kwijt dus geen extra bagage meer en dus ......... stapjes maken.

We liepen nog een stukje verder en kwamen langs een stukje zandstrand. Als ik een zandstrand zie dan moet ik natuurlijk kijken of ik ook schelpen zie. Vreemd, ondanks het witte zand vond ik met moeite maar 1 dubbel schelpje. Maar ik had tenminste iets.

Wij liepen weer verder en onderhand was het opgehouden met regenen. En daar zagen we de beschilderde zwerfsteen liggen.

Achter op de steen stond Fb Kamínky en een nummer.

Daar moest ik natuurlijk meer van weten dus toen we weer in de camper kwamen ben ik meteen op facebook gaan zoeken en inderdaad daar vond ik Kamínky en allerlei berichtjes van mensen die er een foto van hun gevonden steen plaatsten en het nummer dat op de achterkant van de steen staat.

Heb ik dus ook gedaan. Foto gemaakt en geplaatst samen met het nummer en erbij geschreven waar ik hem gevonden heb en dat ik de steen mee naar Nederland neem en daar weer zal neerleggen.

Het lijkt mij een enige bezigheid.

Eerst gaan wandelen om geschikte stenen te zoeken en dan de tekeningen maken op de voorkant.

Op de achterkant met een dikke zwarte stift de naam van je gemaakte facebook pagina en het nummer dat je aan je steen geeft.

De steen zal met een soort vernis afgewerkt worden zodat de verf goed zichtbaar blijft.

En heb je dan je steen klaar dan lekker gaan wandelen en hier en daar een steen neerleggen en dan maar hopen dat je stenen gaan zwerven en kijken waar ze allemaal terecht komen.

Een Vieuxtje op recept.

Vandaag hebben we een heerlijke wandeling gemaakt en weer dik 10.000 stappen gezet. Nu zal dat voor de meeste van jullie niet speciaal zijn maar voor ons wel. We merken heel goed dat onze conditie sterk aan het verbeteren is. Eerder liepen we dat ook tot ik 3 jaar geleden een aanval van  Ischsias kreeg.

Daarna kon ik niets meer tenminste wat lopen betrof. Ik kon amper staan.

Ik heb geoefend en geoefend maar dat viel verdorie niet mee. Vorige zomer kon ik weer 6.000 stappen zetten maar dan moest ik de volgende dag weer in de rust stand. Mijn horloge had ik aangepast van 10.000 stappen naar 6000 en dat was al vaak niet haalbaar. Wat was ik trots dat het mij lukte om die afstand weer te kunnen lopen. 

Nu ben ik weer 1 jaar verder en loop weer 10.000 stappen zonder voor pampus te liggen 's avonds. 

Binnenkort ga ik mijn horloge weer aanpassen denk ik al wordt het moeilijker om thuis ook zoveel stappen te zetten. Thuis loop je vaak hetzelfde rondje en ben je onderhand uitgekeken maar onderweg ga je steeds op ontdekking en loop je gemakkelijker. Eigenlijk moesten we een camper reisje op recept van de dokter krijgen 😂😂

Lach hier nu maar eens om maar ik kende vroeger een man (hij was al op leeftijd)  die last had van nervositeit zo vertelde hij. Iedere avond dronk hij een glaasje Vieux. Ik denk dat velen nog niet meer weten wat dat is maar het is Nederlandse cognac die een goed alternatief is voor een Franse cognac qua prijs. Niet te vergelijken met de Franse cognac maar hij had er baat bij en vroeger kreeg je een Vieuxtje als je om een cognacje vroeg.

Mijn vader was een echte cognac drinker. Je deed hem geen groter plezier dan hem met zijn verjaardag een goede fles Couvoisier VSOP of een Napoleon VSOP te geven. Vieux kwam bij ons de deur niet in. 

Op een keertje was de nerveuze man in gesprek met mijn vader en heel serieus zei hij, " wat denkt u ervan mijnheer H. zou ik niet eens aan de huisdokter kunnen vragen of ik de Vieux niet op recept kan hebben?" 

Wat hebben wij hierom moeten lachen en al helemaal omdat deze man altijd zich een beetje meer voordeed dan nodig was. Het werd de familiegrap binnen onze familie. Of hij het ooit aan de huisarts gevraagd heeft weet ik niet. 

De beste man is al tientallen jaren geleden overleden en wie weet kwam het wel omdat hij de Vieux niet op recept heeft gekregen.