Fietsen en van alles wat

Gisteren heb ik weer een bezoekje gebracht aan een zieke in het verpleeghuis. Toen ik de vorige keer daar was ben ik enorm geschrokken hoe de zieke er aan toe was.

Gelukkig ging het gisteren iets beter met hem. 

Het is een al wat ouder tehuis en mijn bevindingen tot nu toe zijn dat je daar echt niet moet wezen. Als mijn Lief daar zou moeten verpleegd worden dan zou ik er alles op alles zetten om hem daar weg te krijgen maar in dit geval heb ik er niets over te zeggen en ik wil me er ook niet mee bemoeien.

Enfin de zieke in dit geval wordt er dan ook niet vrolijk van en dat is een rede voor mij om hem wat vaker te bezoeken. Een beetje vrolijkheid op zijn tijd kan hij wel gebruiken.

Gisteren scheen het zonnetje en werd het weer eens tijd om mijn fiets te voorschijn te halen. Het was maar 6 km die ik moest afleggen en dan is een e-bike een heerlijke luxe.

Of het nu eigenlijk nog echt een luxe is weet ik eigenlijk niet want ik kom nog maar zelden een gewone fiets tegen en zelfs de jonge mensen hebben de e-bike ontdekt.

Onze "grote" fietsen (die noem ik zo omdat we ook vouwfietsen hebben) werken ondersteunend en dat is weer een heel verschil met onze elektrische vouw fietsen die al vanzelf ietsje voorruit gaan zonder dat ik een duwtje geef met mijn trappers.

Tja, wat is fijner?

Ik vind ze alle twee fijn en kan echt niet zeggen wat ik prettiger vind.

Onze vouwfietsen gaan we weer opladen want nog even en ze kunnen weer mee als we op pad gaan.

Binnenpret

😅😅 Ik heb binnenpretjes. Dat is best wel eens leuk op zijn tijd toch?

Maandag a.s. is Lief jarig en ik heb iets leuks bedacht.

Zondag wordt de verjaardag gevierd maar maandag is de grote dag.

Zijn cadeautje heeft hij al eerder gehad. Een gereedschapskist op wieltjes. 

Als we onderweg zijn met de camper dan mist Lief wel eens een bepaalde sleutel of tangetje of iets anders. Zo gebeurde het dat Lief allerlei gereedschap in een gereedschapskoffer stopte. Die koffer werd steeds zwaarder en als je ergens op moet letten in een camper dan is het wel het gewicht.  

Toch kwam het heel vaak voor dat er net dat ene stukje gereedschap niet in zat dus ........... tijd voor een mooie compacte koffer.

Onderweg heb je nu eenmaal wel eens een stukje gereedschap nodig.

Die koffer staat klaar bij de andere spullen die de camper in moeten.

Op de eigenlijke dag van de verjaardag kocht ik altijd een lekkere fles jenever in plaats van een bloemetje maar dat is nu uit den boze omdat Lief geen alcohol meer moet drinken i.v.m zijn gezondheid en nu kreeg ik me toch een grappig idee 😁😇

Ik ga het hier niet noemen want stel dat Lief mijn Blogje leest dan is de lol eraf dus maandag wordt mijn grappig ideetje pas kenbaar gemaakt.

Alles loopt naar wens wat de bestelling van de cadeautjes betreft 😅

Voorlopig houd ik het nog op een binnenpretje 😀😉

Lucy Barton

Allereerst bedankt voor jullie berichtjes die gestuurd werden via het contact formulier. Heel fijn om te lezen 😄

Op het moment ben ik een boek aan het lezen van Elizabeth Strout. Ik heb nog nooit iets van haar gelezen. Dit is het eerste boek. De titel is; Ik heet Lucy Barton. 

Of ik meer zal gaan lezen van deze schrijfster weet ik niet.

Soms vind ik het een beetje onsamenhangend.

Het verhaal gaat over een dochter en een moeder en de mensen er omheen. De dochter heeft haar moeder jaren niet gezien.

Lucy is langzaam aan het herstellen van een simpele operatie en ligt in het ziekenhuis. Haar moeder komt haar een bezoek brengen op aanraden van de man van Lucy en wijkt niet meer van haar zijde. Ze praten vooral over de mensen die in het dorp woonde waar ze vroeger met het gezin gewoond hebben. Ze zoeken aarzelend toenadering tot elkaar. Het is een moeizaam proces na al die jaren.

Ik heet Lucy Barton geeft een intiem, diep empathisch en fenomenaal portret van de kwetsbare band tussen moeder en dochter weer.

De aardbeving.

Het houdt ons allemaal bezig denk ik. De aardbeving in Turkije en Syrië. Vreselijk!!

Op het kaartje hier naast kun je het gebied zien waar het zich allemaal heeft afgespeeld. De grote bevingen van de aarde. De plekken waar de platen van de aarde zijn gaan schuiven.

Gisterenavond zag ik de vreselijke beelden langs komen op de televisie.

Wanhopige mensen die weten dat er familieleden en vrienden onder het puin moeten liggen en er niet bij kunnen.

Kinderen die ze onder het puin vandaan halen wat moeten die niet een angstige uren hebben doorgemaakt onder dat puin, in de kou, in pyjama...........

Als je zoiets meemaakt dan houd je er zeker een trauma aan over dat kan bijna niet anders.

Vanmorgen zag ik drone beelden op de tv over de verwoestingen die de aardbevingen hebben veroorzaakt.

Wij zijn in het verleden een paar keer in Turkije geweest en hebben er rondreizen gemaakt. We hebben er een beetje het beeld bij hoe de huizen en flats eruit zien daar. We hebben ook gezien wat een arme mensen er wonen en in de buitengebieden hoe primitief alles nog is.

Onvoorstelbaar voor ons in het westen van Europa.

En dan de Turkse Nederlanders die zover weg zijn van hun familie en vrienden die daar wonen en waar ze nu geen contact mee krijgen.

Ik denk dat die mensen door een hel gaan.

Laten we allemaal proberen een steentje bij te dragen om het leed een heel klein beetje te kunnen verzachten.

Een kleine aanpassing

Er zijn heel wat lezers die mijn blog volgen en dat vind ik ontzettend leuk. Ook de reacties vind ik iedere dag weer leuk om te lezen en ik probeer altijd een antwoord geven.

Wat ik iets minder vind is dat er vaak anoniem gereageerd wordt en dan vraag ik me wat hier de reden van is.

Helaas ga ik vanaf nu reacties eerst controleren voor ze online zullen verschijnen

Er is iemand die reageert met "vreemde" teksten en dat heb ik liever niet. Ik vind het ook een beetje onvolwassen.

Maar vooruit er zijn nu eenmaal mensen die dit niet kunnen laten.

Ik ga hier geen namen noemen van degene die dit doet maar ik weet wel wie de anonieme berichten schrijft.

Vanaf nu kunnen mensen mijn blog gewoon lezen maar de reacties zullen eerst gecontroleerd worden

Conclusie, voel je niet allemaal aangesproken want dat is echt niet de bedoeling.

Vanaf nu gaan we heerlijk verder met waar we gebleven zijn.

We beginnen weer aan de voorbereidingen van onze trip. Hopelijk krijgen we volgende week groen licht en dan zeg; Op naar de zon!!!!! Die hebben we al te lang moeten missen 😍

Enne nog even voor Lot wat de Podcast betreft. Ik gebruik de app Podcast Addict. Je kunt hier een categorie kiezen over wat je graag wil horen. Ik heb nog een mooie ontdekt "Omdenken" ook de moeite waard.